Even een vraag, ik heb het idee dat ik een beetje doorgeslagen ben deze zwangerschap.... Ik ben nu bijna 14 weken zwanger van de 2e en de laatste keer dat mijn man en ik seks gehad hebben is dus ook 14 weken geleden..... Nou ja, laten het er 13 zijn. Ik heb er TOTAAL geen behoefte aan..... ik raak al geirriteerd als hij in de buurt komt met z'n handen en ik moet er niet aan denken om die 'moeite' te doen.... Bij mijn eerste zwangerschap hadden we niet heel veel seks, ik was er niet eentje die helemaal in de touwen hing omdat ze zwanger was, maar het was nog wel 'normaal'. Maar dit is een beetje extreem volgens mij, gewoon echt geen seks, al 3 maanden niet... Hoe zit dit bij jullie? En wellicht tips om e.e.a. toch een beetje uit het slop te trekken, want ik vind het wel een beetje zielig voor mijn man
ehhhmz ik zou zeggen bespreek het met je man en pro beer er een romantisch avondje uit te slepen? Dan niet uit eten gaan maar je lekker thuis laten verwennen met een luxe rugmassage en dan van het een komt het ander? Het moet natuurlijk wel leuk blijven! (zegt degene die door de gierende hormonen het graag elke dag had gedaan aan het begin van deze zwangerschap )
Hmmm, redelijk herkenbaar. Voorheen deden we het zeer regelmatig en nu misselijk, pijn in mijn buik, moe of gewoon geen zin dat iemand aan me zit. Voelt gewoon prive ofzo. Vind het voor hem ook niet leuk, maar gelukkig maaktt hij er geen issue van. Lig s nachts wel eens wakker en heb dan wel zin. Heb hem de laatse keer wakker gemaakt en dat vond hij helemaal geen probleem . Merk ook altijd wel als je het minder doet dat je ook minder zin krijgt en als je dan weer een keer wat gevreeen hebt je ook weer meer zin hebt. Vind je het wel fijn om te knuffelen, oid? Misschien kan het een tot het ander leiden als het niet gelijk gericht is op sex. Je kunt ook afspreken dat je geen sex gaat hebben. Dan is die druk eraf en krijg je misschien toch stiekem wel zin......
Hier herkenbaar, ook vanaf het begin en ik ben nu 39 weken zwanger... Hij kan klagen wat ie wil, ik heb ook ongemakken nu.
Ik herken mezelf ook helemaal niet hoor.... Ik heb gewoon ECHT geen behoefte aan iets van intimiteit.... geen aanrakingen, knuffels, dus al helemaal geen seks.... Ik 'tolereer' dat hij in hetzelfde bed ligt, maar dan lig ik ook liefst alleen, dus niet tegen hem aan. De druk om seks te hebben is er gelukkig helemaal niet. Hij weet van mijn geen-behoefte en accepteert het als iets dat bij de zwangerschap hoort.... Leuk vindt ie het natuurlijk niet...
Ja, hier hetzelfde. Knuffelen is mij eigenlijk al teveel gevraagd. Tja, het is niet anders. Ik wil er ook geen commentaar over hebben. Zwangerschap is voor beiden niet altijd alleen maar leuk, jammer dan.
Ik ben nu 5+1 week en moet ook echt niet aan sex denken. Vind het ook niet fijn omdat het nu nog zo pril is enz.. Weet wel dat het geen kwaad kan maar toch vind ik het niks en ik weet gewoon dat mijn man best erg groot geschapen is en al ben ik niet zwanger kan die me baarmoeder wel eens flink raken. SOms doe ik het wel ff want dan ben ik ff van dat gezeur af maar het komt in iedergeval niet van mij kant hahah.
