Hee iedereen, Ik ben 18 jaar en heb net mijn VWO diploma gehad. Inmiddels ben ik bijna twintig weken zwanger. Mijn vriend is 28 en wilde het kindje heel graag, ik twijfelde in het begin nog, maar omdat we alles best goed voor elkaar hebben, mijn vriend heeft een goede baan, een auto en een huis, kon ik het gewoon niet weg laten halen. Maar ondanks alles beginnen de twijfels ook een beetje toe te slaan door wat andere mensen nu tegen me zeggen, je vergooit je jeugd ... enz. Zijn er hier ook jonge moeders die al een kindje hebben en hoe kijk je er achteraf op terug? Viel het erg tegen?
ik was nog net 18 toen ik zwanger werd van daniel, 19 toen ik beviel. Heb ook wel paar negatieve reacties gehad. Maar moet zeggen dat ik het heelrijk vind om jong moeder te zijn! Vandaar dat ik nu weer met een dikke buik zit, 1,5jaar later Ik vind niet dat ik mn jeugd vergooit heb. Naar school ging ik niet meer (opleiding lukte niet), we hadden al trouwplannen en ik was ondertussen vast aan het leren voor schipper (overigens pas afgemaakt toen daniel er al was) Financieel was het in het begin niet erg makkelijk, maar we hebben het altijd kunnen redden. Inmiddels zijn we zover dat we samen op een schip zitten en ons plaatje bijna compleet is! financieel gaat het goed, eigen woonruimte, een auto, we hebben een prachtjochie rondlopen, voor zover ze gezien hebben een gezond kindje in mn buik waar we met spanning naar uitkijken. De leuke dingen doen we gewoon met daniel en straks brusje. Moet wel zeggen dat daniel erg makkelijk is, slaapt overal, eet alles, is kerngezond, dat scheelt natuurlijk ook wel. Maar ik ehb niet het gevoel dat ik voor daniel dingen heb moeten inleveren hoor! Maar ik ben ook geen feestbeest lijkt me lastiger als je gewend bent om in het weekend 3 nachten door te feesten etc en je moet dat opgeven