Oke help. Mijn zoontje van 2 jaar en 3 maanden is overal hartstikke lief. Het is een gevoelige jongen en wil ook graag lief zijn. Zijn zusje daarentegen is graag lekker tegendraads met haar 17 maanden en zegt ook als ze iets wel wil nog NEE. Haha. Maargoed. Als ze samen thuis zijn, willen ze natuurlijk continu spelen met elkaars speelgoed. Mijn dochtertje heeft dat wat minder of wacht gewoon tot mijn zoon klaar is met spelen. Dat deed mijn zoontje voorheen ook..... maar nu is het continu afpakken, dochter duwen, dochter knijpen enz. Ik vind van mezelf dat ik goed met mijn kinderen omga, maar hiermee weet ik ECHT niet om te gaan. Ja theoretisch wel, maar in de praktijk werkt het niet. Het liefste wil ik geen time-out gaan gebruiken. Zoontje raakt heel erg overstuur. Bij dochter kan het misschien wel werken, maar bij hem niet. Maar 10 x zeggen dat het mijn dochter pijn doet en het niet mag, werkt ook niet. Loopt terug en doet het weer. Continu. Wat kun je hier nu mee doen? Toch maar blijven afleiden na het uitleggen? Is dat dan niet "oneerlijk" tegenover dochter die wel lekker rustig zit te spelen. In de zin van dat hij dan met "slecht" gedrag de aandacht krijgt. Het liefst heb ik advies van iemand met ervaring of iemand die met kinderen werkt
hier ook, dan heeft de jongste bv iets, en dan moet zn broer dat natuurlijk weergelijk hebben. Waar tie eigenlijk eerst niet naar omkeek. Afijn, vaak laat Diego niks afpakken, maar ja, hij is natuurlijk niet zo sterk en horen we vaak weer gehuil.. ik zeg dan je geeft het nu terug! 9 vd 10 keer doet meneer dat niet natuurlijk niet..dus pak ik het af en geef ik het terug. En natuurlijk is Diego niet altijd het ''onschuldige'manneke hoor.... Maar als ze bezig blijven, dan leggen we het ergens waar ze niet bij kunnen, en is het zo over.
wat ik met de oppaskindjes deed was ze allebei aan de andere kant van de kamer laten spelen. En zorgen dat je ingrijpt voor hij het speelgoed heeft afgepakt. En soms natuurlijk ook gewoon dingen samen doen. Met de bal spelen bijvoorbeeld. Over het aandachtverhaal: probeer ook aandacht te geven naast het ingrijpen. neem dochter op schoot om een verhaaltje te lezen, en hij ernaast. Andere keer weer andersom. Het is ook de leeftijd, je zoontje ontdekt nu dat iets van hem kan zijn. Voorheen hadden spullen die waarde niet. Een heel belangrijke ontwikkeling voor hem, maar wel lastig Misschien helpt het om wat speelgoed te hebben wat echt voor hem is, en dit ook zo te benoemen?
Thanks!! Dat is een goede die laatste. De rest probeerde ik al, maar dat valt nu ineens niet mee haha. Het gaat ook natuurlijk wel weer over, maar nu is het wel heeeeeel erg. Het beheerst ineens je dag het politieagentje spelen.
Ja de tips hierboven dat is iets wat ik al doe. Maar het ging me meer over op het moment dat het steeds blijft gebeuren.
Oeh je hebt je kindjes wel heel dicht op elkaar! Dat maakt het best lastig volgens mij. Ik zit ook wel eens te denken hoe wij dat straks gaan doen, wij hebben er 2,5 jaar tussen maar de kids zullen straks ook wel eens ruzien. Ik denk beide een bak met echt eigen spul waarbij de ander moet vragen als hij/zij daar mee wil spelen. Daarnaast gezamenlijk speelgoed i nde gezamenlijke kast. En daarbij leren om samen te spelen en te delen. Ik zou beide kinderen wel 'gelijk' behandelen, dus op dezelfde manier 'straffen' omdat ze zo dicht op elkaar zitten en het waarschijnlijk nog niet begrijpen dat de één een andere consequentie krijgt dan de ander. Je zegt dat je zoontje overstuur raakt bij een time out. In welke zin? Wordt hij gewoon boos of begrijpt hij het niet? Mijn dochter raakt ook overstuur als we haar apart zetten, maarja daar heeft ze het dan wel zelf naar gemaakt (en duurt ook nooit lang), ze wordt dan boos en gaat huilen/schreeuwen, maar goed dat is bij ons geen reden om haar dan ineens wel haar zin te geven. Sommige dingen mogen gewoon niet en als ze het na waarschuwen toch meent te moeten doen, tja dan heeft dat een consequentie, overstuur of niet.
Ja wel moeilijk met die leeftijd. Een time out kan ook in de ruimte met de rug tegen een kast of een muur zijn he. En ze na het toespreken afleiden, uit elkaar halen en apart te spelen zetten? Eentje aan tafel oid?
Wat hier werkt is de oudste iets anders aan de jongste te laten geven als hij "toevallig" met het speelgoed van zijn kleine broertje wil spelen. Het hoort inderdaad bij de leeftijd en straffen is eigenlijk zinloos, omdat ze niet zo goed begrijpen wat ze verkeerd doen. Het is een soort oerdrift lijkt soms! Maar een alternatief speeltje aan de kleine laten geven, brengt hier rust. En als ze allebei ouder zijn, zien we dan wel weer verder.
Ik heb er zo goed als 2 jaar tussen zitten. Als ze vechten om hetzelfde moeten ze delen. Dan pak ik de kookwekker en elke 5 minuten moeten ze ruilen. Dat werkt hier goed. Meestal zijn ze na 10 minuten vergeten waar het om ging. Verder probeer ik hun zelf uit te laten leggen waarom iets verkeerd gaat en hoe we dat op kunnen lossen. Ze zijn 4,5 en 2,5 dus begrijpen al redelijk veel. Je krijgt niet altijd een gewenst antwoord, maar ipv heel boos te worden sta je met z'n 3-en even stil bij wat er gebeurde.
Oooh ja dat is een super idee met de kookwekker!!! Thanks! Dat vind ik zelf meer bij ons en natuurlijk de kindjes passen dan "straf".
Als het gaat om knijpen en pijn doen van zijn zusje zou ik toch iets fermer optreden, het lijkt me logisch dat hij overstuur raakt van een time out, geen enkel kind vindt dat leuk of prettig. Het is natuurlijk "leuker" als je hier iedere keer enkel voor te horen krijgt dat dat niet de bedoeling is, en verder niets. Qua speelgoed verdelen etc zijn er tig andere manieren, en dat ze een keer iets van elkaar afpakken, of "ruzie" hebben is prima, maar de grens moet wel duidelijk getrokken worden bij het pijn doen van een ander. Dan maar overstuur zijn tijdens een time out, het andere kindje is overstuur omdat het pijn heeft door hem.