Gillend gek word ik er van! Mijn zoontje is een heerlijk eigenwijs, maar lief mannetje. Hij heeft geen driftbuien, is lief voor zijn broertje, kletst me gezellig de oren van mijn kop, en luistert over het algemeen best aardig (voor zover een 2,5 jarige ooit goed luistert ). Maar de deur uit gaan met hem is zooooo vermoeiend. Zodra hij buitenlucht ruikt verandert hij in een puppy en holt de straat op. Geen probleem als ik ergens ga wandelen of op de kinderboerderij loop, maar vooral heel lastig als ik naar de winkels moet. Hij weet dat hij een handje moet geven of op de buggyboard moet staan op plekken waar auto's rijden en dat doet hij (gelukkig) keurig. En als hij voor me uit rent weet hij ook dat hij steeds even moet wachten tot ik hem heb ingehaald. Gaat allemaal prima. Tot ik een winkel in moet, dan besluit hij standaard dat hij even op ontdekkingstocht gaat. Hoe vaak ik al niet in halve paniek de Hema door ben gerend, omdat hij watervlug tussen de rekken is verdwenen! Zo irritant! Vroeger had ik met hem de deal dat hij in de buggy moest als hij niet zou luisteren, en dat hielp prima (of hij eindigde idd in de buggy, waardoor mijn directe probleem ook even was opgelost), maar sinds de geboorte van onze jongste kan ik die niet meer meenemen en ben ik mijn pressiemiddel kwijt. En dat weet hij ook. Ik heb alles al geprobeerd, praten, vooraf afspraken maken, beloning in het vooruitzicht, 'straffen', enzv. En het is echt niet zo dat ik lekker uitgebreid ga shoppen met hem, het gaat echt om korte noodzakelijke boodschapjes. Is dit herkenbaar voor iemand? En wie heeft de gouden tip?
een vriendin van mij heeft dit probleem ook en die heeft dus maar een duowagen geregeld, omdat ze anders echt de deur niet meer uit kwam.
Tuigje. Sommigen kinderen hebben die begrenzing nodig omdat ze gewoon te enthousiast de wereld inrennen.
Voor de bevalling heb ik wel nagedacht over een duowagen, maar dat vind ik toch wat zonde van het geld, hij is ruim 2,5 en loopt gewoon goed en graag. Een tuigje zou op zich een goed oplossing zijn, maar ik weet uit ervaring via een nichtje met een autistisch zoontje dat daar vaak heel vreemd op gereageerd wordt. Zij wordt er vaak op aangesproken door volmaakte vreemden. Belachelijk natuurlijk, en zou geen reden mogen zijn om iets niet te doen, maar mede daardoor ben ik daar toch een beetje huiverig voor. Bovendien wil ik eigenlijk vooral gewoon graag voor mekaar krijgen dat hij het niet meer doet (maar misschien geloof ik wel te veel in sprookjes ). Draagdoek zou handig zijn, het probleem is alleen dat ik hem helemaal niet standaard in de buggy wil hebben. Hij loopt prima, dus ik vind het alleen maar goed voor hem om lekker te bewegen. Maar ik mis de buggy al tijdelijke dwangbuis en motivatiemiddel. Dus dan is een draagdoek weer niet handig, omdat ik hem wil laten lopen, maar indien nodig wil oppakken en in de buggy parkeren, en dat lukt me niet goed met een baby op m'n borst. Maar goed, zo schiet ik zelf dus al jullie goede suggesties af, dan moet ik ook maar niet zeuren .
Ja, herkenbaar. Helaas geen oplossingen (behalve bovengenoemde) Met 3,5 was ze me een keer kwijt in de AH en was t brullen. Hehe, eindelijk, dacht ik Vind t wel al heel wat dat t je wel lukt buiten winkels. Je zou zeggen dat t dan binnen ook moet lukken..
Helpt het om hem 'bang' te maken? Misschien een beetje gemeen, maar leg hem uit dat je hem de hele tijd moet kunnen zien omdat hij anders door iemand anders meegenomen wordt en hij jou nooit meer zal zien. En als ie is weggelopen zeggen dat je zo blij bent hem weer te zien omdat je zag dat iemand anders naar hem op zoek was. Geen idee hoe pedagogisch verantwoord zoiets is, maar dat weten anderen hier vast en zeker wel Je kan het allicht 2 of 3 keer proberen...
