Hoi hoi, Mijn zoontje is nu tien weken oud. Ik ben nog zoekende naar één ritme, naar wat hij aankan ect. Het ritme wat we nu hebben is als volgt: Uit bed wordt die verschoond Eten Op schoot kroelen Spelen Terug slapen. Nu zit ik net wat dingen te lezen over ritme ect en nu vraag ik me af, de handelingen lijken mij prima. Maar wat nu als één slaapje maar 45 minuten duurt. Dan kan ik het niet aanhouden, want dan eet die wel erg vaak en veel. Laten liggen heeft weinig zin,hij wordt hysterisch. Zoals theorieën aangeven moet die uitgerust zijn voor de fles dus meenemen naar beneden, lijkt mij dan ook niet handig. Ik probeer te voeden op verzoek, maar vind dat lastig. Wanneer is het eten, pijn, moe zijn? Dus kijk ook regelmatig op de klok. Maar maak hem niet wakker ofzo. En hoe zit het met één schema als hij krampjes heeft? Hij gilt dan soms wel één paar uur, ik leg hem dan niet in bed omdat het schema dat aangeeft. Maar ben dan wel bang dat die overprikkelt is/wordt... Het klinkt zo mooi in die boekjes, maar vraag me dus af hoe de praktijk eruit ziet. Graag jullie visie! Kortom ben gewoon onzeker
Stop met onzeker zijn. Moeilijk, maar het is echt niet nodig. En sluit je desnoods een paar dagen op met baby zodat je je helemaal op hem kan concentreren en zo de verschillende huiltjes leert herkennen. Huilen betekent niet altijd honger of kramp. Huilen kan ook mamahonger zijn, moeheid of gewoon verveling. Met 10 weken heeft hij nog heel veel behoefte aan bij jou zijn. Geef daar lekker aan toe en knuffel veel met hem, wieg hem in slaap, etc. Als hij krampjes heeft, heeft hij troost nodig. Zoek dus een houding die voor hem aangenaam is. Sommige baby's worden rustig van wiegen, anderen van rustig fietsen met de beentjes, anderen weer van een draagdoek... het is nogal logisch dat hij met krampjes niet naar bed kan. Ik zou investeren in een goede ergonomische draagdoek en je zoontje daarin stoppen als hij onrustig is. Je merkt snel genoeg of hij er baat bij heeft.
Huilen blijft voor mij lastig te herkennen. Ik hoor het wel als het pijn is (krampjes) maar de rest is lastig. Heb mezelf opgesloten met hem om het te ontdekken, maar lukt me niet. Mamahonger lijkt mij dat die dan ook stil wordt als die bij me zit. En voel me ook schuldig, over dat ik het juist niet herken. Bij kramp helpt niks, ook geen draagdoek. Heb er één aangeschaft, bondolino, nou meneer krijst alles bij elkaar. Maar mijn vraag is meer hoe werkt zo'n manier nu in de praktijk. In de praktijk moet ik ook naar de dokter waarbij hij zich aan moet passen omdat ik nu eenmaal niet de agenda van de huisarts beheer... Als we weggaan, hanteer ik dezelfde handelingen...dus ook naar bed ect, alleen in het dan zijn wagenbak ipv wieg.
Het is normaal dat het huilen soms als een grote brij klinkt. Voel je daar dan ook niet schuldig over, het komt vanzelf dat je precies weet wat je zoontje wil. Bij kramp is het zaak een houding te vinden die voor hem enigszins dragelijk is. De draagdoek werkte bij ons wel, maar ook niet altijd. De enige manier waarop ze dan rustig werd, was als mijn man haar rechtop tegen zich aanklemde en dan zittend heen en weer sprong op het bed. Dat staat natuurlijk ook in geen boekje En ja, natuurlijk gaan de dagelijkse dingen door. Ik zou alleen proberen alles een beetje om mijn baby heen te plannen. Slaapt hij misschien lekker als je gaat wandelen met de wandelwagen? Nou, dan doe je je dingen als hij slaapt. Natuurlijk kan je de agenda van de huisarts niet beheren, maar als je zoon bij jou is kan er ook niets fout gaan. Misschien huilt hij, maar dat kan nou eenmaal, dan troost je hem. En bij een huisarts kijken ze daar echt niet van op. Verder met de handelingen doe je het hartstikke goed, ritme en regelmaat gaat niet over de klok, maar over een zekere voorspelbaarheid aanbrengen in de dag van een baby. En het klinkt dat dat gewoon goed gaat!