Dreumesstreken?

Oh ja, kindjes kunnen echt draakjes zijn op die leeftijd. Het lijkt mij dat hij een reactie probeert uit te lokken van jullie. Althans, zo ging en gaat het bij onze dochter. Wij zijn op een gegeven moment bepaald gedrag gaan negeren of proberen haar af te leiden door haar met speelgoed of zo uit de situatie te halen. Met eten probeert onze dochter ook controle uit te oefenen door het eten wat wij aanreiken uit haar mond te halen. Wij hebben haar daarom zelf laten eten. Stukjes brood met een eigen vorkje laten prikken (gebaksvorkje). Wanneer ze zelf controle heeft eet ze veel beter. Ik probeer wel zoveel mogelijk uit te leggen aan haar waarom wij op een bepaalde manier handelen, waarom er bepaald regels zijn.
Op een gegeven moment gaan kindjes grenzen ontdekken door met name de reactie van de omgeving. Onze dochter heeft al van alles uitgehaald, maar alles is een fase tot nu toe en wij proberen haar dus af te leiden zodat we niet elke keer "nee" hoeven te zeggen.

Ik kan mij voorstellen dat het erg akelig is om te zien dat je zoontje zijn hoofd stoot (bewust). Misschien kun je hem dan roepen of zo, weglokken met wat speelgoed bijvoorbeeld.

Sorry voor het lange verhaal. Het lijkt mij echt een fase van het ontdekken van grenzen.

 

Wel wat jonger maar hier ook expres hoofd stoten of kopstoot geven (doet ze nu minder dan tijdje geleden want zeg alleen nee/auw en negeer het) mep geven, eten rondgooien.. En dan ineens weer een kusje of knuffel geven waar ik juist wel heel blij op reageer. Ik denk dat ze dan geleidelijk wel gaan begrijpen dat mama sommige dingen wel leuk vind en andere dingen niet.

 

ach gos, dat is inderdaad niet leuk voor jullie allemaal. Lastig he?!
Misschien verlatingsangst? Onze dochter heeft dat ook gehad zo rond die leeftijd. Wij hadden elke keer een zelfde patroon voor het slapen gaan.
Verder legden wij uit dat het bedtijd was en dat wij haar altijd kunnen horen zodat als er wat is wij naar haar toe kunnen komen. Verder gaven wij ook aan dat ze wel alleen in haar kamertje lag, maar dat ze niet alleen is en dat ze ook nooit alleen is in huis. Dat wij er altijd zijn.
Toen ze toch nog elke keer wakker werd, moest huilen of zelfs niet in slaap viel, gingen wij elke 5 minuten bij haar langs om haar opnieuw in te stoppen en haar welterusten te wensen. Heel kort, zonder teveel woorden. Het kost best wat moeite, maar uiteindelijk is het wel gelukt dat ze in slaap viel. We hebben het een paar keer moeten herhalen, maar nu gaat het eigenlijk altijd goed.
Uiteraard weet ik het ook niet en vertel ik alleen maar wat bij ons hielp.
Sowieso praten wij heel veel tegen haar om situaties voor haar begrijpelijk te maken of zo. Hihi, ik weet natuurlijk niet of ze het begrijpt, maar het geeft mij wel een prettig gevoel.

 

11 maanden sprong :O
Die was heel erg. Maak je geen zorgen, hier is die net voorbij en ze kan opeens heel veel meer. Met al die 'sprongetjes' heeft ze nog geen enkele keer zo'n grote vordering gemaakt. Van een grote baby is mijn dochter in een eigenwijze, maar ook superlieve dreumes veranderd. Wel kan ze nog veel gefrustreerder reageren als ze boos is. Ook slapen is een geen groot succes, maar dat is hier al een hele tijd een struikelblok. Het gedrag van je zoontje hoort bij ontdekken wat voor effect bepaalde acties hebben. Zolang ze zichzelf geen botbreuken of kneuzingen slaan, gewoon negatief gedrag negeren (of bij gevaar weghalen) en positief belonen.

Over een maandje kijk je terug en denk je 'was het nu echt zo erg?' (en ja, dat was het )

 

Heel herkenbaar. Hier begon dat zo rond dezelfde leeftijd. En ze is nog steeds een enorme driftkikker.
Wat betreft eten: wij laten het haar zelf doen. Als we haar helpen, haalt ze het uit haar mond. Als ze het zelf mag doen, doet ze dat niet. Met warm eten geef ik haar een eigen bakje, met 1 schepje eten, dan laat ze het toe dat wij het geven. Heel soms belandt het op de vloer, maar het meeste blijft op het blad van haar kinderstoel. Het is een gesmeer, maar hier werkt het