En dat ben ik dus niet met je eens. Als de relatie wel goed zit komt het dus niet altijd goed op dat gebied. Zo werkt het absoluut niet voor iedereen. Je kunt iemand helemaal geweldig vinden maar toch lukt het niet of niet meer in bed. Dat heeft weer invloed op die relatie. En kan voor sommigen reden zijn om dan andere keuzes te maken. Er zijn genoeg stellen waarbij intimiteitsproblemen zorgen voor relatieproblemen. Dus dan komt het wel goed is echt veel te simpel. En vooraf dit gebied samen verkennen kan genoeg zeggen over iemand. Maar voor sommige mensen is dit onderwerp ook gewoon totaal niet belangrijk. Voor mij is het niet iets magisch door God gegeven. En al zeker niet iets dat slechts beperkt is tot 1 persoon (en bij het ontbreken of wegvallen van die persoon moet ik al helemaal niet denken aan het celibaat). Dat bijna mythische verhaal eromheen is natuurlijk ook ooit bedacht door religies om mensen binnen hun kaders te houden.
Maar dat is net zo goed bij mensen die wel seks voor het huwelijk/meerdere partners hebben gehad. En als dat zo is dan praat je daarover om samen tot een oplossing te komen, waar je beiden achter staat en kom je er samen niet uit dan ga je naar een relatietherapeut/seksuoloog voor hulp.
In het daten met iemand kijk ik naar alle facetten van iemand als persoon en naar mijzelf. Er zijn tal van zaken die maken of iemand wel of niet bij mij past. Sommige zaken zijn belangrijker dan anderen. Bepaalde zaken zijn zelfs dealbreakers. Om een goed beeld van iemand te krijgen moet ik weten hoe ik zelf in elkaar zit. Maar ook kijken hoe iemand anders echt is. En intimiteit en seksualiteit zijn daar onderdelen van. Die leer ik niet kennen door er alleen eens over te praten. Dat zegt namelijk op dit gebied vrij weinig. Ik wil zien hoe iemand daadwerkelijk is en doet en of wij bij elkaar passen. En dan is het een enorm voordeel dat wij beiden ervaring hebben opgedaan op dat gebied. Pas dan weet je echt wat je wilt en wat werkt voor jou. Ik geloof namelijk niet in het veranderen van mensen (wel in wat bijschaven). Alle grote en kleine dingen bepalen voor mij of ik verder wil met iemand. Als wij op dit onderwerp geen match zijn is die persoon niet geschikt voor mij (en wel voor een ander). Hoe geweldig hij verder wellicht ook is. En dat mag gewoon. Net zoals voor anderen een religieus persoon een belangrijke voorwaarde is. Of zaken als karakter, financiën, toekomstperspectief etc.
Mee eens! Ik heb bijv. niet het pad bewandeld die mijn ouders voor mij voor ogen hadden, maar mijn ouders hebben mij of mijn kinderen nooit anders behandeld. Ik vind open communicatie met je kinderen over het onderwerp seks wel heel belangrijk. Er moet geen taboe op rusten en het verbieden van anticonceptie vind ik helemaal onverantwoord. Dat stukje begeleiding heb ik tijdens mijn opvoeding wel eens gemist.
Het is te zien wat je verstaat onder goed komen e. Voor mij is goed komen dat de relatie blijft standhouden en je samen voor de relatie blijft gaan. Wanneer je bij goed komen denkt aan de seks die terug is zoals voorheen, tja dat kan dan tegenvallen. En ik blijf er dus ook bij dat wanneer je een sterke relatie hebt, je er wel komt. Wanneer er 1 van de 2 natuurlijk zo gefocust is op wat ze hadden en daarbij volledig voorbij gaat aan de oorzaak van de veranderingen (ziekte, trauma, hormonen, vermoeidheid....) dan red je het idd niet. Verder ben in helemaal niet gelovig en heb ik helemaal niet gewacht hoor . Vooraf verkennen kan prima voor mij (binnen een relatie) maar wees dan ook realistisch zou ik zeggen. Sommige zaken veranderen (logisch ook, zou triest zijn dat je eeuwig dezelfde blijft en niet evolueert).
Hoezo deze tijd ? Ik hoor dit dan vaker We leven in 2024 Is niet van deze tijd blabla Snap die opmerkingen niet en ze slaan ook nergens op Iedereen maakt zijn eigen keuze en is daarbij niet ouderwets omdat het niet in jou straatje past Dat heeft niks te maken met in welk jaar we leven
Ik bedoel daarmee dat de samenleving behoorlijk is veranderd de afgelopen decennia. Vroeger was religie iets dat voor bijna iedereen toch wel de standaard is. Dat is tegenwoordig echt heel anders. En religieuze denkbeelden waren destijds onderdeel van de volledige maatschappij. Dus dat iedereen volledig zijn eigen keuze maakt klopt niet. Je wordt beïnvloed door cultuur en normen en waarden binnen de samenleving en dat is aan verandering onderhevig. Bij sommige groepen gaat dat natuurlijk sneller of anders dan bij anderen. Kijk maar naar de positie van vrouwen, minderheidsgroeperingen en ook de beleving van seksualiteit. Iets heel simpels als ongehuwd samenwonen hoefde mijn grootouders in hun tijd echt niet te proberen en is tegenwoordig toch gemeengoed geworden. Je moet het in breder perspectief zien.
