Hoi dames, Ik schaam me een beetje over het volgende onderwerp. Sorry als ik het niet mag plaatsen, maar ik zit ermee. Sinds de geboorte van onze zoon heb ik moeite met vrijen en ik weet oprecht niet hoe dat komt. Ik heb een hele normale bevalling gehad zonder complicaties, na de bevalling is alles ook goed blijven gaan. Met zowel mij als met onze zoon. Ook controles gehad in het ziekenhuis alles is lichamelijk goed herstelt. Na een paar maanden na de bevalling begonnen wij weer seks te hebben. Alleen dit was echt pijnlijk. Alsof mijn vagina te nauw is geworden. Terwijl ik voor dat ik zwanger en bevallen was, daar nooit last van heb gehad. Tussen mij en mijn man gaat het ook prima en met ons apart ook. Dus daar kan het ook niet aan liggen. Ik kan me ook niet meer ontspannen tijdens het vrijen, ook niet helemaal meer tijdens het voorspel omdat ik dan weer bang bent dat het pijn gaat doen, ik raak dan in een soort stress/paniek en ga nadenken en piekeren. Dat zit sowieso al in mijn karakter dat piekeren en veel nadenken over alles. Het is alsof ik in een soort vicieuze cirkel terecht ben gekomen. Gelukkig kunnen mijn man en ik er heel goed over praten met elkaar. Maar we weten niet wat we er aan kunnen doen. Ik heb wat zitten googlen en ik kwam uit op vaginisme. Heeft iemand tips, hoe ik dit kan oplossen? Of heeft iemand een soort gelijk iets meegemaakt?
Hier deed het na de bevalling van Finn de eerste ook wel zeer, maar na de geboorte van Vajèn helemaal niet. Bij Finn ben ik gehecht, ik had een paar hechtinkjes, niet eens omdat het echt nodig was, maar meer voor het cosmetische. Bij Vajèn was hechten niet nodig. Misschien ben jij gehecht en zit er daardoor wat littekenweefsel wat in de weg zit, of gewoon gevoelig is. Dit was iig het eerste waar ik aan dacht. Je zou de HA kunnen latenkijken of dat het geval is. Dan kan er misschien wel wat aan gedaan worden.
Ik ben niet gehecht , dus ik denk niet dat dat het kan zijn. Ik ben lichamelijk ook helemaal nagekeken en de arts zij dat ik helemaal in orde ben. Daarom vind ik het zo raar. Ik vind me man nog steeds heel aantrekkelijk. Dus daar ligt het niet aan.
Klinkt misschien wat plat maar glijmiddel gebruiken? Als je daar niet... woord dan is het wat stroef dus zou glijmiddel aanbevelen.
Klinkt heel herkenbaar! Na de geboorte van onze dochter in 2010 was het voor ons ineens onmogelijk om seks te hebben. Het paste gewoon niet meer. Ik dacht ook aan vaginisme, maar bij de gynaecoloog bleek dat ik last had van littekenweefsel. Best bijzonder omdat ik niet was geknipt of gescheurd, maar blijkbaar kan een schaafplekje ook gaan woekeren. En dat littekenweefsel was veel stugger dan normale huid, waardoor de ingang vernauwd was en het enorm pijnlijk was. Hier is het uiteindelijk goed gekomen, maar dat heeft wel een hele tijd geduurd... Als ik je één ding mag aanraden: vraag je vk om een doorverwijzing naar de gynaecoloog (of rechtstreeks als je al bij de gyn liep). Niet blijven aanmodderen als het pijn doet, daar raak je -zoals je zelf al zegt- van in een vicieuze cirkel van angst en nog meer pijn. De gynaecoloog kan kijken of er een lichamelijke oorzaak is en tips geven of evt. verder doorverwijzen. Sterkte!
Bij mij was het ook lang pijnlijk, uiteindelijk hebben wij het hele voorspel weg gelaten, want daar werd ik alleen maar nerveus van, en er maar gewoon gelijk heeeel veel glijmiddel bij gepakt. Na een tijdje ging het beter, tot de pijn uiteindelijk weg was. Ik ben wel gehecht, vanaf de buitenkant tot aan mijn baarmoedermond, maar ik heb nooit het idee gehad dat daar de pijn vandaan kwam. Veel succes ermee, het is echt vervelend!
Ik had ook last van vaginisme. Niet na bevalling of om te vrijen, wel om een speculum in te brengen. Ik heb uiteindelijk met pelottes geleerd.. zelf inbrengen en dan voelen dat het past zeg maar om meer te ontspannen en dat het geen pijn hoeft te doen. En met veeeel glijmiddel Mss dat zoiets je kan helpen?
ik heb altijd al wat vaginisme gehad maar zeker na de bevalling. ik heb 8 maanden niks gedurfd en toen heel af en toe met veel glijmiddel. Maar inderdaad het voorspel is niks omdat je bang bent voor wat daarna komt. ik heb het gewoon losgelaten en het kwam dus uiteindelijk een beetje goed. Maar echt ik huilde elke keer van spanning en emoties, mn tweede dochter is dus onder tranen verwekt én geboren, hoe bijzonder. Nu is het alweer zeker 10 maand geleden omdat ik eerst een voorliggende placenta had mocht het niet en na de 28weken echo zat de buik in de weg. Nu hebben we het natuurlijk nog weer niet gedaan en dat zal nog wel héél even duren ook. ik ga er nu niet weer over in zitten. Mn man weet dat ik het erg vind dat het zo is en we houden gewoon super veel van elkaar ook zonder dat. Ik wordt er lleen maar naar van als ik het gevoel heb dat ik moet presteren en het wil niet. Dus wil je heel veel sterkte wensen en doe rustig aan geef het de tijd.
en.. het ene middel is het andere middel niet!! Het moet bij je lichaam passen. hier ook veel pijn na de bevalling, durfde op een gegeven moment niet meer.. tot we er weer dikke schik in kregen en ik totaal ontspande.. Of je nou gehecht bent of niet meid, je bekkenbodem krijgt wel ff een dikke oprekking te verwerken en dat is niet zomaar wat! Je bent niet de enige!
