Hallo allemaal, Ik wil even het volgende kwijt. Tijdens je zwangerschap moet je minstens 2/3 keer je bloed laten controleren. Nu heb ik dus al 2 prikken gehad, maar dat is bij mij een crime! Bijna huilend en flauwvallend sta ik op mijn beurt te wachten en eenmaal geweest, moet ik een uur bijkomen op de bank. En de dagen erna kan ik nauwelijks naar het plekje kijken. Ook de gezwollen aders in mijn borsten vind ik een heel naar aanzicht. Nu heb ik dus gelukkig weer wat rust, want het bloed van de afgelopen keer (woensdag) was goed. Ik ben ruim 31 weken en de bevalling is hopelijk het eerste dat er aan komt (geen eerdere opnames als het aan mij ligt). Nu hoop ik dat de bevalling gewoon soepeltjes verloopt, en tot nu toe gaat de zwangerschap ook prima, maar toch. Op zwangerschapsgym hoorde ik, dat als je ingeleid moet worden, dat via een infuus gaat. En een keizersnede moet natuurlijk ook onder verdoving. Ik weet het, het is nog niet zover en het kan allemaal heel gemakkelijk en probleemloos verlopen, maar ik hoop dat je mijn angst begrijpt... Zijn er meer mensen die zo bang zijn voor naalden en aders? Hoe gaan jullie hiermee om? Juud PS: totaal niet bang voor pijn, hoge pijngrens, dus geen pijnbestrijding voor mij!
ik ben gelukkig absoluut niet bang voor naalden en weet dus niet hoe ik je kan helpen. ik hoop alleen voor je dat je straks bij de bevalling geen infuus ofzo nodig gaat hebben dan want hoe ga jij reageren als er voor een tijdje iets in je ader zit? Denk je achteraf nooit van o wat heb ik me weer aangestelt het viel allemaal best mee, dit heeft mijn nicht dus he, die is als de dood slaapt nachten niet en als het eenmaal er op zit en ze is bijgekomen dan heeft ze zoiets van waarom ben ik nou bang geweest.
hallo, ik heb ook geen angst voor naalden en aders, maar ik ben hypochondisch dus waar ik heel bang voor ben is complicaties tijdens de zwangerschap of bevalling, dus ik hoop ook niet dat ik in paniek raak! ik hoop dat het meevalt voor je. groetjes joyce
Ook ik ben ontzettend bang voor naalden! Ik ben zó bang dat ik aan het infuus moet ofzo tijdens de bevalling! Het idee dat er een hele tijd een naald in me zit, dat is echt afschuwelijk!
ik ben ontzettend bang voor naalden! en zal ik jou eens een geheimpje vertellen...ik ben zwanger geworden door mezeolf iedere dag te spuiten met puregon. die angst blijft toch maar als het moet op dat moment gebeurt het ook. niet te veel overnadenken...
Ik kan je er ook helemaal niet bij helpen. Je kan je wel afvragen waar het door komt...misschien dat je iets aan de oorzaak kan doen? Bang voor pijn ben je niet..dus ik zou zeggen: Rustig gaan zitten, arm geven, andere kant op kijken klaar is kees (euh Juud). Het voelt wel naar...maarja...dat zal bevallen ook zeer zeker doen. Ben zelf door IVF zwanger geraakt en heb dus heel wat naalden gezien..balen als je er niet tegen kan zeg!
Ik ben ook niet al te dol op naalden (lees: ik vind het ook verschrikkelijk als ik bloed moet laten prikken). Mijn vriend gaat dan altijd mee en leidt me dan af. Ik ben dan net zo'n klein kindje... (Maar aan de andere kant, hij vindt de tandarts afgrijselijk..!) Ik kijk als ik geprikt word dus altijd de andere kant op. Als het dan achter de rug is vind ik het altijd wel meevallen en vraag ik me af waarom ik me zo druk maak van te voren. Als ik jou was zou ik dus zeker niet naar de naalden kijken en geef aan bij degene die je moet prikken dat je dit niet fijn vindt. Dan zijn ze meestal wat liever en voorzichtiger, heb ik altijd de indruk. Succes!
Het klinkt idd een beetje alsof je dit ergens in je verleden hebt opgepikt. Het lijkt me iets te kort-dag om daar nu wat mee te doen, maar het klinkt niet als een lichamelijk iets. Je zegt dat je al flauwvalt vóór je de kamer in bent. Dan is het dus geen reactie op iets lichamelijks (allergie ofzo). Ik weet niet wat je er nu aan kan doen. Ik kan alleen maar bedenken dat je op je af moet laten komen wat er komt. Misschien is het een stuk makkelijker als er zo'n duidelijke aanwijsbare reden is dat het beter is voor je kindje. Je kan ook eens overwegen met een psycholoog/therapeut te praten. Het klinkt nl als meer dan gewoon een beetje angstig voor naalden.
