Schuldgevoel stoppen met borstvoeding

Heeeel herkenbaar! Bij elke huil van mn zoontje, begon mijn hart sneller te kloppen, want bv was een strijd (duurde eeuwig voordat hij dronk en dan had hij zo weer honger). Ik was oververmoeid, totaal niet lekker in mijn vel en dacht stiekem ook aan stoppen. Heb t laatste gelukkig niet gedaan. Ben fulltime gaan kolven (nog steeds). Is zwaar en vermoeiend, maar t geeft me ook rust wetend dat hij genoeg binnen krijgt.

Sterkte, de eerste paar maanden zijn pittig, maar het wordt écht leuker en makkelijker.

 

Wat knap dat je de borstvoeding op gang hebt gekregen dmv kolven. Dat lijkt me erg intensief.

De keuze om te stoppen met het geven van bv is geheel aan jou.
Iedere vrouw heeft andere ervaringen met borstvoeding geven en zal een ander advies aan je geven.

Persoonlijk vind ik dat als je kindje nog geen twee weken oud is, je nog in de opstartfase van bv-geven zit. Ik zie het als fietsen, dat heb je ook moeten leren. Met borstvoeding geven is dit hetzelfde principe. Stoppen in de opstartfase is eeuwig zonde. Tenminste, dat vind ik. Ik ben meer van de langetermijn .

Geef jezelf de tijd en de rust. Je kindje is nog jong en slaperig en drinkt daardoor niet zo snel door. Kriebelen onder de voetjes stimuleert drinken, of gedurende de voeding een pamper verschonen kan je kindje ook wakkerder maken. Geef jezelf een aantal weken om borstvoeding geven te leren. Mijn jongste dochter kwam de eerste weken ook om de 1,5 tot 2 uur. Loodzwaar vond ik het. Dus ik weet hoe je je voelt. Ik hoop dat je gebruik maakt van je doorzettingsvermogen, zodat je gaat ervaren dat het makkelijker wordt.

Succes met het nemen van je beslissing.

 

Onze baby is nu 3 weken en de eerste week heb ik BV gegeven (met kolven en bijvoeden, na keizersnede en hij moest de eerste 1,5 dag op de medium care - dus een lastig begin).

Na die eerste week was hij veel te veel afgevallen omdat hij de energie niet had om te drinken. Hij was bovendien te geel en te koud (was slechts 35 graden in warmtebedje onder warmtelamp enz enz).

Flesjes bijvoeding dronk hij wel goed leeg, want dat kost een baby veel minder energie: je giet het er zo in.

Na die week (hij was op dag 5 al 14% van zijn geboortegewicht kwijt ) besloot ik ermee te stoppen. Vanaf dat moment is hij aangekomen en kan zijn warmte veel beter vasthouden.
Hij is nog steeds niet op zijn geboortegewicht, maar drinkt zo goed uit de fles dat dat niet lang meer zal duren.

De kraam zei tegen me, toen ik overwoog te stoppen: "Het maakt niet uit welke voeding je hem geeft, als het maar met liefde gegeven wordt."
Ik had de keuze eigenlijk al gemaakt, maar toen was ik echt om.

Overigens daarna geen enkel moment spijt gehad. Meer spijt dat ik niet eerder met de flesvoeding begonnen was Hij was zoooo mager geworden! Alleen maar botjes. En koud... Zielig!

 

Ik heb ook bv gegeven, eerst met kolven op gang gebracht. Na paar dagen volledig aan de borst. Dit ging paar weken goed, toen bleek dat ik toch niet genoeg had. Ik zat op een gegeven moment ook een uur te voeden en dan kwam hij een uur later alweer. Ik hield het niet vol, kreeg migraine-aanvallen en zag het echt niet meer zitten. Kon er ook niet meer van genieten.
Ik heb overlegd met de wijkverpleegkundige en mij werd verteld dat dat een uur voeden echt te lang is. Een baby moet na 20-30 min echt wel genoeg hebben. Ben nu aan het bijvoeden met kunstvoeding. Mijn mannetje is nu 7 weken, krijgt nog 2 keer borstvoeding op een dag, verder de fles. Nu geniet ik volop. Ook van de 2 keer dat hij wel aan de borst ligt. Hij groeit nu goed en is een supertevreden kereltje!
Ik vind zelf bv ook heel erg belangrijk, ook omdat mijn man astma heeft en bv dan heel goed is. Maar ik vind het nog belangrijker dat mijn mannetje genoeg voeding krijgt en goed groeit. Ik voel me ook best een beetje schuldig dat het niet meer volop gaat, maar ik baal van mensen die daar helemaal overdreven over gaan doen en je schuldgevoel nog groter maken. Kv is tegenwoordig ook heel goed en als het niet gaat, dan gaat het niet. Je hebt er niks aan als jij oververmoeid en gestresst bent, dan wordt je kindje dat ook. Die voelt dat feilloos aan! Mijn man wou trouwens ook heel graag dat ik borstvoeding gaf, maar hij zag op een gegeven moment ook wel dat het niet ging. Ik heb toen weer een paar keer gekolfd en kolfde dan maar 40 cc, das lang niet genoeg!! Toen werd het voor hem ook echt zichtbaar dat ik niet genoeg had en ook hij vindt het belangrijker dat ons kereltje goed groeit, dan maar met kv. Ik probeer zolang mogelijk nog een deel bv te geven, maar als het niet meer gaat dat stop ik. Mannen hebben ook makkelijk praten, die hoeven daar niet al hun energie in te steken.. .
Heel veel succes met je beslissing! Luister naar je eigen lichaam en laat je niet ompraten tot dingen waar jij je niet goed bij voelt. Jouw kindje is gelukkiger met een ontspannen mama en een fles, dan met een gestresste, depri mama en bv!!

