Ladies, Bedankt voor de steun ik heb het hard nodig. Wat ik me afvroeg...hoe gaan jullie ermee om...de wetenschap dat je door je man/vriend niet zonder medische ingreep zwanger kan raken. Ik neem het me mannetje niet kwalijk natuurlijk. Hij kan er niets aan doen, hij is er mee geboren. Maar toch vraag ik me af hoe ga je er zelf mee om? Groetjes
Ik ervaar het als een probleem van ons samen. Wat ik lastig vind, is dat ik er geen controle op heb. Het liefst zou ik bijvoorbeeld hebben dat hij helemaal niet meer drinkt (geen gezellige drankjes, etc), dat hij minder zou snoepen, etc. Maar hij heeft hier natuurlijk ook nog een stem in, en hij vind dit anders. Daar hebben we soms strijd over.
Hi Prinses, Het is ook idd een probleem van ons beide. Ik heb er soms moeite mee dat hij zich niet uit...we weten sinds woensdag dat hij een Chromosoom afwijking heeft en heeft het pas zaterdag geuit...ik wil hem ook niet continu vragen hoe hij zich voelt. Maar ik voel me zwaar %^$^$%^$&*$%&#. En ik ben zo bang wat het met onze relatie doet zeg maar. Zal hij veranderen wanneer we het MMM traject volledig in gaat.... Hij vind bijvoorbeeld dat hij het niet van mij kan verlangen dat ik mijn lichaam "ter beschikking stel" om alle onderzoeken te laten ondergaan terwijl hij maar een potje met zaad hoeft in te leveren. En hij heeft ook gezegd dat hij het zou begrijpen als ik (ooit) besluit om bij hem weg te gaan. Ik wil een kind met HEM, we zijn nu 1,5 jaar bezig en als ik wil dat we ons doel moeten gaan bereiken dan ben ik bereid om daar ook nog 1,5 jaar op te wachten (i.v.m. wachtlijsten) hoe moeilijk ook!
Mijn vriend vind het ook heel erg vervelend dat het aan hem ligt, en is ook bang geweest dat ik bij hem weg zou gaan. Ook vind hij het vervelend om er steeds mee geconfronteerd te worden. Ik denk dat je moet oppassen dat het in je relatie niet alleen om kindjes krijgen gaat. Dat was bij ons ook zo, maar daar wordt je ook niet vrolijk van. Geef hem vooral veel bevestiging dat je bij hem wil blijven. Jullie moeten en gaan ook een manier vinden om er mee om te gaan. Nu is het een tijd van een emotionele achtbaan, vooral omdat het zo onzeker is. Straks als er meer helder is over het behandelplan, dan zul je merken dat je er beter mee om kan gaan. Tijd is hier ook een belangrijke factor in. Het is hoe dan ook een moeilijke tijd en eigenlijk kan niemand vertellen hoe je er mee om moet gaan. Dat doet een ieder op zijn eigen manier. Probeer goed met elkaar te communiceren en spreek je verwachtingen naar elkaar uit. ik hoop dat ik het een beetje begrijpelijk verteld heb. Het lijkt een beetje warrig, maar ik hoop dat ik je kan steunen.
Ik heb het ook als prettig ervaren om het met anderen (in mijn geval 3 anderen) over te praten. Voor je vriend is het, denk ik, angstig en confronterend omdat het over hem gaat. Bij anderen kan je soms net even iets anders je ei kwijt, en dat kan heel prettig zijn.
Thanks Prinses... Ik heb hem zeker duidelijk gemaakt dat ik NOOIT om deze rede bij hem weg zal gaan! Ik moet idd iemand vinden met wie ik erover kan praten. Mijn beste vriendinnetje heeft me vrijdag verteld dat ze zwanger is en durf wel te laten merken hoe ik me voel, maar wil haar ook niet bang maken zeg maar.... Gelukkig kan ik hier mijn ei kwijt...En mss straks ook bij wat andere vriendinnetjes... Liefs Silla
Ik denk dat het goed is, om iemand in vertrouwen te nemen. Je mag mij ook altijd pb-en, alleen weet ik niet zo veel van chromosoom-onderzoeken af. Wel ken ik alle gevoelens die langskomen, onmacht, frustratie, hoop, boosheid en verdriet. Ik hoop dat ik je een beetje kan helpen!
