Ik hou het kort, want hoezeer ik de lieve berichten ook waardeer, ik kan dit er gewoon niet bij hebben. Nergens staat dat mijn partner het alleen maar voor mij deed. Alleen dat hij er op eigen initiatief niet mee gekomen was. Hij heeft er een poos over moeten denken, of hij het zou kunnen en willen. Zodra het jawoord kwam, deed hij dat dus ook met zinnen en verstand... ...in de veronderstelling dat er dus gewoon binnen afzienbare tijd een kindje zou komen. Dat het niet lukte, heeft zo’n enorme stress op onze relatie en ons gezin gezet, dat hij een steeds grotere afkeer heeft gekregen van het idee er überhaupt nog eentje bij te krijgen. Omwille van het feit dat we al bezig wáren inmiddels, we zelfs al op het punt zaten dat er een arts ingeschakeld moest worden, heeft hij zijn grenzen oneindig verlegd. Tot op het punt dat hij werkelijk niet meer met zijn eigen gevoel en gedachten door één deur kon. Dus trok hij de stekker eruit. En dat kan ik hem niet kwalijk nemen. Hij heeft nooit een diepe hartenwens gehad voor dat ene kindje samen, zoals ik. Nee. Maar dat betekent niet dat er, ondanks dat het niet van hem uit kwam, sprake was van een situatie waarin “hij het werkelijk nooit heeft gewild”. Zo. En nu hebben jullie nog een shitload achterliggende details en informatie welke ik jullie überhaupt nooit verschuldigd ben geweest, alleen maar omdat jullie zo sneu zijn om te speculeren, concluderen en veroordelen tegenover iemand die jullie zelfs nog nooit in de ogen hebben gekeken. Er zijn genoeg mensen, vrouwen hier op het forum die volkomen achterbaks zijn, hun vent er in luizen (“hij weet dat ik de pil niet slik dus als hij geen baby wil moet hij er maar een rubber omheen doen ik ga hem er niet aan herinneren” of nog mooier “ja na die abortus in augustus had ik ook niet verwacht om nóg een keer zwanger te raken dus nadat deze geaborteerd is laat ik me wel steriliseren”) en alles aan elkaar liegen. En jullie rekenen mij af op mijn eerlijkheid en intrinsieke emoties. Chapeau.
Ik reken je er niet op af. Ik begreep het alleen niet, daarom vroeg ik er ook naar. En ik weet dat je het ons niet verschuldigd bent, het zou niet gekker moeten worden. Ik wil je alleen nog maar heel veel sterkte wensen en ik hoop voor jou dat het toch goed gaat. Dan is het enorm lange wachten toch niet voor niks geweest. Ik hoop dat jullie er samen nog van gaan kunnen genieten.
Oh, de afspraak voor de vroege echo staat inmiddels. Ben aangemeld bij de VK. M’n moeder het blijde nieuws gebracht. En m’n partner is lief. Zacht. Wel stilletjes, hij moet duidelijk schakelen. Maar dat is oké. Hij is hier en hij gaat zielsveel van ons kindje houden. Daar twijfel ik geen seconde aan. Mijn angst gaat niet weg, nog. Probeer me heus op te trekken aan de wetenschap dat ik zwanger ben. Het stond immers op het schermpje van de CB digi. Zo bijzonder. Tegelijkertijd weet ik, of in ieder geval, denk ik te weten, dat, als het wél mis gaat, dat niet betekent dat ik een nieuwe kans krijg en dat we het dan alsnog opnieuw gaan proberen. Dan eindigt deze reis met wederom een miskraam. Is het nou echt zo gek dat dat idee een verlammende paniek veroorzaakt?
Dat is helemaal niet gek. Ik denk dat je jezelf ook een beetje in bescherming neemt door niet direct te springen van blijdschap. De angst is heel normaal, je wacht al zo lang. En natuurlijk gaat je partner van jullie kindje houden. En het schakelen is ook niet gek. Hij had die knap waarschijnlijk al omgezet, van het gaat helaas niet meer gebeuren. En dan toch dit cadeau, mocht het goed gaan, is even schakelen. En misschien is hij ook wel bang dat het nog fout gaat. Who knows?
