Op voorhand zeg ik alvast maar sorry voor het waarschijnlijk onsamenhangende verhaal wat gaat volgen. Ik moet even mijn ei kwijt en hoop dat er mensen zijn die het herkennen en wellicht tips hebben. Op 30 juli jl ben ik bevallen van onze tweede dochter. Ik heb een helse zwangerschap achter de rug met 2 ziekenhuisopnames vanwege HG en een PAAZ-opname vanwege een zwangerschapspsychose. Ik keek dus enorm uit naar de geboorte van dochter; dan zou die zwangerschap voorbij zijn en kon ik weer mezelf worden. Met babydochter gaat het eigenlijk hartstikke goed. Ze is best wel makkelijk en ik ben ook relaxter met haar dan met onze eerste dochter, die nu overigens 4,5 is. Babydochter slaapt helaas nog niet door; fles van 23 uur drinkt ze nauwelijks omdat ze in diepe slaap is dus laten we haar altijd ‘s nachts zelf komen. Dat doet ze elke nacht nog ergens tussen 1 en 2.00 uur. Meestal slaapt ze daarna rustig verder. Onze oudste dochter is een temperamentvol meisje, dat graag haar zin krijgt en slim weet te onderhandelen om het zover te krijgen. Ze is superlief en hartstikke slim maar ook een enorme dwingeland en koppig. We hebben vaak strijd over dingen als kleding (ook al geef ik haar 2 keuzes om uit te kiezen, ook al leg ik iets klaar, alles jeukt, wat dan ook), eten (ze hoeft haar bord niet leeg te eten maar niets eten en dan vervolgens vlak voor bedtijd zeuren dat ze een appel wil..) en vooral: slapen. Al wekenlang wordt ze elke nacht wakker en roept mij of haar vader dan. Negen van de tien keer is er niets aan de hand en zegt ze gelijk: ik wil bij jullie in bed. Dit is in het verleden vaker voorgekomen en dan ging het met 1, 2 nachten weer voorbij. Dus ik maakte er niet zo’n probleem van. Maar nu blijft het maar aanhouden. Haar even geruststellen, slokje water, nachtlampje, even erbij gaan liggen; we hebben alles al geprobeerd. Ze blijft wakker worden en maakt dan enorm veel drama als ik weiger haar bij ons te nemen. Als ik haar vraag wat er is, zegt ze: als ik wakker word, verveel ik me. ?! Ik leg haar uit dat ze dan gewoon zich om kan draaien en ze vanzelf weer in slaap valt, maar dat gebeurt dus niet. Ik ben nu zover dat ze dan in hemelsnaam maar bij ons moet gaan liggen maar madam weigert zelf naar ons toe te lopen; dat vind ze eng (ook al is het licht op de gang aan). Concreet komt het er nu dus op neer dat ik zo’n 2 a 3 keer per nacht eruit ben: 1 a 2 keer voor baby en 1 keer voor oudste dochter. De voedingen van baby doe ik samen met manlief: 1 houdt haar even vast (en koest als de ander de fles maakt. Ze breekt namelijk echt de tent af (standje luchtalarm) en dan wordt oudste zeker wakker. Sinds 3 weken werk ik ook weer, 32 uur in de week. Ik geniet enorm van mijn werk en vind het dan ook echt fijn om te gaan werken, even weg van de kinderen (hoe erg ik het ook vind om dat te zeggen). Maar ik merk dat ik zo langzamerhand steeds uitgebluster ben..Ik ga al op tijd naar bed maar doordat ik er tig keer uit ben in een nacht, slaap ik echt niet bij. Oudste dochter legt ook zo’n claim op me: ik zou echt heel graag een nachtje bij mijn moeder gaan slapen ofzo (woont wel op 1,5 uur rijden afstand) maar dan weet ik dat ik mijn man dupeer: dochter is dan overstuur en hij moet de nachtvoedingen alleen doen. Ik weet gewoon niet zo goed meer hoe ik ‘ bij ‘ moet komen zeg maar. Ik probeer ‘s avonds af en toe iets leuks te doen met een vriendin maar dan lig ik weer laat in bed en krijg ik nog minder slaap. Maar doordat ik nauwelijks leuke dingen doe, is het leven momenteel niet veel meer dan flessen geven, dochter proberen in het gareel te houden en in blokjes van 1,5 uur slapen...En dan probeer ik tussendoor ook nog te zorgen dat het huis enigszins schoon is, dat er gezond gegeten wordt en dat de wassen gedaan worden. Manlief helpt wel mee maar hij is ook moe en we zijn enorm kriegelig naar elkaar toe. Ik weet het ff niet zo goed meer. Iemand tips?