Lieve Silla, Bij ons was het in het begin ook erg moelijk om er samen over te praten! Met name omdat hij de insteek had van het komt allemaal wel goed! Na een tijdje zakte de info bij hem ook door en kwam de verwerking ervan dus veel later op gang! Nu kunnen we gelukkig heel goed praten en ook gewoon lekker uithuilen bij elkaar! Ik probeerde hem in het begin gewoon te laten weten dat ik ervoor hem was en toen kwam hij op een gegeven moemnt vanzelf met zijn emoties! Heel veel sterkte de komende tijd! x Nina
Hi ladies, Het gaat weer redelijk met me...het zonnetje begint voor mij weer een beetje te schijnen. Het lukt me steeds beter om het te relativeren... In December 06 na mijn 3e MK was ik teleurgesteld in mijn lichaam, want het kon geen kindje vasthouden. Maar nu...en hoe stom het ook klinkt... Ben ik toch een beetje trots op mijn lijf...het heeft me "behoed" voor evt. extra zorgen en teleurstellingen. Ik heb me ook steeds meer kunnen verdiepen in de "afwijking" van mijn mannetje. Uiteraard niet exact hetzelfde gezien er vele vormen zijn. Maar globaal is het me wel allemaal duidelijk. Tevens heb ik lotgenoten gevonden die in hetzelfde schuitje zitten. Dat heeft me veel kracht gegeven en durf bijna te zeggen dat ik ondanks de risico van 50% op nieuwe MK;s dat ik het zelfs nog op de natuurlijke weg durf te proberen (met natuurlijk nog steeds de kans op IVF met PDG). Er zijn nl. veel lotgenoten die alsnog een gezond gekregen op de natuurlijke weg (al ging het niet geheel over rozen)... We krijgen pas over 3 wkn een brief van de Klinisch Geneticus en dan weten we pas wanneer we bij hen langs kunnen en heb ik meer info, maar goed ik ben nu op alles voorbereid wat mij betreft kunnen we meteen aanvangen met een "Plan van Aanpak" want ik IK ben er klaar VOOR! Maar goed wat ik jullie ff wilde laten weten is dat het gewoon weer goed met me gaat... Liefs Silla P.S. morgen NOD... temp realtief hoog? Maar vanmorgen ietwat lager maar ik had ook te vroeg getempt gezien ik naar WC moest...maar goed morgen ff afwachten wat mijn temp doet en als ie 36.9 of hoger is...testen..
Nou ladies... Kep getest en...........negatief! Ik snap het niet? Het is heel lang geleden dat ik een cyclus had langer dan 33 dgn. Ik zit nu op dag 34 en mijn temp is hoger dan normaal? (ik heb maanden getempt dus ik wat wat mijn eisprong temp ~ong 36.5~ en dus ook wat mijn ongi temp is ~36.7~...) Mijn temp was vanmorgen ..37.0! Ik had alles vewacht vandaag maarre geen hoge temp als dit! Mss dat me lijf me toch voor de gek houdt. Gister heel vaak naar de wc, vannacht eruit geweest last van mijn darmen (waarschijnlijk de vette pizza als avond eten ) en kon niet op mijn buik liggen want mijn borsten deden zo;n pijn. Ook heb ik een mega blauwe ader ontdenkt... Nahhhhhhhhhh wat is dit nou. Ik ben er vroeg bij vandaag want ik was er dus (voor het tempen) overtuigd dat ik ongi geworden was en gezien het feit dat ik vandaag de hele dag afwezig ben dacht ik laat ik nog ff de kat naar buiten doen is is voor dat we weg gaan toch nog ff buiten geweest... KOMT IE BINNEN MET EEN MUSJE IN Z'N BEK! Gelukkig heb ik het beestje kunnen verlossen en vloog door mijn woonkamer...ik gek, kat werd gek en mus...nergens te vinden! Zit ie op mijn keukenkastje...gelukkig had mijn kat hem niet gezien dus ik met een theedoek zachtjes langs het musje...(onderwijl de tuindeur open gezet) en gelukkig vloog die ongewond weer naarbuiten...pffffffffffff wat een heftige ochtend hihihhihi. Maar goed ff zonder gekheid (op een vogelstokkie hihhihhihi)... Ik had er zoooo rekening mee gehouden dat ik een lage temp zou hebben en ongi geworden was, dat ik dacht vandaag kan er wel een borreltje vanaf, maar ja....niet dus!
