Na lange tijd een stille lezer te zijn geweest, ga ik nu ook een topic plaatsen. Ik zal mezelf eerst even voorstellen: Ik ben Brina en ben sinds 5 weken alleenstaande mama van een lief klein meisje (15 maanden) en vrouwtje van een lieve hond. Mijn exvriend heeft na 10 jaar besloten ons te verlaten, omdat hij een kriebel in zijn buik bij een andere vrouw heeft. Ik ben met kind en hond bij mijn ouders gaan wonen en ex woont in ons koophuis. Hond is bewust met mij meegegaan, omdat ex gemiddeld 14 uur per dag van huis weg is en dat kan hond niet aangedaan worden. Ik heb al contact met een mediator gehad, maar ik blijf een paar dingen moeilijk vinden. We hebben een bezoeksregeling, alle 14 dagen ziet ex dl (samen met mij want de hechting tussen ex en dl is niet optimaal). Nu wil ex echter het volgende bezoek alleen (lees zonder mij) met dl verbrengen en met zijn nieuwe vlam. Ik krijg hierover wisselende adviezen: Niet doen, alleen doen als ik erbij bent, wel doen en ex in zijn eigen sop gaar laten koken... Ik weet het niet... wie heeft hier ervaring mee? En dan het fenomeen hond en kind. Zijn er hier mensen die hiermee ervaring hebben? Nu helpen mijn ouders mij met beiden, maar als ik er ddl alleen voor sta gaat het praktische (uitlaten in de slaaptijden van dl) moeilijk worden, ben ik bang. Iemand positieve ervaringen?
Lijkt mij wat veel te vroeg om je kind kennis te laten maken met de nieuwe vlam van papa. Laat jullie kindje eerst eens wennen aan de nieuwe situatie, pas als de nieuwe vlam echt in het leven van je ex blijft kunnen ze eens kennis maken. Wie weet hoeveel nieuwe vlammen je kind anders gaat zien als je ex wat ronssnuffelt in liefdesland? Hond kan zich prima aanpassen aan je kind zijn waaktijden. Om de 6-8 uur uit is voldoende, mits de hond daarop getraind is.
Thnx voor jouw snelle reactie Panter. Maar hoe maak ik dit ex duidelijk, zonder dat hij het ziet als jaloezie vanuit mijn kant? Hij is nu boos dat ik dit nog niet wil, want hij is van mening dat niet dl er niet aan toe is, maar dat ik er niet aan toe ben. Hij begint al te dreigen met een advocaat en officiele bezoeksregelingen etc (nu hebben we alles met elkaar afgesproken, omdat de verstandshouding tussen ons niet slecht was...)
Ik zou zeggen, laat hem maar lekker dreigen. Een rechter zal hierin aan jouw kant staan, oftewel aan de kant van het kind. Het is voor een klein kind niet goed om nieuwe partners te zien als nog niet eens zeker is dat die lang blijven. Zoals panter val zei, wie weet hoeveel nieuwe vlammen er nog komen! Nee hoor, hij mag haar zien met jou erbij.
Misschien moet je het vertellen vanuit het oogpunt van je kind. de leeftijd waarin ze nu zit is toch een fase waarin ze eenkennig zijn. De rgote verandering van jullie scheiding, het wonen bij opa en oma, het aanpassen aan alle nieuwe dingen kost haar veel energie. Dan zomaar een nieuwe mevrouw die bij papa is, die nieuwe mevrouw is mama niet, ze kent haar niet, en kan bang van haar zijn. Het is belangrijk dat ze papa ziet, maar ook dat haar zoveel mogelijk veiligheid word geboden. Je ex zou beter moeten weten, er is al zoveel anders. En als die mevrouw echt belangrijk is, dan blijft ze er wel, en kunnen ze over 6 maanden alsnog kennis maken. Vanwaar de haast denk ik dan, je ex moet eerst maar eens aan het welzijn van zijn dochter denken.
Ben het totaal met Panter eens! Buiten dat, hij nu de strijd met jou aan gaat, houdt hij nu het welzijn van jullie dochter niet in het vizier. En het is nogal logisch, dat zijn keuze niet alleen je dochters leven, maar ook jou leven op zijn kop heeft gezet. Laat hem wel respect hebben voor wat jullie hebben gehad. En vraag hem ook om dat respect.
Hij houdt helaas idd vooral zn eigen welzijn in viezier... Dl is erg ziek geweest, maar ex had t te druk met zn nieuwe vlam om ff naar zn dochter te komen kijken... Maarja. Maar hij zegt dus het volgende: Hij wilt dat dl zn nieuwe vlam ontmoet, zodat zn nieuwe vlam ziet wat het is om niet altijd op de 1e plaats te staan. Als zij daar niet mee om kan gaan, wil hij niet met haar verder. Hij wil dl dus gewoon als proefkonijntje gebruiken... en idd wat jullie zeggen hoeveel vlammen volgen er nog. Pfffff, wat n gedoe. Eigenlijk lachwekkend, dit na 5 weekjes...
Dl als proefkonijn gebruiken kan écht niet. Los daarvan, denk ik dat het goed is om officieel dingen af te spreken. Dat hoeft niet op stel en sprong, daar kan je de tijd voor nemen. Je eigen advocaat is misschien geen slecht idee...
