Ik heb erover gelezen en weet wat het is...ook was ik destijds bekend met het feit dat als je er even doorheen zit je het beste de baby uit handen kunt geven,of leg hem/haar in bedje en pak even 5 minuten voor jezelf om tot orde te komen. Deze informatie heb ik toen uit boeken en van internet gehaald,kreeg ik niet van de kraamzorg. Misschien is het een optie om hierover een folder te maken die je krijgt bij een controle op het consultatiebureau tijdens de zwangerschap? Lijkt me minder heftig dan dat je in je kraamweek van die roze wolk wordt gedonderd als je dit gesprek hebt met de kraamverzorgende. Groetjes Petra
Ja of misschien bij de intake al? Ik zou dan wel benoemen dat het verplicht verteld wordt, procenten noemen, dat het echt aan alle mensen bij de intake verteld moet worden ivm voorkomen en om kindjes te helpen. Dat mensen zich niet persoonlijk aangevallen voelen ofzo. En in je zwangerschap ben je toch minder emotioneel dan in je kraamweek. Maar ik zou het wel vertellen, mondeling komt vaak echt beter over. Dan een foldertje achterlaten om na te lezen ofzo.
Ik denk dat het heel goed is om dit onderwerp uit de taboe sfeer te halen. Het lijkt niet alsof alleen mensen dit overkomt die niet helemaal sporen ofzo. Mijn zoontje heeft de eerste 4 weken constant gehuild. Nou, dit gaat echt door merg en been en op een gegeven moment ben je aan het einde van je latijn. Ik zat er echt helemaal doorheen...hij was gewoon niet te troosten. Echt verschrikkelijk. Nou, ik heb echt de meest verschrikkelijke gedachten in mijn hoofd gehad. Gelukkig kon ik mij goed beheersen en legde ik mijn zoontje dus in zijn bed als ik een time-out nodig had. Maar ik begrijp heel goed hoe mensen ertoe komen om hun baby door elkaar te schudden. Dus ik denk dat het heel erg belangrijk is dat mensen in hun zwangerschap hierover voorgelicht worden. Dat het heel normaal is dat je bepaalde gedachten/emoties/gevoelens ondervindt en hoe je kunt voorkomen dat je tot dit overgaat. Foldertjes werken wel, maar mondeling veel beter. De verloskundige zou het ook in een afspraak ter sprake moeten brengen. Dus ik denk dat het belangrijk is om dit al in de zwangerschap ter sprake te brengen.
Het lijkt me een goed idee. Ik heb drie kids en ben er nooit over geinformeerd. Ik heb een vriendin die het een keer gedaan heeft. Een heel normaal persoon die ook wel weet dat je babies niet moet schudden, maar ze deed het al voordat ze er zelf erg in had. Gelukkig had dat kind niks. Lijkt me zinvol om aandacht aan te besteden. Blijkbaar kan het zomaar gebeuren.
Voorlichting is altijd goed, als het als voorlichting wordt gebracht dan zou ik niet begrijpen waarom een ouder zich aangevallen moet voelen. Ik ben voor!
Mij is er over verteld bij de intake van het CB. Dit was geloof ik toen ze een week of 2,5 oud was. Met folder erbij.
Het is in mijn ogen ook gewoon te vergelijken met het gesprekje wat je VK met je heeft aan het einde van de kraamweek over vruchtbaar zijn en anti-conceptie??? Ik zou ook zeggen "Voor"!
Zeker vertellen! Bij mijn eerste had ik ook de meest erge gedachtes met haar gehuil en heb helaas ook wat meer 'geschud' dan normaal was uit onmacht, omdat er eigenlijk niet duidelijk iets verteld was als het veel huilt. Je weet op den duur gewoon echt niet meer wat je moet doen. De depressie erbij hielp ook niet echt. Dus vooral als standaardvoorlichting geven. Tips wat je moet doen als je het even niet meer weet en dat dat normaal is.
Ik heb kleine dame ook wel eens BIJNA door elkaar geschud. En heb ook erge dingen gedacht waar ik me nu nog steeds enorm voor schaam maar met de hele dag gehuil en 3 uurtjes slaap op een dag ga je gekke dingen denken.. Folder+het eindgesprek
Lijkt mij een goede zaak, vind de vragenlijst van het cb veeeele malen schokkender met vragen als ben je misbruikt, heeft je vader je moeder geslagen , heb je schulden...dat soort dingen....lijst ligt nog hier, dr is met mij niets schokkends gebeurd en ik vind de lijst al erg, moet je nagaan hoe iemand zicht voelt die wel wat meegemaakt heeft...mischien beetje offtopic maar vind een gesprekje over shaken baby syndroom in het niet vallen bij die lijst..
meen je dat echt dat je zo een vragen moet beantwoorden ? ik woon in belgie daar kreeg ik alleen vragen over het medisch verleden
Dit is nieuw, om de "risico" gevallen eruit te pikken...net of die eerlijk gaan beantwoorden.....moet hem volgende week meegeven aan de wijkvpk ben benieuwd of ze het ook bespreken :/
Ik ben ook kraamverzorgende en wij hebben er pas een bijscholing over gehad dat ze dit willen gaan doen. Er gaat bij ons een folder/dvd gemaakt worden die wij als kraamverzorgende dan samen met de gezinnen moeten bekijken en vragen evt. beantwoorden. We hebben de dvd ook gezien en daar komen pas bevallen mama's aan het woord die vertellen dat hun het ook wel eens niet zagen zitten door bijv. langdurig huilen van hun beeb en wat ze toen gedaan hebben en dat dit hun goed geholpen heeft. Ik vond het wel erg confonterend (je weet dat het kan maar je denkt dat overkomt mij niet) om te zien, maar wel erg zinvol. Ze willen dat we dit ongeveer op dag 5 a 6 ter sprake gaan brengen.