Ik denk dat je het beste gebaat bent bij een goede nachtrust . Als je voldoende slaapt kan je de wereld aan dus mijn tip is om te kijken hoe je bij kan slapen, overdag. Omdat de nachtrust er nog niet in zit. Bijv. Vakantie uren inzetten, neem 1keer in de twee a drie weken een dag vrij. Voor jezelf om pyjama dag te houden. En geen huishouden. Of neem ouderschapsverlof op, en in die uren rust je uit of rommel je rustig in huis. Zonder de drukte van de kinderen. Ik nam een tijd iedere 8 weken een vakantiedag op een tijd, heerlijk al de vooruitzicht een dag voor mezelf. Sterkte
Poeh dat is ook best wel zwaar zeg. Ik kan me ook wel voorstellen dat er weinig gelegenheid tot opladen is. Is het niet mogelijk om bijvoorbeeld vier uur ouderschapsverlof op te nemen per week? Als je dan om de week een hele dag voor jezelf hebt en wel de kinderen gewoon bij de opvang zijn kun je echt even opladen. Een dagje sauna, lekker een boek lezen, even sporten , met een boek op de bank in bad liggen, noem maar op! Ik heb dat in de afgelopen maanden ook gedaan en heeft me echt heel veel extra energie gegeven. Mocht het financieel lastig zijn, dan zou ik toch proberen op andere dingen te beknibbelen. Mochten ze op werk zeggen dat gaat echt niet minder dan 32 uur, dat is vaak onzin. Bij mij werd dat toch ook gezegd en toch gaat het vaak best wel. Daarbij hebben ze er meer aan als je tijdelijk wat minder werkt en daarmee in balans komt in plaats van dat je misschien met een burn-out thuis komt te zitten. Succes!
en de oudste even een weekendje logeren bij een nichtje/vriendinnetje/opa en opa. Uiteraard brengen als leuk voor haar. verder vraag je man wat te doen.. mannen zijn vaak heel praktisch in dit soort dingen alleen is het misschien niet de manier hoe wij als vrouwen iets zouden oplossen. Oudste klinkt wat jaloers en misschien tikkie verlatingsangst ivm je zwangerschap. KAN JIJ NIETS AAN DOEN HE! voor jezelf zorgen is belangrijker anders heeft niemand daar wat aan. Hier door verplichte bedrust 2 e zwangerschap een zoon die mij afstootte de eerste tijd dat ik weer van alles kon. verder neem vrij als ze allebei op het kdv zitten, geef jezelf genezings/herstel tijd.
Ik snap het advies niet van tijdelijk minder gaan werken. Dan ben je toch gewoon harder aan het werken op minder uren? Of toch in jobs zoals de mijne... TS. Als de baby altijd wakker wordt tussen 1 en 2, kan je man dan zijn wekker niet zetten en de voeding klaarmaken voor het gekrijs begint? Dan hoef jij daar niet wakker van te worden. Maar ik snap je hoor. Hier een zoontje van veertien maand die ook nog een keer of drie per nacht wakker wordt... Ik probeer toch gewoon vroeg in bed te kruipen.
