Hallo allemaal, Even kort: ik lig in scheiding. Mn meisje had tot een tijdje terug slaapproblemen maar sliep eigenlijk een tijdlang alweer prima. Sinds papa weg is slaapt ze eigenlijk als een roosje. Waarschijnlijk merkt ze dat de spanning weg is. Maar nu dit: Sinds vorige week is echt de regeling eigenlijk ingegaan, dat ze dus een dag naar haar vader gaat. Door haar verjaardag en de feestdagen is ze dus een paar keer extra geweest. De relatie met mijn ex schoonfamilie is rampzalig. Zij willen de kleine van me afpakken enz. Nu is het dus dat ze sinds ze daar is geweest niet meer naar bed wil. Ben zo verdrietig, had het eindelijk na een hoop strijd weer voor elkaar dat ze zelfs weer lachend naar bedje ging!! En nu is het weer krijsen krijsen krijsen. Ik denk dat het komt door mans familie. Hij zit bij zijn moeder in, mijn dochter raakt altijd overstuur van haar. Al sinds ze baby was. Als ze daar is geweest wil ze niet meer slapen niks. Het enige wat ze wil is bij mij zijn dan. Wat moet ik nu? Zit er echt doorheen met die scheiding en alles!
Wat moeilijk voor je. Ik kan je moeilijk advies en tips geven, zoals ik het lees is het geen simpel slaapprobleem. Zij is opgegroeid in onrust vanwege de scheiding. Dat werkt uit op je dochtertje. Het enige wat ik kan zeggen is dat je zelf rustig en krachtig moet blijven. Dat is vreselijk moeilijk in deze situatie maar, het is een cadeau aan haar. Maak een vast slaapritueel bij jou thuis, blijf nog bij haar op de kamer totdat ze slaapt. Dat heeft ze nu nodig.
Als je dochtertje je nodig lijkt te hebben, biedt dat dan ook maar aan. Gewoon een avondje (of de hele nacht) samen in bed, lekker haar mamahonger laten afnemen.. En ja, dan wordt ze misschien iets verwend, en kan het daarna moeilijker zijn om haar weer uit je bed te krijgen. Maar die mamahonger kan heel sterk zijn, zeker als ze je gemist heeft.
Ja, het is echt naar. Ik heb zo hard gevochten met veel tranen om haar weer in dr eigen bedje te krijgen en had het nu zo mooi dat ze zelfs zelf aangaf te willen slapen. Elke avond lag ze echt weer half 7 in bed. Zelfs vrolijk en zonder gehuil. En nu is het weg. Ze ligt nu lekker bij mij te slapen, ik merk het ook in haar hele gedrag. Ik mag ook niet meer weg lopen, ze is zo angstig dat ik wegga. Ze is al vanaf haar geboorte heel gevoelig. Nu heb ik helaas een hele lading stress over me heen en zij reageert daar op. Voel me zelf al dagen niet goed, mede door alle gezeur rondom de scheiding. Het zou normaal geregeld worden maar het wordt nu echt wel een strijd aangezien exman alles doet wat zijn zus hem opdraagt En zij pepert er wel even in dat ik alleen maar van plan ben om de kleine af te pakken en voor mezelf te houden. Ook al hadden ex en ik allang een plan opgesteld. Ik denk dat ik er maar aan toegeef en zodra ik weer wat opgeknapt ben ga ik gewoon weer beginnen dat ze me weer wat meer los laat.
jeetje wat zuur voor je en voor je kindje! maar ik zou ze ook lekker bij je nemen, dat heeft ze nodig. waarschijnlijk mist ze jou ook ontzettend als ze bij haar vader is. proberen nu aan toe te geven en haar die aandacht te geven die ze vraagt en hopen dat als de rust weer een beetje terug is zij ook weer lekker kan gaan slapen. maar al met al geen fijne situatie.... sterkte ermee!
Ze mist me ook heel erg als ze daarheen moet. Ze plakt nu nog meer aan me dan ze al deed. Ben het ook zo zat dat gezeur steeds. Ze was van de week ziek, koorts en oorontsteking. Dan wil ze dus bij mama hangen. Probeer ik dat haar vader rustig uit te leggen krijg ik van alles naar me kop gesmeten als; je wil haar niet meegeven, je wil haar alleen voor jezelf.
