Mn meisje is trouwens nu 54 cm en gewicht weet ik donderdag. Sommige dingen maat 50 past ze niet meer en 56 is net iets te groot ze hangt er een beetje tussen.
@kleintjes: Wat schattig, die kleine poppetjes! Toch blijft het ongelofelijk als je bedenkt dat ze nog niet zo lang geleden allemaal nog lekker in de buik zaten... Waar zaten al die onderdelen dan toch?!? Missen jullie trouwens je buik al? Bij mij gaat het beter dan verwacht, maar als ik op straat een zwangere vrouw tegenkom, zou ik toch weer willen dat ik hem ook nog zo dicht bij mij had! Echt heel stom . De rest van de zwangerschap mis ik eigenlijk niet, alles dat in de weg zit en zo. Vooral van een (half ) glaasje wijn kan ik echt wel genieten nu! (op dat gebied is negen maanden voor mij zeker lang genoeg ) Groetjes! Isamama
Yinthe was gister op het CB 4090gr, ze is nu bijna 7 weken. Na een moeilijke start qua groeien, groeit ze nu gemiddeld 200gr per week. Het is niet te geloven! @ jonon...jouw beebje is nog wel heeeel klein. Ik vind het bijna jammer dat Yinthe sinds deze week in maat 56 past .
Isamama: ik mis mn buik wel! En het getrap etc.. Maar de rest echt niet haha! Ik zie mn meisje met de dag gewoon veranderen! Ze groeit zooo hard..
Hebben die kindjes van jullie ook zo'n last van darmkrampjes? Vandaag is het echt hel! gewoon... Ik blijf maar met haar zeulen en troosten... echt niet leuk.. nu moet ik extra kolven om melk productie omhoog te brengen maar ik kom er niet aan toe wat nog eens extra frustrerend is... verder zorgt de vermoeidheid hier voor spanningen in huis... wat we echt niet gewend zijn... mn vriend en ik zijn twee echte zen boeddha's: ons krijg je niet gek... we hebben nooit ruzie... maar nu... niet dat we ruzie hebben maar soms ontglipt ons beiden wel eens een steek onder water wat ik gewoon echt niet prettig vind ( zowel van hem als van mezelf niet... zucht...) Verder ben ik alle avonden en de zaterdag de hele dag alleen met ayla... ik vind dat best pittig moet ik zeggen... overdag slaapt mijn vriend extra bij van zijn werk dus eigenlijk ben ik de hele dag met ayla bezig... ik geniet ervan lekker met haar te tutten maar aan de andere kant zou ik ook wel es een middagje voor mezelf willen hebben... dat zit er nu gewoon niet in... Ben ik verwend? Of herkent iemand dit? ow ja, ons draakje groeit als kool; 5 weekjes oud en weegt nu al 5,1 kg! ze gaat langzaam naar maatje 56 dus dat schiet op! pfff, lekker pittig zijn die kleine mensjes zeg... Liefs!
Hier waren de krampjes ook heeeeel erg, weet precies hoe je je voelt! Nu overgestapt naar Friso Comfort en t gaat veeel beter. Ook de vermoeidheid is herkenbaar en middagje voor jezelf willen ook! Ik ben alleenstaand dus heb haar alle dagen alleen. Soms breng ik haar ff naar mn moeder zodat ik iets voor mezelf kan doen. Weet niet of dit ook bij jullie een optie is? Ik geniet ook van mn dochter hoor! Maar soms is ff een paar uur voor jezelf ook lekker
Vandaag met Boaz naar het cb geweest. Hij is flink gegroeid.hij is nu 5220gram en 58,5 cm Ook heeft hij zijn eerste prikjes gehad.
Hier ook flinke krampjes helaas Nog een paar weken doorbijten en dan gaat het over. We geven meissie wel Cinababy om het iets te verminderen en in frequentie neemt het wel af...helaas niet in heftigheid.
