Sorry moet het ff kwijt voor ik weer begin te flippen. Ik ben nu bijna 28 weken zwanger, morgen met oud en nieuw zou ik ergens het liefst gewoon lekker met zn tweetjes thuis blijven. Ik ben moe, ik heb snel last van mn rug, harde buiken.. Alles gaat niet echt optimaal.. maar ok.. Mijn vriend wilde graag naar een vriend met oud en nieuw, die heeft net een nieuw huisje, is hier in de stad en ik weet dat ze daar ook echt rekening met me houden qua niet roken, mij goed laten zitten etc. Dus ok, dat wil ik nog wel, komende jaren moeten we al genoeg thuisblijven. Wat mij wel beetje dwarszat was dat mn vriend dit eigenlijk al besloten had zonder mij.. Nou ja ok, als ik echt niet wilde had hij het wel afgezegd. En het wordt wel gezellig, dus ik keek er ook al wel naar uit hoor. Nu komt er alleen nog iets bij... Zijn broertje is hier een paar weken geleden een 'weekendje' komen logeren, allemaal leuk en aardig, maar die had zelf al besloten 3 weken (!) te willen blijven. Terwijl we hier net wonen en krap zitten en veel te doen hebben. Mijn vriend vond het allemaal best, maar na een week had ik het toch echt wel gehad. Ik mis mn privacy, zn broertje had weinig geld dus we moesten nog dingen betalen ook.. En mn vriend had een nachtdienst waardoor ik alleen met zn broertje in 1 huis zou slapen en door mijn verleden kan ik dat nog simpelweg niet. Ik ken die jongen (25 issie trouwens) amper. Dus ik helemaal bij mn ouders geslapen, eigenlijk al te gek voor woorden lijkt me.. maar ja.. zn broertje en hij hebben elkaar altijd weinig gezien, samen een heel verleden.. dus voor mn vriend had ik het er allemaal wel voor over. Ik voel me nog schuldig dat ik het 'maar' een week heb uitgehouden. Toen heb ik mn vriend laten weten dat dit écht niet ging. Nu wil z'n broertje in dezelfde stad als ons komen wonen, allemaal prima, maar dan heeft hij wel wat hulp enzo nodig... lang verhaal... Dat is natuurlijk iets wat hij allemaal zelf moet weten, alleen bij ons in huis? Dat trek ik (vooral nu) gewoon niet. Want ook dat vonden mn vriend en hij volgens mij zelfs een optie. Tsja, sorry... Nu belt zn broertje net of het nog goed is dat hij morgen met oud en nieuw komt. Ik weet dus echt helemaal van niets? Hij belt vanavond terug als mn vriend er is.. maar ja.. ik kan toch niet zeggen dat ik dit niet wil? Mijn vriend voelt zich er al erg klote over, hij is heel hecht met z'n broertje en vorige keer heeft hij al echt voor mij moeten kiezen. Maar dan nog.. dan had hij het toch EERST even tegen mij kunnen zeggen/overleggen? Ik moet me nu al aanpassen, maar dan konden we tenminste met zn 2tjes terug, goed uitslapen daarna etc. Nu zal zn broertje wel weer een aantal dagen willen blijven en financieel zal hij ook wel afhankelijk zijn van ons. Het liefst zou ik uit boosheid willen zeggen, gaan jullie dan maar lekker naar die vriend met zn 2-en, dan blijf ik wel thuis. Dat zou ik ook nog het liefst willen, maar ik cijfer mezelf wel erg weg zo... Is het overdreven dat ik me hier zo klote om voel? Mijn vriend wil echt wel rekening met me houden en doet ie ook heel veel, maar hem weer laten kiezen tussen mij of zn broertje voelt voor mij gewoon ook niet goed. En misschien ligt het wel aan mij en moet ik me niet zo aanstellen? Grrrrr.. ik weet het echt gewoon ff niet... Hoe zouden jullie reageren? Ik heb gewoon zo'n dubbele gevoelens en ben al snel bang dat ik egoistisch ben
Moeilijk hoor....snap dat je niet perse wil dat hij zijn broertje afstoot. Maar misschien is het wel handig om er ff goed over te praten met je vriend, hoe jij j evoelt en tegen de dingen aankijkt. Dit voorkomt misschien wel een onnodige ruzie. En met een kindje opkomst, zou ik er ook niet zon zin in hebben hoor. Dan heb je toch al zat te doen... Gewoon praten dus en desnoods ook met zijn broertje om de tafel gaan zitten. Zodat die zich misschien niet afgewezen voelt. Succes er mee!
Ja ik ga het er sowieso met mijn vriend over hebben voor zn broertje terugbelt vanavond, alleen ik weet niet of ik dan 'boos' mag/moet zijn omdat hij dit zonder mij heeft aangeboden blijkbaar... Of mag ik toch wel zeggen dat ik het liever niet zou willen? Dan komt er dus echt wel ruzie volgens mij en dat kan ik nu ook niet echt gebruiken :S Ik moet echt maar goed gaan bedenken hoe ik wat ga zeggen... En momenteel heb ik al zoveel aan mn hoofd verdorie!
ik snap je helemaal dat je hier geen zin in hebt. juillie zijn straks een gezinnetje en jullie moeten samen genieten straks van jullie kindje, zonder hem erbij en ik zou ook zeker een goed gesprek met je vriend aangaan, en hem uitleggen hoe en waarom. misschien kun je zijn broertje ook op een vriendelijke manier uitleggen waarom je niet wilt dat hij zolang blijft slapen.( en zeker niet bij jullie intrekken) zodat je niet straks de boevrouw bent die niets leuk vind.
