MMM en je werk....

Het is inderdaad erg lastig om niet te vertellen waar je mee bezig bent. Ik begon met "ik moet naar de tandarts", daarna heb ik het op de huisarts gegooid,...je moet een beetjee creatief zijn. Succes!

 

Hoi hoi,

In het begin had ik op mijn werk ook niets verteld maar ondertussen is iedereen wel op de hoogte. Je kunt niet steeds maar weer nieuwe smoesjes bedenken en helemaal niet als je 3x per week weg moet en dit pas op het laatste moment weet.

Gelukkig reageerde mijn collega's en manager erg positief en begrijpend. Nu word er dus ook niet moeilijk gedaan als ik weer eens weg moet of weer eens niet helemaal in mn hum ben. Al is het wel lastig hoor om steeds maar weer naar dat zh te moeten. Ik ben niet ff een half uurtje weg nee het is al een half uur rijden vanuit werk en dan loopt dat spreekuur ook altijd uit. En ik werk in de kinderopvang dus kan ook niet de kindjes alleen laten dus niet erg handig.

 

Ik heb eigenlijk alles gelijk aan mijn leidinggevende verteld, dat vond ik prettiger en ik hoefde dan niet te liegen. Vooral ook omdat ik soms al vrij moest vragen terwijl dat voor mij drukke dagen waren en ik normaal echt geen vrij zou vragen..
En ook vrij snel heb ik het aan de andere collega's verteld. Wij zijn 4 jaar getrouwd en iedereen wist dat we graag kinderen wilden, dus niemand keek er erg raar van op. Wij hebben vorig jaar verbouwd en de verwachting was dus dat ik na de verbouwing (uitbreiding bovenverdieping, meer kamers gecreeerd) snel zwanger zou zijn, alleen wisten wij al voor onszelf dat we al 3 jaar "bezig" waren..
Ze zijn ook allemaal erg meelevend en vragen vrij regelmatig naar de status, en dat vind ik zelf wel heel erg prettig.. En de vraag over wanneer er nou ns kinderen komen, die krijg je dan dus ook niet meer te horen

 

Mijn collega's weten ook overal van. Heeft als voordeel dat ik niet hoef te liegen. Ze laten me gelukkig vrij om naar het ziekenhuis te gaan en doen niet moeilijk.

 

Ik heb het ook verteld. Eerst mijn leidinggevende en uiteindelijk mijn collega's. Het voelde als een opluchting dat ik geen smoesjes meer hoefde te verzinnen en dat ze nu ook begrijpen dat ik soms een off-dagje heb. En inderdaad geen nare opmerkingen meer over wanneer die dikke buik nu een komt.

 

Hoi,

Ook hier bij de eerste serie behandelingen gelijk maar gemeld bij mijn leidinggevende. Was geen probleem als ik soms wat eerder weg moest of wat later kwam.
Tegen mijn collega's heb ik (op 1 na dan) nooit wat verteld, pas nadat de derde iui een succes was geworden kwam het weleens ter sprake.

Nu gaan we voor een tweede wonder en heb ik ook maar gelijk mijn leidinggevende ingelicht. Ook nu reageerde ze weer positief.

Heb wel bij de eerste pogingen gemerkt dat het op zich best meevalt met de tijd die je "kwijt" bent. Moet er wel bij zeggen, dat 2 van de 3 iui's in het weekend vielen, dus heb ik makkelijk praten.

De eerste follikelmeting die er nu aankomt is op maandag en tsja, het lesrooster is nu nog in de maak, dus kan ik er niet echt omheen plannen, helaas. Maar goed, had ze alle begrip voor.

Ik weet niet hoe jouw "relatie" met je leidinggevende is, of het een man of vrouw is.... dat scheelt ook.

Succes!

 

Pfff, hier had ik nog niet eens over nagedacht. Maar inderdaad dat wordt straks wel een issue . Ik denk niet dat ik er nu al klaar voor ben om het aan mensen te vertellen, dus denk dat ik net als Joss met huisarts en tandarts smoesjes ga komen... Maar misschien dat ik het na een tijdje uiteindelijk wel ga vertellen. Nu eerst maar eens zelf aan het idee wennen.