Hihi, alweer zo herkenbaar! Deze keer valt het mee, maar zeker bij onze dochter hebben wij ook echt wel een relatiedipje gehad hoor! Ik denk, en dat meen ik echt hoor, dat het voor mannen moeilijk is om plots de aandacht te moeten delen. Net als kleine kinderen dat moeilijk vinden . Mijn man vindt ook dat ik nooit meer naar hem luister. Tja, met een kleuter (die oververmoeid is als ze uit school komt) en een kleine baby samen in huis heb ik inderdaad soms andere prioriteiten . En dan heb ik het nog niet over seks... Gelukkig weten we ondertussen dat het allemaal wel weer goed komt. Nog een paar maanden geduld . Nee echt, een baby krijgen is, vooral in het begin dan, gewoon slecht voor je relatie... En je bent niet verwend hoor, het is gewoon een raar gevoel van nooit meer te kunnen doen wat je wil op het moment dat je dat wil. Terwijl dat voor mannen toch maar weer mooi mogelijk blijft! Bijslapen van het werk, tja, dat begrijp ik ook wel (bij mijn man ook hoor, omdat 'ie zo vroeg moet opstaan), maar ik ben ook best wel moe namelijk . Gelukkig is de beeb heeeeel erg rustig en geniet ik eigenlijk van de rust tijdens de dag. Bij mij begint het pas als mijn man thuiskomt van het werk en ik mijn dochter van school ga halen. No way dat ik dan nog aan mezelf toekom... Maar ook dat zal wel weer beteren, zeker? (over een paar jaar, haha) @krampjes: Ik zit er ook vol spanning op te wachten... Bij mijn dochter waren weken 8 en 9 de ergste. Daar gaan we nu aan komen, maar voorlopig gaat het nog goed. Af en toe wel wat last, maar ik kan hem nog helpen door over zijn buikje te wrijven, dus dat valt allemaal best mee... En, ik durf het bijna niet meer te zeggen, maar ook hier weer: ook die krampjes gaan weer over, maar zolang je baby er last van heeft, is het inderdaad vreselijk... @dronty: Heeft Boaz geen last gehad van de prikjes? Ik hoop voor jou van niet! Hij is ook al geen piepklein baby'tje meer, aan de "maten" te zien . @washburn: Hoe gaat het met het kolven? Welke kolf heb je? Ik ben deze week ook begonnen, stilletjesaan een voorraadje opbouwen. Ik probeer ook elke dag op hetzelfde moment te kolven, maar vind het dan ook vervelend als het een keertje niet gaat. Straks bijvoorbeeld komt er bezoek, maar dan zal ik dus al moeten overslaan... Groetjes, Isamama
Isamama@ Boaz was gistermiddag niet echt in hum. Als hij in de box of bed lag was hij aan het huilen. Op de arm was hij stil en kon dan lachen. Boaz is inderdaad geen kleintje. Met de geboorte was hij al flink lang. Gisteravond was Boaz ineens flink aan het snotteren. Dus vanochtend maar zoutoplossing gehaald zodat zijn neusje wat meer open gaat.
hmm, het doet ergens goed te lezen dat wij niet de enige zijn met een baby die zo over haar toeren kan raken van de krampjes ( terwijl dat natuurlijk geen leuk nieuws is...) maar goed, gedeelde smart is halve smart... Voor ons zijn baby's echt compleet nieuw en mijn god, ik had geen idee dat een baby zo hard kon huilen... en al helemaal niet dat die krampjes zo heftig zouden zijn in het begin... ik zit soms nog harder te huilen dan Ayla, zo vervelend vind ik het om te zien... We hebben sab simplex gehaald hier net over de grens... lijkt alsof de heftigheid wat minder is geworden van de krampjes... maar weg zijn ze helaas niet...zucht... Wat doen jullie trouwens als jullie baby huilt? pakken jullie ze meteen uit het bedje, of laten jullie ze ook wel es wat jammeren/ huilen... Als Ayla echt krijst ren ik wel meteen omhoog, daar kan ik echt niet tegen... maar soms wat jammeren wat ze doet dan laat ik haar ook wel es liggen... Is dat verkeerd? Gisteren met mn vriend even gebabbeld, hij herkent ook de spanningen, weet soms ook niet goed wat hij met de situatie aan moet. Vind het ook lastig om altijd goed aan te geven wat hij wilt... en naast dit alles speelt ook de vermoeidheid bij hem parten ( hij slaapt wel gemiddeld twee uur meer als mij per nacht maar goed.. ...) @ isamama: Ik heb een ameda dubbele kolf en een medela swing enkele kolf de ameda is tweede hands van een ennis overgenomen en volgens mij een beetje versleten... .. de medela swing heb ik van mn vader gesponsord gekregen... wat zijn die krengen duur zeg! Doet het super, maar goed ik ben wel redelijk lang bezig omdat ik maar 1 kant per keer kan doen...Nee, leuk is het niet.. maar ja, je doet het toch voor de totale gezondheid van je kleitnje... Gelukkig vandaag een betere dag gehad met hem en ook ons meisje had een redelijk krampjes vrije dag... tot nu toe dan... hoor haar weer jammeren om de zoveel minuten... ik ga zo maar eens om het hoekje van haar kamertje spieken...
Bij krijsen laat ik D.ilan nooit alleen, troost haar meteen. Bij huilen maximaal 10 min. En dan troost ik dr pas En jammeren laat k dr altijd gaan. Hier ook dat k soms nog harder huil dan mn meisje hoor. Maar ook dat is af en toe lekker, tis niet niks een pasgeboren baby.
