Hoi allemaal! Roddelen is een gemene eigenschap en ik probeer er nooit aan mee te doen want ik weet dat ik mij nadien altijd schuldig voel en ga denken 'wat als het uitkomt' enzo. Nu heb ik een tweetal weken geleden met een vrij nieuwe collega gepraat en het ging over een andere collega haar huwelijk. Zelf praat ze ook niet al te best over haar man, maar ik zei enkele dingen die in het verleden waren gebeurd en die de nieuwe collega niet wist. Sommige dingen heb ik ook van ' horen zeggen'. Wat mij nu overkomt is dat ik mij zoals verwacht schuldig voel hierbij. Als ik gemeen heb gedaan tegen iemand heb ik dat ook. Hoe ga ik hier mee om behalve de ' niet meer doen', want ik doe probeer het echt, maar soms floept het er uit en lijkt het helemaal niet zo erg, maar daarna ga ik denken en malen. Wat doen jullie in dit geval? Laten jullie het zo? Spreken jullie de persoon tegen wie of over wie je hebt gepraat aan? Ik zit er wel mee verveeld.
Hm lastig. Ik heb dit ook wel eens gehad, en ik voel me dan natijd hetzelfde als jou. Ik zou je collega tegen over wie het gaat inlichten. Vertellen dat je dingen hebt verteld waar je achteraf spijt van hebt en haar verzekeren dat dit niet nogmaals gebeurt. En je nieuwe collega ook aanspreken en aangeven dat je dit niet netjes vind van jezelf en dat je in de toekomst niet meer over andere collega's wilt praten.
Bewustwording dat je het doet is al een grote stap. Daarna bedenk je je wat het je oplevert als je de dingen zegt die je wil vertellen tegen iemand over iemand. Is het positief? Laat het iemand in zijn waarde? Hoe zou ik het vinden als deze dingen worden besproken over mij? Allemaal voordat je daadwerkelijk je mond opentrekt. Het is een beetje oefenen. Er werd op mijn vorige werk ook enorm geroddeld. Vreselijk vond ik dat, helemaal omdat deze dame ook nog HR taken op zich nam, totaal niet integer (klein team). Ik merkte op dat ik er ook onderdeel van uitmaakte en besloot op een dag eigenlijk er gewoon niet meer aan mee te doen en dan juist met de collega waar over werd geroddeld op te trekken.
Ik zou er zo achteraf niks meer mee doen.. je merkt het vanzelf wanneer het uitkomt of wanneer er 'gedoe' komt. Dit is ook de reden waarom ik niet van roddelen hou, je kunt er gedoe van krijgen of er iemand mee kwetsen. Dingen die mij in vertrouwen verteld worden of zaken waarvan ik weet die zich binnen een gezin of huwelijk afspelen, zou ik nooit delen met anderen. Zo krijg je de wildste verhalen en je hebt er werkelijk niks aan.
Het levert niets op. Daarom probeer ik het ook niet te doen en het is jaren geleden dat ik mij nog eens schuldig voelde over zoiets. Het was niet bedoeld als ' moet je nu eens iets sappigs weten?' Meer gewoon tijdens het praten en toevallig kwam het ter sprake en merk ik nu dat ik eigenlijk die dingen niet had moeten zeggen. Het voelde in ieder geval niet als roddelen op dat moment. Maar als ik ga denken ' hoe zou ik het vinden als dit gezegd wordt?' Dan is het wel vervelend.
Ik heb trouwens ook een collega die constant roddelt over een andere collega.. ik reageer er nooit op en ik ga er zeker niet in mee. Het heeft totaal geen zin en ik hou er al helemaal niet van om het ene moment over een persoon zo te praten en vervolgens poeslief doen in diens gezicht.
Ik begrijp je gevoel, maar het is gebeurd en veel meer kun je niet doen. Je kunt open kaart spelen, maar is dat écht nodig?