Ik wist al van het bestaan van shaken baby syndroom, maar tijdens of voor de kraamtijd ben ik niet voorgelicht. Ik kreeg van de kraamzorg een boekje waarin we zelf dingen moesten opschrijven en waarin ook al allerlei informatie stond. Ik zou het wel goed vinden als het daarin staat. Dan kun je al kv gewoon samen met de ouders even dat boekje doornemen en dan hoeft zeker niemand zich aangevallen te voelen.
Ik had het al eens op tv gezien. Mijn kraamverzorgster heeft er niks over gezegt. Ook niet bij de intake. Aan de ene kant zou het wellicht goed zijn het ter sprake te brengen. Anderzijds moet ik eerlijk zeggen dat ik ondanks de vele slapeloze nachten (eerste 2 maanden alle nachten alleen maar gehuild) en het onmacht gevoel nooit op het idee ben gekomen mijn kind zo door mekaar te schudden. Vind dat wel extreem. Het is gewoon mishandeling. Er wordt toch op de intake ook niet gezegt dat je je kind niet mag slaan! Het gaat echt met grof geweld (wat ik ervan op het nieuws heb gezien).
Ons kindje lag vanwege vroeggeboorte 2 weken in het ziekenhuis, dus door de kraamzorg is daar niet over gesproken, ook niet door de couveusenazorg. Maar het consultatiebureau is wel op bezoek geweest op 1 van de eerste dagen dat hij thuiskwam en heeft hierover veel uitleg gegeven. Ons zoontje heeft op sommige momenten best veel gehuild. Ik denk dat ik 2x mijn man heb opgebeld dat hij onmiddelijk naar huis moest komen omdat ik het niet wist. En 1x wilde ik de buurvrouw om hulp vragen. Ik legde dan mijn zoontje in bed en ging ergens uithuilen maar na 5 minuten kreeg ik dan alweer medelijden met hem. Verder vaak aan het cb om hulp grvraagd, maar ik deed alles wat ik kon doen al goed. Nu is het eindelijk over na 14 maanden. Pffff.
Ik kan me niet herrinneren of we het er over gehad hebben... Maaruh... je bent ook wel een beetje koekkoek in je hoofd als je met je baby gaat schudden...
Koekoek? Of misschien nog bomvol hormonen, doodmoe door slaapgebrek, wanhopig door het gehuil dat door merg en been gaat, verdrietig omdat het je maar niet lukt je kind stil te krijgen. Onze zoon was de eerste weken en maanden vrij makkelijk. Ik ben gelukkig nooit in de situatie geweest dat ik even weg moest lopen. Maar ik weet dat er papa's en mama's zijn die het veel!! moeilijker hebben. Als je een kindje hebt dat heel veel huilt, hoeft er daarnaast niet veel meer mis te gaan in je leven om in een situatie te komen dat je uit frustratie, wanhoop, vermoeidheid, stress ... dingen doet wae achteraf heel veel spijt van krijgt. Ik kan me best voorstellen dat je het soms echt even niet meer weet. Een goede voorlichting, zoals ts bedoelt, kan ervoor zorgen dat mensen zich bewust worden dat je deze gevoelens kunt en mag hebben. En wat je kunt doen om te voorkomen dat je je zelfbeheersing verliest. Ik vind het een beetje respectloos om mensen die echt aan het einde van hun latijn zijn, maar even uit te maken voor 'koekoek'.
Helemaal mee eens tupp! Ik ben kraamverzorgende en zoals ik hiervoor al zei hebben wij dus onlangs hierover bijscholing gehad. Het is ook niet dat de ouders dit bewust doen (tenminste de meeste dan, je hebt er wel van die rare snuiters bij maar dat even terzijde). Het is echt uit onmacht! Het radeloos zijn, niet meer weten wat te doen, je kindje op willen laten houden met huilen. Neem daarnaast het gebrek aan nachtrust vaak de eerste weken/maanden. Dan krijg je dus dat mensen oververmoeid zijn en niet meer weten wat te doen. Ook bij ouders waar dit eens ooit gebeurd is zul je nooit horen dat ze dit bewust deden, zo van ik zal mijn kind eens even heel hard door elkaar schudden. Ze hadden vooraf nooit kunnen bedenken dat ze dit een keer zouden doen. Maar wat ik al zei je doet soms uit onmacht hele rare dingen.