De hele tuin afsluiten kan helaas niet nu. Dan moeten we een vergunning hebben om het muurtje dat de tuin verdeeld tussen de zijtuin en de achtertuin(hoekhuis) te mogen slopen en genoeg geld hebben om op het hele stuk ( 20 meter diep) een nieuwe schutting te plaatsen.en dan nog hebben we een stuk voortuin. Het hek aan de achterkant wilde we idd vervangen eind van de maand.nu gaat dat financieel niet.het is maar 1 paneel dat kapot is maar er moeten 6 stukken vervangen worden omdat de rest ook niet goed meer is. Ze heeft een eigen tuin en ook nog een moestuin aan de rand van het dorp. Dus waar ze de tijd vandaan haalt om ook nog eens in onze tuin te gaan staan is me een raadsel. Al doet ze eigenlijk niks anders dan de hele dag in de tuin staan. We waren bij de verhuizing al gewaarschuwd dat ze vaker in de zijtuin stond. Maar het lijkt de laatste tijd erger te worden. En toen ze vanmorgen achter in de tuin stond was dat eigenlijk de druppel.
En ik denk idd mentaal niet helemaal meer bij is al kan ze dat nog verbloemen. Fysiek is ze nog heel sterk. Ik weet niet of haar kinderen het in de gaten hebben. De volgende keer maar weer proberen aan te spreken als ze hier zijn.
Ik zou sowieso de schutting achter zsm repareren. Daarnaast zou ik een briefje in de bus gooien en daarin schrijven dat he haar nu al een aantal keer persoonlijk hebt aangesproken, maar dat ze helaas tot nu aan toe geen gehoor heeft gegeven aan jullie verzoek om jullie tuin met rust te laten. Dat je haar via deze weg normaals verzoekt alleen haar eigen tuin te onderhouden en dat jullie andere stappen gaan ondernemen mocht ze wederom jullie tuin betreden voor ongevraagd onderhoud. Wanneer ze dit toch weer doet, kan je de wijkagent inschakelen. Aangezien haar kinderen zeggen "zo is ma nu eenmaal..." zou ik niet direct denken aan dementie, maar eerder aan een eigenwijze vrouw....
Maakt ze ook dingen stuk of doet ze wel goed werk? Niet dat ik haar wel in m’n tuin wil als ze goed werk doet, want ik wil gewoon ook niet zomaar iemand in m’n tuin Maar als ze echt planten eruit haalt die er horen, of dingen veel te rigoreus snoeit, vind ik het nog een stap erger en zou ik idd kijken hoe je haar daar de rekening van kan sturen - dat zet misschien ook wat druk op haar kinderen om het te proberen op te lossen...
Ben je al eens naar haar toe gegaan voor een gesprek? Op een moment dat ze niet bij jullie in de tuin zit? Anders dat eerst eens doen. Ik zou ook die kinderen nog eens aanspreken en heel duidelijk maken dat jullie er echt niet van gediend zijn en er nu zo klaar mee zijn dat jullie verdere stappen gaan ondernemen (zoals haar de planten laten vergoeden). Anders volgende keer politie bellen wanneer ze weigert weg gaan. Hard maar nodig ben ik bang.
Klinkt als beginnend dementerend. Ik zou de wijkagent inschakelen en je zorgen ( en frustratie ) uiten. Als zij heel haar leven in moestuin en dr eigen tuin bezig is geweest dan is dot voor haar wellicht nu logisch en ziet ze het psychisch allemaal niet zo goed meer. Lijkt me goed als er eens meegekeken wordt of deze mevrouw nog veilih zelfstandig kan wonen. En hoe rap ze achteruit gaat.
