Wat hoor jij hier wel eens over/zijn jouw ervaringen? Zelf werk ik (als onderwijsassistent) én loop ik stage (pabo) in kleuterklassen. Ik heb dus wel wat ervaring en vergelijkingsmateriaal. Ik ben zelf gewend vooral te herhalen, herhalen, herhalen. Elkaar pijn doen= uitleggen, sorry zeggen. Ernstige gevallen = even apart zitten en eventueel een tekening over de gebeurtenis maken. In de kring niet luisteren is soms hooguit met stoeltje even een meter naar voren of achter of van plek met een ander ruilen. Echt boos worden gebeurt bijna niet, dan moet er wel iets heeel ergs aan de hand zijn. Mijn zoontje (nog geen maand geleden 4 jaar geworden) zit dus regelmatig op de gang, vraag me af of dit vaker gebeurt. Ook moet hij met buitenspelen naar binnen als hij (terug)duwt. En hij heeft zelfs (achter een kast?) in groep 3 moeten zitten als 'straf'. Persoonlijk is dit dus totaal niet mijn ding, thuis wordt helemaal niet gestrafd en is dit ook niet nodig. Mijn zoontje komt nu regelmatig huilend thuis "Ik ben een stout kind". Hij is al vrij onzeker over zichzelf. Ter info: hij is erg gevoelig, zachtaardig en loopt erg voor in zijn ontwikkeling. Ik heb hier dus ook de hele nacht wakker van gelegen. Gister gesprek gehad en hij schijnt dus 'vervelend' te zijn in de klas... Ik herken zijn gedrag dus totaal niet!! Ik heb wel aan het eind van de middag vanuit mijn auto geobserveerd.. en hij duwde inderdaad een ander kindje, maar wel duidelijk als reactie (absoluut niet goed!) maar hij moest direct zonder echte uitleg naar binnen en de andere 2 betrokken speelden gewoon verder. Ik vind dit zo jammer, heb zo bewust voor deze school gekozen, maar deze aanpak valt me zo tegen!
ik heb er nog geen ervaring mee, maar dit is wel een vraag die wij hebben gesteld bij de scholen die we bekeken hebben...daar werd jouw ervairng e aanpak benadrukt...en niet zulke straffen als waar jouw kind mee te maken heeft.. Ik vind dat perosonlijk ook echt een heel erg rot idee.. is die school mss gelovig? katholiek ofzo? ik heb wel es gehoord dat sommioge scholen dan wat strenger zijn enz.. ik zou het aankaarten of eve gesprek met directeur of juf erover..
Stap de klas binnen en ga een gesprek aan met de juf. Even op de gang staan zou ik nog niet zo snel een probleem vinden. Dat gebeurt op meer scholen. Maar in groep drie zetten?? Dat vind ik wel raar. Vraag gewoon hoe het werkt.
Nee, dit herken ik totaal niet. Hier wordt ook "gestraft" zoals jij het beschrijft. Op de gang zetten, in een hoekje e.d. wordt hier zeker niet gedaan. Vind ik op die leeftijd ook niet kunnen. Hij is pas 4 en moet nog leren hoe het allemaal gaat op school. Dit bereik je door uit te leggen, excuus aan laten bieden en het weer vergeten en lekker verder spelen. Juist door een kind steeds uit de groep te halen plaats je het buiten de groep en zal zich daardoor een buitenstaander kunnen voelen. Zoals hij zelf al zegt dat hij altijd stout is. Natuurlijk mag hij niet duwen, maar dan moet juf hem even apart nemen, erop aanspreken en zijn excuus aan laten bieden aan het "slachtoffer". Daarna weer lekker met elkaar laten spelen. Ik zou dus zeker in gesprek gaan met de directie over dit beleid, want als dit is hoe ze het daar doen zou ik mijn kind op een andere school inschrijven. Vanaf een jaar of 6 kan ik me voorstellen dat ze met de gang beginnen, maar een kind van 6 is zich ook heel wat meer bewust van oorzaak en gevolg een 4 jarige moet dat allemaal nog leren en dit vind ik niet de manier.
