Onlangs opende ik een topic over mijn collega die ongeneeslijk ziek was en niet lang meer te leven had. Afgelopen vrijdag is hij overleden en gisteren begraven. Op het werk zijn we allemaal erg geëmotioneerd en vooral verdrietig! Maar vanmorgen begon iedereen zijn werkdag vol goede moed er werd voorzichtig weer gelachen. Op Den duur kwam een van de leidinggevende naar beneden met de vraag of iemand het bericht op fb van een andere collega al had gezien (deze werd twee weken geleden niet goed op werk is naar huisarts gegaan bloed laten prikken doorgestuurd naar internist CT scan gehad en kreeg gisteren de uitslag hij moest blijven want er waren indicatoren doe iets ergers deden vermoeden) en kregen we te horen dat hij longkanker heeft en dat hij een tumor in zijn hoofd heeft waarschijnlijk een uitzaaiing van zijn longen. Vandaag kreeg hij een mri en maandag krijgt hij daar de uitslag van (kijken of er meer uitzaaiing zijn) Ik hoop zo verschrikkelijk dat het ondanks dit nieuws "mee valt" maar we zijn tegelijkertijd zo bang dat we er binnenkort weer een weg kunnen brengen! Ik ben boos vooral boos eerst iemand van 23 die nog een heel leven voor zich had kindjes had moeten krijgen etc etc! En nu deze collega.. Een lieve zorgzame man die altijd voor andere klaar staat een gezonde dosis humor heeft (zelfs nu nog) een dierenvriend. *gaatweerverderhuilen*
Ooh bah, ik weet een beetje wat je meemaakt... Wij hebben ruim een maand terug een collega van 53 mogen begraven (wel heel wat ouder dan 23, maar blijft triest) en nu heeft een collega heel veel bloed bij zijn ontlasting en pijn in zijn buik. Hij zit nu in onderzoeken en hopelijk is het slechts iets van een poliep of zo en niet foute boel. Voor jouw collega ziet het er inderdaad (weer) niet zo best uit... Sterkte ermee!
Oh wat erg en oneerlijk. De beste gaan als eerste zeggen ze wel eens, soms denk ik dat ook......😔 Sterkte lieverd, kan mij voorstellen hoe confronterend dit allemaal is en dat je hiervan flink van slag bent. 😪