Ik zou nogmaals het gesprek met de kinderen aangaan en met de wijkagent (eventueel na het gesprek met de kinderen), want ik zou me toch wel zorgen maken over deze mevrouw. Misschien is ze inderdaad dementerend of is er iets anders aan de hand en weet ze echt niet meer wat ze doet. Zolang het dan bij de tuin van een ander schoffelen blijft is dat, behalve dat het vervelend is, nog aardig onschuldig, maar wie weet wat ze verder doet of nog gaat doen? Zelf zou ik zo snel mogelijk een goede erfafscheiding regelen (eventueel samen met de buurvrouw/haar kinderen), zodat het in ieder geval zichtbaar is waar haar eigen tuin ophoudt en je zelf ook gewoon je achtertuin op slot kunt doen. Lijkt me sowieso een prettig idee. Maar los daarvan zou ik dus ook het gesprek aangaan ivm de zorgen die er zijn. De mevrouw zelf klinkt op basis van jouw verhaal niet als een 'fout persoon', eerder als een lieve zorgzame vrouw. De kinderen zijn er misschien te weinig om dingen te zien of steken misschien wel hun kop in het zand, als jij wel veranderingen in haar gedrag merkt, dan zou ik daar dus wat mee doen. In eerste instantie uit zorg voor je medemens, daarnaast omdat je er zelf ook last van hebt.
Ze is zeker geen fout persoon.en ze bedoeld het vast goed. Maar een lage afscheiding (paaltjes met draad), een half hoog hek en op 1 stuk schutting na aan de achterkant is toch echt duidelijk waar haar tuin eindigt en de onze begint, alleen acceptert ze geen nee en denkt echt recht te hebben om onze tuin te doen want wij doen het niet goed genoeg en niet vaak genoeg in haar ogen en vind schijnbaar dat ze dus recht heeft keer op keer weer onze tuin in te stappen.en dat vind ik niet normaal. Ik denk dat haar kinderen in het weekend er weer zijn en dan ligt ik ze opnieuw in + de andere dingen die ons opvallen. En als dat niet werkt zal de wijkagent wel een oplossing hebben. Hopelijk.
Luisterd ze echt niet? Miss verzoeken om alleen de voortuin te doen. Die even hufterproef te maken en haar vragen dit of dat te laten staan en alleen te schoffelen. Weet alleen nietof je dat een optie vind. En wijk agent op de hoogte brengen
Accepteert ze echt geen nee of snapt ze het niet (meer) helemaal? Voor ons 'normaal denkende mensen' is de situatie duidelijk inderdaad. Maar wie weet voor haar niet of misschien voor haar ook wel, maar is ze in haar ogen inderdaad puur behulpzaam en begrijpt ze niet dat jij het anders ziet of vergeet ze dat je het anders ziet of dat je het niet wenselijk vindt ed. Ik zou eerst willen weten of ze echt nog zo helder na kan denken of dat ze het allemaal niet meer zo goed begrijpt. Als ze daadwerkelijk (beginnend) dementerend is, dan is het allemaal niet zo simpel. En dan zullen er dus andere stappen genomen moeten worden. En als ze echt enkel een bord voor haar hoofd heeft, dan kun je ook andere stappen nemen. Maar in dit geval zou ik dus eerst het eerste uit willen sluiten.
Ik vind het nogal wat om iemand dement te noemen. Dat kan je echt niet maken. Ik ben benieuwd wat de wijkagent en haar kinderen gaan zeggen. Ik zou het niet achter haar rug doen. Ik zou haar overal bij betrekken. Of de kinderen moeten het afraden. Ze is 80 jaar en geen klein kind meer.
Vervelend. Misschien nog een bordje ophangen met ‘niet in/aan onze tuin komen. ‘Zo is ma nu eenmaal’, tja, het zal best, maar het is toch een beetje vreemd gedrag of het nou van de laatste tijd is of al lang speelt. Lijkt me ook niet heel gek om de wijkagent in te schakelen, om te bemiddelen, maar ook zodat ze op de hoogte zijn van dit (toch wel vreemde) gedrag. Wie weet speelt er meer dan koppigheid.
Dat vind ik ook en het woord 'seniel' vind ik ook een erg 'onhandige woordkeuze'. Ik snap wel je problemen ermee. Zou dat ook niet prettig vinden. Zeker in mijn achtertuin niet. Dus idd even met de wijkagent overleggen. Wellicht dat die ook contact kan leggen met de kinderen.
Voor diegene die over het woord seniel vervelend vinden. Ik zou de volgende keer een ander woord kiezen.