Vandaag 15 weken geleden werd ons tweede wonder na een spoedkeizersnede geboren. Nadat we na 3 dagen weer naar huis mochten hebben we 4 heerlijke dagen gehad. Vervolgens werd ik tot twee keer aan toe in het ziekenhuis opgenomen met borstontsteking door overproductie. Hierna gekozen om onder begeleiding van een lactatiekundige af te bouwen. Na onze thuiskomst ging onze kleine man steeds meer huilen. Met 3 weken sliep hij alleen nog maar in de nacht. Hij had al even geen ontlasting meer gehad dus hij werd opgenomen in het ziekenhuis voor 4 dagen. Wij moesten maar gaan bijkomen beetje relaxen. En er werd medegedeeld dat baby's haarfijn je eigen onrust voelen. Dat voelde als een soort mokerslag in mijn gezicht. Alsof ik ervoor zorgde dat ons kindje onrustig was. Na thuiskomst bleef de kleine man onrustig. Na een aantal dagen bleef hij ondanks ons troosten huilen (krijsen) en het werd zo erg dat hij achter zijn adem bleef hangen en even niets meer deed. Ik dacht dat ik een rolberoerte kreeg. Hij begon naar adem te happen en draaide raar met zijn ogen. Reageerde niet op licht dus Hup 112 gebeld. Gelukkig hervatte hij zich en begon eindelijk goed te ademen en te krijsen toen de ambulance voor de deur stond. Onze kleine man werd helemaal nagekeken en mocht thuis blijven niets aan de hand, gelukkig!! Maar het huilen stopte niet. Na een week weer naar het ziekenhuis. Hij was daar ook erg onrustig en zijn ontlasting was niet naar behoren. Dus aan de lactulose gezet en na een week mocht hij weer mee naar huis. Weer kregen we te horen dat baby's onrust aanvoelen. Wat werden we woest .. hoe kun je in vredesnaam emotioneel afstand nemen van je eigen kind? Natuurlijk doet non stop krijsen wat met je als mens als moeder als vader, maar ga ons niet de schuld geven van het huilen. We hebben nog een zoon van toen 20 maanden dus we waren en zijn heus wel wat gewend. Vervolgens thuis een draagdoek en pacco doek aangeschaft, maar het krijsen bleef. Tot hij na een dag of 5 een afgrijselijke poepluier kreeg dit was niet normaal dus gelijk een foto gemaakt. Die dag hadden we een afspraak bij de arts en deze schrok zo van de foto die we gemaakt hadden dus hoppa weer een opname. Klysma's, bloedonderzoeken en aan de macrogol. Na een week was hij nog steeds onrustig dus gingen ze de kleine man neocate geven (KMA), dit had ik al zo'n 100x geopperd en inderdaad ons kind verandere als sneeuw voor de zon. Slapen lachen kraaien wat waren we blij!! Na nog een week kregen we hem mee naar huis en ook daar ging het goed!! Ik zelf was ondertussen een wrak. Geen tel kunnen bijkomen van de keizersnede door de zorgen om onze twee kinderen en het constante heen en weer ritten van en naar het ziekenhuis. Allemaal enge gedachten ik kon niet meer. Ik ben vervolgens naar de dokter gegaan en hier werd een PND geconstateerd. Ik wilde niet aan de anti depressiva, maar heb contact gezocht met een psycholoog. Hierna knapte ik zienderogen op en kon ik weer genieten van mijn gezin. De kleine deed het uitstekend en sliep van 19:00 tot 07:00 zonder voeding en overdag sliep hij ook heerlijk!! Anderhalve week geleden moesten we gaan provoceren. Onze kleine man reageerde gelijk heel heftig dus na 2 dagen weer over op de neocate. Een dag later kreeg hij zijn prikjes en daar reageerde hij ook niet zo lekker op. Ondertussen zijn we bijna 14 dagen verder en hij is de avonden en nachten heel onrustig geworden. Ik begrijp niet waar dit vandaan komt. Om de 3a4 uur komt hij. De speen werkt niet. Hij wil eten maar zit hierdoor steeds aan de max van 1 liter. Verder trapt hij vreselijk met zijn benen en huilt hij weer zoveel voordat hij moet ontlasten. Vannacht heb ik alweer maar 4 uur geslapen en ik ben bang zo bang dat we weer van voren af aan gaan beginnen. Morgen is mijn eerste werkdag en ben nu al gesloopt. Ik zit er vandaag helemaal doorheen. Zo het is een heel verhaal geworden, maar het lucht wel op even van je aftypen!!