Hier ook.. Praten, praten, praten.... Altijd uitpraten. Wie deed wat, waarom deed hij/zij dat en hoe kunnen we het voortaan anders doen.
In principe kunnen kinderen op school heel anders zijn als thuis. Dat hij thuis zachtaardig is, hoeft niet te betekenen dat hij op school niet stout kan zijn (en af en toe stout kind vind ik echt geen vloekwoord of zo). Dat hij thuis nooit in een hoek heeft gestaan kan ook enorm impact hebben op het feit dat ie op school wel eens op de gang wordt gezet. Ik vind sommige 'straffen' die je beschrijft wel te veel, maar ik vind jouw reactie ook best heftig. Tegenwoordig is het een bekend probleem dat ouders van overtuigd zijn dat hun eigen kind nooit iets verkeerds doet (jij benadrukt ook telkens dat hij zich alleen verdedigt), en niet eens even op de gang gezet kunnen worden. En dan ben ik misschien raar, maar als ze hier thuis elkaar bewust duwen en fysiek worden, gaat 'de dader' ook even apart zitten. Met 2,5 jaar nog niet, maar met bijna 4 wel.
Ik snap wat je bedoelt, ik ga er dan ook maar van uit dat hij thuis anders is dan op school. Maar dan vraag ik me toch echt af hoe dat komt. Thuis laat hij eerder over zich heen lopen dan dat hij zelfs iets terug zou doen. Zijn broertje is veel feller, Jayro vindt het veel te erg als een ander kindje verdrietig is. Dus het is gewoon zo totaal anders dat zit mij wel een beetje dwars. Ik heb een formulier gekregen waar ik zijn gedrag thuis op moet beschrijven. Ik heb er nog extra bij vermeld dat hij het dus echt niet gewend is om 'straf' te krijgen, simpelweg omdat ik hier geen voorstander van ben, maar het vooral ook nooit nodig is geweest en hij het gewend is dat dingen uitgepraat en besproken worden. Ik heb het ook besproken met mensen uit mijn omgeving die hem kennen, zowel van prive als van het kinderdagverblijf en die herkennen zijn gedrag op school ook totaal niet. Geloof me, ik weet dat je als ouder niet altijd alles ziet, maar het gaat mij er vooral nu om dat er iets niet goed gaat! Ik wacht het nog even af, ik ga nog wel een gesprek aan binnen korte tijd en ik wil een ochtendje meekijken zodat ik ook zie waar het om gaat. Hij is regelmatig mee geweest naar werk/stages etc. dus ik heb hem vaker in grote groepen gezien, hij is open en vrij, maar nog nooit vervelend geweest. Maar goed, dit zegt ook nog niets, dus ik hoop te kunnen ontdekken waar het aan ligt. Hij was al wat onzeker, maar ik merk wel dat dit hem nog véél onzekerder maakt
Op zich heel goed dat jullie het zo serieus oppakken. Het kan zijn dat iets hem triggert om op school wat drukker te zijn. Aandacht vragen? Het nieuwe en spannende? Uiting van onzekerheid? mijn neefje is vanaf 23 maanden volledig zindelijk (ook op kdv), en nu gaat ie een paar weken naar school en plast dagelijks in zijn broek (echt bewust volgens de juf). Ook zoiets, ik denk dat kinderen hun onzekerheid dan op een andere manier uiten dan je gewend bent. Hebben jullie gekeken waarom hij eigenlijk zo onzeker is?
Hoi Janneke, Ik begrijp je verhaal helemaal. Wij houden hier ook niet van straffen. Ik ben er momenteel heel veel over aan het lezen, en straffen, zeker op jonge leeftijd, brengt meer schade toe dan altijd werd gedacht. Ik zou er ook echt een punt van maken bij de juf. Helaas is onze cultuur heel erg gebaseerd op straffen en belonen, terwijl daar veel betere methodes voor zijn (die je zelf al noemt). Succes!