Voor mij zijn 3 begrippen een vereiste bij seks; verantwoordelijk, respectvol en gelijkwaardig. En of dat dan binnen het huwelijk, een relatie of “gewoon zomaar” plaatsvindt moet iedereen voor zich weten. Voor mij is een huwelijk/relatie of zelfs liefde dus geen vereiste.
Ik vind het lastig dat regelmatig zelfrespect gelijkgesteld wordt aan één of weinig sekspartners. Voor mij is zelfrespect juist het zelf kiezen hoe en met wie en met hoeveel mensen je je seksualiteit beleeft. Zolang je zelf dus achter je daden staat.
Er zijn best veel mensen die toch altijd dan een stemmetje houden als hoe zou het met iemand anders zijn. Zo stranden best veel jeugdliefdes alsnog ondanks dat er met de relatie an sich niks mis is. Als je getrouwd bent is uit elkaar gaan natuurlijk wat lastiger. Maar de mens is niet persee een monogaam wezen. Die gedachten moeten we dus soms actief buiten de deur houden omdat we nu eenmaal ook culturele afspraken met elkaar maken. Dus of je nu het een belangrijk vindt of het ander, het is denk ik vooral een must om de verwachtingen duidelijk naar elkaar uit te spreken en goed te communiceren.
Persoonlijk vind ik dat seks bij het huwelijk hoort en niet iets is dat je zomaar doet. Mijn man en ik waren allebei ook nog maagd. Ik hoop dat onze kinderen dit ook zo zullen doen, maar heb niet de illusie dat ik het ze kan verbieden. Wat iemand al eerder schreef… je hoeft het ook niet te faciliteren. Wij werden ook niet gefaciliteerd, pas toen we al trouwplannen hadden mochten we van mijn ouders op een kamer slapen, maar bij die van mijn man nog steeds niet. Onze reden was overigens wel vanuit het geloof, hoewel ik me niet voor kan stellen dat ik zonder dat als een losbol had geleefd, haha. In die tijd en onze leefomgeving was dit heel normaal. De meesten van onze vrienden hielden zich hier ook wel aan. Als je al een paar jaar verkering had, en volwassen was, werd er ook wel op aangedrongen dat je zou gaan trouwen omdat men ook wel wist dat het moeilijk is om daar lang vol te houden. Het vlees is zwak etc etc… Wij zijn dan ook al heel jong getrouwd, nu bijna 25 jaar geleden
Ik heb geen moeite met mensen die willen wachten met seks tot ze getrouwd zijn. Maar hier heb ik dus wel veel moeite mee.
Dat werd bij mij in de kerk ook gedaan. De meeste stellen trouwde binnen anderhalf a 2 jaar. 2,5 jaar was lang, 3 jaar dan gingen de roddels rond dat ze vast al seks hadden en dat de boer geen haast meer had om de koe te kopen. (andere discussie maar überhaupt vrouwen vergelijken met het kopen van vee..) Ik kom wel uit een heel strenge (bijna sekte-achtige) kerk hoor, maar het jong en snel trouwen is geloof ik wel een vaker voorkomend iets onder bepaalde stromingen. Niet iets waar ik heel enthousiast over ben, vroeger als gelovige ook niet.
Zeker, maar gelukkig was ik er niet zo gevoelig voor op dit gebied omdat ik mijn eigen overtuiging had waar ik vrede mee had (en heb). 1 van de reden van mijn vertrek uit de kerk waren dit soort - imo - absurde (uit z’n verband getrokken) regels die heel weinig meer te maken hadden met het geloof maar vooral draaide om controle, en macht, van de kerkleiders over de leden. Ik kan een boek schrijven over wat ik allemaal heb gehoord (en geloofd) , en wat voor een schade dat heeft aangericht. Een leeftijdsgenootje van mij van vroeger uit de kerk heeft trouwens daadwerkelijk een boek geschreven daarover. Ik heb zo’n beetje hetzelfde meegemaakt als zij, op sommige vlakken erger, op andere vlakken minder erg. ..beetje off topic dit haha. Excuus.
Wat heftig zeg. Gelukkig is het geen beeld van wat ik herken in eigen ervaring. Lijkt me heel erg om mee te maken. Zo hoort het niet te zijn.
Wat vreselijk om mee te maken voor je . Dit kan inderdaad zo schadelijk zijn op veel gebieden. In je open en eerlijkheid, in je vertrouwen naar een ander maar zelfs ook naar jezelf, je spontaniteit wordt weggedrukt en op intimiteit wordt een mega groot negatief stempel gegeven. En net wat je zegt, en ik ook altijd denk, sommige ouders denken dat ze seksualiteit van hun kinderen kunnen voorkomen door het te verbieden en je niet samen op een kamer laten slapen......hoe naïef .
Anderzijds snap ik ook dat je niet gaat faciliteren als je oprecht de overtuiging hebt dat het verkeerd is. Ik heb het ook op de meest rare plekken gedaan want thuis was geen optie. Maar ik zou niet weten hoe mijn ouders het anders hadden moeten doen. Ik zou ze heel raar aankijken (en ik denk serieus respectpunten voor ze verliezen) als ze mijn vriendje wel lieten blijven slapen terwijl ze er dik op tegen zijn. Sta voor waar je in gelooft. Dat vond ik als 17 jarige tiener ook al. Misschien is de oplossing om er niet zo’n zwaar punt van te maken. Te bespreken waarom je het liever niet hebt, maar als je kind ervoor kiest dan wel thuis en niet in de bosjes. Je kan het heel belangrijk vinden, maar is het belangrijker dan de veiligheid van je kind? Misschien dat het daar wel een beetje op neerkomt.