Lastig hoor, gewoon blijven proberen er komt echt een dag dat het lukt. En anders gewoon schrijven, hier is ook niks mis mee. Knuffel voor jou!
Ik heb van mijn 10de tot mijn 15de seksueel misbruik door mijn vader. Op vijftien jarige leeftijd heb ik de stap gemaakt om uit huis te gaan. Jeugdzorg en het AMK hebben niks gedaan, mijn moeder is bij mijn vader gebleven en zegt tegen iedereen dat ik lieg. De instanties hebben geen onderzoek gedaan, terwijl mijn twee zusjes nog gewoon thuis wonen. En dat doet me echt veel pijn, omdat ik hen niet kan beschermen. Ik zit nu in therapie, heb PTSS en een depressie eraan overgehouden. Ik ben bezig met verwerken, maar omdat ik totaal geen erkenning is, en ik het gevoel heb er zo alleen voor te staan, is het super zwaar. Ik ben nu bijna 18, en het overheerst míjn leven nog elke dag.
Over straffen, tegen mijn moeder werd destijds gezegd dat ze maar beter kon verhuizen, want nu zou ze daar niet meer veilig zijn. Dus in plaats van dat die creep werd opgesloten, moest zij maar verhuizen.
Pff wat een verhalen hier. Alle meiden die zo iets verschrikkelijks is overkomen heel veel sterkte. Gelukkig heb ik het zelf niet meegemaakt, maar toch extra alert en voorzichtig met mijn dochter. Je leest zulke verschrikkelijke dingen.
Ow meiden toch. Wat een nare ervaringen hebben sommigen hier meegemaakt. Heel veel sterkte met het verwerken ervan voor diegenen die dat nog niet is gelukt. Klasse om te zien hoe sommigen het een plek hebben kunnen geven. Ik leef met jullie allemaal mee.
Alweer bijna 10 jaar geleden, had een 'fout' vriendje. Veel alcohol en drugs in het spel, 'vriendinnen' zeiden dat ik het maar gewoon moest doen dan zou het zo weer voorbij zijn. Wou het alleen echt niet, maar dat maakte hem niet uit, hij sloeg me bewusteloos zodat het makkelijker ging. Zodoende weet ik ook niet allemaal meer wat er gebeurde, maar 't zegt genoeg dat ik niet meer ongesteld werd daarna.. weer paar weken later is dat m'n eerste sterretje geworden. De dader is toch dood inmiddels en aan hem denk ik niet meer, maar wel aan m'n eerste sterretje..
Inderdaad...over straffen....de persoon die mij jarenlang heeft misbruikt,verkracht en foto's maakte toen ik kind was heeft maar 4 dagen gezeten....wat is nou 4 dagen??? Wat dat betreft is de wet hier niet goed geregeld. Het heeft heel lang mijn leven beinvloed. Niet meer....denk er niet meer dagelijks of zelfs wekelijks aan. Heb veel gepraat en wat iemand anders hier ook schreef....ik ben ook echt nergens echt bang meer voor.Ik weet dat ik sterk ben en ik weet dat het nooit erger kan zijn als wat ik toen heb meegemaakt. Het enige wat erger zal zijn is als het mijn kids betreft.Denk dat ik dan wel finaal doorsla. Voor mij was het tussen mijn 6e en 12e jaar. Inmiddels ben ik 44.....ptss,stress,depressie....I know.... Vind het heel erg voor de meiden die niet kunnen praten,waar het zo recent is en die niet hun ei kwijt kunnen. Mijn advies ??? Schrijf het van je af....gooi die negatieve energie om....niet voor hun maar voor jezelf en vergeet niet om van jezelf te houden en jezelf te respecteren.En vergeet niet dat je de kracht echt heb om verder te gaan met je leven.You can do it....((((dikke knuffel))))