Lieve Patchwork, Wat een enorme emotionele rollercoaster maak jij nu door! En wat een respect heb ik voor jouw manier van reageren! Ben het zo met jouw eens! Laat deze topic (en misschien ook wel ZP) voor wat het is, mensen hebben altijd hun oordeel klaar over andermans leven en op dit moment zorgt het waarschijnlijk alleen maar voor hartstikke veel stress bij jou. Geniet van je zwangerschap, jullie kleintje gaat er eindelijk komen!
Mijn God wat een kippenhok hier weer zeg..... pfffff Ts ik wens je al het liefs in de wereld, dat het goed komt en dat je alles wat gebeurt is een plekje kan geven. En dat jij en jouw partner na de schrik volop gaan genieten! Ik gun het je met heel mijn hart
Het enige wat ik hoop is dat jouw man van deze zwangerschap kan gaan genieten. Met jou samen. En dat jullie maar een mooie toekomst mogen krijgen met al jullie kindjes en deze baby!
Alles of niets..zo moet het voelen denk ik. Patchwork, wat hoop ik voor jou op alles. Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Heel veel geluk samen en veel sterkte met de spannende kmende tijd samen. Ik hoop voor jouw en je mooie grote gezin dat alles goed komt. Gewoon blijven ademhalen.
Wtf? Waar lees jij dat? @Patchwork : ik snap je helemaal, als je er behoefte aan hebt wil ik je een pb sturen, maar ik kan me ook voorstellen dat je rust wilt. Ik duim voor jullie!
Het forum wordt er echt gezellig op zo. Dit is niet het eerste topic waarbij het zojuist de hand loopt met adviezen, verwijten en conclusies. Zo jammer, we zouden steun moeten hebben aan elkaar en als die niet gegeven kan worden... @Patchwork probeer ervan te genieten, dat is lastig en dat weet ik veel geluk en hoop echt voor je dat het goed gaat deze zwangerschap
Ik had het al 3x gelezen. Ze zal het wel als sarcasme bedoelen ofzo. Ging er al niet vanuit hoor. @ts meid komt goed ! Ik duim voor jullie gezamelijke kers op de taart!
Die laatste zin is natuurlijk heel persoonlijk. En daarom schreef ik dat ik mijn zegeningen tel en al dolgelukkig ben met mijn dochter. Nee, ik herken die verlammende paniek totaal niet. Ja, voordat mijn dochter er was en we 7 jaar voor haar hebben moeten vechten. Toen had ik wel momenten dat de angst me om het hart sloeg. Kinderloos door het leven moeten gaan. En mocht ik nu zwanger raken, de komende allerlaatste kans, zal ik het ongetwijfeld ook moeilijk gaan krijgen. De onbevangenheid is hier ook al jaren weg, maar een verlammende angst, nee, ik voel me al ontzettend rijk. Ik vind het oprecht vervelend voor je dat je je zo voelt. Ik duim voor je dat je een mooie echo hebt!!!xx
jeetje wat een vrouwen hier zeg :O vreselijk om gelijk te oordelen over iemands leven terwijl je de ins and outs niet kent.. @ts, Ik hoop dat dit een plakkertje is voor jullie en weet je, dan heeft het zo moeten zijn!! De angst op een miskraam en wat daar dan nog meer van afhangt lijkt mij vreselijk.. Laten we van het beste uitgaan.. Als ik het goed begrijp (uit alle uitleg uit dit topic) zijn jullie een samengesteld gezin met in totaal 8 kinderen maar geen kindje van jullie samen? Waarom mag zij dan geen wens hebben op nog een kindje van de man van wie ze houdt? Ga geen verklaring/uitleg geven aan vrouwen die altijd een oordeel over hebben..!! Dat zijn zij echt niet waard.. Leef en laat leven dames ipv gelijk een mening ergens over te hebben.. Wanneer heb je je vroege echo? Ik duim heel hard voor je en ik hoop voor jou (en je man) dat dit kindje mag komen en dan lijkt het 'eind goed al goed'. Voor nu duimen wij op een hele mooie echo