In mijn omgeving weet iedereen dat als ik een jongetje zou krijgen ik onwijs verdrietig zou zijn haha maar mijn eerste zwangerschap werd een miskraam en nu ik weer zwanger ben maakt t me echt niks uit als ik over 9 maanden maar een baby in me armen mag houden of t nou een jongen of meisje is.
Ik had ook een sterkere voorkeur voor een meisje. Ook altijd het gevoel gehad dat we een meisje zouden krijgen. Toch duwee ik dat weg, bang voor de teleurstelling. We waren zo op een meisje ingesteld dat we niet eens een jongensnaam hadden. Uiteindelijk bleken mijn gevoelens te kloppen en was het ook een meisje! Nu twee jaar later is ze een echt meisje meisje. Tutten, jurkjes, kettinkjes, nagels lakken, haartjes mooi maken. Ik geniet!!!!! Dit was echt mijn wens! Hoe het met een jongen zou zijn weet ik niet. Was wennen geweest denk ik. Maar je zal er evenveel van houden.
Wat een bevrijdend topic! Ik herken het helemaal. Had het gevoel bij de eerste al zo, ook omdat ik uit een echt meidengezin kom en me dus niets kon voorstellen met een klein jongetje in huis. Ik moest in de voorbereiding op de komst ook nog niets van autootjes weten. Ik wilde absoluut niet ondankbaar zijn en was na een miskraam dolblij dat dit kindje zo goed bleef zitten. Het was omschakelen, maar zoals al gezegd: als hij er is weet je niet beter en is het helemaal geweldig. Echt een auto freak is het en een echt mama's kindje (al is hij nu 2,5 dus dan zijn alle kindjes nog veel op mama gericht denk ik). In tegenstelling tot m'n nichtje is het echt een kroelkont en ik geniet met volle teugen. Wat ik nooit zal vergeten: Er kwam een vrouw/meisje de echo ruimte uit vlak voor ik mijn 20 weken echo kreeg en die huilde tranen met tuiten (kan van alles zijn denk je dan eerst nog en had met recht medelijden met haar). Zegt haar moeder door de wachtruimte: maak je niet druk, een jongen is ook echt leuk en je kindje is gezond. Dat ging me echt te ver!! Mijn man vertelde me wel direct: dat ga jij niet doen hè?! Mocht het niet worden wat je graag wil! Dat gebeurt me ook echt niet, gezondheid is wat dat betreft toch echt het belangrijkste. Als je zo'n sterke voorkeur hebt (zoals dat meisje voor me) moet je je eigenlijk afvragen of je klaar bent voor kinderen, er is altijd een kans van 50% dat het niet wordt waar je voorkeur ligt. Ik moet wel eerlijk bekennen dat toen ik nu bij mn tweede baby na m'n 20 weken echo weer buiten liep ik toch even een klein traantje heb gelaten. Ik had heel sterk het gevoel dit keer een meisje te krijgen en kon tijdens de echo ook lang niet zo duidelijk zien als de vorige keer wat het zou gaan worden. De tranen waren niet omdat dit weer een knulletje wordt, maar voor het idee dat er dan waarschijnlijk nooit meer een dochter zal komen. Heel lief zei m'n man dat dat misschien in de toekomst nog voor ons is weggelegd, dat dit echt niet de laatste hoeft te zijn. Heel gek gaf dit rust en geloof ik ook niet meer dat dit de laatste zwangerschap zal zijn. Voor m'n zoon vind ik het inmiddels geweldig dat hij er straks een broertje bij heeft! We hebben de babykamer nu echt helemaal in jongensstijl en ik kijk er echt naar uit. 1 ding vind ik nu wel echt een 'ramp', namelijk de mode voor babyjongrns... Ik zoek me suf naar een mooi geboortepakje maar ik vind wat in tot nu toe tegenkom helemaal niks... (Al dat lichtgrijs...)
Op het moment dat ik hoorde dat het een meisje werd heb ik direct wat tranen gelaten. Wat was ik ingesteld op een jongetje. Ik moest echt wel even omschakelen maar ben diezelfde dag wel gelijk gaan shoppen voor onze kleine meid. Het thuiskomen met allerlei roze spulletjes heeft me enorm geholpen met omschakelen. Mijn hele omgeving was al vanaf het begin overtuigd van een meisje en ik vond vooral het "zie je nou wel"-gehalte erg hoog en soms ook echt storend. Inmiddels kan ik me niks anders meer indenken, baal alleen wel dat ik nu m'n Hello Kitty verzameling moet gaan delen met haar Het is wel echt een enorm taboe om te zeggen dat je een voorkeur hebt voor een geslacht. Hoewel de gezondheid van een kindje uiteraard voorop staat en je echt evenveel zult houden van het andere geslacht kan het beeld dat je wellicht al jaren voor ogen hebt gehad toch even in duigen vallen wanneer het geslacht niet is wat je voor ogen had.