ik heb ook juist hetzelfde,vooraf al schrik op voorhand. heb nog nooit bloed laten nemen,en ging dit ook nooit toelaten... maar sinds ik zwanger ben is dit ook al 2 keer gebeurt. het ergst was met 12 weken...naar de kliniek,moest aan infuus liggen(10 kilo afgevallen) ivm misselijkheid. dat was de ergste dag. dat infuus moest erin en moest bloed laten nemen tegelijk,maar verpleegsters zeiden al dat ze mijn aders moeilijk konden vinden(ik in paniek tuurlijk),hebben ze uiteindelijk annesthisist laten komen en die had het ook al moeilijk. uiteindelijk heeft ze nog een paar keer ernaast gezete. man toen heb ik het van de daken geschreeuwd,echt waar precies een klein kind. maar dan achteraf denk je,waarom ,wat moeten die mensen wel niet van mij denken. maar dit kun je toch niet tegenhouden,hehe
Ik vind het ook vreselijk. Kan er ook echt niet naar kijken. De laatste keer, moest ik ook voor mijn zwangerschap bloedprikken, is mijn moeder meegegaan. Die heeft mijn handje vastgehouden haha... en ik heb met mijn arm voor mijn ogen niet durven kijken. Achteraf viel het wel mee, maar ik zie het echt niet zitten om aan een infuus te moeten of nog erger: een ruggeprik! AAARRGGHHH! Ik moet er niet aan denken, die schijnt zowieso al heel pijnlijk te zijn en ik pas daarvoor! Bij keizersnee mogen ze me onder algehele narcose brengen wil ik toestaan dat ze in me snijden, want daar kan ik ook niet tegen! Griebels!
Bedankt voor al het medeleven. Ik zou echt niet weten waardoor dit komt, want ik heb echt nooit een echt nare ervaring op dit gebied gehad. Het valt inderdaad que pijn en zo wel mee achteraf, maar zo heeft iedereen een angst. Bloedprikken hoeft waarschijnlijk nu even niet meer, maar ik heb al eens een narcose gehad. Inderdaad infuus (toen in de hand) maar ik heb echt gevraagd wat ik moest doen om z.s.m. van het infuurs af te zijn. Toen ik een liter appelsap had gedronken, mocht het eruit en je weet niet hoe blij ik was. Ik geloof wel dat ik akkoord ga en het over me heen laat komen als het tijdens de bevalling echt zou moeten, maar het is de gedachte alleen al die me zeer ongerust maakt. Ik probeer er maar niet al te veel aan te denken. Schamen doe ik me niet, ik vidn het alleen lastig voor mezelf en hoopte wat tips voor mezelf en lotgenoten op te doen. Nogmaals bedankt in ieder geval voor de steun. Ik wens iedereen een goede bevalling! Juud
meiden meiden wat een paniek Banger voor een klein naaldje als voor een bevalling Ik ben verpleegkundige en moet zeer vaak bloed prikken (bij de elleboog) en ik moet vaak canules inbrengen (voor infuus) @Bo ik kan je uit de droom helpen.. er zit geen naald in je arm Er wordt geprikt met een holle naald waar een dun flexibel buisje omheen zit. dat dunne flexibele buisje gaat in je ader maar de naald wordt echt weggegooid. Dus mss helpt het Ik kan me wel voorstellen dat je er panisch voor bent als er vaak misgeprikt wordt. Verder is het aangeleerde/aangeprate angst. Het valt achteraf altijd (meestal) wel weer mee toch? Het is een vicieuze cirkel: Hoe banger jij wordt, hoe meer de vaten dichtknijpen, des te lastiger te prikken.. Dus probeer echt zo ontspannen mogelijk te blijven zitten Hoe moeilijk ook voor sommigen als ik dit lees, maar het zal echt helpen. En zorg dat je warme armen hebt, dan gaan de vaten wijd open staan:_0 Succes allemaal
Blondie, Ik begrijp dat het voor jou makkelijker is, omdat je verpleegkundige bent. En bij mij is er nog nooit misgeprikt, alleen één keer was het ietsje pijnlijker, maar het was wel direct raak. Sommige mensen kunnen gewoon echt heel slecht tegen dit soort zaken. Ik kan prima kijken naar een operatie op TV, waarin je een hart ziet kloppen en ik heb ook al vaak genoeg op het scherm meegekeken als ze met een cameraatje in mijn bijholtes gingen kijken en zelfs bij een coloscopie kijk ik mee. Ik kan mijn been breken en je hoort mij niet piepen, nee ik ben niet hypochonder. Een injectie met vloeistof in bil of bovenarm/schouder gaat prima, maar bloed uit mijn lichaam laten halen, door een prikje in een ader: ik vind het gewoon heel eng. Het is gewoon het idee, en niemand heeft het me aangepraat. Mijn ouders zijn juist heel makkelijk in dit soort dingen. Ik wilde dit er toch even tegenover stellen, want het is gewoon heel lastig als je hier last van hebt. Ik weet dat ik me moet ontspannen en dat lukt op het 'moment supreme' redelijk, in ieder geval voldoende om pijnloos te laten prikken. Voor iedereen: leer ademhalingstechnieken: dat leert je echt om goed te ontspannen. En vraag of je mag liggen. Neem achteraf de tijd om even bij te komen en vraag een glaasje water. Deze tips kreeg ik achteraf nog van de prikster die mij de vorige keer heel fijn hielp. Sterkte, maar vooral genieten blijven, Juud