Heb vanmorgen een heel klein stukje gezien en kon mijn concentratie er even niet bijhouden, het word wel intressant dus? Dan kijk ik vanavond nog even, i love docu's
@Uhmm.. Het is een docu door de ogen van Matthijs.. Niet heel spectaculair maar wel heel indrukwekkend, vooral het laatste gedeelte..
Super interressant voor mij als "mede autist" om te kijken hoe het er bij anderen aan toe gaat Komt hij vanavond om 23.00 op ned2? Dan neem ik hem op. Thnkx voor de tip! Edit: mmm, dom van me. Maandag was gisteren
Heb hem tot nu toe 40 minuten gekeken en jeeeeee wat heftig Ik besef nu nog meer dan anders dat ik in mijn handjes mag knijpen dat ik mijn leven met autisme zo goed kan lijden zoals ik het lijd en overal mijn eigen manieren in heb gevonden en op mijn manier toch erg gelukkig ben, en dat niet voor elke "autist" zo vanzelfsprekend is als ik naar Matthijs kijk Wat heftig om te zien zeg, vooral na die overdosis anti depressiva, en hoe hij tegen hulpverleners schreeuwt en bijna bedreigd, ik zou echt bang zijn als hulpverlener hoe hij tekeer gaat en niet meer langs durven komen, zo erg
Lees nu op een ander forum dat de docu eindigt met zijn zelfmoord Pff echt heftig, heb er gewoon een knoop van in m'n maag en weet niet of ik hem nog wel afkijk, vind het erg emotioneel
Docu's/films spreken me niet snel aan, maar deze docu heb ik nog een knoop van in m'n maag Blijkbaar vind heel NL hem aangrijpend, want ik las dat deze docu de publieksprijs en gouden kalf had gewonnen vorige week, en de docu misschien in de bios komt Hier ook een interview met de maker over de documentaire Regisseur aan de keukentafel: Marc Schmidt - YouTube
Ik heb hem vanmorgen bekeken en inderdaad een hele mooie en pure documentaire. Ook creatief gemaakt vind ik. En ja het is een mooie man om te volgen. En ook al zit je elke keer tegen die zelfmoord aan te hikken, is het toch een schok, dat einde. Ik vind het echt erg.... hij stond echt machteloos... Zeker de moeite waard om te kijken.
Ik heb 'm ook gezien. Erg indrukwekkend. Vooral die vrouw die op het laatst zegt; "Hij heeft het gedaan." Mijn hart brak zowat. Het leek wel alsof hij de wereld meer begreep dan sommige andere mensen, maar tegelijkertijd juist weer niet begreep hoe andere mensen het zien.
Je kent op een gegeven moment je cliënten wel, en dan weet je wel of ze wel of niet echt iets zullen doen of niet. Ik heb de documentairemaker, die een vriend van hem was, in de wereld draait door gezien en hij gaf daar aan dat Mathijs nooit en te nimmer iemand iets aan zou doen. Dat schreeuwen was dus echt een kwestie van 'een kat in het nauw maakt vreemde sprongen'... Ik heb binnen mijn werk ook te maken gehad met mensen als Mathijs, die soms echt heel fors uit de hoek kunnen komen, maar niemand wat aan zullen doen. Ik was altijd wel gewend om daarover duidelijk te zijn: zo wil ik niet met je praten. Dan binden ze vaak wel weer in, vooral ook omdat het echt hun bedoeling niet is om bedreigend te zijn, maar dat gewoon hun frustratie er uit komt. Maar als professional 'wen' je hieraan en vind je je weg er wel mee
Hmm, als ik het zo lees moet ik blij zijn dat ik maar een lichte vorm van asperger heb, en er weinig tot geen last van heb... Lijkt me verschrikkelijk om hierdoor geen leuk leven meer te kunnen leiden
Dat wel, maar als je het interview met de regisseur en vriend ziet bij hem thuis hoor je ook dat hij de ambulance broeders wel heeft aangevallen en hij toen is gearresteerd, maar de regisseur ervoor koos dat niet uit te zenden. De vaste hulpverleners konden Matthijs natuurlijk door en door, maar je weer nooit 100% zeker hoe iemand reageert, vooral niet iemand met autisme die van voorspelbaarheid en structuur houd, en er plots zonder afspraak en vooraf aangekondigd misschien een hulpverlener aan de deur staat (wat niet afgesproken was, dus voor hem zeer onverwachts komt en hij niet kan schakelen) die ineens out of the blue zegt dat hij bijv per direct zijn huis uit moet wat voor hem misschien onverwacht is en misschien de stoppen doorslaan Vond het dan ook best slecht hoe er met hem gecommuniceerd werd en hij vooraf vaak niet eens wist dat er een hulpverlener langskwam, terwijl je als (zwaar) autist het toch echt van afspraak = afspraak en structuur moet hebben, zomaar langs komen waaien op de gallerij is dan ook funest en getuigd niet echt van inleving naar Matthijs zijn problematiek toe Matthijs was zelfs zoooo extreem in zijn regel afspraak = afspraak, dat hij zelfmoord wou plegen omdat hij met zichzelf had afgesproken dat als hij zijn woning uit moest hij zelfmoord zou plegen omdat dat de afspraak was die hij met zichzelf maakte Vandaar dat hij ook schreeuwde naar de hulpverlener: " ik wil niet dood!" Omdat hij wist dat hij zichzelf aan zijn eigen afspraak ging houden e dus wel zelfmoord ging plegen vanwege zijn afspraak met zichzelf Het moeilijke is ook dat geen enkele hulpverlener Matthijs kon helpen puur omdat ze hem ook écht niet snapte, de enge die Matthijs wel snapte was Marc de regisseur en vriend. Ik herken het volledig. Je kan niet geholpen worden door hulpverlening die totaal blind zijn over wat autisme nu precies inhoud, dat is verspilde moeite en werkte ik ook nooit aan mee, want daar kom je toch geen steek mee verder. Als iemand hem echt écht begrepen had, en zich in hem had ingeleefd was hij denk ik best te sturen in bepaalde dingen. Het is toch ook erg dat een man zoals Marc zonder studie haarfijn aanvoelt wat autisme inhoud, zo ook hoe hij over Matthijs praat in een 30 minuten durend interview,hij kan asperger lezen en schrijven en hij snapt écht 100% wat het inhoud, maar zo'n rechter met z'n k*t uitspraak " u verschuilt zich achter u autisme" of iemand van het GGZ ofzo er geen kaas van gegeten heeft en hem niet snapt/niet wil snappen en totaal geen feeling heeft voor het werk en er alleen om de euro's zit ipv daadwerkelijk om proberen te helpen heeft 0,0 zin