Als ik dat allemaal zo lees, dan is dat inderdaad vreselijk vermoeiend. Wat in mij opkomt als eventuele oplossing is met je jongste dochter een paar nachtjes/ (lang) weekend bij je moeder gaan slapen en je oudste bij papa laten. Dan hebben jullie allebei 1 op 1 aandacht voor 1 van de kinderen. Is het misschien een optie dat je moeder de nachtfles dan overneemt? Voor je oudste dochter is het vast ook allemaal heel erg wennen. Ik weet niet hoe groot jullie slaapkamer is, maar misschien kun je ergens een matras leggen ofzo waar je oudste dochter 's nachts kan slapen. Ik zou dat in eigen bed laten slapen echt even uitstellen tot jullie allemaal wat tot rust zijn gekomen en er dan duidelijke afspraken over maken. Bij vriendinnen kun je misschien aangeven gewoon moe te zijn. Dat het misschien handiger is als ze naar jou toe komen. Dan hou je toch de sociale contacten en hoef je ook niet zolang wakker te blijven. Misschien willen ze ook wel even helpen (als je zegt het zwaar te hebben) of kunnen ze wat lekkers voor jullie meekoken. Hoe je het doet en wat en wat het beste bij jou past, dat moeten jij en je man besluiten. Maar uitgeblust is niet goed, ik zou er dus voor zorgen dat he rustmomenten in kan bouwen. Digitale knuffel
Je hebt een zware tijd gehad en nog steeds is het zwaar. Heb je het er al eens met je man over gehad? Wie weet zorgt hij met liefde een nacht (of twee) voor de kinderen zodat jij een beetje bij kunt slapen? Of de oudste een keer een nachtje ergens laten logeren? En probeer in gedachten te houden dat dat het leven alleen uit voeden ed bestaat tijdelijk is; hoe zwaar het ook is, het gaat voorbij. Misschien is een schoonmaakster ook een idee? Scheelt weer iets druk mbt het huishouden misschien. En misschien kan er eens iemand een avondje oppassen en dat je dan samen met je man wat leuks kan doen? Lig je wel laat in bed, maar tijd en aandacht voor elkaar is ook (heel erg) belangrijk! Of een keer in het weekend overdag, kan ook natuurlijk.
Ik lees allemaal goede oplossingen, maar vooral op korte termijn en tijdelijk. Als je meer naar langer termijn kijkt, lijkt het slaapgedrag van je dochter het grootste probleem, waardoor het nu spaak loopt. Misschien kun je naast de oplossingen op korter termijn ook eens kijken of je een slaapcoach oid in kunt zetten zodat je op langer termijn op permanentere oplossing hebt?
Ik acht de kans vrij groot dat oudste gewoon wat jaloers is en ook bij papa en mama net als de baby ' snachts. Dat gaat vanzelf over en ik denk pok dat t's zichzelf nu met " moeten " doen wat iemand anders vind zichzelf misschien net het randje naar overspannen overgooit. Om advies/ hulp van iemand anders te vragen waarmee je geacht word wat te doen en energie en tijd in te steken heb je zelf energie nodig dus eerst een korte termijn oplossing, zodat ze iets wat adem ruimte heeft lijkt me prio 1 en dan kan je ook nog iemand inschakelen als dat wenselijk is, Kan ook gelijk uiteraard maar ik vermoed dat ts dat er nu niet bij kan hebben.
Je vindt je werk heerlijk en het voelt even als ontsnappen, ik zou dus niet minder gaan werken. Je nachtrust moet terug. Een nachtvoeding valt nog goed mee en zou ook wel te doen moeten zijn, maar je oudste trekt een extra wissel op je. Ik zou dus eerst proberen dat in orde te krijgen.
Dat logeren heb ik ook aan gedacht maar alleen logeren wil ze absoluut niet. Dan moet ik mee, niet Papa, maar echt ik. Ze hangt enorm aan me. Dat was voor deze zwangerschap ook al wel maar niet zo erg. Overigens vraag ik me af of het jaloezie is hoor. Baby slaapt ook al sinds nacht 3 op haar eigen kamer dus het is niet dat ze daarom bij ons wil slapen. In het weekend doen we vaak genoeg 1 op 1 dingen met haar, dus aan aandacht ontbreekt het volgens mij ook niet. Dat van die voeding van tevoren klaarmaken; volgens mij kan dat niet bij Nutrilon Omneo? Dat dikt nl. Enorm in als je het even laat staan..We voeden bovendien s nachts op haar kamertje en de magnetron staat beneden dus dan zou manlief met baby in de armen naar beneden moeten om de fles op te warmen. Dan is baby misschien weer hartstikke wakker. Of zie ik nu iets over het hoofd..
