Ik jeb het over paniekaanvallen en angststoornis. Al vanaf kleins af aan kamp ik hier mee. Over het algemeen heb ik het goed onder controle, maar af en toe zit ik zoals nu midden in de nacht op.Ik ben moe maar door de adrenaline rush in mijn lijf niet kunnen slapen. Wanneer kan ik weer uit mijn hoofd stappen en iet piekeren over al die kleine dingetjes. Het lijkt wel alsof zodra die adrenaline begint te gieren ik sowieso continu op het toilet zit, ik me beroerd voel tot en met. Eigenlijk wil ik dit weekend in mijn bed kruipen om eens even bij te trekken, maar met 2 kleine kindjes een verjaardag van mijn nichtje waar ik dus niet onderduit kan komen en werkzaamheden voor het bedrijf wat ik onlangs ben gestart gaat dat niet lukken. Begrijp me goed het nieuwe bedrijf gaat lekker, maar het gaat me nogal snel. De eerste opdrachten zijn binnen , maar die angst of de opdrachtgever ook wel tevreden is. Oef sorry vast erg onsamenhangend allemaal, maar zo gaat het in mijn hoofd er nu ook aan toe. Wie herkent dit, heeft ditmaal voor mij bemoedigende woorden om weer te kalmeren en te kunnen gaan slapen.
Helaas herken ik dit. Ik pieker ook zo veel zo dra ik in bed lig. Overdag heb ik het niet zo erg want dan ben ik druk met andere dingen en vergeet ik te piekeren. Maar zodra ik even war rust heb begin het weer. Droom er ook heel erg vaak over. Helaas heb ik geen oplossing hier voor!
Vreselijk he Dina, en hoe graag ik ook wil dat de gedachtes op houden het blijft maar gaan. Ik heb ook echt het vooruitzicht dat ik tot Oktober geen enkel weekend vrij heb van werk of andere verplichtingen. Ik weet dat ik met deze stoornis goed moet zorgen dat ik mijn rust en ontspanning pak, helemaal nu ik met dit bedrijf bezig ben maar ik weet niet wanneer. Heel de wereld wil iets van me en ik wil alleen maar rust. snik
Ik herken het ook helaas... ik heb ooit een keer de tip gekregen om overdag "verplicht" te gaan piekeren. Voor 20 minuten. Gewoon een wekker zetten en piekeren maar. Daarna gewoon weer verder gaan met waar je mee bezig was. Het is wel wat minder geworden maar ik neem er ook vaak de tijd niet voor en dan lig ik dus alsnog s avonds in bed te piekeren. Ik hoop dat het je wat kan helpen.
Thanks Dolley, mijn handvatten zijn normaal gesproken rust maar het is nu even niet anders. Ik weet ook niet of het iets is voor mij, maar vast het proberen waard
Mijn tip: meditatie zoals de 'bodyscan' werkt erg goed tegen piekeren. Ook neurofeedback helpt goed. Google maar eens. Die eerste kun je gemakkelijk zelf thuis doen, 2 x per dag bv.
Herkenbaar. Ik heb best wel tips voor je, maar voor ik die ga geven en dus dubbele info geef; wat heb je zelf al geprobeerd?
Bij mij is maar 1 ding écht effectief, antidepressiva Door een pnd na de geboorte van mijn dochter dat gaan slikken en voor mij was de extra leuke bijwerking dat ik gewoon geen paniekaanvallen meer heb, minder pieker etc. En dat had ik af en aan al vanaf mn puberteit, vind het leven zo een stuk leuker. Ondanks dat ik het vaak aardig onder controle had bleef het zo'n zwak punt als ik me niet fit voelde, bij nieuwe dingen etc.. Maargoed er zijn uiteraard nog 1000 andere dingen om te proberen.
Medicatie begin ik niet meer aan, ik heb een keer oxazepam gehad waardoor ik gewoon van de wereld was. Ik merk dat mijn geheugen daar ook niet van vooruit gaat en meer van zulk soort dingen . geen optie voor mij. Verder heb ik verschillende therapieën gehad om er mee om te gaan, onder andere anders leren ademen ( ik adem verkeerd , vergeet soms een teug lucht te nemen ) en de gewone praat sessies. Ik merk ook echt dat ik zo gevoelig ben voor prikkelingen. Zodra ik ook maar een beetje adrenaline voel slaat het door. De mediatie tip kon ik nog niet die ga ik eens even googlen. Thanks ladies, ben ondertussen pas tegen half 4 in slaap gevallen vannacht en net wakker. manlief heeft me lekker laten liggen.
