Nee het is een assieraad dus er gaat een beetje as van haar in de ketting. En dan wat er overblijft waarschijnlijk in een klein urntje. Deze komt dan in de slaapkamer want Ferry vind een urn in de huiskamer te confronterend.
Nou, dat scheeltj een heleboel tijd. Ik hoop dat je een mooie sieraad vindt zodat je haar altijd dicht bij je hart kan dragen.
Ik bel zo toch maar even de huisarts. Quinten heeft al voor de 4de dag op een rij tussen de 39,5 en 40 grade koorts en in plaats van beter lijkt hij nu zieker te worden. Hij eet en drinkt wel redelijk goed, maar voor de rest zit er niet veel energie meer in. Hij hangt de hele dag wat bij me en slaapt veel. Hij heeft vuurrode wangen en rochelt heel erg. Ik vind het toch fijn als de huisarts hem even nakijkt om uit te sluiten dat er iets ergers aan de hand is dan een griepje.
Pupke, ik zou idd ook even bellen ! Hier stond de huisarts net onverwachts op de stoep, op het even uit kwam. Dacht dat het deze week best goed ging maar blijkbaar had ik mijn kop weer eens in het zand gestoken want net weer een potje zitten janken bij de huisarts. Hij vond het eigenlijk niet zo'n goed idee dat ik maandag weer wil gaan werken, eigenlijk wou hij het me verbieden. Heb nu het advies gekregen om het via een arbo arts te spelen,dus een gesprek, kijken wat er normaal voor staat qua tijd en dan begeleid worden met weer aan het werk gaan.
Wel fijn dat iedereen zo lief voor je is! Zit er eerlijk gezegd nu nog steeds een beetje mee dat het bij mij echt NIEMAND leek te interesseren hoe het met me ging...
Kaatje wat fijn dat jullie meisje morgen alweer thuis is. Ik vind een plekje op de slaapkamer ook wel wat intiemer en meer voor jullie zelf. Goed naar de huisarts luisteren hè. Waarschijnlijk kom je jezelf anders eenmaal op je werk weer tegen en daar instorten is ook niet prettig. Knuff voor jou! Pupke gelijk heb je! Laat Quinten maar even nakijken, hopelijk is er niks ernstigs. Cossy kan me voorstellen dat dat geen fijn gevoel was en nu nog steeds niet. Is het misschien omdat niemand vooraf wist dat je zwanger was? Is natuurlijk geen excuus maar misschien wel een verklaring. Hopelijk heb je bij ons wel steun gevoeld. Nogmaals een dikke knuff ook voor jou!
Echt waar? Dat lijkt me vreselijk... Ik hoop dat wij er wel voor je zijn geweest, als forumdinnetjes.
Ja ik bedoel daarmee niet t forum hier hoor, dit lijkt juist de enige plek te zijn waar mensen me WEL begrijpen. Maar medisch personeel en vrienden/familie hebben het behoorlijk laten afweten...
cossy echt, raar in zoiets meo tje echt gesteund worden. pupke idd verstandig ja mooi half 5 terrecht hopen dat goed gaat allemaal.
Cossy, knuff meis. Moet zeggen dat ik door de meiden hier op het forum ook 10x meer gesteund ben als in de omgeving. Van vrienden/familie horen we eigenlijk zo goed als niets meer en anders vragen ze er niet naar. Pupke, succes bij de HA
Dat vind ik nu zo raar hè, dat mensen op een gegeven moment niet meer vragen hoe het gaat. Het zijn toch allemaal zeer ingrijpende gebeurtenissen. Ik vraag me af waarom ze dit niet doen.
Ja dat is ook echt zo he kaatje! Je hebt een weekje ofzo om je lekker te beklagen, en erna begint echt niemand er meer over... Volgens mij is het nog steeds een beetje taboe ofzo? En mensen weten waarschijnlijk ook niet zo goed of ze er nou wel iets over moeten zeggen of niet... Misschien bang om diegene te kwetsen door er weer over te beginnen? Maar daar naast merk ik ook wel dat men min of meer verwacht dat na een paar weekjes het verdriet wel weer weg is...
Het kan denk 2 redenen hebben 1. het interesseerd ze niet 2. ze weten niet wat ze moeten zeggen, of zijn bang om je pijn te doen door er wel over te beginnen, dus beginnen ze er niet over
Idd. Na de bevalling viel ook alle "belangstelling" weg. Heb nu zelf idd heel erg het idee dat ik mensen lastig val met mijn "gezeur" dus merk dat ik er zelf ook minder over begin. Tot vandaag de HA erover begon en ik weer begon te huilen.
Ja, maar dat is eigenlijk wel beter! Ik stopte het ook min of meer weg, en probeerde er maar niet teveel aan te denken. Totdat ik toen dat verhaal van jou hoorde, toen kwam alles weer naar boven en was ik er weer helemaal kapot van...
Mijn cheffin belde net. Heb gezegt dat ik sowieso nog een paar weken thuis blijf ( zal maar even braaf naar de huisarts luisteren ) ze ging een afspraak bij de arbo voor me regelen