 

Mijn ervaring is dat eerlijkheid het meeste begrip geeft. Ik ben begin dit jaar zwanger geweest, heb het toen vrij snel aan mijn manager verteld omdat ik al snel erge klachten kreeg waardoor ik ziek thuis was. Toen eenmaal de ma bekend was heb ik ook alles verteld, ook aan de afdeling personeelszaken. Dit vond ik persoonlijk prettig, ook omdat er dan geen negatieve dingen in je dossier komen.

Nu gaan we in september met ivf starten en ook nu heb ik mijn manager en de hr afdeling op de hoogte gebracht. Ze zijn erg begripvol en geven me alle ruimte. Mijn manager is trouwens een man maar wel vader van 2 kinderen. Ik denk dus dat het niets uit hoeft te maken of je manager een man of vrouw is. Het gaat erom dat mensen mee kunnen en willen leven. Er zijn trouwens ook nog 2 collega's die op de hoogte zijn. Gewoon omdat het ook prettig is om soms even te kunnen uithuilen op de plek waar je het grootste deel van de week zit. (ik werk fulltime).

Ik denk dat je moet doen waar je je prettig bij voelt maar hou ook rekening met het feit dat begrip van 2 kanten moet komen en als men niet weet wat er speelt kun je ook geen begrip verwachten.

Oh en wat tijd betreft, onze ivf vind plaats op 3 locaties. Echo's in mijn woonplaats, punctie in Rotterdam (1 uur rijden) en terugplaatsing in Gent (Belgie, ca 2,5 uur rijden) dus ik zal toch wel een behoorlijke tijd afwezig zijn.

 

Mijn directe leidinggevende is wel een man, maar is homo (niks mis mee hoor, tis een toffe peer) hij zit verder met alleen maar vrouwen op zijn afdeling, maar is zelf de meest vrouwelijke van ons allemaal Ik krijg van hem alle ruimte en als ik een off-day heb, zegt ie dat ik, als ik wil, gewoon naar huis kan gaan, meestal doe ik dat niet omdat ik dan toch thuis zit te hangen en dat schiet ook niks op... Maar hij is echt superlief en hij weet ook dat ik er zo over denk..

 

Mijn manager is echt een l*l qua dat.
Als ik het hem zou vertellen dan zou hij me heel snel laten ontslaan voor de verlenging van mijn contract.
Hij heeft ook een collegatje van mij zo geteisterd dat ze een vroeg geboorte heeft gekregen erdoor.
En een andere collega zei al, als je kinderen wil, zou ik maar wachten tot je een vast contract hebt anders word je zeker ontslagen.

 

Binnenkort gaan wij de mmm in en ik zit er dus over na te denken wie en of ik het op het werk moet gaan vertellen. Eerst wilde ik niets vertellen, maar dat zal moeilijk gaan, omdat ik toch tijd vrij moet nemen voor de onderzoeken (ik werk voltijd). Van smoesjes hou ik niet zo, bovendien ben ik normaal binnen een half uur klaar als ik naar de huisarts of tandarts moet en de onderzoeken bij de gyn zullen toch wat langer duren. En ik ga haast nooit naar de huisarts, dus wel raar voor mijn collega’s als ik nu ‘zomaar’ de deur bij hem plat ga lopen…
Sinds vorige week weet een collega het. Ik moet nauw met hem samenwerken en wilde hem gewoon laten weten waarom ik zo humeurig en down was de laatste tijd. Hij vond het goed dat ik het vertelde, want hij was al bang dat ik het werk niet meer leuk vond of hij iets verkeerds had gedaan. Mijn baas is nu nog op vakantie, maar ik denk dat ik het hem ook vertel als hij terug is. Andere collega’s vertel ik het liever niet, maar als naaste collega’s vragen gaan stellen ga ik denk ik de waarheid vertellen. Het is niets waar ik me voor moet schamen of over moet liegen en ze merken toch dat er iets aan de hand is met me.
Op mijn afdeling werken trouwens alleen maar mannen, maar dat vind ik geen enkel probleem. Iedereen is erg begaan en medelevend met elkaar. Ik weet zeker dat ze me zouden steunen als ze het wisten. Bovendien weet ik dat het zoontje van mijn baas ook kunstmatig is verwekt, dus van hem verwacht ik wel begrip, haha.
In het begin wilde ik het niemand vertellen, maar dat vind ik nu bijna niet meer vol te houden, want het zwanger worden is voor ons niet meer enkel een leuk ‘geheimpje’, maar een medisch probleem dat ons onwijs bezig houdt.

