annedore; knap dat je verhaal hier post. vind dat je helemaal gelijk hebt. respect dat je er zo verstandig mee om gaat...
Smnee en knor: ook jullie bedankt. Fijn om te ervaren dat niet iedereen direct (ver)oordeelt en ook de moeite neemt om een ander haar verhaal te lezen.
Ik vraag me af of het waar is, gezien het in The Sun staat. Dat is volgens mij een soort prive. Was dat niet het blad met die afluisterschandalen?
Moet de rest van de reacties nog even lezen hoor, maar als je dus 3!!!! keer presteert om dwars door anticonceptie zwanger te raken vind ik je een knap (domme) meid hoor. Na 1 keer moet je je toch al achter de oren gaan krabben. En dan met 10 weken abortus uitvoeren...nou laat ik mijn mening maar even voor me houden.
Niet altijd natuurlijk, maar je kan wel betrouwbaardere anticonceptie kiezen... Mij is het een keer overkomen, niet lang na mijn bevalling ben ik met correct gebruik door de pil heen zwanger geraakt (is een miskraam geworden) en van de huisarts mag ik bepaalde lichte pillen sowieso niet meer nemen daardoor. Ook raadde ze me een spiraaltje aan omdat dit betrouwbaarder zou zijn dan de pil. Mijn buurvrouw kreeg ook een spiraaltje toen zij aan de chemokuur i.v.m haar schildklierkanker moest, omdat ze absoluut niet zwanger mocht worden. En volgens de artsen was zo'n spiraal betrouwbaarder dan de pil. Maar wellicht had dat ook te maken met het feit dat je je van chemokuren beroerd kan gaan voelen en ervan moet overgeven, dan is het een ander verhaal natuurlijk.
Hier moet ik wel op reageren ik ken iemand die is ook zwanger geraakt ondanks anticonceptie. Met de pil, met de prikpil en met een spiraal. Dus het kan je overkomen. Het is een moedige keuze van haar om toch abortus te doen(niet dat ik er een voorstander van ben) maar er zijn genoeg mensen die een abortus doen omdat vl het niet wil, omdat ze nog wil stappen of omdat het gezin al compleet is. Leven en laten leven
Ik ken ook een vrouw die 3x door anticonceptie zwanger is geworden en 3x een abortus heeft gehad. Voor haar de beste keuze, want zij was echt niet in staat om een kind een goed leven te bieden. Tja en persoonlijk vind ik een abortus ook niet zo schokkend.. Het wordt wel om minder zware redenen gedaan. Gelukkig zijn wij baas in eigen buik! Natuurlijk, voor vrouwen die graag zwanger willen worden/zwanger zijn is een prille zwangerschap iets heel bijzonders en het klompje cellen zal uitgroeien tot een kind. Maar op het moment van abortus is het dat nog niet (ja, ik weet hoe het er met 10/13 weken uitziet). Het is maar net hoe je er tegenaan kijkt/mee omgaat.
Pff lastig hoor voor die vrouw. Ik ben absoluut geen voorstander van abortus, maar als het echt echt zo ernstig was gesteld met haar gezondheid.. ik schrok ook alleen een beetje van het stukje dat ze na een half jaar weer zwanger was, heeft ze dan wel beter opgelet of is ze met het zelfde door blijven gaan? Klinkt een beetje naief, maar weet natuurlijk niet of ze dubbele of driedubbele maatregelen heeft genomen, want dan heb ik niks gezegd.
Nou deze situatie heb ik meegemaakt. Ik stond net op de wachtlijst voor de maagverkleining en bleek dus onverwachts zwanger te zijn ( met heel veel overgewicht) dus ziekenhuis gebeld en ben 8 maanden na de geboorte van mijn zoontje alsnog geopereerd. Tuurlijk was er even een baalmoment, zo van shit nu gaat het eindelijk gebeuren en ben ik zwanger. Maar geen seconde heb ik eraan gedacht abortus te plegen. Dit kindje was een wonder en zo gewenst!!!!
Oja, ik had uiteindelijk ook wel een zware zwangerschap met zwangerschapsvergiftiging, zwangerschapsdiabetes en een keizersnede. Maar was het allemaal waard vond ik.....
Sterker nog, in het gelinkte Engelse artikel staat in de titel 'gastric band', maar in het artikeltje zelf staat dat het om een sleeve gaat. Heel wat anders en wel een maagverkleining dus. Niet alleen buitenstaanders weten het verschil niet, ook de journalisten zetten zomaar wat neer
Ik vind het eigenlijk best raar dat ze ermee in het nieuws is geweest. Moest het tranen trekken? Moest het een les voor anderen zijn? Wat is het doel hiervan?
Vindt het lastig om een oordeel te vellen hierover, in eerste instantie was mijn eerste reactie dat het krankzinnig is, maar naarmate ik dat artikel las en de fotos zag kon ik mij wel voorstellen dat als ze echt voor de keuze stond tussen leven en dood met als gevolg haar zoontje achter te laten, dan snap ik haar keuze. Hetgeen ik mij niet in kan vinden is dat ze zo graag die operatie wou en het lijkt mij dat als je je daar op focust, dat je er ook extra mee bezig moet zijn om niet zwanger te worden. In haar geval is ze alleenstaand, ze zat absoluut niet op nog een kind te wachten, had ze dan niet met de daad/ daden kunnen wachten tot na de operatie of tot na de herstelperiode? Zullen dan vast wel reactie komen als...jij bent gek een mens heeft ook gevoel... Maar moet je dan maar op dat gevoel ingaan met als gevolg een kind doden.....( je weet dat als je eraan begint er kinderen van kunnen komen) Zou zelf geen risico's willen lopen en extra voorzichtig zijn, dan maar tijdelijk leven als een ''bejaarde''.
Dat is denk ik ook vooral het gedeelte waarom ik zo geshocked was... Wil ze zo graag bekend worden met zo'n verhaal?!