Oxazepam is alleen een kalmeringsmiddel he... Geen antidepressiva... Je zou het eens kunnen overwegen
Wat naar voor je zeg.. Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar ik heb misschien nog wat voor je. Ik heb het niet op de i pad dus ik stuur het je later met de laptop even. Fijn dat je door kon slapen, dat je man je heeft laten liggen.
Heeeeel herkenbaar! Ik ga zo op vakantie en ben alleen maar aan t piekeren!! Ga nog uitgebreider reageren
Anti depressiva is echt als je depressief bent. Paniekaanvallen is toch anders. Ts, herken het ook allemaal. Wat bij mij erg help is zoveel mogelijk rust. Zorgen dat de agenda overzichtelijk blijft. Ene dag heel druk gehad? Zorg dan dat de andere dag voor jou heel rustig is. En vooral, leer NEE! te zeggen. Laat mensen niet over jouw grens heen gaan. Probeer zo veel mogelijk op tijd naar bed te gaan, want dat is bij mij vaak de trigger. Niet goed uitgeslapen en ik kan de dag veel minder hebben. Als jouw kindjes op bed liggen, bijv 's middags. Ga dan ook even zitten/liggen. En dan vooral op een plaats waar zo min mogelijk prikkels zijn, zoals de slaapkamer. Sterkte ermee. Zo te lezen ben je niet de enige.
Dit is iets wat ik dus ook voel! Ik ben in therapie gegaan hiervoor. Vooral de slapeloze piekerende gedachtes vraten me op. Heb een tijdje zelfs slaapmedicatie geslikt om mijn slaap te kunnen vatten. Nu met therapie gaat het redelijk met ups en downs. Ene moment gaat het goed en ander moment heb ik veel last van mijn paniek en angstaanvallen. Ik lees mee
Helaas herken ik het. Bij mij werkt oxazepam goed. Maar helaas heb je daar steeds meer van nodig. En het is verslavend...maar ik voel me met die pillen wel weer mezelf. Dat gepieker en die aanvallen verpesten zo je leven! Sterkte ermee.
Thanks allemaal voor de lieve reacties. Ik wil niet zeggen dat oxazepam voor anderen niet werken, maar ik reageer er zo heftig op. Ik ben ook niet depressies, verre van. Ben nu sinds 3 maanden met een eigen bedrijf bezig wat gelukkig ook heel goed gaat. Alleen als je dat met trots verteld roept de een na de ander o dus ik kan binnenkort bij je in dienst komen? uuh nee ik moet eerst zelf eens uit de shit komen na 3 jaar lang af en aan ww situaties. En dan komt het sociale gebeuren erbij kijken waar ik moeilijk nee tegen durf te zeggen. Al die verjaardagen en verplichtingen, ik wil niemand voor het hoofd stoten. Mijn eigen dochtertje is ook jarig binnenkort dat laat ik ook niet voorbij gaan dus weer een huis vol mensen terwijl ik er eigenlijk niet echt zin in heb maar voor mijn meiske wel wil doen. Inderdaad maar eens kijken of ik niet wat eerder naar bed toe kan gaan, normaal ging ik echt rond 2100 , en sinds ik mn bedrijf heb ben ik tot 2300 uur aan het werk. Voordat ik dan pas slaap. Ik ben "blij"dat ik niet de enige ben dat er nog mensen zijn die er ook mee worstelen. Mijn hoewel hij altijd erg zijn best doen om het te begrijpen kan het niet begrijpen omdat hij het nog nooit heeft meegemaakt. 1 paniekaanval en ik ben meteen een week van slag.
