Ik voel me zo schuldig, het voelt alsof ik mijn peuter mishandelt heb Ik heb altijd gezegd dat mijn oudste (3,5j) niet goed reageerde op koemelk. Het is met 5mnd niet bewezen en daarna melk geïntroduceerd, daarmee was de kous af. Hij groeide van +2 langzaam naar -0,5 en is in 1,5jaar tijd maar 1 kilo aangekomen. Volgens alle professionals was dit normaal en moest ik er vooral niets achter zoeken, hij was gewoon niet zo groot. Gek, ik was zelf megababy, mijn man ook een groot kind. Maar goed, ze zullen het wel weten dacht ik. Maar mijn moedergevoel bleef knagen en bij iedere dokter heb ik het aangekaart maar niemand vond iets vreemd. Toen werd mijn tweede geboren, met dezelfde termijn, onder vergelijkbare omstandigheden. Megababy en nu met bijna een jaar 14kilo. Dat woog de peuter toen hij bijna 3 was. Baby bewezen allergisch voor koemelk. Er viel een kwartje en heb mijn peuter op melkvrij dieet gezet. Hij bloeide helemaal op! Zijn zwarte wallen zijn verdwenen, zijn wangetjes worden met de dag boller en zijn gedrag is veel beter. Hij wil weer knuffelen (dat wilde hij nooit) en zijn 4u durende middagslaapje is er af. Ik voel me nog steeds zo schuldig over dat ik me heb laten overtuigen dat er niets was. Ik weet dat het goed is dat ik uiteindelijk heb doorgezet en dat het vanaf nu alleen maar goed kan gaan, maar hij is dus veel kleiner dan hij zou moeten zijn. Gelukkig lijkt zijn intelligentie niet aangetast want hij is slim Maar ik voel me zo schuldig .Het voelt alsof ik hem mishandeld hrb. Ik kan soms gewoon wel huilen als ik mijn kids naast elkaar zie. De dikke lange en de dunne kleine. Het scheelt 3jaar, 20cm en nog geen 2kilo!. Wat heb ik hem aangedaan Hoe kom ik hier vanaf?
14 kilo voor een 1 jarige vind ik wel behoorlijk hoor! Jij hebt je best gedaan.. misschien zou je eerste sowieso nooit dik zijn geweest. Ik denk niet dat hij er weet van heeft, belangrijkste is dat hij zich nu goed voelt en daar heb jij voor gezorgd! Helemaal zelf! Kijk vooruit en niet achteruit! Jij doet nu wat goed is voor jouw kind! Het komt goed, als ie ook stevig moet worden dan komt dat vanzelf! Mijn dochter van nu ruim vier weegt net 15 kg. Maar ze is gewoon lekker slank! (en een meisje dus dat scheelt).
Uiteindelijk bewijst dit toch vooral dat jij een goede moeder bent? ♡ Je hebt t steeds aangegeven maar de proffesionals, die blijkbaar alleen naar metingen kijken, hebben jou niet naar je moedergevoel laten luisteren. We staan dan als 'leken' op medisch gebied, wat natuurlijk bizar is want als moeder behoor je als de proffesional vanuit je kindje te worden gezien, behoorlijk met onze rug tegen de muur. Wat ontzettend vervelend voor je dat je nu gemerkt hebt dat hij er onder geleden heeft. En wat ontzettend fijn dat je nu dit hebt aangepast en zo veel vooruitgang ziet. Het kan zomaar zijn dat hij nog flinke sprongen maakt op lichamelijk gebied.
Het is voor jullie inderdaad wel heel vervelend om er nu pas achter te komen, maar je heb super goed gehandeld en fijn dat jullie nu als nog achter de oorzaak zijn. Hoop dat hij zich zo goed mag blijven voelen. Maar het verschil in kinderen kan sowieso altijd hoor. Hier is de oudste 4,5 weegt nu 18kg. Zijn zusje is 3 jaar jonger en weegt bijna 14kg. Onze zoon woog een jaar geleden rond de 17kg, jouw zoontje weegt nu dus dan zo'n 16kg dus zo weinig vind ik dat niet direct, al hangt het natuurlijk ook samen met de lengte. De jongste kwam als baby al makkelijk aan, terwijl ze minder dronk dan haar broer. Zoon heeft de bouw van z'n vader en dochter van d'r moeder denk ik maar zo.