Heel herkenbaar! Ik heb er ook totaal geen behoefte aan op dit moment. Daarnaast ben ik er ook echt te moe voor. Ik vind het ook heel vreemd, ik voel soms ook de kleine en dan is sex echt wel het laatste waar ik aan denk! Als of die aan ons bed staat ofzo. Naja zal wel tussen m'n oren zitten En dan heb ik het nog niet eens over alle ongemakken.. Hij mag niet aan m'n borsten komen, liever blijft ie helemaal van me af Arme man heeft t maar zwaar met mij
Ik ben vast een uitzondering Ik heb juist wel zin in seks. En soms baal ik stiekem wel eens een beetje dat ik niet voluit kan gaan zeg maar. Want het is allemaal wel wat gevoeliger Dat was ook mijn eerste zwangerschapssymptoon. Last tijdens seks. Maar ik had ook wel een paar keer het idee dat ik niet aan seks moet denken, dat vertelde ik dan tegen mijn vriend, dan zegt hij, echt niet? Verleid me..en ja dan heb ik toch wel zin. Ik vind het wel leuk. Eerder was ik vaak diegene die initiatief toonde, omdat ik nu niet perse wil, krijg ik juist meer zin omdat vriendje er over begint Ik zou zeggen begin er gewoon aan. Want eenmaal bezig, dan komt de zin vanzelf hoor. Als je man/vriend heel lief is en er eigenlijk niet echt om zeurt, dan zou ik gewoon zin maken. Ik zou wel de kriebels krijgen als ik een vriend zou hebben die zou gaan zitten klagen als hij een paar dagen geen seks heeft gehad. Succes met seksen!
Hier ook niks hoor. Maar daar hebben we allebei geen problemen mee. Het voelt gewoon niet fijn om het nu te doen, geen zin in. Wie weet komt het nog. In de tussentijd wel af en toe eens andere manier van sex, vinden we ook prima, maar echt gemeenschap dat doen we nu niet.
Oh, gelukkig, ik ben niet alleen Dacht al dat ik heel extreem was, een beetje was doorgeslagen, maar jullie hebben er ook 'last' van Bij mijn eerste zwangerschap kwam mijn zin in seks pas met een week of 35 weer terug, maar toen ging het zo lastig met die grote buik... Dat er een kindje in mijn buik zit, daar heb ik nou echt geen last van, als in dat je het zou beschadigen of zo...
Mijn man denkt er zelf niet eens aan! Hij is als de dood dat hij het kindje raakt en dat het nog niet goed ingennesteld is. Wat een grap he! Ik vind het wel best nu eventjes, ik heb er ook niet echt behoefte aan... Laat mij maar slapen!
Hier ook geen seks hoor .. na die ene keer dan dat hij me bevrucht heeft. Hij heeft mij trouwens wel verwend.. We proberen er wel een beetje naar toe te werken. Maar het is echt even zoeken naar wat is nu lekker? en samen in een deuk liggen
Tussen week 6 en week 13 of zo, had ik ook weinig tot geen zin. Daarna kon ik er geen genoeg van krijgen. Kan zomaar omslaan zie je wel. Niet te veel aan denken,en misschien inderdaad samen een romantisch avondje plannen.
Hier ook niet echt behoefte aan, bij de zwangerschap van de eerste trouwens ook niet. Maar hij heeft er zich wel bij neergelegd heb ik de indruk Niet fijn voor hem, maar ik kan het me ook niet opbrengen op 't moment, ben ook nog altijd erg moe.
Hele zwangerschap al veel behoefte en we hebben nu nog erg veel seks.. Tis wat puzzelen maar we genieten er allebei nog erg veel van.
Ik vind het verbazingwekkend dat er vrouwen zijn die zin maken om 'van het gezeur af te zijn' of omdat het 'zielig is voor de partner'. Ik zou geen vent willen die seks wil hebben met iemand die er niet (minstens) net zo veel zin in heeft als hijzelf. Maar goed. Wat betreft zin in seks: er zijn denk ik bijna net zoveel vrouwen die helemaal geen of nauwelijks zin hebben in seks als vrouwen die wel of zelfs extra veel zin hebben in seks. Dat verschilt van vrouw tot vrouw en van zwangerschap tot zwangerschap. Ik zou zeggen: volg je gevoel en een goeie vent volgt mee
Zou ik dus ook nooit doen dat zin maken omwille van man. Is bij ons ook niet aan de orde gelukkig dat hij dat zou verwachten. Hij zou ook echt geen sex met mij willen wetende dat ik 'zin had gemaakt voor hem'. Zou ik ook niet echt leuk vinden; een man die het wil doen terwijl hij weet dat zijn vrouw eigenlijk geen zin had.
Herkenbaar. Eerst door de misselijkheid en moeheid en nu.. gewoon geen zin in welke vorm van intimiteit.. Vind het ook wel sneu, dus ga mijn best er heel snel wel voor doen...