Willen jullie eens helpen? Mijn oudste is 8 en zo brutaal... ik weet niet meer wat ik moet doen om hem duidelijk te maken dat dit echt niet kan! Vrijwel elke afspraak wordt met voeten getreden omdat meneer er geen zin in had. Vanmorgen zat ik uiteindelijk zelfs huilend aan het ontbijt, zo moedeloos word ik ervan. Ik heb nu aan hem uitgelegd dat ik in het vervolg nog maar 1 iets vraag of zeg en luistert hij dan niet dat er dan straf volgt. Ik weet alleen nog niet wat... ik wil niet teveel aan zijn schermtijd zitten omdat hij die gewoon nodig heeft om de rebound te doorstaan. Iemand een goed idee, of die kan zeggen dat dit gedrag bij zijn leeftijd hoort ?
'Mankeert' hij iets of is hij helemaal gezond? Ik pak ze het liefst waar het het meest pijn doet, en dat is toch echt de schermtijd.
Hij heeft vrij heftig adhd en slikt daar medicatie voor. Vanwege de enorme rebound wil ik met de schermtijd ook mezelf en zijn broertje een beetje beschermen. ..
Hoeveel schermtijd krijgt hij dan? Dan zou ik hem inderdaad na 1x waarschuwen en dan naar de gang sturen.
1 uur per dag, hij kan extra verdienen met bijv. klusjes. Maar tegenwoordig wordt er maar weinig bijverdiend, want alles kost teveel moeite... (Mam, ik ben uw slaaf niet!, of Kunt u dat niet zelf?, of Ja dag, nu niet)
ik weet niet wat je van hem verwacht. Misschien teveel voor een adhd om allemaal te onthouden en vol te brengen? maar goed, brutaal? naar zijn kamer sturen, en ik praat niet luister niet naar hem als hij zich niet weer gedragt beginnend met zijn excuses. je kunt scherm tijd weg halen. computer weg zetten, zak geld in houden. slaaptijd vervroegen er is dus van alles mogelijk. maar maak het duidelijk dat praatjes zoals ik ben je slaaf niet niet gewaardeerd worden. mond nu dicht anders... en wees nooit boos, reageer rustug. adhd escaleert zo enorm als je boos reageert. rustig blijven.
Wat wil je met de straf bereiken? Denk je dat hij het wel gaat doen als je hem een dag geen schermtijd geeft of zal dat alleen resulteren in een enorme woedeaanval, waarbij hij de volgende dag vervolgens nog niks doet? Hier is het praten. Werkt 20x beter dan straffen. Mijn oudste is er gewoon niet van onder de indruk. Als ik hem uitleg waarom ik graag wil dat hij meehelpt gaat het stukken beter.
Hij mag overigens gelijk de kamer uit bij een brutale mond. Zo praat niemand tegen mij en zeker een kind van 10 niet en dat maak ik dan ook heel duidelijk.
Kan dialect zijn/ de manier van praten. Ik woon in België en daar is 'u' 'jij' in het Nederlands van Nederland (jij wordt hier overigens ook gebruikt).
Ik ben 30 en ben opgevoedt met U spreken tegen mijn ouders en oudere mensen. Dat doe ik nu nog. Dat is een manier van opvoeden die ieder voor zich kiest. Daarnaast zeggen ze in België tegen iedereen U ipv jij of wat dan ook. En nee mijn kind hoeft geen u te zeggen tegen mij maar tegen mijn ouders en oudere mensen zijn we het wel aan het aanleren. Ik geef ook de tip praten...maar poeh wat is dat moeilijk om ook echt te doen in zo'n situatie. Ik weet er alles van. Leg hem een andere keer uit wat je van hem verwacht. Dat dit ook van hem verwacht word op zijn school en later op zijn werk. Hij zal het zijn ene oor in laten gaan en het andere uit maar wanneer hij er zelf tegen aan gaat lopen zal hij nadenken wat er van m gevraagd word. Kaats de bal anders terug. Wanneer hij een grote mond heeft doe jij niet wat hij van jou vraagt. Hij kan t netjes vragen en dan pas doe je het. Vraag je iets van hem en t gebeurt niet en een grote mond dan laat je het klusje liggen. Ligt er natuurlijk aan wat maar bijv je vraagt zijn kamer op te ruimen en de was in de wasmand. Doet die t niet dan kan die slapen innzijn eigen rommel en heeft die geen schone kleren meer. Zijn natuurlijk voorbeelden want misschien maakt dat hem ook niet uit maar tis ff zoeken naar een oplossing waar hij ook echt van begrijpt wat de echte gevolgen zijn als t niet gebeurt. Schermtijd afpakken helpt nog steeds niet tegen een vieze onderbroek. Bijvoorbeeld.
