Hee meiden.. Ik zit met een schuldgevoel, en eigenlijk slaat het nergens op, maar ik kan het niet van me af zetten. Ik hoop dat het met jullie hulp wel lukt.. Het zit zo: Aanstaande maandag begin ik aan een nieuwe baan! Heb er echt superveel zin in, want het lijkt me een heel erg leuke functie en ik had ook tijdens het 'sollicitatiegesprek' (er was niet echt een vacature, maar had gewoon een brief gestuurd...) het gevoel dat het heel erg goed klikte met de directeur. Het is ook een kleine onderneming (vandaar dat ik gewoon bij de directeur solliciteerde) en ik had er gewoon een heel goed gevoel bij en dus ook echt onwijs veel zin om te beginnen maandag. Maar nu voel ik me dus eigenlijk schuldig, omdat we zwanger proberen te worden. Het is schuldgevoel dat nog niet eens aan de orde is, want wie weet hoe lang we erover doen om zwanger te raken, als het uberhaupt al mag lukken. Maar toch voel ik me schuldig dat ik dit niet heb gezegd. En dat ik dus bij wijze van spreken nog binnen mijn jaarcontract zwanger kan zijn en zelfs al een kind kan krijgen... Dan ben ik van de twaalf maanden er meteen vier met verlof... Dat terwijl ik weet dat geld niet bepaald ruim voorhanden is (we zijn een publieke onderneming, geen winstoogmerk, afhankelijk van subsidies, geld dat wordt besteed aan salaris kan niet aan ons product worden besteed, basically...) dus ik heb eigenlijk ook het gevoel dat ik de hele onderneming tekort doe, als ik met verlof zou gaan... Dat terwijl ik juist zo goed ben behandeld tot nu toe: het klinkt goed met de directeur, hij regelt een fatsoenlijk salaris voor me, geeft me de garantie dat ik na mijn jaarcontract een vast contract kan krijgen (wat in mijn branche echt ongebruikelijk is...) en ik heb veel vrijheid om mijn functie zelf in te vullen.. En tot nu toe heb ik een poos freelance gewerkt. Niet mijn ideaalbeeld, want veel te onzeker. Ik weet graag hoeveel uur ik kan werken Maar ik voelde me dus absoluut niet schuldig om aan kinderen te beginnen, want ik hoefde ook met niemand rekening te houden. En net nu op het moment dat we beslissen er écht voor te gaan, komt deze fantastische baan voorbij. Waar ik dus volmondig ja tegen heb gezegd. Tegelijkertijd vind ik zwanger worden nog een jaar uitstellen (tot het vaste contract) ook echt geen optie. Voel ik me nu al té betrokken bij mijn nieuwe werkgever?
Hai Bosuiltje, Ik snap je verantwoordelijkheidsgevoel en vind dat ook heel goed...tot op zekere hoogte! Je kunt namelijk niet met alles en iedereen rekening houden als het gaat om een kind krijgen. Eventueel zou je het, voor je eigen gemoedsrust, een paar maanden uit kunnen stellen (tot eind dit jaar of zo) maar doe dit alleen als dat jou een beter gevoel geeft. Daarbij krijgt jouw werkgever straks jouw salaris vergoed via het UWV als je met verlof gaat. Dat geld kan hij dus inzetten om een vervanger voor jou aan het werk te zetten. Maar houd die betrokkenheid vast, dat mag ik wel! Zolang je ook aan jezelf denkt! Succes Bosuiltje (lieve naam trouwens), het komt vast goed! Kweenie
Hoi Kweenie! Dank voor je lieve bericht, doet me echt heel goed om te lezen! En ook fijn om te weten dat mijn werkgever straks van het UWV mijn salaris vergoed krijgt, dat wist ik niet! Dat scheelt in ieder geval al, zadel ik niemand met een dubbel salaris op Ben er al wat geruster op. En weet je wat helemaal suf is: het klikte zo goed met de directeur, die zelf ook 2 kleine kinderen heeft, dat ik denk dat ie het ook best nog zou begrijpen.. hij wordt ook vast niet boos, vrees zelfs niet voor mijn contract.. Ik denk dat ik me er maar in ieder geval vanaf het begin ga concentreren aan het opleiden van collega's om mijn functie over te kunnen nemen (opleiden en professionaliseren is sowieso een van mijn taken, dus dat past mooi)
He hoi, Klinkt echt als jouw bedrijf!!! Gaat vast helemaal goed komen. T scheelt al een heel eind dat de directeur 2 kids heeft. Dus gewoon van genieten en als je zwanger bent zie je dan wel weer verder hoe het gaat! Waarschijnlijk ben je nu iets minder teleurgesteld als je gewoon ongesteld wordt (want weer een maand langer jezelf kunnen bewijzen) dus ook dat scheelt weer een klein beetje. Werkse en ik hoop op nog meer leuk nieuws binnenkort . x Kweenie
kinderen krijgen en een baan kun je gewoon niet vergelijken, natuurlijk combineer je dat zelf wel, maar het is van zo'n andere orde van grootte dat je het gewoon niet moet vergelijken. En trouwens, als iedereen kinderen krijgen uit zou gaan stellen zou dat de economie ook niet ten goede komen, uiteindelijk!
Je moet maar zo denken: Als niemand kinderen zou krijgen, zouden er ook geen belastingbetalers zijn waaruit die subsidies weer betaald worden Zwanger zijn komt voor je werkgever nooit uit als je goed bent in wat je doet. Dat is nou eenmaal niet anders.
Ha lieve meiden, Ontzettend bedankt voor jullie relativerende berichten! Doet me echt heel erg goed om te bedenken Vandaag voor het eerst gaan werken in mijn nieuwe baan en heb het prima naar mijn zin gehad. Al meteen het gevoel dat ik iets kon betekenen daar en gewaardeerd werd. Ook al wist ik natuurlijk nog helemaal niet hoe het bedrijf precies in elkaar zit enzo. Dus het gaat vast goed komen! En ja, mocht ik zwanger zijn.. ben ik daar gewoon heel erg blij mee en dan zien we dan wel weer verder (kan ik me vast en zeker nog heel erg lang nog steeds erg nuttig maken!)
Als het goed is krijgt je baas gewoon je verlof uitbetaald, ook als je in de ziektewet komt door zwangerschaps klachten. Ken het gevoel wel hoor, had ik ook, maar toen werd ook gezegd, meid, je houdt van kinderen en je hebt ze nog niet, je bent net getrouwd, daar hebben ze echt wel rekening mee gehouden. Zo ook voor jou. Dat weten ze nou eenmaal dat dat kan gebeuren. Mochten ze tegen die tijd er toch moeilijk over doen kan je er altijd nog over praten. Maar tenslotte weet je niet of je snel zwanger bent (hoop het naturlijk wel voor je) Schud het van je af en geniet van je baan.