Een gevoelig onderwerp waarin (naar mijn mening) absoluut niet zwart wit gekeken kan worden en waar geen duidelijke lijnen bepaald kunnen worden. Wat is jullie idee over deze kwestie? Deze ouders hebben mijn inziens een zeer goede beslissing genomen kijkend naar de informatie in dit artikel. https://www.ad.nl/binnenland/waarom-monica-haar-17-jarige-dochter-liet-steriliseren-een-verdrietige-dag-maar-een-goed-besluit~a9dde638/ Betreft een Premium artikel, dus hierbij de inhoud: Waarom Monica haar 17-jarige dochter liet steriliseren: ‘Een verdrietige dag, maar een goed besluit’ Vrouwen die ongeschikt zijn als moeder zouden verplicht gesteriliseerd moeten worden, zeiden experts begin deze week in dit pleidooi. Monica Sluiseman uit Deventer, moeder van een dochter met het syndroom van Down, koos er samen met haar man voor haar dochter op 17-jarige leeftijd te laten steriliseren. ,,Het is onze verantwoordelijkheid haar te beschermen. Ook tegen zwangerschap.’’ Naar aanleiding van nieuws van afgelopen week en de discussie die eromheen leeft, klom Sluiseman in de pen. Via onderstaande ingezonden brief wil ze graag een inkijkje geven in haar keuze. En in het leven van haar dochter. ‘Het was deze week weer in het nieuws: verplichte anticonceptie bij mensen (vrouwen) die – al dan niet tijdelijk – niet in staat zijn om een kind een veilig leven te geven. En hoewel ik me realiseer dat het een heel precair onderwerp is en dat er heel goed naar gekeken wat voor elk individu het beste is, ben ik voor. Ik spreek uit ervaring, ik heb een fantastische 34-jarige dochter met het syndroom van Down. En hoe bijzonder, geweldig en leuk ik Merette ook vind; ze zal nooit in staat zijn om een kind op te voeden. Als ze een jaar of 16 is wil ze autorijles. Ik probeer haar uit te leggen dat ze daarvoor heel goed moet kunnen lezen en dat lezen nu eenmaal niet tot haar vaardigheden behoort. Ze accepteert de uitleg totdat haar zus een week later wordt opgehaald voor de volgende les. Merette vertelt de instructeur alvast dat zij de volgende is die bij hem komt lessen. Iedereen in mijn omgeving vindt het sneu voor Merette, maar niemand zegt: ‘Wat een onzin, dat moet ze toch zelf kunnen beslissen!’ Baby Merette wil ook een baby. Vanaf de eerste keer dat ze daarover begint, zeg ik dat zij geen baby’s gaat krijgen. Ze wil – natuurlijk – weten waarom niet. Ik leg uit dat ze er dan ook voor moet zorgen: ’s nachts je bed uit (dat lijkt haar wel spannend), vieze luiers (‘gaffedamme!’) en huilende baby’s. Vooral dat laatste kan haar niet bekoren. Baby’s van familie en vrienden wil ze graag op schoot, maar als ze gaan huilen mag ik ze hebben. Haar vader en ik hebben besloten dat we haar laten steriliseren. Wij vinden het een volkomen logische beslissing, maar daarover blijkt niet iedereen het met ons eens te zijn. Merette moet zelf kunnen beslissen, ze is toch baas over haar eigen lichaam? Als ik aan de mensen die er zo over denken vraag of ze hun 5-jarige dochter ook zwanger zouden laten worden – als dat lichamelijk zou kunnen – is dat ‘heel wat anders!’ Voor mij is het dat niet. Merette functioneert (ook nu nog) op het cognitieve niveau van een 5-jarig meisje. Het is de verantwoordelijkheid van ouders om hun kind te beschermen. Ook tegen een zwangerschap. Bovendien: stel dat ze een gezond kindje zou krijgen. Dat kindje zou nooit door biologische ouders kunnen worden opgevoed en moet leven met de wetenschap dat in elk geval haar moeder ernstig verstandelijk beperkt is. En met een opa en oma die hun verantwoordelijkheid niet hebben durven nemen. Legitiem Merette is 17 jaar als we in 2003 het gesprek aan gaan met een gynaecoloog. Hij vindt onze overwegingen om haar te laten steriliseren legitiem en raadt aan om het zo snel mogelijk te doen; als ze 18 is, moet ze immers – volgens de wet – zelf toestemming geven. We zijn er samen van overtuigd dat we haar dit niet kunnen (en willen) uitleggen; deze beslissing moeten wij voor haar nemen. We prikken een datum en de operatie verloopt voorspoedig. Ik vind het een verdrietige dag. Weer een verstandelijk besluit, genomen in het belang van mijn dochter, maar ook een besluit dat geen moeder van harte neemt. Toch ben ik opgelucht dat het achter de rug is. Inmiddels (anno 2020) is Merette een gelukkige, volwassen vrouw. En trotse tante van een neefje, waar ze enorm van geniet. Het is een goede beslissing geweest..’ Monica Sluiseman, Deventer
Tja, echt een lastig onderwerp. M.n waar je de grens trekt. Zoals de meesten hier wel weten heb ik een ASS maar kan prima mijn kinderen opvoeden. Een andere autist zal dat daarentegen totaal weer niet kunnen. Net als met andere stoornissen, zoals AD(H)D, PTSS, OCD of borderline zullen er "goede" gevallen tussen zitten en minder goede. Beoordelen of iemand al dan niet in staat is kinderen te krijgen zal dan ook wel heel nauwkeurig moeten gebeuren. Pertinent ertegen ben ik niet, sommige mensen moeten gewoon tegen zichzelf beschermd worden. Vaak zie je ook dat dergelijke moeders maar doorgaan met kinderen krijgen terwijl het ene na het andere kind bij ze wordt weggehaald. Gewoon om te blijven proberen. In zo'n geval is anticonceptie of sterilisatie een veel betere optie voor de maatschappij.
