Ik leer mijn zoontje al vanaf heel jong dat niemand aan hem mag zitten. Hij is nu 7 jaar, maar heel goedgelovig, dus hier wordt nog zeker een paar keer per maand wat over gezegd. En mijn dochter van 3 heb ik ook al een aantal gesprekken mee gehad.
Ik ben gedurende 2 jaar (10 tot 12 jaar) misbruikt en verkracht door toenmalige man van mijn moeder, die geloofde ons niet. Later ben ik aangevallen door een persoon. Degene die mij misbruikt heeft, heeft ook andere kinderen misbruikt, hij zit niet in de gevangenis ondanks dat ik later aangifte heb gedaan. Het beheerst mijn leven nog wel omdat ik het nooit verwerkt heb en daar pas mee bezig ben maar door alles verwaarlozing/mishandeling en misbruik ben ik voor het leven getekend, ik heb cptss.
nou mischien wel maar vertrouw die bevolkingsgroep gewooon stukken minder als normaal zeg maar... en krijg zo nu en dan opmerkingen naar me hoofd geslingert door men blonde haar zoals goh jij zou veel verdienen etc...
Ja hier ook meegemaakt toen ik 16jaar was. En het heeft nog regelmatig invloed op mijn leven maar ook zeker op mijn relatie. Elke onverwachtse beweging of aanraking en ik verstijf van tot tot teen. Oudere mensen die graag mijn kinderen aan aai over hun bol geven of een snoepje willen geven staan mijn dan ook raar aan te kijken als ik ze vriendelijk verzoek met hun handen van mijn kinderen af te blijven.
Ik zie dat er meer meiden zijn die ptss hebben overgehouden aan deze vervelende ervaringen. Zo zie je maar dat je soms echt niet de enige bent.
er heeft een potloodventer naast me gewoont die regelmatig met zichzelf speelde voor het open raam....nakent! hij stal mn ondergoed en badkleding....en bekeek me de hele tijd ook tijdens het spelen vanuit zn slaapkamer... Ik kom hem welleens tegen, het liefste rijdt ik hem plat maar meer omdat zn 2 zoons ook gehandicapt zijn, naja hij spoort zelf ook niet maar zn vrouw en die hele familie niet en dan krijg je 2 van die arme kinderen. ik heb er zo'n vies en naar voorgevoel erbij heb dat hij zn zoons ook wel betast! verder is dit een peuleschil vergeleken wat sommigen hebben meegemaakt, ik heb van een afstand gezien wat dit met een mens kan doen...verschrikkelijk. meiden ik hoop dat jullie het een plekje kunne geven en toch wat kunnen genieten!
Helaas heb ik een aantal nare ervaringen gehad....kan er nu redelijk goed mee omgaan,het beheerst mijn leven niet meer,wel denk ik er vaak aan..
Ja helaas wel heeft ook behoorlijk mijn leven beinvloed en ervoor gezorgd dat ik geen echte 'jeugd' heb gehad ben er nu voor in therapie
Dat is zeker waar! Als ik ooit nog een zoontje krijg, ga ik hem ook zeker niet anders behandelen dan m'n dochter, want ook van m'n zoontje moeten viezeriken afblijven. Een tijdje terug had Oprah een aflevering (2 eigenlijk) waarin 200 mannen te gast waren die allen waren misbruikt. Echt petje af voor die mannen dat ze er vooruit zijn gekomen. 1 op de 6 mannen wordt misbruikt in Amerika zei ze geloof ik. Ik durf niet met zekerheid te zeggen of het 1 op de 6 is, maar ik wat ik wel met zekerheid durf te zeggen is dat ik onwijs schrok van die cijfers!!!
Ik wil er ook niet te veel over kwijt, maar heb gekozen voor misbruik. Er was wel sprake van penetratie, maar bij een verkwachting stel ik me toch veel meer geweld voor. Hoe dan ook; echt vrijwillig was het niet. Ik ben wel echt als de dood dat mijn dochtertje zoiets zal overkomen. De eerste paar weken dat zij op het KDV kwam heb ik haar ook echt lichamelijk gecontroleerd (tijdens het luier verschonen) of ik geen opvallende roodheid o.i.d. zag. Maar helaas is er op iedere leeftijd wel een gek te vinden die wat zou kunnen doen. Van baby tot volwassene. Ik probeer haar thuis genoeg affectie te geven en haar een evenwichtig persoon te laten zijn die sterk in d'r schoenen staat. Je hoort altijd dat het de wat 'onzekere' kindjes zijn die makkelijk slachtoffer worden. En ik wil proberen een moeder te zijn waar ze altijd alles tegen mag zeggen. Maar hoe ik een "niemand mag aan jou komen" gesprek moet voeren met een 2,5 jarige weet ik niet.
Ik gelukkig niet mij moeder wel heel erg vanaf dat ze heel klein was een flinke tijd lang door een vader van een vriendinnetje en later ook nog een keer in haar tienertijd, daar heb ik wel een knauw aan overgehouden (hoe vreemd dat ook klinkt omdat het MIJ zelf niet is overkomen) maar ze was heel voorzichtig met ons en ik zie wel de schade die het haar heeft gedaan geestelijk maar ook lichamelijk ze kan al dik 10 jaar niet meer vrijen door alle littekenvorming ervan (als je de overgang in gaat kan je hier last van krijgen namelijk) het is te erg voor woorden... gelukkig heeft ze een hele lieve en begrijpende man!
Ik doe het nu al spelenderwijs bij ons dochtertje van 2,5. Als eerste zijn we begonnen om bij het leren van alle lichaamsdelen ook haar plassertje te benoemen. En nu zeg ik regelmatig bij het verschonen "jouw plassertje is alleen van jou hè, daar mag niemand aankomen". Gewoon op een luchtige toon. En soms draai ik het om, dan vraag ik haar: "van wie is jouw plassertje?" En dan zegt ze heel trots: "van mij!" En dan zeg ik weer: "ja, en daar mag niemand aankomen hè". Doe dit niet elke dag, maar vind het zeker niet te vroeg om haar dit nu al te leren. Overigens schrik ik er best wel van hoeveel vrouwen hier een nare ervaring hebben gehad en zeker ook het aantal verkrachtingen. Brrr dat is echt mijn grootste nachtmerrie....
Dat zeg ik ook vaak genoeg tegen mijn dochter, dat het van haar is. Maar ze draagt nog wel luiers, dus er zijn wel uitzonderingen. En voor zo'n klein meisje zijn het nu nog teveel uitzonderingen om het niet verwarrend te maken: mama papa opa & oma 1 oma opa & oma 2 dokter leidsters kinderdagverblijf
Ja, er is een poging gedaan tot......maar niet gelukt. Aanranding dus.. Ik heb hem met veel moeite en geweld van me af weten te krijgen en daardoor is erger me bespaard gebleven. Het was een goeie bekende, in mijn huis. Ik heb hem letterlijk de deur uitgeschopt en meteen de politie gebeld. Lichamelijk was hij er uiteindelijk erger aan toe dan ik, maar psychisch heb ik er wel flinke blauwe plekken aan over gehouden. :x
schrik ook van de hoeveelheid....best veel meiden die het verschrikkelijkste hebben meegemaakt...ja dat verwacht je toch niet...
Wat een dappere actie!!! Is er nog wat met je aangifte gedaan? (neem aan dat je aangifte hebt gedaan)