Tsja ik zal wel een draak van een moeder zijn... maar een kind van 4,5 kan je prima uitleggen dat ze gewoon pech heeften niet bij jou in bed komt of wat dan ook. Een simpele ‘ nee, ga maar verder slapen’ zou dus geqoon moeten volstaan. Verder proberen overdag niet teveel te doen, tot de nachten weer goed gaan
Je kunt een thermoskan en voeding in een torentje mee naar boven nemen en dan gewoon boven de fles maken
Als ze altijd rond hetzelfde tijdstip komt, kan je toch je wekker zetten zodat het tijdig klaar is? Of inderdaad thermos en poeder mee naar boven.
Je kunt ook samen met je oudste logeren bij je moeder. Zij zal geen twee logeerkamers hebben dus dan slapen jullie toch al samen, en in een andere omgeving gedragen ze zich meestal sowieso al beter. En misschien kun je dan zelfs uitslapen als je dochter zich laat entertainen door je moeder. Als je dat gezeur met slapen (want dat is dit volgens mij, mijn dochter is even oud en heeft ook van dit soort fratsen) wilt doorbreken, ga er dan niet meer naartoe. Zij wil iets, namelijk bij jullie slapen, maar is niet bereid er iets voor te doen. Prima, maar jij dan ook niet. Leg duidelijk uit dat ze naar jullie toe mag komen, dat kan ze best, maar jij komt niet meer naar haar toe want dat is nergens voor nodig en je wilt ook gewoon slapen. Enorme driftbui zal het gevolg zijn, maar na een paar keer komt de boodschap wel aan.
Aanvullende op een hoop tips hier boven... Kan ook nog meespelen dat je je helse zwangerschap nog niet verwerkt hebt (emotioneel) en dat zich dit langzaam begint te wreken. HG, ziekenhuisopnames en ook een psychose... dat is nogal wat en doet ook echt wat met je (psychisch/emotioneel). Na mijn HG zwangerschap was ik na de bevalling vooral heel blij en opgelucht en wilde het allemaal zo snel mogelijk vergeten. Voelde me als herboren (ondanks dat ik wel gemerkt heb dat ik fysiek flink had ingeleverd en echt meer tijd nodig had om conditioneel weer beetje 'normaal' te worden) en heb de eerste tijd als in een roes dan wel roze wolk ervaren. Toen ging ik werken, alles koek en ei, voor eventjes. De combi baby, kinderen, werk, gebroken nachten was pittig en ongeveer 6 mnd na bevalling kwam ik psychisch in de knoop te liggen, de psychische klap van die doorgemaakte verrotte 9 maanden, emoties die ik weggestopt had... Ik heb toen echt het een en ander moeten verwerken. Ik zou me zo voor kunnen stellen dat zoiets bij jou ook meespeelt... Veel sterkte!
Heb je zelf ook nog nabehandeling / therapien? Een idee om een weekend lang oppas te regelen voor beide kinderen, zodat je 2-3 dagen én kunt bijslapen én wat quality time hebt samen met je man? Wat betreft je dochter zou je eens kunnen kijken of een orthopedagoog tips heeft?
Mijn oudste zoon heeft ook net een periode achter de rug dat hij 's nachts wakker werd (hij wordt in januari 4). Roepen om ons, wijzen naar van alles in zijn kamer. Eerst gingen we daar in mee om de jongste van 7 weken niet wakker te maken, maar we zijn hier mee gestopt. Op een gegeven moment kwam ik zijn kamer alleen maar binnen om streng te zeggen dat hij direct weer moest gaan liggen en gaan slapen. Zal een methode zijn waar niet iedere moeder het mee eens is, maar het hielp wel. Na 2 nachten is hij niet meer wakker geworden. Je eerste reactie is altijd troost bieden, maar het moest voor hem wel duidelijk worden dat de nachten zijn om te slapen.
Ik zal ook wel een ontaarde moeder zijn. Hier is de regel: slapen doe je in je eigen bed en klaar. En mocht je dan s nachts wakker zijn, dan bepaal je niet wie je aan je bed wilt hebben. Ik denk dat duidelijk en consequent zijn echt de enige optie is. Wel zou ik lekker met de jongste bij gaan tanken bij je moeder. Als je op bent van vermoeidheid, dan is consequent zijn super lastig. Je hebt nogal wat meegemaakt, niet raar dat je gesloopt bent.