Boos mag zijn? meid, je moet! kom voor jezelf op hoor, als ik dit zo lees worden al jouw grensen overschreden en geef jij veel te veel eraan toe, en als het echt niet anders is en het broertje van je vriend woont nog steeds bij jullie na de bevalling (ik hoop het echt niet voor je) dan is ie snel genezen als jullie wondertje elke 2 uur komt om voeding te vragen
Zijn broertje dingen uitleggen is lastig. Ik heb hem toen ook geprobeerd uit te leggen waarom ik ergens anders sliep, maar ik heb niet het idee dat hij dat begrijpt. Ik weet ook nog niet hóeveel zijn broertje wel begrijpt eigenlijk. Dat maakt het ook wat lastiger :S
Hij woont NIET bij ons hoor, dat zeker niet, dat wilden mn vriend en hij wel, maar dat zou ik gewoon echt niet kunnen.
Nee inderdaad.. Ben in ieder geval al wat gerustgesteld.. Denk niet dat het echt aan mij ligt hoe ik me erbij voel, maar dat meer dat wel zouden hebben. Ok de ene zou beter tegen een 'vreemde' in zn huis kunnen dan de ander, maar ja.. Alleen nu met oud en nieuw.. daar zie ik echt tegenop... wel of niet gaan 'zeuren'... Misschien valt het hartstikke mee.. Alleen....daar komt het weer... 1 januari als we net uitgeslapen zijn enzo.. heeft mijn vriend weer een nachtdienst die avond. Dus dan zou zn broertje wel weg 'moeten'. Misschien dat ik dat wel kan zeggen toch? Anders zou ik weer mn eigen huis uit moeten, dat zie ik niet zo zitten Ok het is omdat ik daar nog niet mee om kan gaan, maar dat begrijpt mn vriend wel hoor.
Maar wie zegt dat je schoonbroertje 'wel weer financieel afhankelijk van jullie zal moeten zijn' of 'weer een aantal dagen zal blijven'. Heb je dat eigenlijk al wel besproken? Misschien valt het best mee.
Nou dat eerste weet ik wel bijna zeker, hij staat onder begeleiding, dus ik weet wat hij per week krijgt en de treinreis heen en weer is al zo'n 40 euro. En geld maakt me niet veel uit hoor, alleen wij hebben nu zelf al achterstanden in rekeningen, die me ontzettend veel stress bezorgen. Als we geld hébben is dat echt het laatste waar ik me druk om maak. Inderdaad ik weet niet hoelang hij van plan is te blijven maar zoals ik net al zei heeft mn vriend meteen 1 januari nachtdienst en dan wil ik graag dat hij weer naar huis is. Dus dat gedeelte kan ik wel bespreken met mijn vriend.
je gaat toch niet je eigen huis uit voor zijn broertje? ik zou het eens bespreken met je vriend.. dat je echt wel begrijpt dat hij zn band met zn broertje wil behouden.. maar dat hoeft niet doordat hij zo vaak bij jullie slaapt.. en tegen zn broertje zou ik hetzelfde zeggen.. beetje assertiever hoor meid! je kan rustig zeggen is goed dat je komt met oud en nieuw maar als je broer aan het werk gaat dan heb ik graag dat jij ook weer naar huis gaat.. en daar heeft hij zich maar aan te houden..
Denk dat het allerbelangrijkste in dit hele verhaal is dat dit JULLIE huis is. En ik weet niet hoe anderen er over denken maar in ONS huis overleggen wij dit soort dingen en als 1 van ons er niet 100% achterstaat dan gebeurt het niet. Soms is dat jammer voor de ander maar als je in je eigen huis je niet veilig voelt of niet het recht hebt dingen te weigeren.... waar dan wel?! Als je vriend zijn broer wil helpen, wat super lief en logisch is, dan kan hij hem vast ook op een manier helpen die jouw grenzen in jullie huis niet overschrijd. Kom op hoor, hij is een volwassen man en heeft ervoor gekozen zijn leven met jou te delen, dan hoor jij boven anderen te staan. Ik ben van mening dat een relatie hebben betekent dat je in al je keuzes ook ALTIJD het welzijn van de ander bovenaan zet. En jezelf uiteraard (voordat ik daar, terecht, commentaar op zou krijgen ;o) Enne... zodra zijn broertje de hypotheek/huur komt betalen ipv jij dan heeft hij rechten in jouw huis. Dus ga zeker niet ergens anders slapen ofzo! Ben je mal!
Haha nou jullie hebben gelijk, alleen mn vriend kan er dan ook wat van, die doet alles wat ik wil. Maarrr wel met een hele leuke ondertoon Nou ja ik heb gezegd dat het goed is dat hij komt, maarrr... hij slaapt eventueel die 2e nacht niet bij ons. En dat is wel goed zo. Nu is er even iets tussengekomen (zie zwangerschap-> hersenvliesontsteking). Mijn vriend heeft me vanmiddag nog gebeld maar daarna had ik niets meer van hem gehoord/gezien, ik dus al weer boos.. Maar hij had een goeie reden. Hij is nog niet eens thuis en hij heeft nu zn broertje ook nog niet gesproken, dus misschien komt die helemaal niet meer. Nou ja we zullen zien! Mn vriend is eigenlijk toch wel lief hoor, hij zei al vrij snel dat ie zn broertje wel af zou bellen (ok bijna ruzie omdat dat nou ook weer niet hoefde!) maar dat was goed bedoeld. Toen ik boos werd was het heel beteuterd.. "maar dit doe ik nu toch al voor jou, jij gaat nu toch voor, wat is er niet goed dan?"