Sorry voor het lange verhaal....

 

Meid wat goed dat je je zo inzet. De eerste weken zijn loodzwaar. Ik heb tegen mijn kraamviste vertelt dat ik het helemaal niet zo leuk vond om moeder te zijn en niet kon wachten om aan het werk te gaan (kreeg wel vreemde reacties haha maar goed dat was hoe ik het voelde). De eerste drie weken kon ik het huis niet uit, was alleen maar bezig met voeden.

Maar.. het werd al snel beter. Ik merkte dat ik begon te genieten van de voedingen omdat ik merkte dat mijn zoontje er ook zo van genoot. En ik kon steeds meer loslaten: als hij huilde dan mocht hij drinken, ongeacht de tijd er tussen. Ik lag rustig halfnaakt op de bank of halve dagen op bed omdat ik het de moeite niet vond om me aan te kleden tussen het voeden en zo lekker in slaap kon vallen. Hij heeft ook heel veel bij me op de borst geslapen of schuin naast me.
Ik ben nu dolgelukkig dat ik heb volgehouden, had het echt niet willen missen en voed met heel veel liefde (alleen 's nachts is het soms minder )

Los van alle ervaren van anderen (ook je man, die je wel wat meer mag steunen mijns inziens: voeden is zwaar, vooral zoveel en als je nog herstellende bent) blijft het jouw keuze. Als jij het echt niet trekt, stop er dan mee. Als je het wil blijven proberen, zet voor jezelf dan een doel. Ik had als doel: 6 weken afzien, daarna de beslissing nemen. Al ruim voor die tijd was ik helemaal om. Succes!

 

Pff, wat lijkt me dat heftig..

Ja, dat is heel lastig voor een ander te beslissen. Ik ben er sowieso niet aan begonnen, want het leek me om vele redenen echt niets...

Ik vind dan ook dat je moet kiezen waar jij je het beste bij voelt. Want aan een ongelukkige moeder heeft je kindje niets!
En als je stopt: je hoeft je echt niet schuldig te voelen! Nergens voor nodig! Met fv wordt ze ook echt wel gezond groot en het moet niet ten koste van jezelf gaan.

Ik hoop dat je snel kunt kiezen én ook genieten.. want dat is zo belangrijk!

Wat ongevoelig en lekker makkelijk van je man trouwens...

 

Sunshine, ik zal je mijn hele verhaal besparen, maar toen mijn dochtertje ter wereld kwam was ze er erg slecht aan toe. Doordat ze zo verzwakt was kon ze niet zelf live drinken (ook in slaap vallen en niet actief te houden). Ben begonnen met 10 minuten aanleggen, daarna afgekolfde melk geven (en dan weer kolven). Ondanks heel heel veel moeite in de eerste zeven weken (voeden, gekolfde voeding na geven, vervolgens weer kolven, meer dan een uur per voeding bezig dus) bleef het ellende, ze kreeg per voeding maar 20-30 cc binnen en dat terwijl ze er ook wel drie kwartier tot een uur mee bezig was.