De ongi heeft zich doorgezet vandaag... Nu is het de vraag...pauze inlassen of doorgaan... Het blijft een moeilijke kwestie gezien je nog steeds niet geheel duidelijk hebt wat de risico's e.d. zijn... Nu maar hopen dat we over 2 wkn bericht hebben zodat we weten wanneer we naar de Specialist kunnen. Groetjes
JAHOEEEE! Eindelijk bericht gehad van het ziekenhuis! 8 juni gaan we naar de Klinisch Geneticus! Dan krijgen we (hopelijk) meer duidelijkheid. Het duurt nog wel ff maar goed het is een begin! Groetjes
Het begin is er Silla nou meid spannend hoop dat je snel wat meer duidelijkheid hebt hou ons op de hoogte.....dikke knuffffff
Angst...het ging goed maar het begint weer.... Er komt nog wel het e.e.a. bij kijken hoor de MMM. Niet alleen de emotie en een behandelplan. Maar ook DE GEVREESDE ZORGVERZEKERING! Ik ben NU AL bezig om alles te regelen, want tja wanneer we de behandelplan besproken hebben en aan "de slag" gaan kun je dat soort zaken niet erbij hebben. Maarre wat een gedoe zeg! Je moet zoooo goed de algemene voorwaarden doorlezen want voor je het weet ben je de pisang! Wanneer is het een poging? Wordt alle vruchtbaarheidsmedicatie vergoed? Mag je in het buitenland behandeld worden? Welke formulieren heb je nodig? Al dat soort dingen. Ik dacht het redelijk goed geregeld te hebben, maar ik heb toch mijn polis aan moeten passen want de medicatie werd niet vergoed! En dan nog is de "discussie" over de pogingen. Ik snap dat "men" niet eindeloos mag proberen maar ja 3x is niet veel. Zeker gezien 't traject waar mss wij in gaan IVF met PDG (Pre inplantatie diagnostiek) zijn de kansen van slagen soms pas bij de 4e poging! Nu weten wij nog niet precies wat onze kansen zijn. Het kan mss zo zijn dat voor ons op de natuurlijke manier (met 't risico van nog meer MK's) hoger is dan via IVF-PDG, maarja mss in het ERGSTE GEVAL zeggen ze dat het mss helemaal geen zin heeft om het te proberen via IVF-PDG als via de natuurlijkeweg...dus KINDERLOOS! En voor dat laatste ben ik zooooooooooo bang. Ik weet niet of ik dat wel aan kan. Tuurlijk is het door mijn gedachte geschoten dat dat een optie zou kunnen zijn, maar mijn hoop op een goede afloop overheerste dat. Maar nu...begint het weer die angst.... Nu lijkt 8 juni zoooo ver weg...stom is dat he? Aan de ene kant wil je zsm weten hoe je ervoor staat, maar bent bang voor de uitkomst.... Hoe gaan jullie daarmee om of zijn jullie daarmee omgegaan? Wat ik ook zo raar vind...vorig jaar raakte ik in ronde 4,8 en 10 zwanger. Erg vruchtbaar dus...nu...NOG NIET 1 KEER? We zitten nu in de 5e (spek en bonen) ronde na mijn laaste MK en ik ben nog niet 1x zwanger geweest. Hoe kan dat nou toch weer... Ik snap er gewoon helemaal niets meer van...
silla, ik hoop voor jullie dat het snel 8 juni is, het wachten is het ergst. je bent nu zelf klaar voor een volgende zwangerschap, maar nu moet je wachten, zo frusterend. ik duim voor jullie dat de uitslag positief is ,8 juni, en dan snel verder kunnen en dat je dan volgend jaar een kindje mag hebben.
Thanks Aly, Het is idd zooo frustrerend! En geduld is niet mijn beste eigenschap Maar die angst vind ik nog het meest irritante! Ik kan er nog steeds niet bij dat ze gewoon niet gelijk aan mijn gyn hebben doorgegeven wat nu onze kansen zijn! Dan hadden we 8 juni gewoon daar verder op in kunnen gaan dus gelijk een behandelplan ofzo... ik houd gewoon van duidelijkheid punt! Hoe is het verder met jou?
Knuff lieve Silla! Het is soms erg moeilijk om met je angst om te gaan. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen om je te helpen. Ik denk aan je!