Hier een dochter die een maand jonger is dan jij, die wel nog in een ledikantje ligt. Zij heeft echt last van verlatingsangst, moet nu voor het eerst huilen als ik wegga bij het kdv. Begon half januari, op het moment dat we eigenlijk op vakantie zouden gaan. Toen zei ik ook nog tegen mijn man dat het maar goed was dat we niet waren gegaan,anders hadden we gedacht dat het daaraan had gelegen. Moraal van het verhaal: volgens mij komt het in deze periode vaker voor en is het wisselen van bedje toeval. Ik kan me wel voorstellen dat die wisseling het heftiger maakt voor haar. Succes!
Mijn dochter is een maandje jonger dan de jouwe, en slaapt sinds een maand in een peuterbedje. 's Middags kwam ze er ook telkens uit, waardoor ik haar niet meer een middagdutje laat doen. Hierdoor slaapt ze soms op de bank 2 uurtjes. Op de opvang doet ze overigens wel nog een middagdutje. 's Avonds slapen is ook meestal een heel karwei. De Supernanny methode en een vaste routine lijken te werken hier. Tandjes poetsen, pyjama aan, verhaaltje voorlezen, en dan slapen. Ik loop dan naar beneden, gewoon om haar het voordeel van de twijfel te geven, soms gaat ze wel gelijk slapen. Als ik haar uit bed hoor klimmen en rond hoor lopen, dan ga ik weer naar boven, leg ik haar in bed en blijf ik in haar kamer bij de deur zitten waar ze mij nog kan zien. Elke keer als ze er dan uit komt, leg ik haar zonder iets te zeggen en zonder oogcontact terug in bed, en ga weer op m'n plekje zitten. Net zo lang tot ze in slaap valt. De eerste nachten waren het zwaarst (toen zat ik buiten haar kamer ipv binnen), soms heeft ze nog zo'n nacht. Maar tegenwoordig lijkt ze het fijn te vinden als ik in de kamer zit tot ze slaapt, dan zegt ze ook "blijven zitten". Wat 's nachts betreft, je zou haar even kunnen laten kalmeren bij jullie in bed en dan weer terugleggen in haar eigen bed. Mijn dochter komt ook elke nacht uit bed, en soms laat ik haar bij ons slapen, en soms wacht ik even en leg ik haar weer terug. Vind het wel knap dat ze geheel geruisloos tussen jullie in kan liggen Slapen in het peuterbed is bij ons ook nog een work in progress, maar ik hoop dat je hier iets aan hebt
Onze oudste heeft laaaaaaange tijd iedere nacht tussen ons in geslapen. Dan kroop hij er zo stilletjes in, dat we hem pas s morgens ontdekten. Nou ja, jammer dan, is maar een fase. En als iedereen daardoor redelijk slaapt, het zij zo. Het stopte vanzelf. Maar nu komt de jongste weer bijna iedere nacht... Zucht Gaat vanzelf over, ik blijf ze niet terug leggen hoor, moet ook weerr gewoon werken de volgende dag
ik heb het voordeel dat mijn dochter niet uit haar bed komt. Ze durft 's nachts het bed niet uit. Hebben jullie een lamp aan op de gang? Hier heeft ze alleen een nachtlampje, maar dan nog komt ze haar bed niet uit. Ik heb zelf heel lang gewacht met het peuterbedje, ze kreeg die pas met 3j3m, het ging heel lang goed in het ledikantje. Ik heb het zelf ook heel lang gedaan: eerst even half slapen bij mama en dan weer terug leggen 's nachts, maar op een gegeven moment wilde ze niet meer verder slapen in haar eigen bed.
