Mijn vriend (nu nog wel) hij wil vanavond een gesprek met mij. over wat hij nou wil. hij vertelde me eerdaags dat het niet verder kan op deze manier, we zijn bijna 4 jaar samen en hebben een zoontje van 2 jaar en ong 2 maanden. we hebben 3 en half jaar samen gewoont en we wonen nu tijdelijk apart vanwege ruimtegebrek. hij in een tweekamer appartement ik in een 4 kamerappartement met ons zoontje. hij vertelde dat hij stikte in de relatie vanwege een lack in mijn sociale contacten. ik was meerdaags aan het spelen op de pc als ik vrij was en de kleine er niet was.. of lag te slapen. natuurlijk begrijp ik dit. en ben ik hiermee gestopt ook heb ik contact gezocht met mijn vrienden. maar toch heb ik het idee dat hij veel liever vrijgezel is. dat merk ik aan zijn gedrag... bijv weinig tot geen contact opnemen. en zeggen dat hij meer met vrienden wil doen. terwijl we al zo weinig samen doen. nu ga ik hem vanavond vragen wat hij diep in zijn hart verlangt. hij zegt namelijk dat ie me niet kwijt wil maar dat het zo niet verder kan. hij houdt nog veel van me en geeft me ook nog steeds kusjes en pakt mijn hand enzo... maar ik ben zo enorm bang dat hij mij bij het grofvuil zet, en er zo met een ander vandoor gaat. kijk ik ben niet iemand die ons zoontje bij hem weghoud ookal heeft hij ons kind niet erkent. maar ik vind als het kan.. vindik dat mijn zoontje recht heeft op zijn vader. maar ik denk niet dat ik het aankan om mijn vriend dan al met iemand anders te zien. hij is namelijk iemand die niet lang alleen kan zijn hij is overigens 34 en ik 23.. ik ben zo bang
Ruimtegebrek op een 4 kamer appartement? Hoe krijg je dat voor elkaar? En waarom heeft hij zijn zoon niet erkend? Sterkte in ieder geval.
we hadden eerst een 2 kamer appartement en nu dus een 2 en een 4 en nog staat meer als de helft van mijn spullen nog in dozen :O Hij heeft ons Zoontje niet Erkent omdat hij dacht dat je dan voor kindje moet betalen als we apart wonen... zelf vind ik dit beetje raar maar ja... anyways..... gesprek is niet doorgegaan... hij moest overwerken.. daarna was ik 2 dagen weg en zelf heb ik hem dus gisterenavond gezien (hij vroeg of ik bleef slapen) de hele avond en nacht ging het uitstekend (geen gesprek gehad) zun moeder zei dat ik het even moest laten rusten... do volgende ochten ik om 6 uur op met de kleine en dus om 1 of andere reden zwaar chagerijnig.... en bleef de hele dag hangen. was mijn dag niet.. waardoor ik dus domme dingen zei en deed wat natuurlijk slecht effect heb... bij hij belde me om gedag te zeggen ... ik zei: khou van je... hij zei het 3 dgn geleden nog.. maar hij zegt het al 3 dgn niet meer... terwijl hij het ook altijd zegt misschien wat cliche benk ik met je eens.. maar alshet dan ff niet lekker gaat ... is dat nog wel fijn om te horen.. geeft me dan zon oppeppertje... dus ik zei: hmmm.. geen ook van jou meer toen vond hij dat nergens op slaan blabla.. en POEF boos! ik weet het niet.. zal denk ik maar aan het idee moeten wennen.. want ga hem nu 2 dagen niet zien of spreken.. dus hij zal wel gaan malen.. aangezien we laatste gesprek niet goed gingen.. wat een pechdag.. bah
Wauw das een enorm domme rede om je zoontje niet te erkennen! Ik hoop voor je dat alles goedkomt tussen jullie en als hij het toch afziet dan ben je hem zo te horen beter kwijt dan rijk. maarja dat is voor een buitenstaander makkelijk te beslissen... Jij zit er midden in en jij hebt de gevoelens voor hem. Ik zou hem ook niet zn zoontje afpakken maar ik zal als ik jou was zelf niet achter hem aan blijven lopen met je zoontje, gewoon wachten tot hij uit zich zelf naar zn zoontje vraagt. Mijn vriend woont ook niet bij mij. Heb 7 maanden bij hem ingetrokken maar hij was bang dat hij het af zou zien na de geboorte dus ik ben op mezelf gaan wonen. (klein mini appartementje met woonkamer en klein slaapkamertje) Hij heeft een koop appartement met 2 grote slaapkamers en een grote woonkamer. Nu na de geboorte is het gelukkig allemaal goed gekomen maar is hij nog enorm voorzichtig met het samenwonen. Dus we groeien er maar naar toe, hij zegt altijd wel hele lieve dingen tegen me en we hebben elke dag contact over telefoon maar ik zie hem alleen soms in het weekend. Anyways, ik weet dus hoe moeilijk zo'n situatie is en je kunt je er soms enorm onzeker door voelen, zelfs als je vriend lieve dingen tegen je zegt! Dus meid, wat je ook voor hem voelt. Laat hem het wel waard zijn als je voor hem blijft vechten. Mannen weten namelijk niet wat ze hebben tot ze het kwijt zijn. Dus waarschijnlijk als je nu uit elkaar zou gaan zou hij ineens wel met je verder willen in 1 huis. Laat niet met je spelen meis! Jij en je zoontje zijn meer waard dan dat! Geef gewoon alle liefde die je voor hem over hebt lekker aan je zoontje en heb het supergezellig met zn 2e! Dan komt je vent vanzelf Sterkte!