 

Mijn teamcoaches weten van mijn eerste zwangerschap-miskraam. Ik had ze al bijtijds verteld dat ik zwanger was ivm zwaar werk (zorg) Ook na mijn mk hebben ze me goed gesteund...
Nu ik weer een mk heb gehad, heb ik dit mijn teamcoach weer laten weten. Ook weet ze dat ik 16 sept voor het eerst naar de gyn ga ivm de miskramen.
Ik ben heel blij dat ik het heb laten weten, en bof wat dat betreft ook echt met mijn teamcoach!

Stel dat ik van de gyn straks moet gaan tempen (ik zou niet weten waarom want het zwanger worden lukt wel) dan kan ik ook gewoon zonder te liegen zeggen dat ik voorlopig geen nachtdiensten meer wil.

Liefs Cyntje78

 

@Brabantse, maar je bent in geen geval verplicht om te zeggen waarom je naar het ziekenhuis moet. Als je leidinggevende twijfelt, dan kan hij/zij vragen om een doktersverklaring. Deze vermelden niet waarom, maar wel dat het noodzakelijk is om naar het zh te gaan. Kan je gewoon bij de huisarts opvragen, kan je baas zelf ook doen volgens mij (weet ik niet 100% zeker). Ze zijn wel verplicht je vrij te geven op de momenten die jij aangeeft. Je hebt het in ziekenhuizen nou eenmaal niet voor het zeggen. Ik ben op mijn werk degene die over de vrije dagen, uren, roosters en alle andere personeelszaken gaat, en heb nog nooit gevraagd over het hoe en wat, maar ja, ik denk dan natuurlijk ook als eerste aan de MMM-optie..!

In mijn eigen geval: Wij zijn al jaren bezig om zwanger te raken. Ben in januari zwanger geweest en had dit aan mijn baas verteld. Helaas is dit uitgelopen op een mk en is dit ook nog eens uitgelekt in mijn omgeving en collega's weten het ongetwijfeld ook. Heb er nu dus geen problemen mee om vrij te vragen voor de fa. Ik schrijf in onze online-agenda dat ik vrij wil en dan vraagt niemand ernaar gelukkig.

Ik snap dat het lastig is om te vertellen, zeker als je manager/baas een %$& is, maar het maakt het (in mijn geval) wel makkelijker dat het bekend is. Hij snapt door mijn mk wel dat als ik vrij vraag, het niet voor niks is.

Maarja, het blijft een gevoelig onderwerp...

xx succes

 

Ik moest het wel vertellen op me werk. Zat ondertussen om de dag bij de gyn voor een FM.

Me manager voor wie ik werk was ontzettend begripvol en zei: nou misschien krijg je er wel 2 in 1x.... Whhahahaha....

Hij zegt ga ervoor en vecht voor je gezondheid! Die komt op nummer 1!!!

 

Die van mij mag het niet Ik werk voor een manager en een directeur. Dus die vertellen dit echt niet door.

Ik mag altijd tussen 08.10 en 08.30 terecht, dus dan kan je altijd nog werken

Succes meissie!

 

ik heb het ook eigenlijk gelijk verteld toen ik in de mmm kwam. scheelt een hele hoop gezeik. nu kan ik gewoon op het laatste moment bellen en hoef alleen te zeggen moet naar het ziekenhuis. vond het wel moeilijk om te vertellen hoor vooral omdat mijn leidinggevende in die tijd hoogzwanger was en niet zo goed wist wat ze moest zeggen. Maar ze zei ben blij dat je het eerlijk hebt verteld en niet allelei smoesen hebt verzonnen.