Ik heb er nog nooit van gehoord. Mijn jongste is van september 2012. Ik wil hem wel eens zien. Staat ie ook ergens online?
Ik heb ook nooit een dvd te zien gekregen hoor, tijdens de kraamweek. Nou lagen we de eerste week in het ziekenhuis, maar daar kregen we helemaal weinig voorlichting
Die dvd heb ik ook niet gezien, jongste is van sep 2012 ook... Denk dat dat nogal verschilt per kraambureau
Hier ook geen DVD gezien en de kleine is van 2013. Wel "snap" ik dat er ouders zijn die helaas hun kindje hard schudden om het huilen te laten stoppen. Laat ik even voorop stellen dat ik mijn kindje NOOIT iets heb gedaan. De kleine was een echte huilbaby en zelfs nu kan hij er soms nog wat van. Ik heb echt momenten gehad waarbij ik manlief appte of belde dat hij MU METEEN naar huis moest komen want ik werd helemaal gek van de kleine. Ik had dan de neiging om hem te willen rammelen o.i.d. om hem stil te krijgen. UITERAARD deed ik dit niet omdat dit niet goed is voor de kleine en het heus niet zal helpen maar ik snap dus wel dat deze gedachtes bij mensen op komen. Wat ik wel 1x heb gedaan toen ik een hele dag alleen was, de kleine alleen maar huilde en als kers op de taart met zijn luier tegenstribbelde en begon te krijsen, is hem opgepakt naar boven gebracht en hem iets te ruw op bed gegooid. Maar dat was ook de enige keer.
Ik kan de voorlichtingsdvd ook nergens terugvinden, er zit mogelijk auteursrechten op? Ze zijn eerst in een regio begonnen en het wordt nu landelijk ingevoerd.
De oudste was ook een huilbaby. Geen hulp en man werkte veel en ver weg. ML was zelf op dat moment ook niet gelukkig op zijn werk en bij thuiskomst klaagde hij over zijn werk en praatte me een schuldgevoel aan dat hij heel graag met me wilde ruilen. Dat hielp ook niet echt. Toen ML een lang weekend naar lowlands vertrok ben ik naar het CB gegaan en heb letterlijk gezegd: "Help me want ik doe haar straks wat". (Nadat ik het probleem heb uitgelegd). Uiteraard is het nooit zo ver gekomen maar ik schrok echt van mijn eigen gevoelens. Wat ben ik blij met dit topic, en blij met herkenning. Ik heb me hier heel erg over geschaamd destijds. Ik heb gelukkig goede handvatten gekregen en een dikke maand later was er van mijn huilbaby weinig meer over en had ik een tevreden baby. Maar de gedachten zijn niet mis inderdaad. En bij het kleinste huiltje gingen mijn nekharen overeind staan. Ik ben echt bang geweest toen ML later weer een keer een weekend weg ging. Maar gelukkig ging het toen zoveel beter! Ook ZL heeft veel gehuild. Dat dieptepunt kwam van de zomer omdat hij heel erg slecht sliep. Hij was dus heel erg moe maar im slaap vallen kon ik niet voor hem doen. Doorslapen ook niet. Ik kon bij hem lange tijd heel goed tegen het gehuil maar op een gegeven moment zat ik er echt compleet doorheen. Ik werd er echt depressief van. Inmiddels zitten we weer in rustiger vaarwater maar nog steeds verkramp ik helemaal als hij begint te huilen.