Tja je kunt moeilijk verwachten dat ze op school de ene straf geven en de ander het laten uitpraten... Want dat betreft gaat je kind op school gewoon mee in het systeem van straffen en belonen waar wijzelf ook niet direct slechter van zijn geworden volgens mij. Maar als je je kind er gewoon echt niet in herkent.. Lijkt het me een idee om het eens uit te zoeken hoe het nou precies zit. Wie weet wat er uit komt Dat hij er zelf zo sip van wordt... Vind ik namelijk typisch genoeg om toch te denken dat er ergens iets niet helemaal goed zit.
Ik vind dat ouders juist laks worden deze generatie. Niet meer willen straffen, vriendje zijn van je kind enz. Dat gaat ten koste van de opvoeding. Een kind mag best eens gestraft worden als het iets doet wat niet mag en als het al gewaarschuwd is.
als het bij mijn dochter op school de spuigaten uitloopt dan gaat iemand op de na denk stoel, de stoel staat naast juf dr buro maar die word niet veel gebruikt, mijn dochter zit in een vrij rustige klas en luisterd iedereen erg goed.
Jij benoemt je kind als " open en vrij" in een grote groep. Kan het niet zo zijn dat dat toch punten zijn waar een juffrouw " last" van heeft en tot straffen over gaat. Ik kan me trouwens niets voorstellen bij een kind wat zo lief is, dat het nog nooit straf heeft nodig gehad. Mijn kinderen zijn best heel lief, maar af en toe mag iemand toch een op de gang nadenken over ... vul maar in: speelgoed afpakken, om duwen, schelden. En het zijn echt geen extreme kinderen, maar ieder kind heeft het toch wel eens nodig om de grenzen gewezen te krijgen. En alleen er over praten, sorry, ik ben best soft, maar dat gaat mij te ver.
Wij hebben als "strafplekje" de trap. Wanneer er iets gebeurd leg ik uit waarom iets niet mag en waarschuw ik dat de hij/zij de volgende keer op de trap mag. Onze oudste twee zijn super lief en daarbij is waarschuwen voldoende. Maar als ze met leeftijdgenootjes zijn willen ze nog wel eens een grens opzoeken of zich op laten jutten tot kattenkwaad. Onze jongste zoekt thuis vaker de grens op, al hoeven we de trap nu ze wat ouder (net 4) is bijna niet meer hoeven gebruiken. Zij is thuis mondig, een hele slimme gezellige lieve kwebbel. Maar op school is het echt een heel ander kind. Wat terughoudend, soms zelfs huilen en echt een draakje. Hier worden kinderen op school eerst aangesproken maar bij extreem gedrag zitten ze hier ook op de gang.
Ik weet niet wat ze in de klas bij extreem gedrag doen. In de klas is het een rustig kind, dat goed luistert en geen gekke dingen doet. Thuis worden natuurlijk bij tijd en wijlen de grenzen opgezocht. gelukkig maar, want het is normaal kleuter gedrag. Wanneer ze nooit naar grenzen zoeken, moet je je volgens mij meer zorgen maken, want het is een normale stap in de ontwikkeling. De "nadenk plek" bij ons is de bijkeuken (met de deur open). De trap niet, want dan ben ik bang dat ze de trap op lopen
Hier een strafstoeltje in de klas. Ik heb geen problemen met een beetje discipline bijbrengen. Ze moeten leren wat goed en fout is en dat daar soms consequenties aan zitten. Helemaal nooit straffen kan ik me ook niet zo goed voorstellen, krijg altijd een beetje jeuk van dat soort utopieen. Praten, praten, praten.. Maar als ze niet wil luisteren, na 3x, dan volgt er een consequentie. Vraag is denk ik niet zo zeer wel of niet straffen, maar de zwaarte van de straffen die gebruikt worden (?) Op de psz gingen ze in de hoek en als ze buiten 'stout' waren, moesten ze soms naar binnen. Vind ik heel logisch. Als een specifiek kind vaak straf krijgt, is het natuurlijk wel belangrijk om de achterliggende reden te achterhalen en daar aan te werken.