Ik herken het helemaal met mijn dochter van bijna 9. Ook adhd, daarnaast nog een hechtingsstoornis. Door de adhd roept ze eerst van alles zonder erbij na te denken en door de hechtingsproblemen voelt ze zich altijd benadeeld en houdt ze altijd in de gaten wat haar zussen en broertje wel niet mogen. Ze wil dan of precies hetzelfde of meer, terwijl dat natuurlijk niet zo werkt. Dodelijk vermoeiend soms. Praten zoals sommigen hier zeggen, werkt dus gewoon niet. In ieder geval niet op een moment dat ze de confrontatie echt op zoekt. Tuurlijk leg ik haar wel uit wat het probleem is van haar gedrag en wat ik graag zou zien. Maar vaak luistert ze niet eens en begint er door heen te gillen om haar gelijk te halen. Tja, dan houdt het toch echt gewoon op. Ik stuur haar dan naar haar kamer en laat haar uitrazen. Vaak gaat ze stampend en gillend naar boven. Of ze blijft eerst nog demonstratief op de gang hangen en gaat met dingen gooien of deuren slaan. Dus in dat soort explosieve buien moet ze echt naar haar kamer. Ze mag dan zelf weer terugkomen als ze vindt dat ze gekalmeerd is. Soms helpt dat, soms komt ze al terug na 1 minuut. Na 1 minuut is ze nooit uitgeraasd of voor rede vatbaar. Dan krijg ik vrij snel weer een grote mond en moet ze weer naar boven, maar dan tot ik zeg dat ze naar beneden mag komen. Achteraf praten doen we dan natuurlijk wel, maar heeft ook regelmatig het gevolg dat ze weer boos wordt. Dus daar moet echt genoeg tijd tussen zitten. Verder kan ze ons ook als bediendes behandelen door van alles van ons te eisen, of als we haar een taakje geven ronduit te weigeren. ‘Dat ga ik niet doen’ floept eruit voordat ze er erg in heeft. Als ze iets van ons eist ipv vraagt en zelf niet mee wil helpen of wat dan ook, dan benoem ik dat en geef ik ook aan dat ze het zelf kan gaan doen. Ik ga haar echt niet helpen, totdat ze het normaal vraagt. Als ze een opdracht weigert, zeg ik altijd dat het geen vraag was maar een opdracht en dat het gewoon moet gebeuren. Meestal doet ze het dan wel, zij het stampvoetend en zuchtend en soms scheldend. Als ze echt hele nare dingen zegt (mama ik haat je, gemeen kreng, e.d.) dan moet ze dus zeker naar haar kamer en wil ik eerst oprechte excuses voor ik weer naar haar wil luisteren. Werken deze dingen? Soms wel, soms niet. Mijn dochter is nou eenmaal niet als andere kinderen. En wat hier de ene keer werkt, werkt de andere keer niet meer. Ze is uitermate creatief in steeds weer nieuwe dingen bedenken en heeft het ‘ja maar’ of ‘het kan toch ook...’ tot een olympische sport verheven. Ik probeer de consequenties zo veel mogelijk bij het gedrag te houden. Maar bij dit meisje kan dat gewoon niet altijd. Dus een goede tip heb ik helaas niet. Het is hier altijd zoeken wat werkt en roeien met de riemen die we hebben. Sommige dagen is ‘overleven’ en sommige dagen gaat het heel goed. Dan prijs ik haar de hemel in. De verdrietige kant aan die goede dagen is, dat het meestal sociaal wenselijk gedrag is (passend bij haar hechtingsproblemen) en dat het altijd van korte duur is. Dus nogmaals, niet de ultieme tip. Maar wel herkenning van je moedeloosheid...
Ik denk als ik naar onze eigen adhd'er van 8 kijk dat het voor hem best moeilijk is weer naar school te gaan. Weer alle prikkels verwerken en ook misschien het gewoon lastig vinden en niet kunnen uiten. Nu zijn er nu al twijfels qua overvragen bij onze man daarom draait het zorgteam / arrangementen al, Dyslexie training gepauzeerd . Dus in hoeverre het hetzelfde is kan jij beter bepalen . Wat niet weghaalt dat brutaal zijn gewoon simpelweg niet hoeft. Ik krijg dus een volledige woede uitbarsting als ik aangeef dat ik wil dat hij iets gaat doen( zijn eigen schoenen opruimen kan al genoeg zijn). En de volgende dag pakt hij de stofzuiger over van O doe ik wel even mam ( zet hij wel eerst een koptelefoon op tegen het geluid) . Hier is het dus een wereld van verschil wat er de rest van dag gebeurd. Misschien hem eerst even een half uur laten sluizen voordat er iets gevraagd word. Andere medicijnen waar hij misschien een minder heftige rebound van heeft een optie? Onze zoon heeft een Wii op zijn kamer, wel altijd toestemming vragen, juist om dit soort dingen . Hij kan even alleen een half uurtje met zijn hoofd zijn en dan gaat alles een stuk makkelijker. Verder qua straf zou ik hem inderdaad consequent naar zijn kamer sturen. Hij is uit de situatie, gezinsleden hebben er geen "last" van, prikkels zijn minder en daardoor is het na een half uur misschien wel een stuk beter.
