Hallo meiden, ik heb best een goede bevalling gehad, maar op één of andere manier denk ik er nog heel vaak aan, en durf ik geen tweede vanwege de angst. Is het een idee om alles uit te schrijven, in herinnering te halen (met behulp van mans visie erop) zou dit me helpen? Hebben jullie ook zoiets gedaan? Ik ben benieuwd..
Denk wel dat het helpt. Ik heb het ook gedaan aan mijn vriend laten lezen en die kon nog heel veel aanvullen. Dingen die ik niet eens meer wist...
Ah fijn.. Ja maar bij mij is het veel langer geleden he we hebben er al zo vaak over gepraat.. Ik vroeg me af of ik het na zon verhaal helemaal af kan sluiten, of kan dat sowieso nooit bij een bevalling? En het brengt na zon tijd ook weer heel naar boven dat is de andere kant..
Ik zou vooral uitzoeken waar je precies bang voor bent. Want je schrijft dat je best een goede bevalling hebt gehad.
Ik ben van onze 1e heel snel bevallen (binnen 4 uurtjes) en had een hele heftige weeenstorm. In de kraamweek moest mijn man elke dag meerdere keren vertellen hoe het was, wat hij gezien heeft, eigenlijk moest hij de bevalling van minuut tot minuut meerdere keren tegen mij vertellen. Ik kon het maar geen plekje geven Op aanraden van mijn kraamhulp heb ik toen alles op papier gezet en inderdaad, dat gaf een hoop rust in mijn hoofd. Nog steeds lees ik het vaak en ik verbaas me er elke keer over hoeveel je eigenlijk vergeet...
Maar ik vergeet mijn 2 bevallingen ook nooit meer hoor, volgens mij niemand. Mijn moeder kan de geboorte van mij ook nog tot in de details na vertellen
Bedankt meiden.. Ja dat bedoel ik misschien kom ik er achter wáár ik nou precies bang voor ben. (Maar dat is natuurlijk vooral dat je niet weet hoe het nú gaan zal..) Verder vind ik het ook jammer dat ik veel vergeten ben, mijn man heeft een sterker geheugen misschien weet die nog veel Ja bij mij was het ook 'snel', 6uur met 6 minueten persen. Maar niet ontzettend heftig..
O ja echt he?? Dat blijft vast ook wel.. Maar nu denk ik er heel vaak aan, 'moet' altijd even langs het huis van de VK rijden als ik in het dorp ben Ineens lijkt het wel of iedereen zn bevalling tegen ij moet vertellen, en dan vooral dat de eerste zo goed ging en de tweede vast zat
Hahaha, komt waarschijnlijk omdat je er zo mee bezig bent, dat je het aantrekt Maar dat is hetzelfde als je zwanger bent, dan gaan mensen je ook opeens allemaal horror verhalen vertellen. Ik denk dat het verschil is met een 2de, dat je er nu minder onbevangen in gaat. Bij de eerste weet je gewoon niet wat je te wachten staat, ook al lees je alles wat los en vast zit. Bij een 2de weet je min of meer wat je te wachten staat. Ik zag ook zo tegen die bevalling op, de 2de keer. Heb bij de eeste 48 uur weeen gehad en toen uiteindelijk een keizersnee. En ik zag zoooooo tegen die weeen op, want ik kon me alleen nog maar de vermoeidheid herinneren. Toen ik bij de 2de weeen had, had ik zoiets van: Auw...wat is dat toch? Haha, waren het de weeen. Toen had ik zoiets van oh jaaa, is ook zo Zo voelde dat Maar...de andere kant is: Je weet nu waar je het voor doet Heb nu weer een keizersnee gehad en mag nu niet meer normaal bevallen, maar zou het zo weer proberen
Ja misschien pik je uit verhalen at je NIET weten wilt alleen op.. Moeilijk hoor. Ook vervelend zeg, zolang weeen en dan een KS.. JIj kunt je natuurlijk niet voorstellen waar ik over klaag ik de eerste weken ook niet maar daarna begon het ineens.
Vind het niet klagen hoor Een bevalling is nou eenmaal heel erg ingrijpend. Of je er nou 6 uren of 48 of meer over doet....en niet alleen bevallen.... Vind het hele mama-worden gebeuren heftig.
gonnie, ik kan me goed voorstellen dat het kan helpen bij verwerking om het eens in alle details die je nog weet op te schrijven. pak het verslag van de vk er nog even bij, en eventueel nog aanvullen met je man samen. maar uiteindelijk gaat het om jóuw beleving ervan, als je die angst een plekje wilt geven, niet om hoe zij het hebben gezien. al kan het wel helpen als zij sommige dingen die in jouw herinnering héél erg groot zijn geworden, weer wat kleiner kunnen maken met 'feiten'. ik heb heel vaak teruggedacht aan mijn bevallingen, en na de 2e kwam de 1e ook weer vaak terug. bij mij heeft het geholpen; direct na de 2e bevalling was mijn eerste gedachte "wat ben ik blij dat ik dit nooit meer hoef te doen". en nu vraag ik me echt serieus af waarom ik dat toen zo dacht... ik zou het niet meer weten. het echt van minuut tot minuut uitschrijven heb ik ook wel eens geprobeerd, maar ik weet niet eens of ik dat schrijfsel nog heb. ik weet wel dat ik de eerste weken na de eerste bevalling (die echt supergoed was verlopen, en die ik ook als heel erg mooi heb ervaren) steevast moest janken als ik terugdacht aan hoe het was, of als ik het vk-verslag las. ik had het gewoon nodig om het steeds opnieuw te herbeleven. niet omdat ik het eng vond, maar omdat het zó een heftige ervaring was. juist door het echt onder ogen te zien en er in detail bij stil te staan, wordt het weer wat het echt was. is misschien niet allemaal even leuk op het moment dat je er opnieuw 'doorheen' gaat in gedachten, maar ik denk echt dat je er alleen maar baat bij kunt hebben.
Dankje Bri, jij denkt dus dat het wel helpen kan. Ja dat heb ik ook, ik moet het van mezlf telkens herbeleven vraag me niet waarom.. Dan ga ik het maar doen denk ik.
Ik had precies zo'n zelfde snelle bevalling met heftige weeenstorm.. Viel ook af en toe weg. Het werkt wel het opschrijven want ik heb het ook opgeschreven, niet perse voor Jayden later *hij mag het wel lezen als hij dat wil* maar het is meer voor mezelf. En ook moest ik veel horen van mn man omdat ik elke keer op het randje van wegvallen stond weet ik heel veel niet meer. Enige wat ik nog goed weet is dat ik me nog nooit zo alleen heb gevoelt in de ambulance met sirenes.. Ik werd afgevoerd ivm hartslag die wegviel van Jayden tijdens het persen. Anders was Jayden binnen 2 uur geboren en het werd nu 4 uur omdat door de adrenaline de weeen weg waren.