Hallo allemaal, Ik heb dus totaal geen last van heftige emotieschommelingen o.i.d gehad de hele zwangerschap. eigenlijk maar 1 ruzie in ruim 7 maanden tijd. maar de laatste paar dagen kan ik huilen om niets, voel me wat depri en ben soms echt verdrietig om NIKS! vanavond ook weer. het liefste wil ik dan gewoon niet alleen zijn. ik wijd dit aan de hormonen want het lijkt verdomd veel op de PMS klacxhten die ik altijd vlak voor mijn ongi had, echt zo'n IK BEN ZO ZIELIG gevoel haha. maargoed hebben meer meiden dit pas laat in de zwangerschap gehad? en zo ja hebben jullie nog tips?
Goed uitsnotteren bij hubbie...laat hem dan wel zijn goede kleding uittrekken, ik kreeg de mascara er niet zo makkelijk uit
Hoi meid! In het begin heb ik zeker buien enz. gehad. Ik denk dat dit ook komt doordat ik normaal (dus zonder zwangerschap) ook altijd erg veel last heb van wisselende buien. Dan heb je het tijdens je zwangerschap natuurlijk erger... Ik voel me nu prima maar merk de laatste paar weken wel dat ik weer meer van die wisselvallige buien heb, vooral de depri buien lijken wat heftiger... Ik denk dat het niet zo gek is... Voor mijn gevoel staat er een hele berg aan veranderingen voor de deur. Ik heb ook erg veel last van nesteldrang. Je denkt toch ook veel na over de bevalling, zeker met je eerste kindje. Feit dat je straks écht niet meer met z' n tweetjes bent. Onzekerheid wanneer het allemaal zal beginnen... Voor mij zijn dit dusdanige ' vreemde' situaties dat ik me er ook niet over verbaas dat ik me wat wisselvalliger voel... Ik zou gewoon proberen alles zoveel mogelijk op je af te laten komen. (doe ik ook)... Na de bevalling zal het vast nog sterker worden... Maar alles gaat toch weer normaal. En tja, we zijn nou eenmaal vrouw he... Jij ook succes met de laatste loodjes! Groetjes...
De 7e maand is de meest emtionele maand wordt wel gezegd. Ik heb met 30 weken echt om niets zitten janken.
Vorige week begonnen, halfweg week 28... Beginnen huilen om niets, het niet kunnen tegenhouden en al helemaal niet kunnen stoppen. Zelfs uit blijdschap begin ik te bleiren dat het niet normaal meer is. M'n jongens kijken vaak raar op "mama ben je nou wéér aan het huilen? wat scheelt er toch?" Ik wou dat ik het kon uitleggen, maar heb echt geen idee wat de reden is van die huilbuien. De hormonen dan maar, is de enige verklaring die ik ervoor heb Ik ben zohooo emo! Vanmorgen zelfs beginnen huilen omdat die nieuwe broek zo mooi paste bij m'n oudste zoon Grrrrrr, hoop dat het snel overgaat!
Haha, meissie toch! Het is toch ook allemaal wat hé, die hormonen Maar ik herken het wel hoor! Ik ervaar alle emoties ook veel en veel heftiger. Pieken zijn echt pieken, en dalen zijn echt bodemloze putten! Ik kan mijzelf soms ook echt heel erg zielig vinden en zie soms helemaal niks, maar dan ook echt niks meer zitten! Voel mij de laatste weken soms echt depressief en dan is het huilen, huilen en nog eens huilen...
Ik ben dan nog pas halverwege maar ik moet zeggen dat ik in het begin weinig last had van schommelingen. Maar sinds een week begin dat heviger te worden. Ik voel me dan ook een beetje depri. Terwijl zoveel spannend eraan zit te komen. Wij hebben gisteren gehoord dat we een kleine Meid kregen en als alles rond is hebben we onze eigen koophuis die we zo graag wouden. Maar toch voel ik me een beetje ongelukkig. Dit gaat toch wel weer over? Groetjes
Ik heb niet echt huilbuien maar soms wel van die diepe dalen! hahaha dat ik me echt heeeeel zielig vind en ik dan denk..pfff..komt alles wel goed, en ik voel me zo zielig! Dan kan ik heel negatief gaan denken inene, en dan ook over alles! Maar het volgende moment is dat wel weer weg! rare dingen die hormonen! kus miek
Hi Angela, Heb net bij ons juni topic een link geplaatst waarin staat dat je vanaf week 31 idd alleen maar emotioneler wordt. Het wordt dus nog erger, AAARRGGG Ik heb er niet meer last van dan anders, maar kon altijd al huilen om lieve en ontroerende dingen (bambi, trouwerij etc.) Succes meid! Liefs Cindy