dank jullie wel.. we hebben geen gesprek gehad hij moest overwerken enzo. dus ik heb het eigelijk laten glippen. nu 2 weken na het eerste gesprek nog steeds niet gepraat, hij is geergert aan alles wat ik zeg. en niks wat ik doe is goed. vind het heel moeilijk omdat ik hem eigelijk op dit moment niet wil zien. puur omdat ik denk als hij mij over een week nog niet mist, dat het dan niet goed zit... mocht hij mij wel missen kan hij mij laten zien dat hij ook wilt dat deze relatie wil houden. en dat we samen ervoor knokken en ik niet alleen. heb nu alleen moeite want wat nou als hij de kleine vandaag ophaalt van de kdv.. en hij hem naar mij wilt brengen. dan moet ik hem dus zien. moet ik het dan formeel houden of juist lief doen en een kusje geven? het is niet over, maar wil wel graag rust gunnen aan ons beide
hey meid, Waarom vertel je hem dan niet gewoon dat je even tijd nodig hebt om tot jezelf te komen en te overdenken wat je met hem aan wilt zeg dat je twijfelt aan zijn gevoelens voor jou dat je een weekje afstand wil en dan een goed gesorek samen? tenslotten voelt je kindje alle spanningen denk ik ook wel aan, sterkte
als ik mijn ongezouten mening mag geven..... ga de confrontatie aan, jullie lopen beide om de hete brij heen te hangen. Met doen alsof er niets aan de hand is is nog nooit een probleem opgelost. Jullie hebben geen communicatie naar elkaar toe en je bent nu gedachtes en handelingen aan het invullen voor hem en hij misschien ook voor jou. Wees de verstandigste en ga in gesprek want hier word jij absoluut niet gelukkig van (niemand trouwens) Probeer niet verwijtend te zijn en val hem niet aan, (spreek bijv. uit hoe je je voelt en wat deze situatie met je doet zonder bijv. te veel 'maar jij'' te gebruiken.) Heel veel succes en ik hoop dat je er samen met hem uit komt.
sjarrel, hoe gaat het nu met je? hopelijk heb je een duidelijk en positief gesprek met je partner gehad.
idd ga de confrontatie aan, heb ik ook gedaan en ben nu 3 maand alleenstaandemoeder. af en toe is het moeilijk, maar nu ben ik heel blij dat ik deze beslissing genomen heb. Ik leef helemaal op en mijn zoontje ook. hopelijk krijg je steun van je familie... sterkte.
ik heb het idee dat hij al een ander heeft eigenlijk,dat overwerken....geloof er niets van. denk eerder dat hij je aan het lijndje houdt. kom op meid,dit verdienen jij en je kindjes niet toch? get yourself together! Sterkte
Vind het zwaar klote voor je maar ik moet wel helaas zeggen dat ik door hoe jij het formuleert geen toekomst in jullie relatie zie. En om eerlijk te zeggen vind ik dat je een beetje sterker en zelfverzekerder moet zijn want is dit wat je zoekt in een man? Een vent die niet zegt wat ie wil je steeds maar in de war brengt. Niet met je wil samenwonen en liever bij zijn vrienden wil zijn. Een vent die niet eens zijn eigen kind erkent want hij wil niet betalen voor zijn kind ( om die reden zou ik zo'n man al de deur wijzen maar dat ben ik) Zoek je dat in een man? dan moet je zeker bij hem blijven, of zoek je een vent die helemaal voor je gaat en graag met jouw wil samenwonen. Die zegt tegen je dat jij de ware bent en dat hij gelukkig is en als hij ergens mee zit dat met jouw bespreekt. Een vent die zegt ik hou van je en dat ook meent. hmmmm ik zoek ook zo'n vent haha. Een gesprek zou niets uitmaken want hij wil gewoon niet vast zitten dat laat ie merken aan alle kanten alleen is te laf om er zelf echt een punt achter te zetten en wacht kennelijk tot dat jij het doet. Ik ben benieuwd hoe dit afloopt en het is zeker niet het einde als jullie er mee stoppen maar het dan juist het begin en denk er om niet bij hem blijven om je kind want dan groeit ie op met een vader die er niet vaak is en een moeder die daardoor erg ongelukkig is en verdrietig. een kind is gelukkig als zijn ma en pa ook gelukkig zijn ook al zijn ze niet bij elkaar gr dani en reaven