mijn geduld begint een beetje op te raken nadat hij zelfs een vork en bordje tegen het hoofd van zijn broertje gegooid heeft vanuit zijn eetstoel gooit hij het maar ergens heen, en daar lag 2 meter verderop zijn broertje in de box... het is zo ver: overal moet mee gegooid worden als meneer gefrustreerd is. dwz: het eten/drinken is op, of als iets niet mag, direct gooien met alles wat in de buurt komt. en als je hem ergens letterlijk weghaalt, gaat ie slaan en schoppen. hij wéét dat het niet mag, maar als ik erop reageer dan moet ie enorm lachen en gaat ie het nog vaker doen. ik negeer het nu een paar dagen maar het word nog niet minder. hij sloopt ook veelvuldig zijn speelgoed. als hij echt iets moedwillig aan het stukmaken is dan pak ik het weg. maar na verloop van tijd is er dan nog maar weinig om mee te spelen, want hij blijft maar doorgaan wie heeft dé tip?
jeetje zeg hij heeft het wel heel erg youame heeft dit ook als het eten haar niet aanstaat iets niet lukt als ze iets niet mag en ik zeg nee ik heb youame dan streng op de trap gezet en gezegt dat mama dit niet leuk vindt en dat ze maar even moest uitrazen vaak kwam ze me dan weer achterna maar zette haar zonder wat te zeggen en oogcontact weer terug op de trap pas als ze rustig was ging ik naar haar toe en ging ik uit leggen waarom het niet mocht duurde wel even want mevrouw keek me niet aan of begon te lachen maar zie nu echt verbetering succes
Pfieuw... Ik ben niet de enige met zo'n driftkoppie... Hier vliegen de beker en het bord inderdaad ook door de kamer als het eten/drinken op is. Hij moet het dan onmiddelijk gaan halen van mij en netjes op tafel terugzetten. Dan loopt ie er naartoe en verzint ondertussen een afleidingsmaneuvre (bijvoorbeeld dat ie even naar de lantarenpalen moet kijken :x ). Ik hou stug vol en uiteindelijk staan de beker en het bord dan weer op de tafel (meestal nadat ie ze eerst van een afstandje richting de tafel heeft gegooid en het nog een keer opnieuw moet doen...). Maar sjongejonge, wat haalt ie met zulke streken het bloed onder mijn nagels vandaan. Ondertussen moet ik er stiekum ook vreselijk om lachen, omdat ie tijdens het gooien "EIKEBOOM" zegt om zijn worp kracht bij te zetten. Vreselijk wat een acteur! Moet dan echt mijn gezicht wegdraaien en pas streng worden als die grijns van m'n gezicht af is.
haha nala dat is zó herkenbaar! boos zijn en enorm moeten lachen ligt bij mij ook erg dicht bij elkaar. ik ben soms echt ff boos op hem en dan doet/zegt hij iets en dan moet ik toch zó lachen. echt moeilijk om dat niet te doen. wij laten hem idd ook zelf dingen oprapen maar het gaat er nu steeds vaker naar toe dat dat aardig nutteloos is omdat hij het maar blijft weggooien, wat je ook zegt of doet
Wij hebben deze fase gelukkig al achter de rug. Wij zitten nu in de fase gillen...... Ook geen pretje. Wij zette Thomas met kinderstoel en al na 1 of 2x waarschuwen op de gang. Hij vond het vreselijk en huilde alles bijelkaar. Als hij afgekoeld was haalde m weer de kamer in en legde we hem uit dat dat niet mocht. Meestal at hij daarna achter elkaar zijn bordje netjes leeg. Een enkele keer belandde hij een 2e keer op de gang en had hij door dat het echt niet mocht. Het eist aardig wat geduld en je moet ontzettend consequent zijn, maar hier werpt het wel zijn vruchten af! M'n stem verheffen of iets maakte trouwens geen enkele indruk, het maakte het alleen maar erger!
