Rughernia nav persen bij bevalling: lotgenoten gezocht! Dag lieve allemaal, Ik ben benieuwd of er andere dames zijn die ook n.a.v. Het persen bij de bevalling een rughernia hebben opgelopen. Het is natuurlijk nooit met 100% zekerheid te zeggen wanneer en hoe een hernia ontstaat, maar bij mij was het wel duidelijk dat dit door de bevalling kwam. Inmiddels ben ik 5 maanden verder en moet ik geopereerd worden. Ik ben benieuwd of er andere dames zijn die zoiets soortgelijks hebben meegemaakt? Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Heb je na je het constateren van de hernia, wel of geen operatie gehad? Heb je daarna wel/geen kinderen meer gehad en hoe ging dat proces? Ik hoor het graag!!! Groetjes Kim
Een vriendin van mij kreeg een hernia tijdens de zwangerschap. Zij is een paar maanden na de bevalling geopereerd. En 4 jaar later heeft ze nog een kindje gekregen. Niet helemaal hetzelfde maar wilde het je wel meegeven. Sterkte met je operatie!
Hier ook een dubbele hernia gehad, waarschijnlijk door het lange persen bij de bevalling. Uiteindelijk geopereerd en inmiddels vrijwel volledig hersteld! Klinkt nu heel simpel maar na de operatie 6 weken bijna niets mogen doen, dochter is 4 weken door de weeks niet thuis geweest en maanden fysio maar het resultaat is wel dat ik vrijwel klachtenvrij ben. En ook een tweede kindje inmiddels. Daar zou bij de bevalling rekening mee worden gehouden (niet te lang laten persen ) maar ik trof helaas de verkeerde verloskundige en gynaecoloog waardoor de bevalling veel te lang duurde en ik daarna ook weer een flinke terugval kreeg. Maar na een paar keer fysio en trouw oefeningen doen gaat het nu weer goed. Hoe gaat het met jou? Veel pijn in je been ook? Wanneer wordt je geopereerd? Sterkte!!
@Meca Thanks voor het delen van je verhaal. Wetende dat het nog kan en dat er succesverhalen zijn doet me goed! @Jezz84 Wauw, wat goed dat je zo sterk bent gebleven met al die fysio en de operatie. Ik kan uit ervaring spreken dat het inderdaad geen makkie geweest moet zijn om met zoveel pijn voor een kleintje te moeten zorgen. En wat jammer van je 2e bevalling. Dat is wel iets waar ik nu al tegenop kan zien terwijl dit nog lang niet aan de orde is. Hebben ze nooit een geplande keizersnede met je besproken voor de 2e? Heb je ook uitstraling/uitval gehad? Wat voor evt. medicijnen heb je gekregen? Ik ben op vrijdag 13-04-2018 bevallen in het ziekenhuis van een zoon na inleiding ivm 41.6 weken en heb 1u en 20 min moeten persen. Door de medicatie voor en tijdens het persen gigantische weeenstormen gehad. Hij was 4410gr en daardoor best een aardig ventje om eruit te krijgen. Bij de bevalling ook veel bloed verloren waardoor mijn spieren ook niet meer wilden meewerken. Heb dus nog heel lang rondgelopen met een idee van de huisarts dat het om spierkrampen ging. Maar ik ken mijn eigen lichaam te goed daarvoor en op wat aandringen is er na 6 weken een mri-scan gemaakt met een dikke hernia daarop te zien. Ik heb al die tijd niet fatsoenlijk kunnen lopen, staan, liggen of zitten. Alles deed zeer. Daarbij kwam ook nog een verschrikkelijke kraamweek met slechte verzorging voor mij en mijn kindje, een overlijden in de familie, een scheiding van een schoonzus... En het ergste van alles was nog dat ik de borstvoeding op moest geven vanwege verkeerde informatie van de kraamhulp, stress en alle lichamelijk klachten die ik had. Die vrijdag de 13e waarop hij ter wereld is gekomen heeft z’n werk wel gedaan met alle pech. Na de mri ging het redelijk met alle medicatie die ik toen kreeg (diclofenac en oxycodon). Heb toen een zenuwwortelblokkade prik gehad. Dat heeft helaas geen effect gehad. Ik had tot die tijd ook niet echt rugklachten maar meer zenuwpijn in mijn rechterbil, onderbeen, enkel en voet. Dat was op sommige momenten echt niet te verdragen. We zouden het verder afwachten omdat het met de medicatie toch redelijk leek te gaan, maar kreeg