Jeetje wat een verhaal, Verschrikkelijk dat je dit hebt moeten mee maken! Maar ik vraag me wel af waarom je niet wil dat je broer weet dat je hem het hebt vergeven. Ik vraag dit puur uit nieuwsgierigheid, het is dus absoluut geen aanval. Mocht je deze vraag te persoonlijk vinden dan alvast mijn excuses hiervoor. Ik stel deze vraag omdat ik denk dat je het hele gebeuren misschien beter een plekje kan geven wanneer je je broer verteld dat je hem het hebt vergeven, en jullie band misschien zal verbeteren. Ik begrijp dat dit een ontzettend gevoelig onderwerp is, maar ik ben erg benieuwd naar je reden daarvoor. @ ts: ik denk dat experimenteren onder broertjes en zusjes wel vaker voorkomt, maar wat jij hebt mee gemaakt vind ik wel wat verder gaan. Als je toch met bepaalde vragen of gevoelens rond loopt denk ik dat het helemaal niet verkeerd is om een keer te praten met een psycholoog. Kom je er uiteindelijk achter dat je het misschien toch niet nodig hebt gehad dan is dat ook niet erg toch?
Omdat we hem er al een keer hebben geconfrontreerd ermee (mijn ouders en ik) en hij ontkent alles glashard dus heeft het voor mij geen toevoegende waarde om het hem te zeggen dat ik het hem heb vergeven. Zolang hij het niet toegeeft of sorry zegt hoort ie het van mij niet. Misschien gemeen maar ja hij was ook geen lieverdje...
Ik denk dat enig expirimenteren heus wel voorkomt tussen broertjes en zusjes / vriendjes en vriendinnetjes, vriendjes en vriendjes en vriendinnetjes en vriendinnetjes. Uiteraard afhankelijk van hoe ver het gaat maar ik denk dat je een kind tot ongeveer de leeftijd van 7 jaar niet echt kan verwijten dat ze daar niets van weten. En als ze spelen heb je ze ook niet altijd elke seconde in de gaten. Volgens mij is het een vrij normaal iets tussen kinderen hoor. Experimenteren is nu eenmaal iets wat bij kinderen hoort. Tot op bepaalde hoogte natuurlijk.
Oké begrijpelijk. Ik hoop in ieder geval dat je het stukje bij beetje een plekje kan geven. Hetzelfde geldt voor ts!
Ik ken het wel van dichtbij, alleen waren de broers in kwestie wel wat ouder dan 11 en de zusjes iets ouder dan 6/7. Het heeft heel diepe sporen achtergelaten bij alle betrokkenen. In de context die ik hier lees, vind ik het eerlijk gezegd raar om erover te spreken alsof de jongen de dader is, en het meisje het slachtoffer. Het enkele feit dat het meisje iets jonger was, maakt nog niet dat ze overmeesterd werd. Het zou zo maar kunnen dat zij er net zo nieuwsgierig naar was als haar broer en zich daar later heel schuldig over is gaan voelen en het uit angst voor ontdekking niet heeft durven stoppen terwijl ze het inmiddels niet meer wilde. Misbruik van een kind door een volwassen familielid vind ik van een totaal andere orde dan seksuele ervaringen tussen kinderen - zelfs al weet ik van heel dichtbij dat die even goed een nare erfenis kunnen achterlaten. Maar goed. Normaal is het niet, als het zo ver gaat als je je meent te herinneren. Of het zinnig is om in therapie te gaan kan ik echt niet beoordelen. Als je er in je dagelijks functioneren geen last van hebt, zie ik er het nut niet zo van in.
ik heb speciaal een account gemaakt om op dit onderwerp te reageren. Ook bij ons vroeger is het een en ander gebeurd alleen waren wij wel iets ouder. Volgens mij was ik een jaar of 12/13 en mijn broertje 2 jaar jonger. Weet nog wel dat het eerste initiatief van mij kwam. in het begin onschuldig later ging het iets verder, net als ts. weet niet meer wanneer het gestopt is, het stopte net zo plotseling als het begon. Het was experimenteren maar ik schaam me er kapot voor. Niemand weet het ook, zelf mijn man niet. Ik heb er nooit over gesproken met mijn broer. Heb dus geen idee hoe hij er nu over denkt. Ik hoef zeker niet in therapie maar als ik het terug kon draaien....