Boaz laat ik niet alleen bij krijsen. Dan troost ik hem meteen. Bij huilen/jammeren ga ik ook bij hem kijken,maar pak hem niet direct op. Dan probeer ik hem eerst rustig te krijgen door over zijn hoofdje te strelen of de speen aan te bieden. Als dat niet werkt pak ik hem op en knuffel hem.
Hoe gaat t met iedereen? Hier gister ff een #@*/! Dag. Mn meisje was wel lekker rustig. Vandaag gaat t weer beter Ze weegt nu 4280 gram en 55 cm
Hier gaat het zn gangetje.. mevrouwtje groeit echt goed... is nu 60 cm!!! ik ben de eerste kleertjes, maatje 50, al weer in aan het pakken... moest wel even een traantje wegpinken... ons meisje wordt al zo snel groot!!! Gelukkig heb ik de band met ons meisje langzaam wel opgebouwd zoals ik hoopte dat het zou zijn... ik had best moeite om me verbonden met haar te voelen.. ik denk mede door de maffe bevalling die ik had... (3 dagen weeën en dan uiteindelijk toch nog een spoedkeizersnee..) kon me niet voorstellen dat het echt mijn baby was die ineens achter dat groene doek tevoorschijn werd gehaald! Nu heb ik haar steeds beter leren kennen, bij elk lachje gloeit mn hart, bij elk traantje breekt het bijna... Hoe gaat het slapen bij jullie? eerst konden we haar in haar bedje leggen en viel ze als een blok in slaap na de voeding... nu is ze ontzettend wakker, zeker een uur lang! We hanteren telkens hetzelfde ritueel: Wakker uit bedje halen, luier verschonen, voeden, effe lekker knuffelen en spelen, soms even de box in, nog een laatste luiercheck bij vermoeidheids signaaltjes en dan weer het bedje in... nu gaat ze huilen zogauw haar ruggetje het bedje raakt... Ik probeer haar niet meteen eruit te halen als ze gaat huilen... Soms lukt het me haar te sussen zodat ze toch in slaap valt. Maar nu heb ik haar al een paar keer een paar minuten (10 minuten) laten huilen in de hoop dat ze zichzelf in slaap huilt... helaas ze blijft stug volhouden... Ik haal haar dan uit bedje troost haar, check alles nog es ( geen krampjes, geen natte luier, geen honger) en probeer het dan weer opnieuw maar helaas vaak zonder resultaat... Ik neem haar wel es omlaag dan in de draagzak en dan is ze meteen in baby dromenland.. Volgens mij wilt ze dus gewoon contact of in mn buurt zijn, maar ja, dat kan niet altijd... Hoe zouden jullie dit doen Liefs!
Washburn: ook hier heb ik sommige kleertjes opgeruimd en idd wat gaat het hard! Gewoon toegeven! Mijn meisje doet zo al vanaf het begin. Osteopaat geweest, hielp wel maar nog steeds wil ze bij mama zijn (door mijn onrust). Heb de strijd voor even opgegeven, ik ga eerst zelf hulp zoeken voordat ik daaraan begin. Vanaf thuiskomst slaapt ze al bij mij in bed. Probeer haar wel bij de eerste vermoeidheidssignalen weg te leggen maar als ze na 10 min nog niet stil is hou ik haar bij me. Die van mij heeft dr handen ontdekt ofzo, ze sabbelr steeds op dr handjes, zoooo lief!:d maar toen ik het eerst zag dacht ikecht dat ze honger had. Maar ze deed t ook na de fles haha:d
Dag dames, Het is al een tijd geleden dat ik heb gepost. Ik moet echt de tijd ervoor vinden. Ben iedere keer zo druk met baby, huis e.d. En als ik dan even tijd heb, heb ik geen zin om op de computer te gaan Hier gaat alles zijn gangetje. Meisje doet het super. Ze heeft tot nu toe 3x flinke krampjes gehad. Ik houd haar dicht tegen mij aan. Meestal is het met 10 minuten weer over. Dus het stelt niet veel voor. Verder begint ze echt al geluidjes te maken. Ze is er zich van bewust dat ze dat kan. Erg leuk. Wat mij opvalt is dat ze andere geluiden maakt tegen mijn man dan tegen mij. Het enige wat ik apart vind is dat meisje nog niet lacht. Ik had al wel verwacht dat ze dat zou doen. Heb vandaag 2 verjaardagen, dus ik ga me maar eens opmaken....of afmaken.... (geintje) Fijn weekend allemaal!