Lactatiekundige erbij gehad, maar nog steeds niet echt veel effect. Uiteindelijk ben ik na overleg met haar bij de ostheopaat beland met mijn dochtertje (ze heeft nog meer problemen). Door de bevalling bleek er het nodige bij haar "geblokkeerd" te zijn. Hij heeft haar 1x behandeld en het is alsof ik een ander kindje aan mijn borst heb!! Ze drinkt heel anders en drinkt nu met gemak 80-90cc in 20/25 minuten live! Daarna krijgt ze uiteraard nog wel gekolfde melk uit de breastflow-fles (ideaal te combineren met borstvoeding). Maar het is echt heel anders, veel minder intensief!! Ik moet sowieso na de voeding nog kolven omdat ik voed met een tepelhoedje en daar kan je productie van achteruit gaan... maar het duurt nu allemaal veel minder lang...

Misschien een optie om te proberen? Wij stonden er vrij sceptisch tegenover maar het resultaat was echt verbluffend!!

 

Sunshine, ik kan me je schuldgevoel levendig voorstellen (heb er ook erg mee gekampt na de eerste en zelfs gesprekken over gehad etc). Ik kan je alleen meegeven dat je moet kiezen waar jij je het best bij voelt. Als jij depri bent en het niet meer trekt, is het het dan waard? Zoja, moet je er vol voor gaan. Zo nee, stoppen en je proberen iet te schuldig te voelen. Je neemt een beslissing om het belang van je kind. En als het voor je kind op dat moment beter is dat zijn moeder niet depri is, dan dat hij bv krijgt is het een goede beslissing geweest.

Niet teveel naar de meningen van anderen luisteren óver je beslissing. Wat je ook kiest, het is goed!

 

Waarom denk je dat je geen melk had in het begin als ik vragen mag? Je weet dat het normaal is dat er de eerste twee dagen zo goed als niks uit komt alleen een paar mini slokjes colostrum misschien dan... Een baby heeft hier reserves voor en het lijkt me dan ook sterk dat je baby honger had de eerste twee dagen? Ik heb na de geboorte mijn zoontjes ook altijd elk half uur, uur, twee uur, wanneer het maar uitkwam aangelegd om de bv te stimuleren, eigenlijk dus de baby gewoon laten drinken (ook al komt er zo goed als niks uit) in plaats van wat jij met kolven hebt gedaan? Of snap ik dat verkeerd uit je verhaal?
Eind tweede dag kwam bij mij de melk en daarmee ook de stuwing. Vanaf dan hoort je bv gewoon goed op gang te zijn, vaak teveel zelfs.
Daarom snap ik je zin "ik had geen melk" in het begin niet zo goed, geen eén vrouw heeft dat de eerste anderhalve/twee/drie dagen.
Verder herken ik het moe en uitgeput en hart overslaan bij huilen maar la te goed. De eerste weken ben je gewoon KAPOT (ik tenminste). Het is keihard doorbijten met borstvoeden de eerste maand (vind ik tenminste). Voor de baby is het ook allemaal nieuw, verslikt zich vaak, valt in slaap, krampjes, niet goed aanleggen, weet ik wat allemaal. Geloof me, als jij vastberaden door blijft zetten en zoekt naar manieren om voor het voor jullie beide aangenaam te maken wordt het allemaal beter en meer ontspannen op den duur. Nu met mijn tweede zoontje voed ik altijd liggend op mijn zij. Hij kan dan het best drinken, hij bleef verkeerd ademhalen en zich verslikken als ik hem gewoon op de arm had. (had mijn eerste zoon niet) Je moet dus ook kijken hoe jou beebje het best drinkt.
En ja, een kindje moet iets meer "knokken" voor bv als voor kunstvoeding, wat er lekker makkelijk in glijd. Het komt echt allemaal goed! Ik hoop voor jou en je kindje dat je gaat doorzetten, het kan ook zo mooi en ontspannen zijn!
Maargoed, als je het echt niet trekt en je merkt dat jij zelf er aan onder door gaat, moet je natuurlijk stoppen. Het is maar waar je grenzen liggen. Nogmaals, ik heb ook de eerste maand heel veel gehuild van vermoeidheid en uitputting. Word echt beter.
Succes! ! Zet hem op! En wees tevreden met welke beslissing je ook neemt, uiteindelijk gaat het om jou welzijn.

 

heel erg herkenbaar. dit had ik ook bij emily. ze dronk altijd wel goed maar kwam ook elk uur om voeding. ook ik dacht steeds als ze ging huilen: oh nee niet weer. ik kon niet van haar genieten omdat ik zo oververmoeid was en op een gegeven moment kreeg ik ook enorme huilbuien. ook ik dacht aan stoppen en mijn vriend was hier voor omdat hij vind dat als je als moeder niet goed in je vel zit je kindje dat ook meekrijgt. maar ik liet me steeds weer overhalen door het consultatiebureau. zij vonden dat ik gewoon moest doorgaan.

toen ik op een dag in slaap viel tijdens de borstvoeding heb ik definitief besloten over te gaan kunstvoeding. ik heb echter wel rustig afgebouwd. ik heb er 2 weken over gedaan.

in het begin voelde ik me enorm schuldig want nja borstvoeding is natuurlijk het beste. maar toen ik zag dat ze het zo goed deed op kunstvoeding en gewoon heerlijk kon slapen was het over. ik ben blij dat ik ben overgestapt.

ik kan niet zeggen wat je moet doen maar ik kan je wel zeggen let goed op jezelf. als jij je niet goed voelt dan merkt je kindje dat ook.

