ahum.... erg herkenbaar @madeliefke; *DIKKE KNUF MEIS* ik wou dat ik iets voor je kon betekenen maar helaas is dit het enige ding dat je toch een beetje zelf moet doen he...sterkte!!!
Dankjewel voor jullie lieve reacties , Krijg er helemaal een brok van in de keel. De vorige bevalling duurde erg lang (23 uur), de ontsluiting wilde niet vorderen. Toen dit door weeenopwekkers wel kwam, poepte Puck in het vruchtwater en bleef haar hartslag te laag, waardoor ze er in 1 keer uit moest... Mijn lijf had er veel moeite mee en nu ben ik ook echt angstig. Het scheelt wel enorm van de ene of de andere dag. Maar vandaag is toch een beetje een mijlpaal: zo van het mag vanaf nu... Over een maand kan ik er hopelijk goed op terugkijken. Probeer er zo pos mogelijk tegenaan te kijken, maar de hormoontjes helpen jammer genoeg niet altijd mee... Zit misschien maar 1 remedie op: shoppen en niet teveel piekeren!!
Madeliefke, de bevalling van R. duurde 16 uur, was echt uitgeput, had me dus al ingesteld op weer zo'n lange bevalling, maar L.'s bevalling duurde maar 2 uur, terwijl hij enorm bleek, wel 9,5 pond. Oke, waren 2 vreselijk pijnlijke uren, maar de tijd ging snel. Dus wie weet 'floept' die van jou er ook wel zo uit. Meestal gaat een tweede bevalling wel makkelijker.
pcootje hier ook 2 keer een ks. En de tweede keer "gelukkig" wel weeën ervaart door inleiding maar liep uiteindelijk wel weer in een keizersnee. Ik vind het wel erg dat ik nooit een natuurlijke geboorte heb meegemaakt en zal meemaken. Ik had dat heel graag anders gezien.
madeliefke en misschien je gevoel met je vk/gyn bespreken? Goed aangeven wat je grenzen zijn? Over pijnstilling praten ed? Bevallingen zijn nooit leuk (nou ja uiteindelijk is het resultaat meestal wel leuk ) maar probeer het zo relaxed mogelijk in te gaan? Met hoeveel weken is puck geboren?
Ik had daarin geen keus en ga er dan ook niet over nadenken want een normale geboorte was geen optie. Daarkomt dan ook nog eens mn control gedrag bij dus ik vond het wel goed. Naweeen ken ik dan wel weer en dat was niet bepaald grappig met de wond .... ik weigerde mn morfine omdat ik dan mn controle weer verloor Kan me wel voorstellen dat anderen daar meer moeite mee hebben.
ik had ook geen keus... maar het was wel heel anders dan ik me voorgesteld had (1 keer met 34 weken en 2e keer aan het einde van de natuurlijke bevalling...). Maar ik mis nog steeds dat je je kindje direct op je buik krijgt. Maar zal ook wel komen doordat mijn beide kids direct afgevoerd werden naar de neonatologie terwijl ik nog dichtgenaaid werd en uit moest slapen. Sorry... wordt een beetje nostalgisch deze periode nu sam bijna een jaar wordt... denk steeds aan wat ik een jaar geleden ook weer deed (heel veel shoppen op de bank want ik kon niet eens meer de 50m naar de brievenbus lopen).
Dat maakt denk ik ook een groot verschil. Ik heb mn meiden wel even bij me gehad voor ze met papa naar de afdeling gingen. Heb jij volledige narcose gehad? ik van beide een ruggeprik en dat vond ik dan wel weer prettig...sowieso wederom de controle, maar ook het erbij zijn tijdens de geboorte. Ik kon ook niet meer lopen aan het eind door de BI en hong op de bank terwijl man het nieuwe huis aan het verbouwen was, dat vond ik wel erg frustrerend
nee gelukkig geen volledige narcose zeg... lijkt me vreselijk. Maar je ligt toch op die uitslaapkamer tot dat een zuster zich goed genoeg voelt om je naar beneden te brengen (of in ons geval klaar is met haar ellelange pauze).
Debby hier een vaginale bevalling gehad maar geen kind op mijn borst hoor. Kind werd met toeters en bellen afgevoerd en niemand die me de 1e 3 uur zelfs ook maar kon vertellen wat het geslacht was.
dat lijkt mij het ook. Ik kreeg er zo'n vondeling gevoel bij, zo van aub hier is je pakketje *** sorry, wil niemand kwetsen*** Denk dat het in het westen wel anders gaat dan hier, toen ik me nog bezighield met de thuiszorgindicaties waaronder de kraamzorg merkte je het verschil behoorlijk. Het westen smoordruk en geen tijd voor..... en in het noorden lekker relaxed, ziekenhuizen met bedden vrij en voldoende kraamzorg te krijgen. Toen ik op de vercouver lag lag ik er dan ook in mn uppie en de verpleging zat lekker met me te kletsen. Bij R moest ik wachten tot mn benen het weer deden en bij Y op een stabiel bloeddruk, die was weggevallen op de OK....tja daar was ik bijna mn controle kwijt geweest maar gelukkig was ik nog zo helder om te zeggen dat ik me toch wel heel belabberd ging voelen.
Ga morgen in de stad eens even kijken hoe dit jurkje valt : IKKS | IKKS Mouwloze jurk met streepmotief - deBijenkorf.nl
tesske blegh dat klinkt ook naar! mocht je man niet mee naar de neonatologie dan en kon ie weer even terugkomen bij jou? Bij mij kon dat wel maar mijn man was het fototoestel vergeten mee te nemen voor me... pcootje dat had ik ook met die bloeddruk. Ik dacht gewoon dat ik bijna dood ging. Ik kreeg helemaal geen lucht meer. Het enige wat ik dacht was : ik wil toch echt mijn kind gezien hebben voor ik dood ga... Het koste me echt heel veel moeite om uit te brengen dat ik me echt echt niet lekker voelde. Toen kreeg ik extra zuurstof en was ik binnen een paar seconden weer bij. Bizar gevoel was dat. Achteraf eigelijk niet eens meer vaak over nagedacht, maar nu jij dat zo zegt...
@tesske: jee meis heftig! Ik had ook een geplande ks, het was wel voor 50% zeg maar mijn eigen besluit, maar optisch gezien was de ks het beste voor de baby, daarom heb ik daar ook voor gekozen (stuitlig en verplicht in zkh bevallen ivm asherman) Ik had ook een ruggeprik, daar zag ik heel erg tegenop maar het is me allemaal echt enorm mee gevallen. Alleen die naweeen(in mijn geval het samentrekken van de bm) deed echt pijn de dag erna, poeh, daar was ik niet blij mee haha! Ik had met de geboorte een eigen wikkeldoek waar ze haar in hebben gewikkeld op mijn verzoek en Maurice is even met Danique bij me geweest op de o.k. voordat zij de couveuse in ging en naar mijn kamer ging. Het enige wat ik echt erg vond is dat ik op de uitslaapkamer lag en mijn harstlag een beetje de pan uit rees met gevolg dat ik langer moest wachten voordat ik naar danique kon, daar werd ik zo gefrustreerd van, maar ja ik moest natuurlijk rustig blijven want die hartslag moest omlaag. Maar al met al zag ik eerst onwijs tegen die ks op (3 dagen in zkh blijven dus niet thuis zijn en dus ook niet thuis de controle houden ) maar het is me echt enorm meegevallen, het herstel ging ook veel beter dan ik had verwacht, ik had me gewoon ingesteld op 6 weken thuis niks kunnen doen, en ik deed met 4 weken alles alweer zelf, dus het ging echt prima....