Hier nu ook een tuigje.. Vaak gaat het luisteren prima, maar soms Buggyboard hebben we nog niet, moeten we nog ergens een keer halen.. maar beeb is er ook nog niet dus Ben benieuwd hoe het dan gaat
Gewoon onder de arm. Hier is het dan vaak na 10 seconden wel duidelijk wat de bedoeling ook alweer was.. Maar ook hier alleen als het echt niet anders kan hoor, liever alleen met baby of alleen met peuter op stap
Mijn peuter van 2 kan er ook wat van! Maar ik geef hem elke keer de keus of je geeft mij een hand of je gaat op het plankje staan(buggyboard). En dat begrijpt hij nu heel goed want zodra ik begin over dat hij op het plankje moet gaan staan dan kan meneer ineens heel goed luisteren! En zoiezo in de winkels moet hij van mij op het plankje staan! En tot nu toe win ik die strijd nog steeds als hij er niet op wilt staan
Hier gaat het ongeveer zo.. maar het gaat lang niet altijd goed. Wij hebben de bugaboo donkey, dus voor langere stukken maak ik er een duo versie van, anders hebben we het plankje. Maar ik vind het ook belangrijk dat hij kan lopen idd. Blijft lastig he! Ik heb ook niet echt tips helaas, het is een beetje behelpen deze fase.
Ja, ik laat hem hier ook wel op het plankje staan hoor, maar waar dat buiten prima gaat, is het als we in een winkel zijn opeens een ander verhaal. En hij is zo vliegensvlug dat hij er al vanaf gedoken is voor ik het door heb. En onder de arm nemen lukt me echt niet meer als ik er ook nog een kinderwagen bij moet bedienen, hij is sterk en wurmt zich in haast onmenselijke bochten om los te komen. Ik ben iig blij dat het op zijn minst herkenbaar is!
Haha, dat doe ik maar niet, ik wil niet dit probleem oplossen en er een nachtmerrie-probleem voor in de plaats creëren
Precies, deed ik ook. Rugzakje om en daaraan een keykoord. Werkte prima. Is echt zo'n periode, dat ze blijven draven. Merkte ineens, dat na de 3 jaar ze veel rustiger werd.
Ik heb een speciaal 'tuigje' het is niet een seen tuigje maar meer een riem. 1 om de pols van het kind en aan de andere kant een lus. En reacties van anderen kunnen me niet schelen nadat ik 3 keer opnieuw in de rij moest staan om weer eens mijn dochter te zoeken. Nu bij mijn zoon heb ik hem standaard in mijn tas en gebruik ik hem als hij steeds wegloopt. Vooral tijdens het afrekenen of als je iets moet pakken uit de schap en even wil lezen is het handig. Ik doe het touwtje vanachter tussen zijn jas als hij weer mag proberen los te lopen, maar kan hem in geval van nood gelijk weer pakken. Het heet Jippie's. O ja het heet wandelkoord, als je hierop googled zie je het wel. En je hoeft hem alleen in nood te gebruiken? toch...
Wow.. heb je het hier over mijn dochter? Ze loopt ook gewoon de winkel uit, ook al zeg ik dat ze dan mama kwijt raakt. Doet haar niks hoor!
Idd tuigje, beter dat dan dat het een keer verkeerd gaat. En maak je niet druk om wat anderen dan zullen zeggen. Het is toch nooit goed, Ik kreeg afgelopen zondag commentaar omdat mijn zoon aan het rennen was op straat. Mevrouw zei juist dat ik die wel een keer kwijt zou raken. Het was echt commentaar, geen grappig bedoelde opmerking, Eigenlijk had ik moeten zeggen dat er een zendertje in hem zit haha
Ik zou ook zeggen tuigje of polsbandje. Niet voor als hij gewoon goed luistert, maar wel voor bv in de winkel als hij niet op het meerijdplankje wil/blijft of je hand niet wil vast houden. Dan kijken mensen maar even raar, beter dan met bonzend hart de winkel door rennen omdat je 'm kwijt bent toch? En het zijn niet veel momenten, puur voor die situaties waarin hij nog niet goed luistert. Ik ben ook wel benieuwd hoe dat met mijn dochter zal gaan als haar broertje of zusje er is. Tegen die tijd is ze 2,5. Nu luistert ze soms super goed, en dan weer voor geen meter