toen een flinke terugval. Heel het weekend weer op de huisartsenpost doorgebracht en ze hebben daarna de medicatie verviervoudigd (+Pregabaline voorgeschreven gekregen en een shot morfine om de nacht door te komen). Toen ook geconstateerd dat dit niet vanzelf over zou gaan heb ik gekozen voor een operatie. A.s. Dinsdag 11 sept wordt ik geopereerd. Kan echt niet wachten en hoop dat ik er beter uitkom dan dat het nu gaat. Ik heb voor mijn gevoel al zoveel moeten missen. Ondanks dat die kleine het prima doet en het leven doordenderd heb ik nog geen dag alleen voor hem kunnen zorgen, er is altijd iemand bij me omdat ik het fysiek niet aankan. En dat breekt me enorm op, lichamelijk maar ook mentaal is het iedere dag weer een klap die ik te verduren krijg. En als ik nadenk over een 2 e kindje wat ik heel graag wil dat er komt, maak ik me ook zorgen om mijn lijf. Ga ik zo’n bevalling wel nog een keer trekken? Is het niet beter om dan een keizersnee te plannen? In hoeverre dat gepland kan/mag worden? Mag je dat zelf beslissen of heeft de gyn altijd het laatste woord? En doe je daar verstandig aan, want een buikoperatie is ook niet niks? Je weet niet hoe zo’n bevalling gaat lopen van te voren, straks moet je weer geopereerd worden aan een hernia vanwege het persen!! Ik kan dat hele proces bij een tweede kindje niet nog eens aan, niet nog een keer zoveel mooie momenten missen omdat je zelf in zak en aa zit. Zo heel verhaal... en ik wilde het nog wel kort houden. Hihi
Op zich is 1 uur en 20 minuten persen niet abnormaal bij een eerste... bij mij duurde het nog langer en de tweede vloog er in 10 minuten uit. Ik zou dus vooral nu richten op herstel en een eventuele tweede bevalling voorlopig parkeren. Sterkte!
Dat is ook een heel verhaal zeg! Echt heel vervelend allemaal. Die pijn in je been had ik ook ja, veel meer dan rugpijn was die eindeloze krampachtige pijn in mn been. Op het laatst kon ik niet meer zitten en dus was een operatie de beste keus. Medicatie heb ik ook gehad, vooral heel veel pijnstilling, moest na de operatie echt een beetje afkicken. Maar fijn om te horen dat je al zo snel geholpen kunt worden, neem de tijd om goed te herstellen en dan zal het vast veel beter worden! En wat betreft een volgende bevalling, normaal gesproken gaat een 2e bevalling soepeler en duurt het persen veel korter. Ik had gewoon pech. Van tevoren op advies van de verloskundige nog een gesprek gehad in het ziekenhuis maar een keizersnede was onbespreekbaar. Sterkte!!
Ja dat klopt. Hopelijk gaat het bij de tweede ook beter. Je weet het niet, maar het is wel fijn dat er wel besproken is dat ze toezicht moeten houden op het persen. Alleen jammer dat dat niet helemaal naar wens is verlopen. Hoezo was dit in het ziekenhuis onbespreekbaar? Ik neem aan dat je toch enig recht hebt om zelf te beslissen over de manier waarop je wil bevallen als dit medisch gezien misschien niet heel verantwoord is?!
Ik vond de tijd persen voor mij lang genoeg duren en het was heel zwaar en heftig al voor en na die tijd. Dus al met al niet echt een fijne ervaring. Achteraf gezien dus medisch ook niet heel verantwoord. Vind het daarom wel jammer dat je mijn ervaring vergelijkt met de norm en jouw eigen bevalling... dat ervaart ieder op zijn eigen manier. En deze gedachte van een tweede houdt mij bezig, vandaar ook de vraag. Mijn herstel werk ik op mijn eigen manier aan.
Ok, het enige wat ik je wilde meegeven is dat een eerste keer lang persen niet betekent dat, dat de tweede keer ook zo is... maar joh, als jij mijn berichtje rottig wil opvatten, ook prima. Dergelijk topic hoort trouwens niet in de lounge.
Hier een gebroken staartbeen opgelopen tijdens de bevalling. 2 uur geperst kind bleef hangen mn stuitje.. Extreem pijnlijk.. heel lang.. Een andere houding kan veel verschil maken in je bevalling. Ik zelf twijfel ook bij een 2e of een keizersnee niet beter is. Toch gaat mn voorkeur uit naar vaginaal...