....... Voelt fragiel. Als iets dat ik niet mag hebben. Ik voel me paniekerig. Als de dood dat het mis gaat. Durf dus ook niet blij te zijn. Zelfs niet hoopvol. Ik ga echt niet meer testen nu. Eerst maar eens zien wat er gebeurt de aankomende week/weken. Als ik dus stil ben........dan weten jullie waarom. Lig gewoon volkomen overhoop.
Jeetje meis, wat een achtbaan van emoties. Je kruidvat test zegt al genoeg. Een duidelijke tweede streep. Ik hoop dat alles goed mag verlopen en dat dit kindje jullie alsnog alle geluk samen mag brengen ook. Sterkte met alles!
Ow wauw! Ongeacht de situatie. Ik denk dan altijd zo. Dit kindje (als alles goed mag gaan) moest er echt komen. Ik ga toch voor je duimen dat alles goed blijft gaan!
Mijn bedoeling is niet om naar te doen maar ik wil wel even zeggen: kom op meid! Even met je voeten op de vloer. Je bent zwanger en dit is wat jullie wilde. Een feestje dus! Jullie hebben 8(!) Kinderen in jullie huis rondlopen, wat een rijkdom, en er komt er eentje bij. En stel het gaat fout, dan is dat natuurlijk erg verdrietig. Maar waarom zou je daar vanuit gaan? Kijk naar wat je hebt, geniet van wat je hebt.
Ik hoop dat je over een week misschien een duidelijke test mag hebben, en in oktober een prachtig kindje van jullie samen. <3
Nou gefeliciteerd meid! Misschien snap ik iets niet maar jullie wilden dit toch heel graag? Als de reden is je vent het zat is om hier constant mee bezig te zijn en jou steeds maar zie hopen enz, dan is dat nu toch voorbij?? In het NOD-groepje zei je dat je het niet kon verteren, geen moeder meer te worden en nu lijkt dat wel zo en lijkt het nog niet goed. Ben het dus ook met @KleineLai eens. Jullie hebben (apart welliswaar) zoveel rijkdom, kan je het die kinderen aandoen om zoveel te treuren om wat je niet hebt, of nu om wat je wel hebt maar niet meer verwachtte te hebben? No hard feelings hoor maar ik snap het niet zo goed.
Wow die test os zeker positief. En ik snap je angst wel. Want als dit mis gaat dan wil je man niet opnieuw proberen en dit is alles waar jij op had kunnen hopen.... Maar weet je je hebt er geen invloed op. Ik ga heel hard voor je duimen dat deze kleine blijft zitten en dit wonder jullie grootste geluk samen wordt!
Ik snap je angst, ik snap dat het moeilijk is om weer om te schakelen, maar dit is je diepste wens.... En die lijkt nu uit te gaan komen. Je bent zwanger, er groeit een kindje van jullie samen in jouw buik, wat een wonder!
Ik ben dan waarschijnlijk een stuk nuchterder hoor. Ik zou ook graag een broertje of zusje erbij willen. Maar gezien mijn onderschrift is die kans heel klein. Als alles goed verloopt hebben we nog 1 allerlaatste terugplaatsing. Ben ontzettend blij als het raak is. Maar zo niet, de wereld zal niet vergaan. Ik ben dolgelukkig met mijn dochter en tel echt mijn zegeningen. Kop op, je hebt die test nu in handen. Hij is positief en ik weet zeker dat je man/partner wel bijdraait! Think positive!!!xx
Ik snap je wel heel goed, althans, ik dénk je goed te snappen. (Oprecht sorry als dat toch niet zo blijkt te zijn nadat je hebt gelezen wat ik hierna ga zeggen.) Je hebt hier zo’n tijd op gewacht, maar toen kwam ineens de ontwikkeling dat je vriend dit eigenlijk al die tijd echt alleen voor jou deed en nu ook niet meer wil. Een soort droom waarvan je dacht er toch samen naar te streven (ook al was zijn wens minder sterk, ook niet zo gek, want dat is bij mannen vaak zo) die dan uitéén spat, omdat het alleen jouw droom blijkt te zijn, waardoor er meteen een negatieve lading aan hangt en het toch ook ergens voelt alsof hij iets van je afpakt en waardoor je je misschien afvraagt waarom hij die bekroning op jullie liefde niet wil. Logisch dat je niet echt blij kunt zijn, maar hele tegenstrijdige gevoelens hebt. Juist samen die wens hebben en samen die blijdschap voelen als die wens dan lijkt uit te komen maakt het zo mooi en speciaal en dat blijkt nu een illusie. Ik herken dat ook in die zin dat vooral bij mijn eerste twee zwangerschappen (eerste was door ons samen gepland, tweede kwam onverwachts) mijn man een tijdje heel erg aan het idee moest wennen en daardoor in zijn schulp kroop en zelfs wat afstandelijk en kortaf werd, dus daar stond ik dan in mijn eentje met mijn blijdschap. Dat voelt echt niet fijn en neemt een hoop blijdschap en voorpret weg kan ik vertellen. Ik vind dingen zeggen als “kop op” en “schouders eronder” dan ook echt te kort door de bocht, zo eenvoudig ligt het gewoon niet en als ik in deze situatie zat en iemand zou dat zeggen zou ik me onbegrepen voelen. Bovendien kennen we de totale situatie niet, weten we niet precies wat er allemaal gebeurd en gezegd is en op welke manier enzo, dus ik vind het echt te makkelijk om maar gewoon te zeggen dat iemand positief moet denken.