Bij kinderen met ADD of ADHD werkt het motivatiesysteem anders. Daardoor zijn ze vaak niet gevoelig voor straffen e.d. Mijn dochter (ADD) heeft een goede coach. Ze leert hiervan dat haar brein anders werkt en hoe ze ermee om kan gaan. Dat scheelt wel, ook in gedrag. Mijn vraag is dan ook of hij hulpverlening krijgt en zoja of deze voldoet. (Hier veel slechte ervaringen met hulpverlening bij adhd van een familielid. Gebruikten vaak beloningssysteem bv. Dat werkt dus niet).
Nee, ik verwacht niet dat hij het de volgende dag wel zal doen. Ik wil alleen dat hij beseft dat zijn gedrag echt niet door de beugel kan. Ik weet dat hij zich dingen moeilijk eigen kan maken door de ADHD, omdat zijn impulsbeheersing gewoon 'uit' staat. Maar dan nog: het gedrag vind ik echt niet kunnen. Idd, omdat ik zijn moeder ben en niet zijn vriendinnetje. Omdat ikzelf zo opgevoed ben en gezagsverhoudingen in een opvoedingsrelatie belangrijk vind. @Adje dank voor je bericht! Ik herken de woede-uitbarstingen. Er wordt nu net een deur dichtgeslagen boven... Praten helpt vrijwel niet, hij zoekt altijd de discussie. Dat landt eigenlijk niet, soms `s avonds voor hij naar bed gaat is er voldoende rust om de dag door te spreken en met elkaar na te denken over wat er niet goed ging. Maar dat is alleen voor dat moment. De dag erna is een volgende uitdaging. @famoffour Er staat een afspraak bij de psych. voor in de herfstvakantie gepland om de rebound te bespreken. We hebben verschillende sterktes langwerkende medicatie geprobeerd maar hij reageerde er heel slecht op. Duurde uren voor het wat ging doen en als het ging werken werd hij te sloom. Dus nu weer terug op kortwerkend maar met een heftige rebound. Hij gaat naar het SBO en krijgt dus groepsdoorbrekend verschillende soorten lesstof aangeboden (dus op eigen niveau rekenen, taal, spelling o.a.) Ik denk niet dat er sprake is van overvragen. Hij presteert juist erg onder zijn kunnen, gezien zijn compleet normale IQ en grote achterstanden. Maar naar zijn kamer sturen is wel de beste oplossing om het weer rustig te krijgen. In elk geval allemaal bedankt voor jullie reacties! De ADHD maakt het gewoon extra lastig. Had hij niets gemankeerd dan had de schermtijd het eerste geweest waar ik hem mee zou straffen en dat zou wrs. wel effect hebben gehad. Maar het is bijna het enige waarmee we zonder kleerscheuren door de rebound komen, dus voor hem, maar ook voor mezelf, heel belangrijk. Niet buiten spelen is voor mij vervelend maar niet voor hem, hij vermaakt zich toch wel. Praten is lastig, zoals ik hierboven al schreef. Dat kan hij niet als hij in zo`n boze bui zit. Het komt simpelweg niet aan en maakt de woede vaak alleen maar groter. Gisteravond had hij bijv. zijn beddengoed op zijn schommel gelegd (hij heeft zo`n grote ronde schommel op zijn kamer hangen, prima prikkelverwerker!) want daar zou hij op slapen. Dan zeg ik hem rustig dat hij gewoon in zijn bed gaat slapen, dat hij het beddengoed weer op zijn bed moet leggen. In eerste instantie moet ik dat 3x vragen, zonder reactie. Dan laat ik het rusten en zeg dat hij zijn tanden komt poetsen. Voor en na het tandenpoetsen is er vooral uitdagend gedrag, dat hij toch op zijn schommel gaat slapen, dat hij dat gaat doen als ik beneden ben etc. Dan loopt hij naar zijn kamer, ik vraag: Wil je nog door iemand op bed gelegd worden (we lezen altijd nog een poosje voor, nemen huiswerk door etc.)? Dan ga je nu je beddengoed op je bed leggen. Het antwoord is: Waarom zou ik? Toen heb ik hem welterusten gewenst en ben naar beneden gelopen. Maar dan is hij compleet over de rooie, met spijtbetuigingen, beloftes, heel verdrietig huilen, helemaal over de zeik. Ik heb deze keer echt mijn poot stijf gehouden, maar ik was net zo in tranen als hij...
Dat klinkt wel echt adhd , met andere woorden herkenbaar, en ik denk dat je dat er simpelweg gewoon niet uit gaat krijgen hoe vervelend voor alle partijen dat ook is.
inderdaad poot stijf houden! goed gedaan. zo gaat hij leren dat er meteen een reactie komt en dat mama niet gaat 'vergeven'. want daar gaat het niet over. hij bepaalt met zijn gedrag wat jij doet als gevolg. hij moet gewoon op deze manier leren doen wat jij zegt. hij klinkt echt adhd. heel erg moeilijk soms.