ja leuk is het gillen he... dat hebben wij cadeau gekregen nadat mijn man een paar dagen voor zijn werk van huis was. sinds mijn man weer thuis kwam, gilt en schreeuwt hij weer de hele dag heel hard en schel om gék van te worden, en ik snap ook niet waarom dat aanleiding moet zijn hiervoor. hij was juist zo blij dat papa weer gewoon thuis kwam iedere avond. het is inmiddels al wel weer een maand geleden en hij doet het nogsteeds op de gang zetten vind ik mijn zoon nog te klein voor, hij is ruim 21mnd en ik denk dat hij dat nog niet snapt. ik denk dat ik dat boek maar eens ga bestellen wat iemand als tip gaf op dit forum, how2talk2kids http://www.bol.com/nl/p/boeken/how2talk2kids-druk-1/1001004005639989/index.html , ik ben eigenlijk geen voorstander van straf geven, op de gang etc. volgens mij moet dat ook anders kunnen (hoe, dat moet ik dan nog gaan ervaren haha), geloof dat ze in dat boek allerlei manieren geven van hoe je het anders kunt doen. maar wel vanaf 2 jaar... en dat is mijn meneertje nog niet
Mmm, da's inderdaad vroeg. Thomas is 29mnd en snapt het inderdaad iets beter! Thomas is gaan gillen door de kinderen van mijn gastmoeder, heel irritant. In mijn verlof had hij het juist zo lekker afgeleerd, maar nu is het weer 10x zo erg!
He Marleen, ik zie dat jouw Thomas 1 dag na Hugo is geboren. En jij bent dus al van die driftkikkerfase af? Mazzelaar . Dat boek how2talk2kids heb ik nu ook in huis. Staan hele nuttige dingen in. Ook al is je kind nog geen 2, ik denk dat je er zeker iets aan hebt. Al was het alleen maar de manier hoe je zelf alle drama's ervaart. Ik ben nog niet zo ver met lezen, maar het eerste hoofdstuk heeft me absoluut aan het denken gezet!
Hier nog zo'n mannetje, en die ging vanaf 1,5 jaar al op de gang. En reken maar dat hij het snapt. Hier is het na 1 keer waarschuwen ook resoluut gang. Werkt als een tierelier, weer terug uit de gang is hij hartstikke lief.
Ik was eerst ook geen voorstander van straf geven, maar moet zeggen dat de hoek hier erg goed werkt Hier vliegt ook regelmatig vanalles door de kamer van woede...
mijn middelste was 13 mnd en begon ineens aan tafel tijdens het avond eten te gillen als een gek. we hebben hem na 2x waarschuwen op de gang gezet. en dat steeds gedaan hoor. en het heeft geholpen. tegen hem schreeuwen heeft geen zin maak je het alleen maar erger mee. en tja niet straffen dat kan toch ook niet? ze moeten wel weten wat wel en niet mag. straffen kan op vele manieren hoor. wat hier helpt is niet buiten spelen.op je kamer zitten leuke dingen ontnemen. slaan ben ik geen voorstander van en doe dat echt absoluut niet!
Hier wordt ook wel eens met iets gegooid, maar dan gaat hij wel op de gang als het na 1x nee zeggen niet helpt. Het gaat momenteel erg goed, hij word rustiger. Ben er ook al achter dat hij feller word en vervelender als hij meer snoepjes heeft gehad. Dus ik hou het suiker ook in de hand. Succes want het zijn soms muiters
het suikereffect ken ik hij krijgt thuis niet veel suiker en zowieso niet veel tussendoortjes, en als hij dan een dagje bij een ander is... dan krijg ik een hyperactief en lastig kindje terug, ben dan altijd blij als hij in bed ligt. of niet straffen niet helpt, weet ik niet. ben momenteel aan het lezen in het boek how2talk2kids en vind dat wel een interessante manier van opvoeden. maar dat is wel vanaf 2 jaar, en gaat er o.a. over dat je je kind niet straft
Luna gooit niet met dingen,en heeft ook niet echt driftbuien ook nog niet gehad tot nu toe ze is best makkelijk. Soms lukken haar dingen niet zelf en dan word ze wel eens boos en dan komt ze naar mij toe om te vragen of ik haar wil helpen. Verder als ze wel een keer stout is geweest dan zet ik haar in haar kamertje neer en doe de deur dicht,dan is het wel even gehuil wat je hoort maar laat haar dan een kwartiertje zitten dan is ze vaak weer rustig en mag ze weer mee naar de kamer,wel laat ik haar eerst sorry zeggen en dat doet ze ook wel en krijg er dan ook meteen een knuffel erachteraan. Lijkt me best lastig voor sommigen hier als ik de verhalen zo lees,wat dat betreft heb ik nog geluk dat Luna nog niet zo is. En inderdaad van suiker worden ze drukker,ik kan dat wel weer bij Luna merken.