Wat een verdrietige situatie. Het is natuurlijk ook heel wat voor zo'n kleintje. Ik heb gelukkig geen ervaring, maar wil jullie wel sterkte wensen. Wat ik nog wel bedacht: het lijkt mij extra belangrijk dat jouw ex jullie dochter nu niet bij zijn moeder laat en er zelf niet is als jullie dochter bij hem is. Soms hoor je dat ook. Dan nemen vaders het kindje mee. Dumpen het bij oma en gaan lekker hun eigen gang. Ik denk dat het heel belangrijk is dat jouw ex zorgt dat hij alle zorg voor jouw dochtertje op zich neemt als ze bij hem is. Misschien kan je hem dat op het hart drukken.
Ik herinner me jouw vorige topic over de scheiding nog. Je dochter voelt alle negatieve emoties die haar ouders naar elkaar toe hebben. Ze voelt ook dat jij niet wilt dat ze naar haar vader gaat, en ze voelt zijn emoties ook aan. Uit belang van je dochter zou ik jullie adviseren om als volwassenen om tafel te zitten en de lucht te klaren. Al die verwijten zijn alleen ten nadele van je kind. Maar d a2 n moet je zelf ook eerlijk zijn over je eigen rol in haar onrust. Wat omgangsregeling betreft: mijn neef en zijn ex hebben een goede oplossing gevonden omdat hij nog geen eigen huis heeft. Hun dochter blijft altijd in haar huis en ouders wisselen om. Dus op papadagen hoeft het kind niet naar oma's/tante's ed, maar komt de papa naar huis en gaat Mama elders logeren. In jullie situatie zou dat een goede oplossing zijn. Je dochter kan zo in haar vertrouwde omgeving blijven, en toch een band opbouwen met haar vader.
Wat een nare situatie! Wat moet dat moeilijk voor je zijn! Kun je niet bij iemand terecht om het te hebben over deze regeling, gezien het feit dat he dochter er zo slecht op reageert? Sterkte.
Toen wij net uit elkaar waren was mijn zoontje ruim een jaar. Hij sliep toen oom slechter onrustiger enzo als hij bij zijn papa was geweest. Voelde zich dan in de steek gelaten door mij deed boos maar ook aanhankelijk. Is heel lastig maar het is niet anders niet naar papa is ook niet goed. Geef haar thuis veel liefde en stabiele basis en praat tegen haar over dat jij haar mist maar dat het wel goed komt en je papa ook van haar houdt en dat je aan haar denkt ook als ze bij papa is en je meteen komt als er iets is.
Misschien moet je dochter wennen aan het ergens anders moeten slapen en moet je het gewoon wat tijd geven?
Ik denk dat je het even de tijd moet geven. Zoals je zelf zegt zal zij jouw spanning ook zeker voelen. Maak er een 'feestje' van als ze naar papa gaat. Praat positief over hem en wees lekker enthousiast door te zeggen je gaat lekker naar papaaaa leuk he! Morgen zie je mama weer. Blijf je in ieder geval positief opstellen. En met de tijd geven bedoel ik dat het zo maar een half jaar tot een jaar kan duren. Heeft ze een knuffel of een lieveling speelgoedje geef dat dan mee, slaapt ze in een eigen slaapzakje die ook lekker meegeven als je dat al niet doet. Stimuleren en positief blijven als ze straks 18 is zal ze jullie dat echt in dank afnemen! Ff doorzetten meid hoe kut het af en toe ook is.
Maar wat moet ze dan vragen? Dat het kind niet naar haar vader gaat? Ik vind het al van de zotte dat dit kind aan haar vader moet 'wennen', wat hebben de ouders in afgelopen maanden gedaan aan de hechting tussen vader en dochter?
Adi, zal het niet meer zijn dat ze moet wennen aan een nieuwe omgeving ipv specifiek wennen aan haar vader. Want dat laatste lijkt mij ook kul, tenzij ze elkaar amper zagen...
Ik zeg toch ook niet dat ze moet wennen aan haar vader? Ik heb het erover dat ze in het huis komt waar ook oma is en dat heeft ze vanaf de geboorte al moeite mee. Bovendien slaapt ze nog niet bij papa maar heb ik thuis de problemen als ze daar is geweest.
Wat sneu voor jou en je meisje zeg! Ze zal idd wel voelen dat er wat is. Ik zou haar voorlopig ook lekker veel bij je houden en bij je laten slapen en het slaapprobleem later aanpakken, nu heeft ze vooral geborgenheid nodig...
Dan zou ik gewoon zelf weggaan en papa thuis laten komen. Dat lijkt me voor je dochter voorlopig de beste oplossing.