Phoeh, heftig, je eigen klachten en dan er zo zijn voor jouw mannetjes. Zo te lezen doe je het erg goed en ik kan mij voorstellen dat je gekwetst bent door de opmerkingen in het ziekenhuis. Gelukkig zei jouw moedergevoel wel anders. Ik heb helaas geen tips, alleen weet ik wel dat je hier nu middenin zit en dat het super zwaar is, maar misschien helpt de gedachte dat je over een paar maanden er vast heel anders bij zit. Sterkte!!
Dankjewel MamMo voor je lieve bericht dat geeft weer net dat zetje dat ik kan bedenken dat het allemaal weer goed komt!
Als hij verstopt zit, is de kans groot dat de druk op zijn maag toeneemt en hij mogelijk last van maagzuur heeft. Dat willen baby's dan vaak wegdrinken, en dat lijkt op honger, maar is het niet! Zorgen dus dat de ontlasting weer op gang komt, (gebruik je de macrogol nog?) en eventueel gaviscon geven om het maagzuur te dempen. Niet steeds voedingen geven en beslist niet over die liter heen: zo blijft zijn maag overbelast en blijf je in die negatieve spiraal!
Bedankt voor de tip! Hij krijgt nog 10 gram macrogol per dag, maar dat van dat zuur kan misschien wel kloppen. Ik heb deze week telefonisch consult met de kinderarts misschien moeten we de hoeveelheid macrogol wel ophogen.
Dat lijkt me wel, dat je op een gegeven moment moet ophogen en zeker nu na een provocatie, dan zijn de darmpjes weer even extra van slag. Ophoging misschien ook tijdelijk hoger dan waar je naartoe wilt qua gewicht, maar echt zien dat die verstopping weg gaat. Hier hebben we het andersom: jongste heeft verborgen reflux, krijgt daarvoor nexium en raakte daardoor enorm verstopt, waardoor weer verergering van de reflux. Forlax gekregen, (werkzame stof macrogol ook, geloof ik), en daarmee toen de reflux onder controle gekregen. Ik zou trouwens niet gaan wachten op dat consult, maar morgen direct bellen!
Pffff jeetje meis, echt niet leuk! Helaas weet ik precies hoe je je voelt, het lijkt net of je mijn verhaal op papier hebt gezet! Quinten is nu 8 maanden en het gaat eigenlijk sinds een maand pas stukken beter met hem, na ongeveer het zelfde traject als jouw uk doorlopen te hebben. Wat hier goed werkt voor zijn darmpjes is forlax, misschien kun je daar naar vragen bij je kinderarts. Verder geven wij hem regelmatig een stuk kiwi en dat helpt ook wel iets! ( je kindje moet daar alleen wel tegen kunnen natuurlijk! ) Heel veel sterkte, hopelijk gaat t snel beter!
Kiwi beslist niet geven bij een kind met allergieen! Mag normaal al niet voor de 9 maanden, maar bij een allergie moet je echt nog langer wachten! Forlax is hetzelfde als macrogol, dus wisselen hoeft niet. Ophogen van de dosis dus wel, want dit middelt werkt op gewicht.
ik zou inderdaad voor erbij ook het alternatieve circuit proberen, misschien dat dat wat verlichting geeft. verder heel veel sterkte! ik weet hoe lastig het is om van een ks te herstellen en dan ook nog dit erbij, petje af meid!
Jeetje, ik wil je je even sterkte wensen en heb je geen man die het komend nachtje van je over kan nemen als je kindje huilt, zodat jij kunt bijtanken?.