Oh wat zie ik er tegenop! Maandag gaat dochter wennen en ik heb allemaal spookbeelden! Dochter is een lastige slaapster maar ik laat haar in principe niet huilen. Soms zit ik dus een half uur naast haar de was te vouwen zodat ze veilig in slaap valt en niet overstuur gaat..Ik ben bang dat dit bij de gastouder toch gaat gebeuren, ze heeft immers meer kindjes. En wat als ze de fles weigert? Of als ze een keer een regeldagje heeft en mama is er niet? Zal ze me straks nog wel lief vinden, ondanks het feit dat ik haar zomaar achterlaat bij een vreemde?? Straks heeft ze een trauma omdat ze blijkbaar toch niet op mama kan vertrouwen... Ik ben vast niet de enige met deze overpeinzingen... hoe is het bij jullie uiteindelijk gegaan??
Je kindje loopt echt geeen trauma op en vind jou echt nog steeds de allerliefste! Hihi mijn oppaskindjes vinden mij (gelukkig) wel lief, maar zijn altijd blij om hun mama weer te zien. Als ze de fles weigert dan bied ik gewoon later nog een keer een flesje aan en dat zal je gatouder ook doen hoor. Regeldagje: gewoon wat extra tutten: heerlijk met zo`n ukje. heb je het met je gastouder gehad over huilen? Ik zelf laat ze nooit huilen of hooguit 5 min als ik het met de ouders heb afgesproken (sommige kinderen hebben dat nodig, mijn zoontje bijv ook terwijl dochter er alleen overstuur van werd). Kijk ze zal geen tijd hebben om er een half uur naast te gaan zitten, maar het komt echt wel goed hoor en de kans is ook groot dat ze daar gewoon gaat slapen moe van alle indrukken. Heel veel sterkte maandag! Vraag anders of je mag bellen na een uurtje.
Onze zoon was de eerste paar keer doodmoe na de dagen bij de gastouder. Al die indrukken. Hij viel de eerste dag onderweg naar huis al een slaap. Ik vond het net als jij heel spannend hoor. Vooral ook het huilen inderdaad. Maar ik heb me erbij neergelegd. Hij zal bij de gastmoedere vast wel eens langer huilen dan thuis. Ik heb maar één kindje en zij meerdere. Ik denk maar zo: als Zoon ooit een broertje of zusje krijgt, zulleze ook allebei wel eens langer moeten wachten dan Zoon nu gewend is. In mijn hart vind ik dat niet fijn, maar in mijn hoofd weet ik dat het nu eenmaal zo is en dat het ook echt geen ramp is. Beetje een dubbel gevoel. Wat betreft lief vinden; onze zoon vindt ons verschrikkelijk lief. (Behalve als hij niet met de iPad mag spelen, maar dat is een ander verhaal. ) Een heel enkele keer wil hij niet mee naar huis als we hem ophalen. Maar dat vind ik dan ook wel weer een goed teken. Meestal vind hij he prima als we hem brengen en is hij ook weer blij als we hem halen. Tegenwoordig gaat het wegbrengen soms iets lastiger. Dat wil zeggen: het gaat goed zolang de gastmoeder hem even optilt en vasthoudt als ik wegga. Maar hij gaat niet meer gelijk spelen als we hem wegbrengen. Dat was eerst wel.
Het voordeel van zo'n jonge leeftijd is dat ze heel snel wennen. Regeldagje,fles weigeren,dat lost zich vaak vanzelf weer op. Mijn zoontje had ook die leeftijd toen hij voor het eerst ging,op die leeftijd zijn ze nog niet echt eenkennig. Nu mijn zoontje bijna 1 is,heeft hij er meer moeite mee dat ik weg ga. Gelukkig weet ik dat hij het daar naar zijn zin heeft,want als we aankomen lacht hij altijd.Alleen het moment van mijn vertrek is het tegenwoordig huilen.De gastouder pakt hem altijd van me aan en ze verteld dat het huilen max 5 minuutjes duurt en dan lief gaat spelen. Het is even moeilijk voor jezelf,maar hoe jonger,hoe makkelijker het is voor je kindje,die went op deze leeftijd veel makkelijker!
Het zal enorm lastig zijn, maar je kleintje went heel erg snel. Ik zou het wel even met de gastouder over je twijfels hebben (dat heb ik ook gedaan). T. huilde enorm veel als baby en nu nog heeft ze soms een dag dat ze echt veel huilt. Mijn gastouder vindt dat niet erg en noemt het een "knuffeldag".
O ik begrijp je helemaal hoor ! Maar, het gaat echt goedkomen! Je meisje zal echt geen trauma hierdoor oplopen. De gastouder heeft ws geen tijd om een half uur naast je meisje te zitten, maar zal het heus niet een half uur laten huilen. Dan wordt er ws extra met haar geknuffeld. De eerste paar keren was mijn zoontje best wel moe. Maar ik kreeg een vette lach toen ik hem kwam halen. Ik bracht hem zelf huilend weg, had er veel moeite mee. Maar zag snel dat mijn zoon het er hartstikke leuk had. En nu twee jaar later gaat mijn jongste ook mee en dat gaat super. Was voor mij nu een stuk makkelijker. Maak duidelijke afspraken dat áls er ook maar iets is, ze je belt. Heel veel sterkte maandag!