Heel moeilijk onderwerp daarom is er nog steeds een wetgeving over. Ik denk ook echt dat per geval gekeken moet worden. Zoals in dit geval, ik denk dat de ouders een hele goede, doordachte, beslissing genomen hebben. En dat zal echt niet makkelijk zijn geweest. In de familie van mijn man is ook een vrouw met down syndroom en die heeft altijd de pil gekregen. Schat van een mens maar zo beperkt dat in het geval van een zwangerschap er alleen maar verliezers zouden zijn. vanuit mijn werk ben ik genoeg ouders tegen gekomen waarbij ik wel eens gedacht heb, dit zouden ze moeten stoppen. Meerdere kinderen, allemaal uit huis geplaatst en dan weer zwanger. In en in triest. Maar goed, wie neemt dan die beslissing? Wie mag bepalen wanneer het genoeg geweest is. Of in het geval van een algemene wet, waar leg je de grens? Na 1 uit huis geplaatst kind? Ook als de moeder op dat moment nog een tiener is die er alleen voorstaat en 10 jaar later in een veel betere situatie wel een kind zou kunnen groot brengen? ik ben in ieder geval absoluut niet tegen de situatie zoals hierboven beschreven. Ouders die hun dochter goed kennen en op basis van welbevinden dochter maar ook eventueel kind durven denken, daar kan ik alleen maar respect voor hebben.
In sommige gevallen is het heel duidelijk, op de kleine woongroep van mijn nicht is er geen 1 bij die überhaupt voor zichzelf zou kunnen zorgen en dat ook nooit zal kunnen (als er 1 bij zit die functioneert boven niveau kind van 6 is dat al bijzonder). Maar... ouders hebben daar geen enkele moeite mee om hun kind bv een prikpil te geven en alle cliënten zijn wilsonbekwaam dus ze hebben er zelf niets over te zeggen. En zo zijn er meer dames en heren waar er geen twijfel over mogelijk is dat voorplanting gewoon geen optie is. De grensgevallen zijn lastiger. Ik denk bv aan Barbie... lang een gevaar voor zichzelf en daarmee ook kinderen, voogdij kwijtgeraakt en ik ga ervan uit dat haar ongeboren vrucht ook al onder bescherming staat. Tijdelijke verplichte anticonceptie zou in dergelijke gevallen niet verkeerd zijn. Of de gezinnen waarbij ene na andere kind in pleeggezin wordt gezet, terwijl ze zich maar door blijven fokken.... In de wijk woont een moeder, ze is zwakzinnig en niet in staat om zelfstandig te wonen. Menig 6 jarige schrijft beter dan haar en financieel is het ook een ramp..huis ook chaos. Haar kind groeit op in een woongroep voor verstandelijke beperkten, heeft altijd externe hulp nodig en huiswerk maken? Dat moet maar met de begeleiders. Moeder is liefdevol maar dat is niet genoeg. Moeder zal de ontwikkeling van haar kind niet bevorderen. In haar geval was verplichte anticonceptie beter geweest. Haar kind staat al achter door zijn moeder. Als ze ooit wel op zichzelf gaat zonder enige hulp, dan komt het niet goed. Verwaarlozing ligt op de loer. Ik hoop ook dat ze nooit meer zwanger raakt... kinderen hebben meer nodig dan aai over de bol.
Ik ken een jongen die een kind is van twee verstandelijk beperktee ouders. Kind was niet beperkt. De jongen is opgevoed door een oom en tante. De ouders waren echt helemaal ongeschikt. TS, ik ben het met je eens. Seks moet gewoon kunnen...want volwassenen hebben nu eenmaal gevoelens. Maar zwanger worden en daarna zorgen voor een kind dat is een hele verantwoordelijkheid.
Lastig onderwerp, ga er ook geen uitspraken over doen. Ik denk dat je als naaste dit het beste kunt inzien of beslissen, zeker als het gaat om minder zichtbare gebreken... van mensen met down begrijpen de meeste mensen wel dat ze geen kinderen kunnen opvoeden.. Bij zwak begaafden is dat niet direct te zeggen.. ligt ook aan het iq. Ik denk dat mensen uit de directe omgeving dit het beste kunnen beoordelen (bijv. ouders of begeleiders)