 

Het klinkt alsof je je keuze al gemaakt hebt. Je kunt in één keer stoppen met de BV - heb ik ook gedaan terwijl het al echt goed op gang gekomen was. Dan zit je een paar dagen met enorme stuwing en dan is het klaar.

Alle beetjes die je beeb gehad heeft, zijn mooi meegenomen. En als je nog eens wat afkolft vandaag / morgen om de druk een beetje eraf te halen, kun je dat nog gewoon geven.

Maar als je echt wanhopig wordt: luister naar je gevoel, bel de VK desnoods voor steun.

 

Je weet dat je met kolven vaak veel minder melk uit je borst haalt dan als je kleintje aan de borst drinkt? Ik kolf maximaal 60cc uit een borst, terwijl dochterlief er met gemak 90cc uit haalt en ik dan ook nog eens 30cc kan kolven....

Ik weet niet wat voor flesje je gebruikt? Omdat mijn dochtertje geen kracht genoeg had om aan de borst te drinken heb ik fulltime gekolfd en de gekolfde melk krijgt ze met een Breastflow-fles. De techniek en de moeite die ze voor de melk moet doen is daarbij gelijk aan de techniek en moeite aan de borst. Daardoor kan ze ook probleemloos wisselen! Ik heb even een Avent-fles gebruikt, maar dan gaat het inderdaad veel te makkelijk...

Je kunt je eigenlijk altijd wel ergens afzonderen. Met flesjes ben je ook niet zo flexibel als het lijkt...

Volgens mij zit je er goed doorheen. Niet de meest ideale omstandigheid om een weloverwogen keus te maken... is het niet een idee om een paar dagen fulltime te kolven en dat via de fles te geven? Die kan je man ook geven... en krijgt ze toch borstvoeding! Dan kun je even op adem komen... en als je dan weer een beetje over je vermoeidheid heen bent een keuze maken waar je achter staat?

 

Ik weet helemaal hoe je je voelt.. Aan de ene kant voel ik me opgelucht dat ik ermee gestopt ben, maar aan de andere kant voel ik me enorm schuldig. Het doet me wel wat hoor om te lezen dat vrouwen maandenlang borstvoeding kunnen geven.. Maar geen enkel kind heeft iets aan een stressvolle moeder. Dus doe wat je gevoel zegt.

 

k sluit me helemaal aan bij degenen die zeggen doe wat goed voelt. Ik heb het bij mn eerste een week lang geprobeerd en er zo giga mee omgetobt. Ik was er toe helemaal klaar mee, zodra ik het besluit had genomen om te stoppen bracht dat zoveel rust met zich mee bij mij, bij mn baby die niet eerst de borst kreeg en dan nog bijgevoed werd met de fles en bij mn man. Alle vraagtekens die ik continu had, krijgt ze wel genoeg binnen. Waarom huilt ze steeds, moet ze dan alweer aan de borst of niet??? Het bracht voor mij zelf veels te veel onzekerheid met zich mee.
Ik was zo ontzettend opgelucht toen ik gestopt ben en mn dochter is echt uitstekend groot geworden met flesvoeding


Doe wat je zelf een goed gevoel geef en voel je niet schuldig over je besluit. Borstvoeding is een geweldig iets, maar dat moet niet ten koste gaan van jezelf!!!

 

Wat heeft die lactatiekundige precies gedaan? Ik krijg uit je verhaal alleen maar het idee dat hij/zij en jij niet zo goed wisten waar jullie mee bezig waren. De eerste dagen komt er alleen maar een beetje colostrum uit, geen volle stralen melk. Dat is dus normaal, je had wel genoeg. Het maagje van een baby is nog helemaal niet zo groot (inhoud is 10cc als ik het goed heb), die heeft in die eerste dagen genoeg aan een theelepeltje colostrum per voeding.

Je schreef dat je tijdens kolven "maar" 30cc en 65cc eruit haalde. Je baby vraagt nog niet zo veel, dus het aanbod is dan ook nog niet zo veel. Sowieso is de zuigtechniek van een kolf niet zo effectief als die van een baby. Dat is dus ook normaal.

