Haihai, De titel zegt het al. Zijn hier mede-(bijna)mamma's bij wie de tijd ook voorbij kruipt???? En hebben jullie tips? Ben nu zwanger van mijn 1e. Ik maak mezelf wijs dat 'ie pas bij 42 weken komt, zodat ik nog lekker bezig blijf. Dus ik doe nogsteeds koffietjes etc met vrouwen uit de buurt, bel me suf, ben altijd bezig in het huis en hou mezelf druk. We fietsen elke dag een uur en ik wandel regelmatig. MAAARRRRR dat is slechts schone schijn, hahaha! Ik ben er namelijk echt heel veel mee bezig. Hij daalde bij 34w al in, en heb sinds toen al veel krampen en voorweeën, veel rugpijn, misselijk en alles wat ik eet blijft niet heel lang in m'n buik (beetje TMI). En volgens mij verlies ik deeltjes van mijn slijmprop. Al met al: alle voortekens van de wereld, MAAR WAAR BLIJFT IE DAN!!! Haha. Gisteravond voelde ik me helemaal 'verliefd'. Kan het gevoel lastig omschrijven, maar had echt sinds 7 u 's avonds het gevoel dat ik in de rij stond voor de achtbaan. Of aan de start van een hardloopwedstrijd. Of voor een belangrijke toets. Ik dacht: Yes! EN NU KOMT IE!!!! Dit is vast de pré bevallings spanning. Maar nee hoor, hij zit nog lekker in m'n buik.... Haha. Dus aan de ene kant hou ik de schijn op dat het allemaal goed gaat en dat ik mezelf lekker vermaak... Maar aan de andere kant, deep down, maak ik mezelf helemaal gek. Hebben jullie dit ook? Alle verhalen zijn welkom! Liefs!!!
Ja hoor, ik ben ook echt niet gemaakt om te wachten. Ik ben er van overtuigd dat ze later komt en ze mag van mij deze week ook helemaal nog niet komen (heb vrijdag nog een bruiloft op 2u rijden...) maar toch ook ergens wil ik het NU. Dat gewacht, nog maar een rondje huishouden, nog maar wat klusjes bedenken om te doen, dat zere lijf... ben er echt wel klaar mee(en voor!)
echt he! zo leuk dat we bijna even lang zwanger zijn. ik wil het ook NU! terwijl ik zelf bij 41+4 kwam dus denk ook dat ik overtijd zal gaan. veel plezier iig vrijdag... heel fijn om wat afleiding te hebben. maar ook spannend zo ver weg. voel jij je fysiek nog goed?
Veel vrouwen herkennen dit gevoel denk ik wel! Zeker omdat je lichaam je gevoelsmatig continu voor de gek houdt. Als je gewoon weet ‘op die datum komt de baby’ dan is dat prima, maar het nadeel is dat je het niet weet en dus niet onder controle hebt. Bij beide kinderen was ik dan ook stik chagrijnig! En ik gok dat ik dit over een paar maanden weer ben als we eenmaal bij de uitgerekende datum in de buurt komen. Ondanks ervaring heb ik dus niet echt tips, maar wil je vooral laten weten dat je hier niet alleen in bent!
Ik ken het gevoel heel erg. Er gebeurden daardoor wel grappige dingen. Bij de 3e bijvoorbeeld had ik me er helemaal op ingesteld dat het wel even ging duren. Dus op 38+4 toen het (voor het eerst die zwangerschsp) wat ging rommelen, dacht ik: de voorweeën. Iets na middernacht bleek het toch echte weeën. Om 10 voor 1 stond ik met haar in mijn handen. Bij de jongste dacht ik wel rond 39 weken te bevallen. Toen ik 39+5 was dacht ik dat hij echt niet meer kwam. Ik ging die avond slapen met: prima dan kom je nog niet (elke nacht ervoor dacht ik dat het die nacht zou gebeuren). Precies die nacht kwam hij wel. Het kan zomaar ineens gebeuren. Maar het kan ook op zich laten wachten. Sterkte met wachten. Je wilt toch ook gewoon eindelijk je mooie baby zien en voelen en ruiken..
Pfff irritant hè. Bij mijn eerste was ik overtuigd dat ie met 41 weken zou komen en had ik geen enkel voorteken, heerlijk. Toen braken m’n vliezen ineens met 39 weken. bij mn tweede had ik last van mn lijf, vroeg een stuk slijmprop verloren en ik dacht de tweede komt eerder dan de eerste… nou mooi niet haha. Wat duurde dat langggg. succes met de laatste loodjes!
Jaaa dat ongeduld hahah vreselijk. Bij mij was kerst voorbij, oudejaar vind ik niet zo bijzonder, dus toen was de leuke decembermaand afgelopen, babymoon gehad, en toen was het... zoo saai. Ik verveelde me had heel de tijd gedacht dat ze eerder zou komen. Dus toen op donderdag zei de verloskundige, ze zit nog prima daar!, en toen dacht ik oke ik ga nu proberen te genieten van die laatste weekjes zwanger zijn, want anders heb ik daar later misschien spijt van. Toen had ik de knop omgezet maar kwam ze toch twee dagen later Maar ja dat ongeduld.. zo herkenbaar. Je wil gewoon NU knuffelen met je baby! (Maargoed daarna miste ik dan alweer snel het zwanger zijn hahah zo erg. Dat je baby gewoon zo dichtbij je is, dat komt nooit meer terug en is echt zoiets super bijzonders vind ik).
Dat ongeduld is inderdaad vreselijk. De eerste 2 zijn met 37 weken geboren, ik zit nu op 39 weken ik zei al gekscherend tegen mijn man het voelt alsof ik de draagtijd heb van een olifant deze keer Helemaal ook omdat ik al 3 weken af en aan voorweeën heb, maar mevrouwtje zit nog te goed denk ik Ik probeer er het beste van te maken maar het is wel is lastig. Maar nog eventjes denk ik dan maar
Hier was ik 3x overtijd, begon de 4e op 38.1 (sie nacht met 38.2 geboren), dat voelde echt als prematuur voor mij had zo in mn hoofd dat ik nog zo 2 weken moest dat ik er nog niet klaar voor was mentaal
Ik kan me er iets bij voorstellen haha, ik had het precies andersom Ik ben nu uiteindelijk bevallen met 39.5. Ze heeft het goed gehad zullen we maar zeggen
Zo herkenbaar, ben 2 keer ingeleid met precies 39 weken omdat ik al vanaf week 37 zat te zeuren dat ik het zat was. Elke minuut tikte voorbij en 2 zwangerschappen met prenatale depressie waren ook wel pittig. Nu 6 weken zwanger van nummer 3 en de prenatale depressie speelt alweer op. Tel de aankomende 33 weken al af… succes met wachten!!