Nou hellen eigenschuld?/ hoezo jij kan je lichaam toch niet veranderen? Bandenpijn is natuurlijk bij iedereen anders denk ik? Even een domme vraag van een groentje.... overal lees ik op die aanschaf lijsten dat je kleertjes moet kopen van maatje 56 en of 62. Maar marktplaatst staat ook vol met maatje 50... Wat is nu het meest handige?
Volgens mij kan het alleen kwaad als tijdens de bevalling een schimmeltje hebt. Dan heeft je kindje geloof ik meer kans op spruw.
Betty dat ligt er helemaal aan hoe groot je baby is met de geboorte. De maten zijn in principe de cm. Dus als je kindje rond en om de 50 cm is zal het prima in maatje 50 passen. Maar zoals Kylian met zijn 5000 gram en 55 cm, die paste er krap in, ik had gelukkig maar 1 pakje maatje 50 en die heeft hij alleen de eerste week aangehad daarna was het al over. Groetjes Anita
Ik heb zelf kleertjes gekocht in het tussenmaatje 50/56. Maat 50 heeft ze eigenlijk niet aan gehad. En ze was niet een super grote baby (49 cm en 3280 gr.)
Ik ben echt te druk geweest gister, dus ik denk dat ik daar vandaag de prijs voor mag betalen. In zoverre dus eigen schuld
Aha thanks, dus tussenmaat 50/56 is het handigste? @hellen, aha tja, of dat eigen schuld is... Ik merk hier ook gewoon dat ik meer wil dan dat dat lichaam nu kan en daar vergis ik miij ook wel in... Lijkt mij leuk je even te zien op de eff
Wow, Annelies, dat is niet niks zeg! Ik heb zelf in aug.08 een miskraam gehad met 13/14 weken, maar hetwas al eerder gestopt met groeien, alleen het hartje bleef steeds kloppen), dat vond ik al heftig, laat staan wat jij hebt meegemaakt. Ben je gewoon bevallen en heb je je kindje kunnen begraven? Dat kon bij mij niet en dat vond ik heel moeilijk met het afsluiten ervan. Ik kan me voorstellen dat het nu voor jou extra spannend is! Dat ik dat gemist heb hier op het forum...
Ja ik vond die tussen maat het handigst. Die kunnen ze ook weer iets langer aan. Zoals pluk al zei, na een week kunnen ze maat 50 heel vaak al niet meer aan.
Hier wel veel maatje 50, is zelfs heel lang te groot geweest haha,maar ik baar ook blijkbaar inimini beebjes (rond 6 pond)
Heftig verhaal Annelies dat zou wel heeeeeel erg schrikken zijn... ik duim voor een super goede en mooie voldragen zwangerschap nu... @mamadeluxe... Das wel heel lief hoor als ze zo klein zijn... maar ook eng...
@mamadeluxe, ik wist niet dat jij ook een miskraam hebt gehad joh! Nee, dat gaat je inderdaad niet in de koude kleren zitten. Dan heb jij nu ook wel spannende eerste weken gehad zeker? Ik ben ingeleid en gewoon bevallen. We mochten toen zelf bepalen wat we wilden... kindje daar laten(dan wordt het gecremeerd), of zelf begraven en wij hebben voor het laatste gekozen, en daar hebben we een heel goed gevoel bij. Het kan zijn hoor dat je er niets van gelezen hebt hier, was niet zo actief meer op het forum en voelde niet de behoefte om dat hier te delen, maar ik merk dat het nu wel spannend is en fijn om het af en toe van je af te schrijven.
Zelfs dat lijkt mij nog een moeilijke keus om het kindje te begraven... petje af dat jullie toch snel weer op nieuw zwangerzijn geworden.... Dit word een super mooie zwangerschap... komt helemaal goed weet ik zeker...
@ Annelies, jeetje zeg, zeker heftig om mee te maken hoor. Enne hier heeft mano nooit in maatje 50 gepast, had gelukkig ook alleen maatje 56, nu weer alleen 56, anders is maatje 50 zo gehaald.
Annelies: het is wel echt een heftig verhaal zeg, maar aan de andere kant lees ik ook dat je gevoel nu goed is. Vaak is het gevoel toch wel een goede indicatie of het goed gaat of niet. ik heb hier pakjes in 50 en de tussenmaat 50/56. een vriendin zei dat het wel slim is om alvast één pakje 44 te kopen voor het geval dat het kind prematuur is. dan hoef je op dat moment niet nog naar de winkel om eentje te kopen. zulke dingen vind ik idd fijn om alvast in huis te hebben dan.
op zich wel handig om idd vast in huis te hebben, maar toch doe ik het niet.. We gaan gewoon een gezondkindje krijgen, hoog uit een weekje te vroeg ivm de ivf, maar verder geen enge dingen hoor....
Annelies, ja de eerste weken waren idd heel erg spannend, ik werd gek van het wachten en kon alleen maar doemdenken (zelfbescherming denk ik) Ik heb 5 zorgeloze zwangerschappen gehad tot dit gebeurde, ik geloof dat je na zo'n ervaring nooit meer zo zorgeloos zwanger kan zijn. Ik merk dat ik nu nog wel doemdenk soms en dat ik het moeilijk te bevatten vind, ik vind het erg moeilijk om romantische gedachten te hebben over het kindje straks, uit angst dat het alsnog....ondanks dat ik ruim een maand over die termijn heen zit inmiddels enik het kindje volop voel bewegen. Fijn dat je je kindje kon begraven, dat lijt me ook heel fijn voelen. Kan je al een beetje genieten nu? Is er ook een oorzaak gevonden?
ik ga er ook niet van uit maar ben wel een beetje een controle freak dus wordt er gewoon rustig van als ik het heb en daarbij was mijn oudste broer echt heel klein toen hij geboren werd hoewel hij zelfs te laat was