We hadden een jongens 2ling en bij de zwangerschap die daarna kwam waren we er van overtuigd dat het een meisje zou worden........... Wat ik eigenlijk ook hoopte......... Dus met 16 weken was het best wel een teleurstelling, maar daar was ik gelukkig ook zo overheen, ik was inderdaad blij dat alles er goed uit zag. Mijn man had nog steeds zou iets van dit klopt niet, ze hebben het niet goed gezien, dus bij elke echo vroeg hij nog weer of het geslacht ook te zien was en elke keer was het toch weer duidelijk een jongentje, volgens mij heeft hij zich echt bij de laatste echo (rond de 37wk) er pas echt bij neergelegd, toen was het ook wel zooooo duidelijk in beeld
Natuurlijk wil je dat het gezond is. Dat is niet meer dan logisch. Maar en voorkeur hebben mag ! Hier 4 keer gevoel voorkeur en waarheid waren hetzelfde. Dus heb het niet meegemaakt geen idee hoe ik in die situatie zou reageren
Ik begrijp heel goed dat je stiekem een voorkeur kan hebben. Al had ik het zelf niet. Maar toen een kennis van mij vertelde dat ze zwanger was na haar eerste zoontje, schrok ik wel. Ze was vanaf dag 1 bezig met het feit dat als dit geen meisje zou worden, ze niet wist of ze blij was met de zwangerschap! Want haar droom zou anders niet uitkomen? Gelukkig voor haar was het een meisje, maar ik heb haar nooit meer naar de zwangerschap gevraagd, want ik vond dit echt veel te ver gaan. Nogmaals een stiekeme wens kan ik me voorstellen, maar om te verkondigen dat een jongentje echt minder welkom zou zijn......kan in mijn ogen niet.
Wij krijgen onverwachts een derde wondertje. Wij of nouja voornamelijk ik heb stiekem ook wel een hele erge voorkeur. Dit is mijn aller laatste zwangerschap, dus ik hoop echt dat het een jongen is. ' Mijn man durft niet te hopen.. die hoopte het bij de tweede heel erg en toen wist ik al haast zeker dat het een meid zou worden. Uiteraard is een meid net zo welkom!! Maar bij een meid weten we al hoe het ongeveer gaat en een jongen is gewoon nog zo onbekend zeg maar... Boven dit alles is natuurlijk het aller aller belangrijkste dat onze kleine spruit gewoon gezond is!! Ongeacht wat het geslacht is.
Bij de eerste had ik een voorkeur voor een meisje, ik zag mezelf al helemaal met een dochter en eigenlijk niet zo met een zoon. Het bleek een jongetje en ik was toch eigenlijk best wel een beetje teleurgesteld... maar goed aantal weken verder kwam ik toch ook veel leuke spulletjes tegen voor een jongen dus het was even omschakelen. Mijn liefde voor hem was er echt niet minder voor. Bij de tweede had ik weer een voorkeur voor een meisje, omdat ik nu al een jongen had. Ik sprak het eigenlijk ook uit naar de buiten wereld dat ik zo hoopte dat het een meisje zou zijn haha... andere konden dat goed voorstellen hoor, heb nooit een negatieve reactie gehad, maar natuurlijk wel, vooral van de oudere generatie 'als het maar gezond is'. En daar ben ik wel achter gekomen dat dat echt het belangrijkste is..... want onze dochter was niet gezond, en wij moesten haar na 23 weken zwangerschap laten gaan... Bij de derde zwangerschap, tja eerst gezondheid, maar deze keer had ik nog steeds een voorkeur en jawel, voor een jongen.... Ik zou het te confronterend hebben gevonden als het weer een meisje zou zijn, maar goed daar moet je dan ook mee dealen als dat zo is. Maar het is een jongen En daardoor heb ik wel meer rust tijdens deze zwangerschap... Klinkt gek, maar had dan toch zoiets van, ik heb een gezonde zoon dus mijn jongens zullen gezond worden.. slaat natuurlijk nergens op, maar zo denk je dan wel.
hoi meiden hier ook even moeilijk met omschakeling van meid naar jongen er komt ook bij dat ik heel lang ervan uit ben gegaan dat Menno mijn enige kind zou blijven... en nu komt er een tweede knulletje bij (ik had voorgevoel voor een meisje)... ik maak me soms 'zorgen' of ik mijn tweede knulletje net zo graag ga kunnen zien als Menno, en ja de omschakeling van meid naar jongen is ook volop aan de gang we zijn gisteren voor suikerbonen gaan kijken en een geboortekaartje gaan bespreken, en dit heeft wel al geholpen om meer en meer aan het idee te wennen
Ik heb eigenlijk helemaal geen voorgevoel. Ik kom uit een echte mannen familie ik heb alleen maar neven en mijn neven kregen allemaal zonen haha mijn moeder heeft alleen maar broers en zij was ook de eerste die een meid kreeg nou word een neef weer vader en dat word een meid hoorde we de dag na mijn curettage was heel blij voor hun maar was toch verdrietig dat ik t niet kreeg. Nu ben ik onwijs blij dat ik eindelijk een nichtje krijg en kan niet wachten om dr te zien!! En wat ik dalijk te horen krijg ik heb geen idee hihi alles is nu welkom.