Ik ben bang als hij weet dat ik met een advocaat praat, dat hij ook een advocaat gaat zoeken en dat hij dan bijvoorbeeld erachter komt dat hij het gezamelijk gezag aan kan vragen. Mijn advocaat adviseert mij dl niet alleen bij ex te laten en dit eerst op te bouwen in mijn bijzijn. Maar ex ziet dit niet zitten... Pfff, het is zo moeilijk allemaal. Respect voor alle vrouwen die hier doorheen moeten.
Ik hoop dat jou ex in gaat zien dat jullie kindje het allerbelangrijkste is en dat er al genoeg gebeurd in haar leventje! Misschien kun je hem daarin overtuigen? Zoals ik lees is hij al bezig met een nieuw leven op te bouwen... Daar mag hij jullie dochter al helemaal niet voor gebruiken! Hij zou zich moeten schamen! Mannen komen echt van een andere planeet volgens mij! Zelf ben ik ook bang dat mijn ex het gezamelijk gezag aan gaat vragen en dat ook krijgt! Terwijl hij amper naar ons zoontje heeft omgekeken. Zijn eigen dingen waren altijd belangrijker... Brina84 ik wil jou sterkte en heel veel kracht toe wensen!
Dane82, dankjewel lief van je, datzelfde wil ik jou ook toewensen, want het is echt niet gemakkelijk... Ik had dit allemaal echt niet van ex verwacht. En ik wil niet dat dl zoiets "aangedaan" wordt, dus wil me zoveel mogelijk op de achtergrond houden omdat ik ex anders misschien wel op ideeen breng (bijv n advocaat zoeken en erachter komen dat ie t gezamelijke gezag wel aan kan vragen). Maar met dit, hoe hou je je op de achtergrond en bescherm je dl daartegen..?!
Dank je wel, het klinkt gek maar doordat ik de verhalen van andere meiden lees voel ik mij minder alleen in mijn verdriet. Ik heb namelijk het gevoel dat echt niemand mij begrijpt en weet hoe ik mij nu voel! De onmacht, frustratie en angst nemen vaak de overhand. Ik ben 24-uur bezig met wat de toekomst ons gaat brengen. Ik wil mijn zoontje beschermen tegen het verdriet en de teleurstelling die zijn vader hem ongetwijfeld aan zal doen. Want hij is en blijft een grote egoist! Ik ben bang dat de kids er altijd onder lijden en dat gaat mij ook zo aan het hart! Maar jij weet als moeder vast wat goed is voor je dochter dus maak voor haar de juiste beslissingen. Doe niets waar je niet achter staat!
Ik begrijp wat je bedoelt. Ik zit met hetzelfde als jij. Ik krijg ook van iedereen te horen dat het wel goed komt en dat er meer scheidingskinderen zijn. Dat klopt ook wel, maar nu voel ik dat niet zo. Ik blijf ook maar malen, 24/7. Voor dl is het nooit afgelopen, er komen verjaardagen, feestdagen, vakanties. Altijd alles gesplitst, terwijl zij ook gewoon een happy family verdient. En dan hoe ga ik het allemaal redden met mijn salaris en dan de combi klein kind en hond. Pffff, zo blijft het in mn hoofd maar doorgaan... het is allemaal wat. Fijn dat je hier met dames kunt praten die in een vergelijkbare situatie zitten.
Ik las hier even mee maar hoor hier eigenlijk niet thuis bij alleenstaande moeders.. echter heb ik vroeger wel relaties gehad met mannen die al een kindje hadden bij een ander en ik moet zeggen dat zij echt niet zo snel hun kind aan mij voor wilde stellen (uit zichzelf niet). Ik heb daar altijd alle respect voor gehad als nieuwe partner zijnde, maar tot op zekere hoogte. De laatste wilde dat ik zijn kind de eerste 6 maanden niet zou ontmoeten. Ik vond dat prima. Echter woonde wij heel ver uit elkaar en zou het al meer een weekend relatie worden om die reden. Als hij dan om de week in het weekend de kinderen had die ik niet mocht zien, snap je wel hoe de relatie eruit ging zien. Uiteindelijk heb ik dus de relatie verbroken, want we konden niks opbouwen. Ik zag hem amper. Nu zijn we alweer 8 jaar verder en heb hem nog gesproken laatst. En hij is nog steeds vrijgezel, omdat zijn kinderen voor alles gaan. Nu is het bij jou heel anders. Jullie zijn 5 weken uit elkaar. Ze wachten maar mooi dan lijkt me.
ik ben zelf geen alleenstaande mama , maar mijn opvangkindje haar mama is dit wel zij heeft een vind ik een zeer goede regeling: tot 1 jaar mocht de papa met de mama haar bijzijn de klein elke week 1 dag zien. nu is het kindje 2 en mag de papa ze om de week een dag komen afhalen en 's avonds terugbrengen de stiefmama in kwestie mocht de eerste maanden er niet bij zijn. zodat de papa zijn band met het kind kon opbouwen. en daarna mocht ze erbij zijn. dus eerst bij de gewone mama daarna tot nu 1 dag omt weekend. als dit tusse hun goed gaat dan mag ze daar 1 nacht gaan slapen. ik weet dit omdat de mama me dit verteld heeft omdat ze een goede vriendin is.