Hallo, Ik heb een dochter van 5 jaar die na een lang medisch traject geboren is. Na wederom een lang traject en recent een miskraam bij 11 weken zwangerschap blijven wij met z’n drieën. Ik ben op zoek naar mama’s die ook 1 kindje hebben en waarbij het daarbij blijft.
Hoi! Wij zijn nog wel bezig met een ivf traject, maar als dit niet lukt dan blijven wij ook met zn 3en. Heb een dochter van bijna 5. Het lijkt me heel moeilijk om te accepteren dat het misschien wel bij 1 blijft voor ons. Heb jij het al een plekje kunnen geven? Liefs!
Bij ons zal het ook bij 1 kindje blijven. Na 4,5 jaar fertiliteitstraject, 7 ICSI pogingen, 2 miskramen en 2 missed abortions na overstap op eiceldonatie toch een gezonde zoon mogen krijgen. Helaas zal het hier bij blijven. Heel lastig gevoel.
Hier eenzelfde situatie. Na 7 jaar en 4 miskramen uiteindelijk tóch op latere leeftijd een kind mogen krijgen. De wens voor een tweede was groot, maar het is er nooit meer van mogen komen. Ik moet wel zeggen dat ik zware moeite heb met de term 'secundaire kinderloosheid'. Ten eerste gaat het volledig voorbij aan het verdriet van diegenen die wérkelijk kinderloos zijn (en/of zullen moeten blijven), en daarnaast doet het af aan het geluk dat we juist wél een kind hebben mogen krijgen. Het is OK om het moeilijk te hebben dat het maar bij 1 kind zal blijven, maar de term 'kinderloos' behoort m.i. niet toe aan mensen met kinderen.
Ik ben nog wel bezig voor nog een kindje, maar het wil nog niet lukken. Aangezien ik niet weet of het nog gaat lukken is de kans ook reeel dat ook wij met ons drieen gaan blijven. Ik vind het aan de ene kant heel jammer en soms zal het dan wel even verdrietig zijn maar dat slijt wel. Op een gegeven moment dan is jouw kind op een leeftijd en jezelf ook dat je het niet meer wil. Ook de omgeving houdt op een keer op met kinderen krijgen vanwege leeftijd dus je zal dan ook veel minder ermee geconfronteerd gaan worden. Het scheelt al zoveel dat ik al een prachtig gezond kindje heb (afkloppen) en daar ben ik super dankbaar voor. Ging ik voor een 1e en was dat niet gelukt dan was mijn hart echt gebroken geweest. Hier is goed mee te leven om toch gelukkig te kunnen zijn (met uiteraard soms wat lastige momenten).
Hier ook uitbehandeld voor een 2e kindje. We hebben een zoon van 15 en we weten sinds hij 4 is dat er geen 2e meer bijkomt. Ik heb me er bij neergelegd maar kan niet met volle overtuiging zeggen dat ik het geaccepteerd heb. Wij hebben de keus niet gemaakt, de keus werd voor ons gemaakt
Daarom hebben wij het over secundaire infertiliteit. Ik ben niet kinderloos maar heb wel te maken (gehad) met secundaire infertiliteit
Ik moet zeggen dat ik het eens ben met je reactie, ik had het zelf namelijk niet durven zeggen hoewel ik er ook zo over denk. Ik heb geen tweede kindje omdat ik onvruchtbaar ben oid, maar vanwege andere omstandigheden. Toen ik begon met de eerste was het idee om ooit nog een tweede te krijgen, als dat wilde lukken. Sindsdien is er helaas zoveel veranderd in mijn situatie dat ik een tweede nooit aan zou kunnen, dat vind ik nog wel eens jammer. Ik ben opgegroeid met weinig familie en had het voor mijn zoon graag anders gezien. Echter ben ik iedere seconde dankbaar voor dat ene kindje dat ik wel heb, met in mijn achterhoofd dat veel mensen een moord zouden doen voor dat ene kindje. Neemt niet weg dat ik mezelf toesta af en toe verdrietig te zijn om wat ik dus niet heb gekregen.
Dat dus. Ik ben god elke dankbaar voor dat kind dat ik wel heb mogen krijgen want dat is al meer dat sommige gegund is. Ik ben blij dat het mij gegund is om moeder te mogen worden want sommigen is zelfs dat al niet gegund
Hier een zelfde situatie. Na een lang traject onze zoon mogen krijgen in 2018. Dol gelukkig mee. Hij is nu 5 jaar. We hebben ook een lang fertiliteitstraject afgelegd voor een 2e kindje, meerdere miskramen gehad. Helaas 2 jaar geleden moeten besluiten dat dat traject stopt en dat het dus bij 1 kindje blijft (zie onderschrift). Nu we 2 jaar verder zijn voelt het allemaal wel veel rustiger in vergelijking me toen we net stopte met het traject. Ik heb het wel aanvaard. Maar pijnlijk blijft het met vlagen soms nog wel.
Herkenbaar. Ook voor mij voelt het niet prettig dat het niet onze eigen keus is geweest om niet nog een kindje te krijgen, maar dat de natuur dat voor ons heeft gedaan. Maar de natuur zal dat ook niet zomaar hebben gedaan in ons geval. Ik denk dat het beter is zo. Als nu mijn kind weer eens een lastige dag heeft ben ik zo blij dat ik er maar 1 heb. Wel ben ik dankbaar dat ik moeder heb mogen worden op de natuurlijke manier.