Ik had zo'n sterk gevoel dat het een jongen zou zijn, vanaf de bevruchting al eigenlijk haha. Zelfs daarvoor zag ik me meer als jongensmoeder dan als meidenmoeder. Als wij een meisje hadden gekregen had ik zeker weten moeten omschakelen en had me dat ook een paar dagen gekost denk ik.
Oh ik ken dat wel ja! Heb dat ook gehad. Hoopte bij mijn jongste dat hij een meisje zou zijn. Waarom? geen idee. Heb al een dochtertje. Ik moest daarna ook even bijkomen van het feit dat hij een jongen bleek te zijn. Maar paar weken daarna had ik helemaal zin om blauw te shoppen!!!! En nu? Ik kan echt niet zonder hem! haha Nu weer zwanger maar heb nu veel minder een voorkeur. Ben gewoon al blij als hij/zij blijft zitten en gezond ter wereld komt.
Mijn zus wilde een meisje maar kreeg een zoon. Daar kwam ze openlijk voor uit en ik vind dat heel gewoon. Het betekent niet dat ze minder van haar zoon houdt dan wanneer hij een dochter geweest was.
Ik was erg blij toen ik hoorde dat de eerste een meid werd, ik was er zelf ook van overtuigd dat dit zo zou zijn. Nu was ik overtuigd van een jongen, hoewel ik twee meiden eigenlijk net iets leuker zou vinden. Voor henzelf dan... in de hoop dat het dadelijk vriendinnen worden omdat ze zo weinig in leeftijd schelen. Dit keer krijgen we ook een meid, maar ik moest wel erg schakelen omdat ik overtuigd was van een jongen. Heeft puur met mijn gevoel te maken... je verwacht iets maar dan blijkt het wat anders. Het is niet zo dat ik liever een jongen had nu. Maakte mij niets uit.
Ik ken het gevoel niet, maar kan mij er wel wat bij voorstellen hoor. Zelf heb ik 2 mannetjes en hier ben ik heel gelukkig mee. Ik zou ook echt niet anders willen. Tuurlijk had een meisje hartstikke leuk geweest, maar toen de 2e ook een jongen bleek te zijn was ik daar direct blij mee en heb ik er eigenlijk ook niet meer over nagedacht. En ach.....het scheelt maar paar centimeter.
Nou, ik ben blij te horen dat er meer mensen zijn die dit hebben! Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook ver vind gaat om er echt huilbuien om te hebben maar ik begrijp best dat sommige meiden even een traantje moeten laten! Als je echt zn sterke voorkeur heb dan moet je helemaal niet aan kinderen beginnen. Ik ben nu bijna een week verder en ben nog niet helemaal omgeschakeld maar al wel een heel stuk op de goeie richting.. Ik zal even veel van mn zoontje houden als van een dochtertje maar gewoon het idee dat het nu over is met roze en tutten en andere meisjes dingen.. Ik zou het wel wat lastiger hebben gevonden als ik zou weten dat dit mn laatste kindje zou zijn. Gelukkig zei mn vriend gister al: wie weet krijgen we wel meer dan 2 kindjes en er word er vast wel 1 een meisje. terwijl die er eerst zo zeker van was dat hij, (mocht het lukken)er zeker niet meer dan 2 wou. Ik heb nu vooral zoiets van laten we maar eerst afwachten hoe ons eerste kindje ons bevalt.. misschien is het wel zo super zwaar dat we het hierbij laten (waar ik niet vanuit ga) Fijn weekend allemaal!
ik had toch ook alle drie keer graag een meisje gewild ben echt een meisjes moeder en nu is ons derde meisje opkomst maar moet wel zeggen ik dacht echt dat het een jongen was deze keer voelde me zo anders en ziek en was er ook helemaal op ingesteld maar bleek toch weer een meisje
Bij de eerste hoopte ik ook echt op een meisje, ik was zelf echt een meisjes-meisje, had niets met jongetjes, jongenskleertjes, jongensspeelgoed, enzv. Maar nu heb ik een jongetje en het is zo ongelofelijk leuk. Juist die typische jongensdingen zijn de dingen waar ik zo van geniet: hij is zo ondernemend, ondeugend en dapper (ik vond veel dingen altijd maar eng, maar mijn zoontje wil juist alles uittesten, proberen, onderzoeken). Ik ben echt dol op mijn kleine stuiterbal, en nu ik zwanger ben van de tweede had ik dan ook echt geen enkele voorkeur meer. En het wordt dus weer een knul, superleuk, straks 2 van die boefjes. Overigens kijk ik nog wel verlangend naar de Kleine zeemeermin duplo en schattige jurkjes hoor, lijkt me heerlijk om dat te mogen kopen. Maar dat staat nu eigenlijk los van het kindje dat daar bij hoort.
Dag allen, A.s. woensdag heb ik mijn pretecho en horen we ook het geslacht. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar zou graag een jongetje hebben. Reden? Ben gewoon niet goed met meisjes, ben niet crea en vlechten etc. kan ik niet dus zal een hoop moeten leren. Maar meisjes trekken meer naar hun moeder zeggen ze dus ja het heeft beiden wel wat. Ben gewoon heel nieuwsgierig nu.