Wij hebben ook een normale, drukke kleuter thuis. Toch straf ik hem zo goed als nooit. Ik wordt weleens boos, maar krijg dan toch zonder straf van hem gedaan wat ik wil (meestal gaat dit over naar bed gaan of aankleden). Door duidelijk te zijn en uit te leggen. (idd alleen praten) Mijn man zet hem af en toe wel in de hoek. Maar toch luistert hij beter naar mij (meestal). Ik denk omdat ik ik zelf ook goed naar hem luister. Op zijn school wordt op dezelfde manier gestraft als Janneke in het begin beschrijft. Sorry zeggen, even apart nemen etc. En niet met op de gang zetten of achter de kast ??? (hoewel ik me daarbij toch afvraag wat hij daar nu precies mee bedoelde) of in een andere groep. Vroeger (vorig jaar) hadden ze nog in elke klas 'afkoelkrukjes'. Deze zijn aan het begin van dit schooljaar door de kinderen vrolijk beschilderd en staan nu op het schoolplein.
Op onze school hebben we het een heel enkele keer helaas meegemaakt dat er een kleuter op de gang of in een andere klas werd gezet. Maar dat was dan wel bij extreem gedrag dat 'het normale onderwijsproces' echt onmogelijk maakte. Met andere woorden: een kind dat (meerdere keren per dag) zoveel negatieve aandacht vroeg, dat de juf onmogelijk met de kinderen kon werken. Naar mij idee is een kleuter op de gang zetten dus een vrij extreme straf. Ik zou dus eerst nagaan bij de juf of zij z'n gedrag zo extreem vindt, dat ze het niet binnen de klas kan oplossen. Als dat zo is, moet ze rap zorgen dat ze een consultatie gaat aanvragen en je kind in bespreking brengt. Op zich heb ik met straf geen moeite hoor, zeker als kinderen elkaar fysiek of emotioneel pijn doen. Ik vraag me af of de ouders die vinden dat er alleen maar met een kind gepraat mag worden, er nog hetzelfde over denken als hij eigen kind voor de zoveelste keer door hetzelfde klasgenootje geduwd of geslagen wordt. Op een gegeven moment houdt het met praten wel op, natuurlijk.
Ik heb nooit gezegd dat ik NOOIT boos word... Maar een enkele keer boos worden heeft hier gewoon genoeg effect. En duwen, slaan, spullen afpakken of andere voorbeelden.. Nee sorry, deed/doet hij nooit thuis. Zijn broertje is een ander verhaal, of ik die op zijn 4e nooit een consequentie opgelegd zal hebben is een ander verhaal. Maar nog steeds met een peuter en kleuter hier totaal geen problemen en altijd gezellige boel. Ja sorry, echt waar Maar goed, terug naar mijn beginvraag. Er is namelijk al verbetering! De juf geeft aan dat ze hem positiever zal benaderen en ze heeft het wel serieus genomen dat hij thuis ander gedrag vertoont. Ze gaat er mee aan de slag en hij kwam vandaag al heel anders van school. Hij luisterde goed, heeft niemand pijn gedaan. Ze zei trouwens zelf dat ze hem had van te voren had uitgelegd dat hij niet mag terugduwen. Dus ook dat gedeelte is ze anders gaan bekijken. Achteraf heeft zijn vader wel een keer gezegd toen hij vertelde 'geplaagd' te worden dat hij als het echt niet anders kon het gewoon terug moet doen. Dit heb ik zelf nog even met hem besproken. Afspraak is nu dat ik vaker check bij de juf hoe het is gegaan (ex haalt hem veel op) en we houden het even in de gaten.