Je vindt het jammer dat je nog niet met haar kan praten, lachen, of spelen. Het is nog maar een pasgeboren baby, ik denk dat je verwachtingen ietsje te hoog zijn. Het enige wat ze nu doen is drinken, plassen, poepen, huilen, en slapen. That's it

De borstvoeding begon bij mij ook niet vlekkeloos, het kwam erop neer dat ik tenenkrommende pijn kreeg als ik mijn dochter aanlegde, en ik legde haar goed aan volgens de verpleegkundige, de lactatiekundige in het ziekenhuis, mijn vroedvrouw die ook lactatiekundige is, en de kraamverzorgster. Ik vond het pijnlijker dan het laten zetten van de tattoo die de zijkant van mijn heup en een deel van mijn bil bedekt.
Ik heb toen met de hand het colostrum eruit proberen te kolven, dat op een theelepeltje opgevangen, en dan zo naar binnen proberen te gieten. Soms lukte het niet goed, dat met de hand kolven, het is toch een heel speciale techniek, en dan gaven we 30cc kunstvoeding bij via een cupje op advies van m'n vroedvrouw. Ik herinner het me nog goed dat toen 's nachts mijn vriend noodgedwongen de stad in moest op zoek naar een dienstdoende apotheek om kunstvoeding te halen.
Pas toen er na 3 dagen echt melk uit kwam, heb ik weer geprobeerd haar aan te leggen. Het ging wel, ze slikte goed door, maar het was nog steeds heel erg pijnlijk. In die tijd heb ik haar altijd eerst aangelegd, net zo lang ik de pijn kon verdragen, en daarna een beetje kunstvoeding gegeven. Ik had toen ook een keer de fout gemaakt om de kunstvoeding uit een flesje te geven. Uit het cupje drinken was best veel geknoei. Helaas was het gevolg dus ook dat ze de borst niet meer wilde pakken. Na lang volhouden, vaak opnieuw laten aanhappen, heel veel traantjes laten, is het weer gelukt.
Om de productie goed te stimuleren, wisselde ik van de ene naar de andere borst om de 15 minuten tijdens elke voeding. Na 3 weken was de pijn te verdragen gedurende een complete voeding, ik kon eindelijk weer een gesprek voeren en tv kijken. Na 6 weken deden alleen de eerste seconden nog pijn, en na 2 maanden was het weg. Ik voel nu alleen de TSR nog, dat is geen pijn, het is een ander soort gevoel dat bij m'n oksels begint en doorstraalt naar m'n tepels.

Ik had ook nog een paar middeltjes geprobeerd om mijn melkproductie toen te stimuleren:
1. Vrouwenmantelthee: te koop bij natuurwinkels
2. Galactogil: korreltjes die je met water kan mengen en opdrinken (ik deed het door de thee). Kan je bestellen bij de apotheek of bij online drogisterijen.
3. Domperidon: medicijn met als bijwerking dat je er meer melk van krijgt. Helaas is er ook als bijwerking dat je er enorme buikkrampen van kan krijgen, dat was bij mij het geval en ben er na 2 weken mee gestopt.

Voor mijn gevoel werkte de thee met Galactogil het beste. Ik kan je dat aanraden, plus uiteraard gewoon aanleggen zo vaak als je dochter dat wil. Het was een hele moeilijke weg, ik heb ook veel gehuild als het weer niet lukte. Ik zag ook op tegen elke voeding, als ze weer wakker werd. Maar uiteindelijk is het wel gelukt, de vroedvrouw vond het heel knap van mij, en een verhaal dat hij zou doorvertellen aan andere moeders die dezelfde problemen tegenkwamen. Zonder zijn hulp en mijn doorzettingsvermogen zou het ook echt niet zijn gelukt. Ik geef nog steeds borstvoeding.

 

Volgens mij heb je je keuze al gemaakt en wil je gewoon stoppen nietwaar? Als je sinds gistermiddag al geen bv meer gegeven hebt. Je hebt écht wel genoeg melk, je moet gewoon heeel vaak aanleggen (kan inderdaad soms elk uur zijn) en heeel vaak en heel lang je kindje voedden totdat jullie een ritme gevonden hebben samen. Waarschijnlijk dus net datgene waar je "geen zin" in hebt en wat zo zwaar voor je is. Nogmaals, ik hing de eerste twee maanden ook vaak rustig bijna een uur per voeding met mijn zoontjes aan de borst, het hoort er gewoon bij. Als je dit niet trekt moet je gewoon stoppen. Maar het is echt niet zo dat je niet genoeg melk hebt hoor. Dus gooi het daar dan niet op.