Lang getwijfeld of ik zou reageren. Waar ik normaal zou reageren met ‘spannend, hopen dat de testen mooi oplopen, dat het goed mag gaan’ vraag ik me nu af of ik dit wel hoop. Een zwangerschap waarvan (één van) de ouders er niet achter staan, het niet echt gewenst is. Waarvan het voelt alsof je het niet mag hebben. Ik ben benieuwd naar het verloop. Kan me niet voorstellen dat je niet meer gaat testen. Niets voor jou, en al helemaal niet in deze situatie. Daarnaast vind ik de laatste zin in je onderschrift ook nogal ongelukkig gekozen. Zelf gelukkig geen ervaring met het moeten missen van een kind, maar hoe pijnlijk is het voor ouders die wel een kindje moeten missen. Hoop oprecht dat het goed met jou, jullie mag gaan. Wat de uikomst ook mag zijn, dat jullie het samen mogen doen.
Ik dacht ik kom even lezen. Had ik het maar niet gedaan. Hoe mensen kunnen speculeren en concluderen......op basis van een wel degelijk tot in detail kloppend maar uiteraard onvolledig verhaal. Want anders zou het uren typen worden. Ik zwelg niet in zieligheid en natuurlijk tellen wij sowieso onze zegeningen met onze acht kinderen. Het is gewoon een onwijze emotionele rollercoaster waarin iedere emotie duizendmaal wordt uitvergroot. Dat jullie als vrouwen, als moeders, dat niet begrijpen, zien of voelen, vind ik stuitend. En dat jullie er vervolgens over oordelen en zelfs mij als persoon op de víngers gaan tikken, vind ik triest. De laatste zin in mijn onderschrift zag ik langs komen bij Freya. De andere kant van die betekenis, in de trant van “een overleden kindje”, zo had ik het nog niet eens gezien. Dus jullie mogen het ongelukkig gekozen vinden, het komt ergens vandaan. Zal ‘m weghalen hoor. Ben immers zwanger. Jullie blij. Ik ben weg hier. Bah.
Meis laat je niet boos maken. Ik krijg soms het gevoel dat sommige het nodig vinden om hun negatieve mening te delen. Niemand kan zich verplaatsen in jouw situatie als ze het niet zelf meemaken. En dan nog ervaart iedereen situaties anders. Ik hoop dat de zwangerschap uiteindelijk een mooie uitkomst bied voor jullie
Ik begrijp je reactie helemaal.... Heb hier ook wel is zitten lezen dat ik dacht; OMG Ik wens jou in ieder geval een prettige zwangerschap en ik hoop dat jullie er samen uit komen! Maar het zal wel goed komen... Knuffel!!
Thanks. Overigens, @Elizia, op een bepaalde manier kom jij dan weer redelijk in de buurt van hoe het werkelijk zit. Dank je wel dus voor je reactie.
@Patchwork ik heb je verhaal gelezen jeetje zeg wat heftig voor je! Ik kan je gevoel zo goed begrijpen!! Je gevoel gaat van links naar rechts en naar voor en achter. Hoop en wanhoop. Pfff ik kan alleen maar hopen dat jullie binnenkort kunnen gaan genieten en dat alles goed komt!
Jammer dat je mijn berichtje zo negatief opvat. Ik probeerde je de situatie een beetje in perspectief te laten zien. Namelijk: - je wilde zwanger worden - je bent zwanger - je hebt een man die achter je staat - je wens komt dus uit. Ik begrijp dat je op je hoede bent omdat de zwangerschap zo pril is , maar quotes zoals 'Het is gewoon een onwijze emotionele rollercoaster waarin iedere emotie duizendmaal wordt uitvergroot' , begrijp ik niet. Kun je me uitleggen waarom zulke heftige emoties ervaart? Want ze lijken n.a.v je posts niet logisch.