Hallo dames. Ik zal mijn verhaal een beetje vertellen. Toen ik zwanger was van mijn zoontje kwam ik erachter dat mijn ex vreemdging. Wij zijn toen uit elkaar gegaan en helaas niets meer van mijn ex gehoord. Zoon is dus niet geecht of erkent. Toen zoonlief net 3 jaar was kreeg ik een relatie met M. M. en mijn zoon ging echt super samen. We hebben ook geprobeerd samen een kindje te krijgen maar helaas is dat nooit gelukt. Nu hadden we steeds vaker strijd over de opvoeding van zoonlief. Met als resultaat dat zowel zoonlief als ik op onze tenen moesten lopen. Ik heb dus besloten (na veel praten met M.) de knoop door te hakken en onze relatie te beeindigen. Dat betekend dus dat ik nu (weer) een alleenstaande moeder ben met een zoon van inmiddels bijna 7. Eigenlijk was ik op zoek naar een redelijk actief topic met meer alleenstaande moeders met iets grotere kinderen. Maar die kon ik zo snel niet vinden. Ik ben in ieder geval blij mijn berhaal hier even kwijt te kunnen.
jeetje wat is dat lastig. ik wens je veel succes en hoop dat je een keer een vent vind waarbij het wel goed klik en blijf klikken
Dat is niet leuk meid! Hoe reageert je zoon op het vertrek van M.? Hij zag er waarschijnlijk wel een vader in, niet? Hier is zoontje ook stiepelzot van nieuwe vriend, en ik begin nu al (zijn nog geen 2mnd samen) te twijfelen of hij "het" wel is. Maar zoontje vraagt constant naar hem, wat het dus nog kutter maakt. Lijkt me niet makkelijk om die beslissing te nemen, omdat het zowel voor jou, maar nog harder voor je zoon moeilijk is.