Ja dat is het ook. Het is gewoon gebeurd en weet een leermoment. Ik kan iedereen erbij gaan betrekken maar dat is ook weer zo overdreven want er werd niet echt iets nieuws ofzo gezegd wat anderen niet weten..
Ik zou het zo laten. Je kunt het niet meer terug draaien. Volgende keer iets langer nadenken voordat je wat zegt Wij hebben veel langdurig zieken op de afdeling en een van die collega's heeft long covid. Een andere collega kwam onlangs naar me toe. "Daar wordt je toch gek van, van ..... Als ze geen zin heeft om te werken, ga dan ander werk zoeken of zet gewoon even door. Ik had later covid dan haar en heb nergens meer last van" Ik stond even met m'n mond vol tanden. Ik heb gezegd dat ik niet denk dat het een kwestie van niet willen is en dat ik verder ook niet weet hoe ze zich precies voelt en er dus geen oordeel over kan vellen. Later dacht ik ook......moet ik hier nu iets mee? Ik vraag altijd oprecht hoe het is met die zieke collega's en ze zijn heel open. Ik baal ook van de situatie, want veel vraag naar extra werken etc. Maar kijk hun er niet op aan. Ik vertrouw erop dat ze eerlijk zijn.
Dit idd. Je hebt het denk ik niet bewust met de verkeerde intenties gedaan? Bewustwording is al een stap. Je snapt dat je er mensen mee kunt kwetsen en dat dit niet netjes is. Dit geef je zelf ook aan. Je zou het ook nog om kunnen draaien. Hoe zou jij je voelen? Ikzelf zou bepaald details over mijn huwelijk niet delen op mijn werk maargoed, dat is natuurlijk voor ieder persoonlijk. Maak het voor nu niet te groot, maar weet wel dat als je dit vaker doet, er natuurlijk ook een keer consequenties aan kunnen zitten. Het heeft geen nut om achteraf te gaan 'biechten' in mijn ogen. Niemand schiet daar wat mee op. En ik vind het 'te klein' om dat te doen. Ik bedoel, als je nou je partner had bedrogen oké.. maar iedereen maakt wel eens zo'n fout als jij. Netjes? Nee. Gewoon niet meer doen dus.
Ik zou het er verder niet meer over hebben, denk ik. Dan veroorzaak je alleen maar gedoe. Wel vind ik het best heftig dat er binnen jouw werkomgeving zo wordt gepraat over de partners en huwelijken van collega's. Want dat komt kennelijk vaker voor; jij deed het nu, maar geeft aan dat jouw informatie ook weer 'van horen zeggen' is. Ik zal niet zeggen dat er op mijn werk niet geroddeld wordt. Maar eigenlijk zijn die roddels dan ook altijd werkgerelateerd. Bijvoorbeeld dat een collega gedoe heeft met een andere collega. Of geklaag over het gebrek aan inzet van een collega ofzo. Ook niet netjes. Maar het privéleven van andere mensen bespreken op de werkvloer? Dat herken ik niet en vind ik op de één of andere manier èxtra over de grens. Ondanks dat er over mijn brave bestaan weinig te roddelen valt, zou ik me daar persoonlijk heel onprettig bij voelen. Want ook als er niks te vertellen is, kan er alsnog genoeg verzonnen worden. En als er over de privé-levens van anderen wordt gesproken, kun je er vergif op innemen dat er ook over jouw relatie wordt gesproken.
Een hele kinderachtige reactie van mij, maar lekker voor je. Je geeft zelf aan dat jij ermee zit en het erg vervelend vindt. Hoe denk je dat die andere dame over wie je hebt geroddeld zich voelt als ze weet dat haar 2 collega's over haar hebben geroddeld? Ik hoop oprecht dat je volgende keer 10x nadenkt voor je gaat roddelen over iemand die het al zo moeilijk heeft.
Kan gebeuren! Je hebt willen inhaken op het verhaal en een ervaring willen delen. Misschien de volgende keer geen naam gebruiken? We doen het allemaal wel en vaak ook onbewust