Het stomme is, althans bij mij, dat ik wel weet wat ik nodig heb om dergelijke aanvallen te voorkomen. Het is meer de stress om de stress en net wat je zegt; ze willen allemaal wat van je. Ik ervaar het alsof er de godganse dag iemand heel irritant met zijn vinger in mijn schouder staat te prikken en ondertussen in mijn oor fluistert "he ...psst.. jij daar... ". Pff. En het is niet stop te zetten. Wat mij wel helpt is op die momenten te denken "ik doe mijn best en meer dan dat kan ik niet". Op de één of andere manier is dat mijn helpende gedachte geworden op moment dat ik zo'n aanval krijg. Tijdens hyperventilatie werkt bij de drie minuten ademhalingsoefening wel vanuit mijn mindfulnestraining (kijk eens op www.nouddehaas.nl) Mindfulnes is voor mij echt iets wat op lange termijn pas iets doet. Ik ben er vorig jaar mee begonnen en pas nu kan ik zeggen dat het echt wel iets doet. En verder.. rust inderdaad. Weinig prikkels vooral en die moet jij zelf in zien te bouwen. Ook tijdens drukke momenten, anders ga je er vandaag of morgen aan onderdoor. Ik ben gek op zwemmen. Water werkt voor mij echt kalmerend. Lopen helpt me ook. Het hoeft geen uur te zijn, vaak is een kwartier al voldoende. En als ondersteunend middels gebruik ik de rescue druppels van bach. De werken bij mij mij heel goed. Sterkte!
Oxazepam is een onderdrukker en daar haal je de angst en paniek aanvallen niet mee weg, alleen om even rust te krijgen en je kunt er afhankelijk van worden. Plus doordat je angst heb kan het ook zijn dat je juist gaat vechten tegen medicijnen en daardoor extra in paniek raakt. Het beste is oefenen en oefenen en oefenen om je angst en paniek onder controle te krijgen, ik ben zelf al jaren in behandeling geweest en niets heeft geholpen en ben er juist slechter van geworden, en ben toen maar met mezelf flink aan de slag gegaan om er aan te werken door mezelf te onderzoeken en observeren etc.. en dit heeft mij enorm geholpen, maar na de zwangerschap kreeg ik de paniek en angst aanvallen weer terug maar dan wel 10 keer zo sterk. Nu durf ik geen auto meer te rijden en de deur bijna niet uit te gaan, maar mijn inzet om dit te willen is erg groot en ben dan weer volop aan het oefenen elke dag en het gaat alweer stukjes beter!!! Ik heb voor je wel een site waar je mee aan de slag kunt gaan, als je deze stappen volgt en volhoud dan komt het helemaal goed, maar het belangrijkst is, kleine stapjes!!! Als je teveel doet heb je kans dat je terug gevloten word en het jezelf daarna weer moeilijker maakt. en elke kleine stap is er 1 en wees trots op jezelf bij elke stap die je hebt gezet. Ik heb deze site van een hulp verlener gekregen van de GGZ en deze is geheel gratis je kunt je ook aanmelden om gegevens te kunnen bewaren, en als je doorzoekt op de site dan kom je ook wel een andere site tegen waar je bijeenkomsten eventueel kunt volgen (helaas tegen betaling) met andere mensen die ook angst en paniekaanvallen hebben. Ook voor anderen die er iets mee of aan willen doen kan ik jullie deze site echt aanbevelen. WWW.MIRRO.NL kijk bij zelfhulpaanbod, dan heb je daar ook nog veel meer dingen waar je misschien mee zit waar je aan kunt werken.
Ik bid altijd voor het slapengaan.. geef alles aan God. Al mijn zorgen, angsten, verdrietjes, dankbaarheid etc.. Nu weet ik dat niet iedereen iets heeft met geloven, dus dat is iets persoonlijks. Maar God is het enige wat mij heeft geholpen. Heb daarvoor ook van alles geprobeerd wat hierboven al geschreven stond. Dat gaf mij geen rust. (Ps: ik geloofde niet altijd..Had niets met geloof. Dus mijn ervaring is echt dat God mijn enige redding is geweest. Echte innerlijke rust.)
Het is inderdaad nu het bang zijn voor het bang worden. Vorige week vroeg een vriendin of ik mee ging op een boot naar de gay pride, leek me geweldig maar dan gaat er een radartje in mijn hoofd, ja maar dan kan je helemaal niet weg als je wil, en als je het echt niet meer kan moet de hele boot langs de kant zodat jij er uit kan. Dan is het vervelend voor je vriendinnen want die laten mij natuurlijk niet alleen. etc etc etc. Uiteindelijk heb ik aangeboden om dan op hun kids te passen en dat zij lekker konden gaan. Ik weet dat ik sommige nieuwe dingen moet uit proberen ook al is het eng, maar dan wel kleine stapjes. Ik moet in ieder geval dat wat als... uit mijn hoofd krijgen daar gaat het fout.