Mijn beste advies is accepteren. Mijn dochter ligt ook naast mij. Ik ga naast haar liggen lees voor en ze gaat slapen ze is het gewent. Natuurlijk zal ze soms ook wel eens tijd rekken maar dan ga ik er in mee. Wel op een gegeven moment van zo het is nu echt slaapjes tijd. Maar ja mijn oudste heeft ook tot zijn 9 de jaar bij mij gelegen. Natuurlijk vind ik het niet altijd leuk maar op een andere manier lukt mij niet en laten huilen of uren bezig zijn. Dan kan je me snel weg brengen dit is voor hier de beste oplossing. Ooit gaan ze echt wel in hun eigen bed slapen. Maar zo denk ik er over. Dit hoeft niet voor iedereen zo te zijn. Wat dat betreft ben ik denk ik een watje voor mijn kids. Ben dus niet te consequent genoeg. ( wel op mijn manier en dat werkt voor hier het beste).
@kvinna; ik merk dat mijn dochter ook last van verlatingsangst heeft. Nu ben ik huismoeder en dus ook bijna altijd bij mijn kinderen. Maar als ik wel eens wegga dan begint ze meteen te huilen. Gelukkig kan ik haar wel altijd duidelijk maken waar ik heen ga en dat ik haar ook weer terug, en dan krijg ik een kus en is het goed. @alamea; ik heb er ook over nagedacht om haar middagdutje over te laten slaan, maar ze heeft het gewoon echt heel hard nodig. Als ik haar niet op bed leg blijft ze wel de hele dag wakker maar ik zie aan haar dat het haar veel moeite kost. En aar humeur gaater dan ook onder lijden haha. De nanny methode heeft hier ook altijd goed gewerkt tot de laatse 2/3 weken dus. In ons bed laten slapen en dan terug leggen heb ik wel eens geprobeerd, maar zodra ik haar heb opgetild schrikt ze direct wakker en kan ik dus weer van voor af aan beginnen. Ik verbaas me er ook steeds over hoe ze het voor elkaar krijgt om zo stilletjes tussen ons in te komen, maar het lukt haar steeds weer. Nu doe ik haar voortaan een slaapzak aan met een rits die helemaal tot onder komt, zodat ik de ritssluiting tegen het laminaat hoor tikken als ze loopt. Haha je wordt soms erg creatief als moeder. @hester; dus die van jou is er ook zo goed in om stilletjes tussen jullie in te gaan liggen, grappig. Het is inderdaad een fase en als ik de volgende ochtend moest werken zou ik het ook makkelijker door de vingers zien. En al met al, zo lekker hummeltje in je armen is ook wel stiekem genieten toch @lien123; wij hebben geen lamp aan op de gang. De deuren van de kinderkamers doen we altijd dicht en die van ons laten we open zodat we hun goed kunnen horen als er iets is, dus voor ons is het niet fijn als er licht brandt op de gang. Maar ze heeft een nachtlampje dat redelijk veel licht geeft. Om eerlijk te zijn vindt ik de leeftijd van jou dochter veel beter om een peuterbed aan te schaffen. Ik wilde mijn dochter ook nog even in het ledikantje houden, maar als ze eruit klimt kun je er nets tegen doen haha. @knap130774; ik wil het ook accepteren als ik zeker weet dat zij er echt niks aan wil of kan veranderen. Maar ik ben er zeker van dat dit een fase is en daarom wil ik daar met haar uitkomen. Want ze heeft altijd goed geslapen en ik denk dat ze met het juiste vertrouwen dit gewoon weer kan oppakken. Tot 9 jaar bij jullie geslapen? Dat lijkt me niet altijd even fijn.. Is een behoorlijke periode. Maar aan de andere kant, het is je eigen kind en waarom zou je die niet lekker bij je nemen. En zo te lezen is dit voor jullie een goede oplossing dus waarom niet Vanavond heb ik mijn dochter gewoon weer in het ledikantje gelegd. Vast ritueel gedaan en nachtlampje aan gelaten. Ik gaf een kus en zei weltrusten, en tot mijn grote verbazing vond ze het geen problem en kon ik ook weer gaan. Toen ik na 5min kwam kijken lag ze heerlijk te slapen