Als ik je verhaal zo lees heb ik het idee dat je eigen gedachten je in de weg zijn gaan zitten en de spanning daardoor (bij voorbaat) al toeneemt. Misschien dat het is begonnen doordat het na een bevalling (gehecht of niet) echt anders aanvoelt en stugger/strakker en ook gewoon spannender is, en ben je in een vicieuze cirkel beland waar je nu in vast zit? Zeker als je jezelf ook herkent in vaginisme, is het misschien ook een idee je te laten verwijzen naar een seksuoloog/psycholoog. Zeker omdat je volgens mij zelf ook goed inzicht in je klachten hebt. Hoe dan ook: wees niet te hard voor jezelf. seks kan al ingewikkeld genoeg zijn, laat staan na een bevalling en in combinatie met het ouderschap! Schaam je er dus niet voor, dat is misschien al een eerste stap
Hmmm heel herkenbaar jammer genoeg. Bij mijn eerste was dit zo en nu weer. Na de eerste bleek ik een schimmelinfectie te hebben en daardoor deed het zo'n zeer. Volgende week ga ik een spiraal laten plaatsen. Ik ga gelijk vragen of ze even wil kijken, want toen we het laatst probeerden leek het of er duizend naalden door mijn vagientje gingen. Au!
Misschien helpt het als jullie afspreken dat het niet tot daadwerkelijke penetratie komt. Dat je dan wel kan genieten van het "voor"spel. Als dat een aantal keer goed gaat kan je langzaam verder gaan.
Hoi, er zijn hierboven al heel wat tips gegeven zag ik, de tip van glijmiddel gebruiken kun je altijd proberen. Misschien een hele rare vraag, seks doet zeer.. Hoe is dat als er voorspel wordt gedaan? Je bent dan al ontspanner dan als je gelijk begint met seks. Misschien kun je eventueel nog laten onderzoeken van onder, om te kijken hoe het is gegaan tijdens het hechten? Ik ben 2w, 4 dagen geleden bevallen..Eergister hebben mijn man en ik het weer geprobeerd *gelukkig* nergens geen last van gehad, terwijl bij mijn 1e zwangerschap het allemaal veel langer duurde.. Ben benieuwd!
Ik ben woensdag naar het ziekenhuis gegaan om een spiraaltje te laten plaatsen en ze zag wel gelik waardoor het zo'n zeer deed. Het was helemaal rood en geïrriteerd. Geen schimmel dit keer. Dit kan komen door het geven van borstvoeding. Hierdoor worden je slijmvliezen dunner en kan het soms sneller pijn doen en overgevoelig worden.
Ok, m'n oorspronkelijke post van minstens 6 uur geleden wacht nog op goedkeuring (oh wacht, hij is afgekeurd zelfs). Ik wilde zeggen dat je het eerst eens met jezelf moet proberen te doen. Gebruik 1 vinger, als dat gaat dan ga je over naar 2 vingers. Een speeltje, trillend of niet, is ook een goed hulpmiddel.
Hier was het probleem een hyperactieve bekkenbodem. Veel ontspanningsoefeningen gehad en idd eerder genoemde tips ook opgevolgd. Een beetje je buik uitzetten tijdens het moment suprême, wil ook wel helpen, want dan ontspan je je bekkenbodem.
Ik heb ook een tijd veel pijn gehad (wel gehecht, litteken) Op een gegeven moment (na een maand of 9) ben ik toch maar gaan "doorzetten". Nu moet ik wel zeggen dat de eerste bewegingen (het binnenkomen, zeg maar) wel zeer deden, maar als we eenmaal 'bezig' waren zwakte het snel af. Dus dat zorgde er wel voor dat ik toch wel durfde. Als het echt van begin tot eind pijn had gedaan, had ik het niet zo gedaan. Maar ik merkte dat toen we het gewoon weer regelmatiger gingen doen, dat het toen steeds minder pijn deed. Na een week of wat voelde ik niks meer. (Althans, geen pijn.) Dus voor mij heeft het goed uitgepakt. Hoewel het wel een risico is als je er wel tegenop gaat zien, want dan krijg je steeds meer spanning en dus meer pijn. Als je dus toch probeert en je merkt dat het echt te erg is, zou ik er niet mee doorgaan. Maar misschien dat je het zelf of door je man kan laten masseren (evt. met hulpmiddelen) om het wat soepeler te maken.
Ik had ook veel pijn bij het vrijen. En dit kwam doordat mijn bekkenbodem te gespannen was geraakt na mijn bevalling. Ga naar een gyn of anders een bekkentherapeute gespecialiseerd in bekkenbodemproblemen. Bij mij is het na therapie helemaal goed gekomen
Als je alleen bang voor de pijn bent kom je inderdaad in een vicieuze cirkel en weet zelf dat dat heel moeilijk is. Ben tussen de twee meiden nooit helemaal uit die cirkel gekomen. (Maar had het voor die tijd ook in lichte mate)Ik wilde geen hulp, hoe het nu gaat zien we wel, maar dat kun je beter wel doen denk ik, als je er vanaf wilt tenminste.